Mevrouw Linda Garnham, een zeer prominente en geachte persoonlijkheid in Guernsey, heeft persoonlijk geld en goederen ingezameld en is daarop naar Sri Lanka gevlogen voor het bouwen van een weeshuis.
Haar verhaal is er een van wanhoop en verbijstering.
Zij rapporteert vandaag via de media in Guernsey ( waar mijn kantoor gevestigd is) als volgt:
De van de grote hulporganisaties ontvangen gelden worden door de Srilankese regering vastgehouden voor een periode van tenminste twee jaar alvorens gedistribueerd te worden. Alleen de hulp van kleine organisaties gaat direct naar de recipiënten en is effectiever.
Doorgang van aangekomen containers wordt door de autoriteiten ernstig bemoeilijkt. Er zijn containers in beslag genomen en geveild. Er wordt uit gestolen door politie, leger en anderen. Er wordt over de alle aangekomen containers dertig procent ad valorem geheven.
Tot zover Linda Garnham.
Inmiddels is de wanhoop ook doorgedrongen tot de Baljuw van Guernsey, die 500.000 pond sterling ontvangen heeft op een rekening die opengesteld is voor bijdragen door de bevolking van het 60.000 inwoners tellende eiland.
De Baljuw overweegt nu het geld terug te storten aan de gevers.
Deze episode met de tsumani is slechts een klein onderdeel van de rampensaga die zich in Sri Lanka heeft voltrokken na de onafhankelijkheid waarin het land zich in 1948 heeft gestort. Prominente spelers in dit drama zijn corrupte politici en een onder afhankelijkheid en rechteloosheid lijdende bevolking.
Op hetgeen in het eveneens sinds 1948 onafhankelijke Indonesië geschiedt met tsunami- gelden zal ik hier niet ingaan: daar is het nog erger.
Degenen die bij LIFHAS iets hebben gestort kunnen zich troosten met de gedachte dat deze gelden wel nuttig besteed worden tot op de laatste euro. Vanaf de 25ste van deze maand ben ik zelf voor korte tijd in Sri Lanka.
Hoewel mijn bezoek geen enkel verband houdt met de tsunami, zal ik dan nog een en ander belichten.
