artikel overgenomen van ortogonaal.
Stelling 0 – civilisatie
Iedere samenleving heeft naast formele regels en afspraken een heel complex, grotendeels onbewust, stelsel van informele regels, normen en waarden. Die informele regels bepalen het karakter van die samenleving en zorgt voor samenhang en het gevoel van saamhorigheid. We noemen dat het narratief van een samenleving. Het narratief vindt zijn oorsprong in de normen en waarde van de elite en het proces dat de massa deze regels als vanzelfsprekend overneemt noemt men civilisatie.
Stelling 1 – volgelingen
Elke intellectuele en politieke elite in een samenleving, met name in een staat waar zij de overheid vormen of die zij wensen te veroveren, gebruikt de formulering van problemen om volgelingen te winnen en door hen uiteindelijk de ultieme oplossing van het probleem voor te schotelen.
Stelling 2 – maatschappelijke problemen
Gegeven hun positie in de maatschappij en het persoonlijkheidstype dat vooral bij politici hoort (overtuigingskracht, taalvaardigheid, gebrek aan empathie, pathologische leugenaars), is het formuleren van maatschappelijke problemen en het formuleren van hun oplossingen voor de betrokken elite een natuurlijke bezigheid. Ze doen dit vanuit een gevoel van goedheid vanuit het algemene maatschappelijke belang. Men gelooft OPRECHT in de beschrijving van de problemen en de logica van de oplossingen, en men is uitermate bedreven in het promoten ervan.
Stelling 3 – narratief
De elite, elke elite, formuleert de probleem en zijn ultieme oplossingen in de terminologie van het door haar – grotendeels onbewust – veroorzaakte narratief van de ‘beschaving’ in de samenleving. De formulering van het probleem en de oplossing ervan zijn of worden daardoor ook vanzelfsprekend onderdeel van die beschaving. Het narratief wordt dan ook altijd iets waarin men (onbewust) gelooft en vindt dat het goed is. Ratio heeft daar geen grip op.
Stelling 4 – romantische propaganda
De massa, die onbewust het narratief tot het hare heeft gemaakt en daar heilig in gelooft, denkt “Wat vreselijk voor … (vul maar in) als dit-of-dat-probleem niet wordt opgelost”. En “gelukkig hebben we verstandige politieke leiders die weten hoe we dat moeten doen”. Dit geloof is onwankelbaar omdat mensen uitermate bedreven zijn in het selectief met feiten omgaan en elke ontwikkeling rationaliseren naar hun eigen overtuiging.
Stelling 5 – vijandbeeld
Om het door de elite geponeerde probleem kracht bij te zetten, wordt een vijandbeeld gecreëerd. Diegenen die het probleem zijn, respectievelijk de ultieme oplossing van het probleem in de weg zitten of saboteren. Het zo gecreëerde vijandbeeld versterkt de saamhorigheid in de samenleving die ten strijde moet trekken tegen het onrecht. En het creëert het beeld van de good-guys en the bad-guys.
Stelling 6 – privileges
De diepgang van het probleem, de juistheid van de oplossing en het beeld van de vijand worden in een door de elite gedomineerde samenleving voor de massa versterkt door de media, het onderwijs, de wetenschap en de justitiële macht (rechters en officieren) en wetenschappers. Al deze groepen zijn gemakkelijk te mobiliseren voor het gezamenlijke narratief omdat ze allemaal (financieel) afhankelijk zijn van de privileges die de elite hen kan geven.
Stelling 7 – Open Samenleving
In een Open Samenleving, dat wil zeggen een samenleving waarin individuele vrijheid, kritische rationaliteit en dialoog centraal staan, zal het bovenstaande proces niet noodzakelijkerwijs tot noodlottige, dat wil zeggen tot collectief geweld tegen de vijanden, uitkomsten leiden. Dit laatste is sterk afhankelijk van het vermogen van de elite om naast de mentale overheersing van de massa, deze ook met haar toenemende macht (geld én geweldsmiddelen) te overheersen. De neiging van de heersende elite is het versterken van het proces naar meer macht (via regel- en wetgeving) en vervolgens onderdrukking van haar tegenstanders.
Stelling 8 – macht
Landen zijn de enige samenlevingsvormen die bewust en vanuit hun narratief en van nature uit zijn op oorlog voeren. Hoe groter een land, hoe machtiger haar elites. Daarom streven elites altijd naar het vergroten van de landen door ‘vereniging’ en is een wereldregering het ultieme doel. En hoe machtiger hoe agressiever. Politieke stromingen kunnen revolutionair zijn, totalitair en agressief, maar zullen hun totalitaire karakter pas volledig uitvoeren als ze de macht over een land hebben veroverd, en daarmee het narratief in het land kunnen bepalen.
