MUNTENANGST

Zoals het een professioneel zakkenroller betaamt, heeft DNB nu, blijkbaar onder het motto ” wie het kleine niet eert, is het grote niet waerd”, haar begerig oog nu ook op de nog oningewisselde stuivers, dubbeltjes, kwartjes en overige munten uit het guldenstijdperk laten vallen.

DNB heeft mij schriftelijk op de hoogte gesteld van het feit dat ik een schatting MOET maken van het totale waarde van de zich bij mij nog in kopjes, glazen, sigarenkistjes, jaszakken en andere plaatsen bevindende muntjes uit het guldenstijdperk.

Daarna krijg ik EEN KEER de gelegenheid deze muntjes tegen euro’s in te wisselen.

Ieder ander mag dit doen tot januari 2007 ( waarom niet langer zal DNB zelf wel het beste weten), maar zelfs deze relatief korte tijdsspanne gunt DNB mij niet.

Hoe zou het komen dat DNB zo’n angst koestert voor de zich bij mij bevindende muntjes?

Is DNB, na zelf door de introductie van de euro een enorme ravage aangericht te hebben in de vorm van een inflatie zoals deze na de tweede wereldoorlog niet is voorgekomen, nu bang dat mijn door DNB zelf in omloop gebrachte en inmiddels sterk in koopkracht gedaalde dubbeltjes en kwartjes het monetaire stelsel zullen ontwrichten?

Of hoopt DNB dat ik in mijn verplichte haast ergens een oningewisseld potje of glas zal laten staan, zodat DNB het corresponderende bedrag in euro’s niet uit zal behoeven te betalen en kan toevoegen aan de winst?

Als het de DNB werkelijk ernst is met bezuinigingen, waarom ontslaat DNB dan niet 98 procent van haar nietsnutten van ambtenaren die sinds de introductie van de euro niets anders te doen hebben dan het tellen van ingeleverde guldens? Dat zou jaar in jaar uit vele miljoenen besparen.

Zelfs het ontslag van Ă©Ă©n ambtenaar zou al een veelvoud besparen van de waarde van alle muntjes waarvan DNB mij de inwisseling misgunt.