Parijs brandde vorige week opnieuw als ‘protest’ tegen invoering van de CPE; een wet die een kleine flexibilisering van de Franse arbeidsmarkt tot gevolg zou moeten hebben. Volgens de voornamelijk ‘links’ georienteerde protesteerders moet de oplossing voor de hoge jeugdwerkeloosheid in meer collectivisme worden gezocht. Meer dan 50 jaar Socialisme hebben in Frankrijk dan ook tot verbluffende resultaten geleid: de werkeloosheid is opgelopen tot ruim 23% en de weinige overgebleven Franse multinationals verdienen hun geld buiten Frankrijk. Dat zet ’t weglopen van Chirac afgelopen donderdag als protest tegen ’t gebruik van Engels (“the language of business”) door een Franse industrialist in perspectief; wat daar wegliep was niet iemand die trots is op zijn land, maar een kleinzerig mannetje die de waarheid niet onder ogen durft te zien.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

8 REACTIES

  1. Meest frapant vind ik nog wel dat de studenten die al weken aan het zeuren en rellen zijn, nu klagen dat de universiteiten dicht zijn.

    Ook komen ze constant met de strijdkreten: "de macht ligt op straat!" en "anarchie heerst!"
    Dan denk ik: wacht even! enerzijds klaag je dat de overheid je niet genoeg tegen die "grote boze wereld" beschermt en anderzijds vind je dat de macht niet in handen van de overheid dient te zijn; dat gaat niet op.

    Ik vind het weinig verbazingwekkend dat de jeugdwerkeloosheid in Frankrijk zo groot is; ik zou zulke idioten ook niet aannemen!

    Lodderzat

  2. [1]
    Lodderzat,

    "De" studenten bestaan niet. Die studenten die jij zag klagen dat de universiteiten dicht zijn zijn *andere* studenten dan de axievoerende bezetters.

    Of dacht je dat ongeveer 100% van de studenten hetzelfde dacht en hetzelfde vond?

  3. [2] "Of dacht je dat ongeveer 100% van de studenten hetzelfde dacht en hetzelfde vond?"

    Nee hoor, maar ik ga wel uit van een zekere mate van sociale controle in de studentengemeenschap. Als deze studenten (die nu over de gesloten universtiteiten klagen) grote bezwaren hadden gehad bij de protesten van hun medestudenten zouden die protesten niet zo’n omvang en ongeremdheid kunnen hebben gehad. De studenten die ik zie klagen zijn misschien niet allemaal dezelfden als de studenten die eerder over die ontslagwet klaagden, maar het zijn in ieder geval (uitzonderingen daargelaten) mensen die de eerdere protesten (en waarschijnlijk niét de geweldadige aard daarvan) ondersteunen.
    Ik vind dit een voorbeeld van uitermate hypocriet gedrag.

    Hoewel ik me inderdaad schuldig maakte aan een ‘secundum quid’, blijft wat ik eerder zei m.i. nog steeds opgaan voor in ieder geval de meerderheid van de voorgenoemde studenten.

    Lodderzat

  4. Ik begrijp vooral niet waarom de 26-30 jarigen niet heftig protesteren tegen deze maatregel. Zijn zijn immers de pineut wanneer de min-25-jarigen voor werkgevers erg aantrekkelijk worden omdat je die zonder opgave van redenen weg kan sturen binnen de 2 jaar na hun aanwerving.
    De jongeren vallen hiermee niet onvrijwillig onder een algemeen bindend verklaarde CAO die het onmogelijk maakt hen te ontslaan en kunnen zich dus aanbieden als werknemers waar je geen gedoe mee hebt. De 26-30 kunnen hier (juridisch) niet tegenop. Je zal maar 26 en werkloos zijn in Frankrijk.

  7. [6] Dit lijkt mij hoogst onwaarschijnlijk gezien de bewindslieden tegen wie de studenten protesteren (Villepin en Girac) beiden énarques zijn. En de énarques zijn nou eenmaal een nogal arrogant en waarschijnlijk ook onderling solidair gezelschap.

    Lodderzat

  8. [3]
    Sociale controle vindt in praktijk slechts plaats in groepen die zich verbonden voelen. Dus binnen een linkse of rechtse studentengroepering, maar niet tussen die groepen.

Comments are closed.