Voor welke kar wordt de trouwe Nederlandse Navo-bondgenoot in Afghanistan gespannen ? Niemand in het hele media-politieke circus vertelt, waar het in Afghanistan werkelijk om gaat. Er wordt alleen over WEDERopbouw gepraat -let wel: van een ONontwikkeld gebied, Uruzgan ! Pure kletskoek dus. Waaraan worden onze belastingcentjes dan wel besteed ?
Bill Sardi, internetcolumnist van LewRockwell.com maakte een analyse van enkele cruciale gebeurtenissen en beslissingen, die aan het besluit tot de missie van de International Security Assistance Force (ISAF) voorafgingen. Hier een vertaling van zijn relaas:
“Er circuleert een verklaring voor het Congres van de V.S. op het Internet. Het betreft een voorgestelde oliepijpleiding door Centraal Azië die verband houdt met de huidige “War on Terror” in Afghanistan.
Op 12 Februari 1998 getuigde John J. Maresca, vice-president internationale relaties van de oliemaatschappij UNOCAL, vóór het Huis van Afgevaardigden van de V.S., voor het Comité Internationale Relaties. Maresca verstrekte informatie aan het Congres over de olie- en gasreserves van Centraal Azië en hoe zij het buitenlandse beleid van de V.S. gestalte zouden kunnen geven. Het probleem van UNOCAL?
Maresca: “Hoe krijgen we de enorme energiebronnen van het gebied naar de markten ?” De oliereserves liggen in gebieden ten noorden van Afghanistan: Turkmenistan, Oezbekistan, Kazachstan en Rusland. Er werden routes voor een pijpleiding voorgesteld die olie door een 42-duims pijp zuidwaarts door Afghanistan over 1040 mijl naar de kust van Pakistan zou vervoeren. Een dergelijke pijplijn zou ongeveer $2,5 miljard kosten en zou ongeveer 1 miljoen vaten olie per dag vervoeren.
Maresca vertelde het Congres: “Het zal niet worden gebouwd vóór er één enkele Afghaanse regering is. Dat is het eenvoudige antwoord.”
Opium en terrorisme
Dana Rohrbacher, het congreslid van Californië, wees toen de Taliban aan als bevoegde controleurs onder diverse facties in Afghanistan en kenmerkte hen als “opiumproducenten.”
Toen vroeg Rohrbacher aan Maresca: “Er is een Saoedi-arabische terrorist, berucht om de financiering van wereldwijd terrorisme. Zit hij in het Talibangebied of verderop omhoog bij de noordelijke volkeren ?”
Maresca: “Als het de persoon is aan wie ik denk, die zit daar in het Taliban gebied.” Deze verklaring zinspeelde duidelijk op Osama bin Laden.
Toen vroeg Rorhbacher: “… zou u zeggen dat men in het noordelijke gebied een beter record van de mensenrechten wat betreft vrouwen heeft dan in Talibangebied ?”
Maresca: “Met betrekking tot vrouwen, ja. Maar ik denk niet één van beide facties hier een erg fraai record van de mensenrechten, heeft om u de waarheid te vertellen.”
Vrouwenrechten
Zo werden de vrouwenrechten in de Congresverklaring van Congreslid Rohrbacher erbij gehaald als wig voor UNOCAL om zijn pijpleiding door Afghanistan te bouwen. Drie jaar later zou CNN zijn befaamde TV- documentaire “onder de Sluier,” uitzenden die de onderdrukking toonde van de vrouwen in Afghanistan onder het Talibanbewind (een propagandafilm voor de oliepijpleiding ?).
Rohrbacher zei voorts, dat een democratische verkiezing in Afghanistan zou moeten plaatsvinden en “als de Taliban niet bereid zijn om dat soort verbintenis aan te gaan, zou ik nauwelijks te bewegen zijn om $2,5 miljard te investeren omdat ik niet denk dat zonder die verbintenis, er om het even welke kalmte dan ook in dat land zal zijn.”
Sinds 1998 werd UNOCAL geplaagd door vrouwenrechtenactivisten wegens de besprekingen met de Taliban, maar trok zich terug, toen een wereldwijde beweging om de rechten van Afghaanse vrouwen te verdedigen opkwam. Dit dwong UNOCAL om zich van zijn besprekingen met Taliban terug te trekken en zijn multinationaal vennootschap in dat gebied te beëindigen. In 1999 berichtte Alexander’s Gas & Oil Connections Nieuwsbrief: ” de bedrijfsleiders van UNOCAL zeiden eind vorig jaar (1998), dat zij het project verlieten wegens de behoefte om in de kosten in het Kaspische gebied te snijden en wegens de herhaalde mislukking van de inspanningen om het lange burgerlijke conflict in Afghanistan op te lossen.” [ Volume 4, #20 – Maandag, 22 November 1999 ].