Stellling 9 – slaapwandelend de oorlog in
Omdat de elite het narratief van een staat beïnvloed is ze in staat hun bevolking oorlogen voor hen laten voeren en die bevolking zal dat met geestdrift, zingend en met trots uitvoeren. Als slaapwandelaars naar hun eigen vernietiging.
Voorbeeld van het proces van klaarstomen voor de ‘onvermijdelijke’ oorlog door de aan het narratief van de elite gelijkgeschakelde media:
Stelling 10 – verandering narratief
Er zijn maar enkele scenario’s denkbaar om het natuurlijke proces van steeds meer macht en agressie bij de elite van landen te veranderen, waarvan de meeste uiterst moeilijk te realiseren zijn:
- het veranderen van het heersende narratief van een staat, met name naar een narratief van de Open Samenleving
- het tegengaan van concentratie van landen en staten naar grotere eenheden; opsplitsen
- het afschaffen van overheden en dus het machteloos maken van hun elites
- het ondergaan van een oorlog
Stelling 11 – kritiek
Het trachten een discussie aan te gaan over, respectievelijk met feiten bestrijden van de door de elite gepresenteerde analyse van de problemen, hun oplossingen en de creatie van vijandbeelden is onbegaanbaar en voor de criticasters betekent dat een risico op vervolging.
Stelling 12 – superioriteit
Hoe meer het narratief van de elite gepaard gaat met het gevoel superieur te zijn, hoe groter de kans op agressie en de wil andere landen te onderwerpen en te koloniseren.
Stelling 13 – vlucht vooruit
Hoe meer het narratief van de elite intellectueel weerstand ondervindt (door interne problemen zoals decadentie, respectievelijk door externe factoren zoals technologische ontwikkelingen die de vrijheid en onafhankelijkheid van het individu vergroten), en dus hoe meer de machtsbasis van de heersende elite onder druk komt, hoe agressiever de elite in die landen zullen worden (de vlucht vooruit).
Stelling 14 – onderdrukking
Hoe meer de elite zich afkeert van haar massa door het voortdurend toe-eigenen van nieuwe privileges (en dus rijkdom en deze rijkdom ook tonen), hoe zwakker het narratief zal worden en de samenleving verdeeld/zich zal splitsen, hoe meer men intern de politieke tegenstanders zal onderdrukken en hoe meer absoluut hun narratief zal worden gemaakt. Op oorlogspad gaan is het ultieme middel om een land weer mentaal te trachten te uniformeren door het versterken van het vijandbeeld en dus het veiligstellen van onze aangeprate waarden en normen. Onze utopie.
Stelling 15 – de ondergang
Elites neigen naar het zwelgen in arrogantie, decadentie en macht. Waar ze eerst de massa succesvol weten te mobiliseren via romantische waarschuwingen voor de ellende die hen te wachten staat bij de door hen aangekondigde aanstormende problemen, zal dan vroeg of laat hun machtsbasis beginnen te eroderen, vaak doordat zij zelf van buiten worden aangevallen en verslagen.
Fasen
Het ontwikkelen door de elite van een nieuw progressief narratief van een betere wereld, dat door de massa wordt omarmd in een open samenleving die welvaart en voorspoed brengt.
- het consolideren van haar macht door het formuleren van (externe) gevaren voor haar bevolking, het aandragen van oplossingen en het creëren van vijanden. Het instellen van een systeem van onderdrukking van het eigen initiatief en het kritische vermogen van de massa.
- het gebruiken van haar macht om de massa in te zetten voor kolonisatie, roof en verdedigingsoorlogen. En de massa deze oorlogen laat financieren.
- het overspelen van de hand van de elite door arrogantie, decadentie en ongegeneerde onderdrukking.
- ineenstorting van de heersende elite door interne of externe factoren.
Analyse van huidige wereldbeeld
a. De westerse wereld bevindt zich in fase 4. Rusland in fase 1.
b. Het vijandbeeld van de westerse wereld betreft o.a. de Russen: dom, agressief (komen ons veroveren) , onontwikkeld, onder-mensen, een gevaar voor het gelden westerse narratief.
c. Het vijandbeeld wordt grotendeel gedeeld door de massa in het Westen. Er zijn geen middelen dat fundamenteel te veranderen.
d. Alleen de wal zal het schip van de westerse wereld kunnen keren: economische ineenstorting, interne verdeeldheid en een directe oorlog.
e. Het aantal slachtoffers van de ineenstorting zal altijd ontzaglijk zijn.
Slotopmerking
Zelfs als de elite hun narratief vanuit goedheid verkondigt en als gevolg daarvan de massa oorlogen laat voeren – slaapwandelend de oorlog in – maakt dat hen niet minder verantwoordelijk voor de gevolgen van hun daden. Het pleit hen nooit vrij van de gevolgen van hun denkbeelden en handelen, en zij moeten daarvoor altijd ter verantwoording worden geroepen en gestraft worden.
