Wanneer de inbreker, fraudeur of rover zijn werk begint, heeft hij zoals iedere ondernemer eerst een berekening gemaakt.
Helaas kan hij in deze berekening gratis, of vrijwel gratis, opnemen in de
door de begripvolle overheid zwaar gesubsidieerde rechtsbijstand aan, althans op papier, minvermogende criminelen, hetgeen leidt tot een vergroting van het aanbod aan misdaad met alle ongewenste gevolgen van dien.

De bij het Centraal Station in Amsterdam opererende zakkenroller, de hotelrat die de hoofdstedelijke hotels onveilig maakt met ongepubliceerde maar zeer frequente inbraken, de inbreker die, wanneer de fatsoenlijke burgers van de stad slapen, er op uit gaat om een lucratieve kraak te zetten, zij allen weten zich bij voorbaat gesteund door een tolerante en met de arme, slecht opgevoede en morele steun behoevende crimineel meedenkende overheid, die reeds voor het plegen van de betreffende misdrijven een grote zak geld heeft klaargezet voor zijn verdediging: geld waarvoor het belastingbetalende segment van de bevolking aangeslagen wordt.

Dit is een van de oorzaken, dat het aantal advocaten de laatste decaden zo sterk gegroeid is: de welig tierende en door de overheid gesubsidieerde misdaad loopt, evenals iedere andere royaal gesubsidieerde industrie, als een trein.

Het gevolg van de overheidssubsidie voor misdaad is:
– grotere hoeveelheden misdrijven dan plaats zouden vinden onder condities van ongesubsidieerde marktverhoudingen
-een overconsumptie aan juridische diensten door de minvermogende crimineel voor wie er immers geen rem bestaat op de consumptie van deze diensten, zolang de kosten hiervan bij de overheid gedeclareerd kunnen worden.
-hogere kosten voor het gehele justitiële apparaat in de vorm van salarissen voor officieren van justitie, rechters, uitbreiding van justitiële complexen, et cetera.

Hetzelfde geldt voor juridische bijstand in civiele zaken:
de werkgever wordt verwikkeld in allerlei juridische procedures met personeelsleden die voor de aanvang van de procedure geen kosten-baten afweging behoeven te maken en kunnen procederen onder het motto: baat het niet, dan schaadt het niet.

Dit alles komt neer op een aanzienlijke distortie van vrijemarktverhoudingen, een inkomensoverdracht van het niet criminele segment van de bevolking aan de criminele medemens en een verkleining van de stroom van goederen en diensten die het niet criminele segment van de bevolking bereikt.

2 REACTIES

  1. Niet alleen dat, maar ons rechtsstelsel raakt ook compleet uit zijn voegen als gevolg van het feit dat iedereen die "onvermogend" zou zijn in de praktijk tegen nulkosten kan procederen voor zaken waarvan ik zou zeggen "zit niet te zeuren". En waar de kosten op geen enkele manier tegen de baten opwegen.

    De enigen die daar garen bij spinnen is de juridische mafia die, zwaar gesubsidieerd, hieraan een leuke boterham verdient.

    De keerzijde is dat normale werkenden (loondienst of zelfstandig) niet voor hun recht op kunnen komen omdat ofwel de kosten van juridische bijstand niet in verhouding staan tot de omvang van de zaak waar het om gaat of anderzijds de rechtsbijstandsverzekering die (terecht) constateert dat kosten en omvang niet met elkaar overeenstemmen.

    Dat de "onvermogende" via de belasting de rekening betaalt deert kennelijk niet.

  2. A.C. Baantjer schrijft al in 1988 (in ‘9 heit de klok’):
    "Maar de ware bedoeling is de Nederlandse belastingbetaler op te zadelen met een leger van duur betaalde advocaten, terwijl slechts te verwachten valt dat dit leger zich zal beijveren om voor criminelen zoveel als doenlijk straffeloosheid te verwerven. En dat, let wel, met uw geld."
    "Advocaten kregen tegen een ruime staatsvergoeding reeds bij inverzekeringstelling – na zes uur – in de politiebureaus toegang tot de verdachten. In die tijd beleefde de criminaliteit een explosieve groei". (!)

Comments are closed.