UNOCAL was niet de enige partij die zichzelf opwierp voor de winning van olie en gasreserves in centraal Azië. UNOCAL was het belangrijkste lid van CentGas, een multinationaal consortium, samen met Delta Oil Co., Ltd. (Saudi-Arabië), de Regering van Turkmenistan, Indonesia Petroleum, Ltd. (INPEX) (Japan), ITOCHU Oil Exploration Co., Ltd (Japan), Hyundai Engineering & Construction Co., Ltd (Korea), Crescent Group (Pakistan) en RAO Gazprom (Rusland).
Ook al was CentGas opgeheven, dat betekende niet dat de betrokken partijen totaal hun interesse in de bouw van een oliepijpleiding vanuit Centraal Azië hadden verlaten. Er is ook sprake van een andere pijpleiding namelijk door Iran. India en Pakistan zijn in de race om de pijpleidingterminal te zijn, aangezien zij honderden miljoenen dollars in fees zouden verkrijgen.
Kortom, in 1998 werd Osama bin Laden geïdentificeerd als schurk achter de Taliban, werden Afghaanse vrouwen neergezet als de slachtoffers van een oppressief Taliban bewind, en werd de setting geplaatst voor een toekomstige stabilisatie inspanning (d.w.z. een oorlog). Was dit allemaal een cover story voor een toekomstige oliepijpleiding?
Contra-terrorisme
In November 2000, wees Bruce Hoffman, directeur van het bureau van het Rand Instituut in Washington DC, erop, dat de volgende President van de V.S. aan de groeiende bedreiging, het Islamitisch terrorisme, het hoofd zou moeten bieden. Hoffman: “De volgende regering moet zijn directe aandacht weiden aan het in elkaar zetten van de volledige waaier van de mogelijkheden van contra-terrorisme van de V.S. in een samenhangend plan.” [Los Angeles Times, 12 November 2000 ]
Alles wat toen nog ontbrak, was een gebeurtenis die het startsein kon geven.
15 Oktober 2001″
———
Bill Sardi is internetcolumnist bij LewRockwell.com en gezondheidsjournalist www.askbillsardi.com
Auteursrecht © 2001 door het Bill Sardi Word of Knowledge Agentschap, San Dimas, Californië.
Bronnen:
www.lewrockwell.com/orig/sa…
www.whatreallyhappened.com/…
Zie ook: “Counter-terrorism”
www.state.gov/s/ct/
www.un.org/Docs/sc/committe…
counterterror.typepad.com/t…
”Alles wat toen nog ontbrak, was een gebeurtenis die het startsein kon geven.”
Ja Harry, er gaan zat geruchten dat 9-11 deels geregisseerd is vanuit Washington.
Geen FBI agenten op Taliban zaken zetten,een lastige FBI chef kwam zelfs om in de twin towers, lucht- beveiligingssystemen uitschakelen, gevechtsvliegtuigen die oefeningen deden op 9-11.
Kan een broodje aap verhaal zijn natuurlijk.
Maar als je de vraag stelt, wie hebben er voordeel bij een aanslag met de omvang van 9-11. Irak? nee. Bin laden? Als hij gek genoeg is wel ja. Maar voor de VS lag de mogelijk er om een pijplijn aan te leggen. En gedeeltelijk Irak aan te vallen. De rest van de legitiemiteit voor de oorlog in Irak is geregeld door fout CIA bewijs.
[1]
Deja vu:
‘Wie wordt er beter van?’ was de kop waaronder het Turkse nieuwsblad Djumuriet een artikel van de welbekende politieke, correspondent E. Baldzhi, plaatste over de recente aanval op een Amerikaans vliegtuig op het vliegveld van Karachi en op de synagoge in Istanboel, waarbij talloze slachtoffers vielen.
Op de gestelde vraag geeft de schrijver een simpel antwoord, namelijk de VS en Israel.
Zouden de VS en Israel plannen hebben om Libie, Syrie en Iran aan te vallen, dan konden zij zich geen beter voorwendsel wensen.
Want de hele wereld is verontwaardigd over deze nutteloze, barbaarse aanvallen.
Na de slachting in Karachi en Istanboel, de recente serie terroristische acties in West-Duitsland, Nederland en Frankrijk, zou het geschrokken Europese volk, volgens berekeningen van Washington en Tel-Aviv, positiever staan tegenover een vergeldingsactie.
Aldus de Pravda (orgaan van het Centraal Comite van de CPSU) van oktober 1986.
Comments are closed.