Anders heerst er geen gerechtigheid in de wereld.
Het is waar dat politici/heersers problemen creëren en (vaak) zelf een probleem zijn
De vraag is alleen. Wat zijn de problemen die overblijven, als we de politici/heersers/bestuurders wegdenken ?
Waar botsen we dan tegenaan ?
Anarchisten kunnen heel goed wijzen op de corruptie en decadentie van de staat en dit doen ze vaak terecht
Alleen daarna komen er nieuwe problemen. De markt, het land, defensie. Alleen het oude afbreken, is niet genoeg om iets nieuws te maken.
De kritiek is de destructieve kant, daar is anarchisme en libertarisme goed in
De constructieve kant is minder goed ontwikkeld
Dit is iets dat links beter doet. Vanuit een pragmatische instelling die zij hebben. Mensen kunnen zich makkelijk iets voorstellen bij hun beleid. Dit geld ook voor pvv en fvd
De FvD kan je niet vergelijken met de PVV, de FvD, ook door haar marginalisatie, wordt een partij waar levensbeschouwing belangrijk is, het op de schop gooien van oude denkbeelden, en het bekritiseren van de macht en status quo. De FvD is meer en meer de partij waar intellectuele emancipatie een grote rol speelt, het bekritiseren van alles, behalve zekere taboes die door de samenleving nog verboden worden.
De FvD is een fenomeen van de intellectuele emancipatie die de laatste decennia zich aan het ontplooien is, niet alleen in Nederland, vandaar ook dat men internationale sprekers uitnodigt, en aan levensbeschouwelijke filosofie doet.
De PVV daarentegen is vulgair, democratisch imbeciel, meer van hetzelfde, en het voertuig van de fanatieke Wilders voor zijn islamhaat.
De PVV met de FvD vergelijken is het vergelijken van een club democratische zwakzinnigen en imbecielen met een club steeds meer geëmancipeerde intellectuele vrijdenkers (in zoverre dat laatste uit de verf kan komen als ‘democratische’ politieke partij, waar ‘democratisch’ betekent: geestelijk communisme).
De FvD zal met moeite kunnen functioneren omdat het niveau van intellectuele en ideologische emancipatie te groot is in relatie tot het geestelijk democratisch communisme van de rest. In die zin, democratie als geestelijk communisme en mob rule, is het waar dat de FvD een bedreiging is voor de democratie, in de ideële zin, democratie als vrijheid, zit de FvD dichter bij ware democratie dan elke andere partij.
*** Alleen daarna komen er nieuwe problemen. De markt, het land, defensie. Alleen het oude afbreken, is niet genoeg om iets nieuws te maken *** De ingezetenen zijn dan verantwoordelijk. Zoals ik het zie. En nemen de positie van de overheid over. Nemen zij niet de verantwoordelijkheid, door bijvoorbeeld samen een militie/ schutterij te vormen, en iets te doen tegen de dreiging van massavernietingswapens, dan zullen ze verliezen. Als ze kiezen voor dominante marktpartijen dan zullen ze worden gedomineerd.
Het gaat niet om het vergelijken met sp,pvda en pvv
Ik vergelijk pvv niet met fvd, qua inhoud
Het gaat er meer om dat de bevolking bij al die partijen, van pvda tot fvd een idee hebben van hoe zo’n samenleving ongeveer werkt. Dat bedoel ik met pragmatisme. Je kan je er een voorstelling van maken, hoe Nederland eruit ziet onder Wilders, pvda,sp of fvd.
Bij libertarisme, mutualisme en anarchisme is dit veel minder het geval. Het is meer toekomstmuziek. Het is scherp qua analyses, maar bot qua praktijk
Overigens zou ik zelf honderd keer eerder fvd dan pvv stemmen. We hebben niets aan zondebok politiek, in tijden als dit. Het gelul over de islam was iets van de jaren negentig en is niet meer relevant
Zo’n groepcommunisme noem ik niet ‘ideeën hebben’, maar een collectieve consensus trance, met hoogstens verschillen die door de intolerantie van kleingeestigheid geaccentueerd worden. Het is meer een doordenderende machine waar nooit veel kritisch denken aan ten grondslag heeft gelegen.
Maar dat is allemaal een beetje irrelevant
Het gaat erom, dat sp, pvv en fvd pragmatischer en realistischer zijn dan de libertarische en C4SS denkers
Het pijnpunt van het anarchisme, is altijd de uitvoering. Niet de onderbouwing, of de diepgang
Een plattere partij, kan meer bereiken
Maar dit is wel relevant. In hoeverre kunnen de ideeën die je hebt überhaupt een praktijk worden ? En hoe ? Je kan wel gelijk hebben, maar hoe zet je je gelijk om in beleid ?
