Overgenomen van libertair perspectief. Door Red/Stijn Dekker

Vrijdag, 7 juli, kondigde demissionaire minister-president Rutte aan dat kabinet Rutte IV is gevallen. Daarmee is er een nieuw demissionair kabinet ingelast en is het tijdperk van Rutte tot zijn eind gekomen. Dit demissionaire kabinet mag geen nieuw beleid voeren. Het mag zich enkel richten op de lopende zaken. In het verlengde daarvan worden in november de landelijke verkiezingen gehouden met als doel een nieuw kabinet te vormen die het nieuwe beleid mag voeren. De vraag is of het wel nodig is om hierop te wachten.

De onderliggende premisse is vrij eenvoudig: de mens moet van bovenaf geregeerd worden; daar is de maatschappij van gediend. Wanneer dat gebeurt dan zal alles op rolletjes verlopen. Het doet mij denken aan Plato’s ideale staat waarin de stadsstaat geleid wordt door ‘de filosofenkoningen’ die als enige in het bezit van de kennis om te regeren. De overige twee klassen – de strijders en de werkers – moeten zich bezighouden met hun specifieke taken. Pas dan zal de stadsstaat op harmonieuze wijze floreren. In de Nederlandse maatschappij ligt dat ietwat anders. Doordat de burgers over stemrecht beschikken, kunnen zij binnen de parlementaire democratie volksvertegenwoordigers kiezen die namens hen het land besturen. Ondanks dat verschil blijft de premisse hetzelfde: de mens moet van bovenaf geregeerd worden. Zelforganisatie en zelfbestuur zijn zaken die minder vanzelfsprekend lijken in de geest van de huidige politiek. Net als in Plato’s ogen waarin de klassen zich bezig moeten houden met hun eigen taak, zo ook moeten de burgers zich organiseren en besturen door middel van de huidige democratie.

Wat is daarvan het resultaat? Politieke partijen zijn er in hun vele vormen en kleuren. Hoe verschillend hun visies en verkiezingsbeloftes ook mogen zijn, uiteindelijk hebben de meeste partijen één hetzelfde ding met elkaar gemeen: etatisme. Dit is de gedachtegang dat de overheid de maatschappij moet leiden in de door haar gewenste uitkomst. Hoe je het went of keert, het resultaat blijft dus in haar de verschillende vormen hetzelfde: een overheid die zich wederom bemoeit met haar burgers en hun zaken.

Het agorisme – de niet-politieke stroming binnen het libertarisme – wijst dit idee dan ook af. Agoristen streven naar een vrije samenleving zonder tussenkomst van de overheid. Daarmee worden zelfbestuur en zelforganisatie hoog in het vaandel gehouden. In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen, hebben de Jonge Libertariërs een flyeractie georganiseerd om campagne te voeren voor de Libertaire Partij. Eén van de spandoeken liet kort, maar krachtig zien waar het om draait: “Het kabinet is gevallen. Laat het liggen. Sta zelf op!” Oftewel, neem het heft in eigen handen. Wees niet afhankelijk van een nieuw kabinet die beleid zal voeren, maar breek los. Regeer je eigen leven!

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

7 REACTIES

  2. Geen bevoegdheid zonder wet. De overheid dient (wets) voorstellen in. Het parlement zegt tegen zo’n voorstel ja of neen. Het volk is net als het vogeltje dat uit zichzelf weer zijn kooitje ingaat. De mens moet niet geregeerd worden. Hij staat het toe dat er over hem geregeerd wordt. Door een meerderheid. Dat noemen we democratie.

  3. Cool

    Ik geloof dat Konkin (bedenker van agorism) voornamelijk doelde op een soort opt out levensstijl. Ik geloof niet dat hij per se een soort bouwer was van een nieuwe wereld/betere wereld. Maar ik kan ernaast zitten. Ik geloof dat libertarisme de politiek tak wat meer gericht is op een nieuwe/betere wereld en dus wat idealistischer is

    Als ze straks met hun digital coin komen, krijg je sowieso meteen vormen van agorism. De eerste dag nog, dat ze daarmee komen krijg je al black markets

    Ik las een boek over het anarchisme in Cuba. Hoe cubaanse anarchisten reageerde op Castro. En dan heb ik het over linkse anarchisten (syndicalisten etc). Zij vluchtte allemaal, toen Castro aan de macht kwam. Ze vluchten naar Amerika. Wel fascinerend, dat zij blijkbaar Amerika nog verkozen boven communisme.

    Het boek heet : Cuban anarchism en is volgens mij gratis te vinden online

  4. De ideale situatie van Plato, is een samenleving die zo wordt geleid dat het spirituele potentieel van de individuen kan worden aangeboord en in een snel tempo ontwikkeld. Vandaar dat deze wordt geleid door de meest wijzen.
    Dat gaat gepaard met technieken om een werkelijke vrijmaking van de geest mogelijk te maken, het is een ambitieus project van optimalisering (ook lichamelijk middels eugenics). De lagere niveaus in de samenleving zouden in minder mate deelnemen aan die optimalisering, aangezien hun prioriteit daar niet ligt. Die zouden dus vrij gelaten worden op hun eigen niveau, maar niet op een anarchistische manier.

    De samenleving van zichzelf regerende individuen daarentegen is een samenleving die bijna nergens heen gaat, of waar de ontwikkeling van het gehele menselijke potentieel heel erg traag verloopt, en waar vrijheid vaak verkeerd wordt begrepen, het alleen schijnbare vrijheid is, en de dwingende macht van gewoonte alom regeert.
    De ideale democratie van Aristoteles, de kleinschalige democratie in een agrarische setting, waar de overheid zou bestaan uit landeigenaren die niet veel tijd hebben voor politiek, en de overheid dus klein zo blijven, dat is zo’n zelf regerende samenleving die nergens heen gaat, waar men vasthoudt aan gewoontes, waar men in een millennium nog geen stap vooruit is (met als voordeel dat men ook geen totaal verkeerde richting in kan slaan).

Comments are closed.