De lethargische, inefficiente en dodelijke overheid versus de snelle tsunami.
Zowel de Wall Street Journal als de International Herald Tribune besteden vandaag aandacht aan het feit dat in alle landen waar overheids- of semi-overheidsorganen kennis verwierven over de kans op een tsunami, de snel vereiste overdracht van deze kennis bleef steken in een in dit geval letterlijk dodende en dus DODELIJKE bureaucratie.
Een greep uit de doos van deze MOORDENDE BUREAUCRATIE:
01.Zondag 10.07 a.m. Nagano, Japan.
Masashi Kobayashi verneemt een geluid uit de computer dat indiceert dat ergens een zware aardbeving plaatsvindt die een tsunami zou kunnen veroorzaken. Vastgesteld wordt dat Japan geen gevaar loopt. Geen enkel ander land wordt op de hoogte gesteld.
02.Zondagochtend, Sumatra.
De seismograaf van het nationale observatorium voor aardbevingen (gelegen op 690 kilometer van het epicentrum) vestigt de aandacht van dienstdoende ambtenaar Baya Pranata op het feit dat een aardbeving plaatsvindt met een sterkte van meer dan 8,0 op de Richterschaal. De ambtenaar tracht meer dan een uur lang contact te krijgen met een andere ambtenaar. Later op de ochtend zendt het Nationale Aardbevingscentrum van Indonesie enkele e-mails naar andere landen zonder contact te zoeken per telefoon.
03.De seismologie-ambtenaar in Canberra, Australie, kreeg zondagochtend eveneens bericht over de aardbeving. Hij haastte zich naar zijn kantoor, stelde vast dat de aardbeving een tsunami ten gevolge zou kunnen hebben en zond een waarschuwing naar het nationale waarschuwingssysteem en enkele overzeese ambassades van Australie. Geen enkele buitenlandse mogendheid werd op de hoogte gesteld, omdat daarmee het diplomatiek protocol zou worden geschonden.
04.De computers van de Nucleaire Testban organisatie in Wenen indiceerden zondagochtend eveneens dat er iets mis was.
Maar het gebouw was onbemand, want iedereen was met vacantie tot vier januari.
05.De overheid in Bangkok, Thailand,kwam er zondagochtend een uur voor de tsunami achter dat de aardbeving plaatsgevonden had, maar besloten werd, geen levensreddende waarschuwing te doen uitgaan.
Kortom, zondagochtend was er op de gehele wereld geen enkele ambtenaar die in actie kwam om de mogelijke gevolgen van een dreigend gevaar te mitigeren.
De gebeurtenissen op zondagochtend zijn een schoolvoorbeeld van de onwenselijkheid dat OVERHEDEN zich bezighouden met de signalering van levensbedreigende gebeurtenissen.