Dit laatste lukte anarchisten haast nooit, behalve in crisis situaties, conflictzones
Het libertarisme en anarchisme zijn sferen die het anti-overheidsdenken in leven houden, waar de fundamentele kritiek op de overheid in leven wordt gehouden, en waar het idee van individuele vrijheid sterk wordt benadrukt. Je zou het kunnen zien als een ideële sfeer, ideële sferen moeten in leven worden gehouden ook als er weinig animo voor is.
Maar SP en PVV zijn de democratische kerk, hun visies zijn zo interessant als dat van een collectivistische kerk waar altijd hetzelfde wordt gepreekt, aansluiten bij die kerk is geestelijke zelfmoord ten behoeve van invloed.
Men zou wel meer in moeten zetten op cultuur, hoe je community’s kan creëren, als het alleen om markt gaat dan is het nogal een armoede. Als men meer in zou zetten op cultuur en community, dan zou dat een grotere rijkheid van ideeën opleveren, en meer animo. Maar men schijnt een van de weeromstuit afkeer van community denken te hebben, want dat is collectivisme.
Ik kan me de werken van een Amerikaanse libertair herinneren waar familie en community heel belangrijk was, dus ik vermoed dat het huidige libertarisme beïnvloed is door sociale atomisering.
Ik ben het eens omtrent ideële sfeer
Slechts in crisissituaties word het een praktijk. Denk aan het huidige Rojava, CNT Spanje, Black army Oekraïne etc, etc. Maar voor de moderne wereld betekend dat allemaal niet zoveel.
Ik sluit me ook niet aan bij een partij. Juist ook omdat die partijen nooit geheel kunnen verwoorden wat ik denk en de hele tijd van kleur en vorm veranderen.
Anarchisme had altijd al meer focus op de markt, in een socialistische/syndicalistische of liberale vorm, dan op traditie. Traditie/cultuur zegt ze niets. De markt zou namelijk het individu emanciperen en de tradities hem/haar beklemmen.
Ik zie nu zelf de laaste tijd ook meer de betekenis van cultuur, erfenis etc. Vroeger had ik er minder mee.
Met cultuur bedoel ik ook gezin en familiecultuur. De moderne mens is op papier vrijgevochten, individueel, maar hij wordt feitelijk door de overheid, media en de commercie beïnvloed, gemanipuleerd en gestuurd.
Om een voorbeeld te geven: Mozart werd volkomen begeleid en opgevoed door zijn vader, Herbert Spencer groeide op in een vrijzinnig gezin, hij kreeg een vrijzinnige opvoeding en educatie.
Daar zaten voor veel mensen ook veel nadelen aan, dat het een dwangbuis was, maar dat vervangen door overheden en bureaucraten produceert geen diversiteit maar een dwangbuis van collectivisme. Het gezin als sfeer van eigenheid en kleinschalige menselijke schaal kan is de enige die voor diversiteit kan zorgen.
Economie draait in essentie om begeerte, en begeertemanipulatie, het consumentisme is een voorbeeld van collectivistische begeerte manipulatie, de economie biedt maar beperkte mogelijkheden tot emancipatie.
Markt met grote vrijheid associëren is dogmatisch en beperkt, dat is iets wat in de zeventiende, achttiende en negentiende eeuw begrijpelijk was, in die condities, maar vandaag de dag is dat gedeeltelijk achterhaald en beperkt.
De armen uit Les Miserables zijn vandaag de dag door de commercie gemanipuleerde en gestuurde consumenten. De kapitalistische filosoof van vandaag de dag bewierookt het kapitalisme door te beweren dat kapitalisme de gewone man de gelegenheid geeft om goedkope reisjes naar Disneyland te kunnen doen, en hij bewierookt de zegen van smartphones .e.d. Dat is de zogenaamde vrijheid.
Kapitalisten zitten eeuwig in een model van vooruitgang dat achterhaald is. Een Henry Ford die de productie zo verbeterde dat auto’s betaalbaar werden voor de gewone man is qua verbetering gezien heel wat anders dan een hedendaagse smartphone producent.
In grote lijnen met je eens
Jongeren kunnen goedkoop snoep kopen en smart phones en “sneakers”
Maar een huis is vijf ton, dus ze kunnen zich nooit vrijmaken van die kinderlijke sfeer
Voor kapitalisten is dat prima. Laat ze maar werken, geef ze snoep en smartphones als beloning. Netflix en p@rno
Een soort gedrogeerd vee
De familie kan alleen ook vervangen worden door affiniteitnetwerken en “tribes”
Comments are closed.