“De Europese Commissie moet haar huiswerk overdoen”, was de boude uitspraak van staatssecretaris voor Overheidsbedrijven Bruno Tuybens (Sp.A) in de Kamer naar aanleiding van de plannen van Europa om de markt voor postbedrijven te liberaliseren. Een vrijmaking van de postmarkt in 2009 zou te vroeg komen en zou de prijzen voor de residentiële gebruikers flink kunnen doen stijgen.
Daarbij wordt verwezen naar een studie die consultant PriceWaterhouseCoopers maakte in opdracht van de Commissie. Ook in Zweden zou de postzegel na de liberalisering in prijs verdubbeld zijn.
Maar met zijn betoog toont de Staatssecretaris zich de populistische spreekbuis van de kleine man, waarvan mag worden verwacht dat hij de strijd om een goedkope postzegel in het stemhokje zal belonen. Voor een ontgetwijfeld zeer intelligent man als Bruno Tuybens is dit bijzonder hypocriet. Want liberalisering gaat helemaal niet om het goedkoper maken van de post. De vrije markt resulteert niet noodzakelijk in de laagste prijs. Dat het versturen van een brief 2,8 tot 8 maal duurder zou kunnen worden is volkomen naast de kwestie.
De vraag is immers niet of de vrije markt ervoor zorgt dat de dienstverlening goedkoper wordt, maar wel goedkoper voor wie. Want die zogenaamd goedkope postbedeling gaat misschien ten koste van de kwaliteit of de snelheid, of ten koste van de belastingbetaler die de opgestapelde verliezen mag bijpassen, maar in ieder geval ten koste van de potentiële concurrenten die door het staatsmonopolie van De Post kansen op winst, kansen op tewerkstelling en uiteindelijk kansen op geluk aan hun neus voorbij zien gaan. De liberalisering beoogt niet het minimaliseren van de prijs, maar het optimaliseren. Niet de laagste prijs is van belang, wel de juiste. En er is maar één manier om met zekerheid te weten of een prijs juist is, en dat is de absoluut ongehinderde vrije markt.
De dwaling van de onderliggende ideologie van Tuybens en zijn achterban ligt hierin dat het voeren van correspondentie zonder er de correcte prijs voor te moeten betalen tot een (basis)recht wordt verheven, terwijl het in wezen niet om een recht, maar om een aanspraak gaat. Een recht is maar een recht als het bestaat onafhankelijk van de actie van een ander. Om mijn recht te eerbiedigen moet niemand anders iets doen, het volstaat dat men niets doet.
Nu weet iedereen weet dat gratis niet bestaat en dat een te goedkope postzegel voor mij, door mijn buurman wordt bekostigd. En dat is de kern van de discussie. De zogenaamde sociale rechten, die in België reeds hun weg naar de Grondwet hebben gevonden, zijn een regelrechte schande, een aanfluiting van het Recht. Er is bovendien geen verdediging denkbaar waarom postbedeling wel gratis (of te goedkoop) moet gebeuren, en niet telefonie, elektriciteit, wonen, ontspanning, seks, eten,… kortom het leven zelf. En als iedereen gratis leeft, dan gaat iedereen zeker dood. Dat ik als werkende mens vandaag naar schatting 70% van mijn leven leef uitsluitend om anderen de boter op het brood, de GSM in de handtas en de post in de bus te garanderen, toont aan hoe dicht we bij de totale vernietiging van de mensheid staan. De grens van het tolereerbare is al lang overschreden.
Goed stuk Arjen. De vrije markt betekent de allocatie van de beste middelen naar de sectoren die het meest (gaan) renderen, waardoor het de prijzen verlaagd over de gehele linie. Om zich te concentreren op postzegels etc. zorgt men voor ruis en mist. De onzichtbare hand van Adam Smith werkt door tot alle gelederen, want op termijn worden de postzegels toch goedkoper, vanwege de verhoging van aanbod door andere leveranciers. Het is bijvoorbeeld spotgoedkoop om een e-mail te versturen. De overheid geeft enorm veel subsidies (huizen, allochtonen, milieu etc.) uit aan diverse zaken, waardoor de markt kapitaal ontbeert om te investeren in meer renderende activiteiten, waardoor de technologie, de werkgelegenheid en bovenal de economisch voorspoed wordt gegarandeerd. De economische groei is essentieel om iedereen mee te kunnen laten delen in de steeds groter wordende economische taart, dus niet alleen een kleine politieke of corporatistische elite. Met deze voorspoed worden bijvoorbeeld technologieën ontwikkeld, waardoor het milieu kan worden geholpen. Zonder voldoende investeringskapitaal blijven deze zaken liggen en verwordt Nederland tot een eigentijdse Sovjet-Unie, waar de groei en de technologie blijft stilstaan, terwijl de armoede en de milieuvervuiling toenemen.
Laat de prijs van de postzegel maar flink stijgen zou ik zeggen. Mits ook de overheid er gewoon de volle mep voor moet betalen. Het zal me benieuwen of de ambtenarij dan eindelijk eens ophoudt met het produceren en versturen van overbodig papierwerk. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat postzegels zoveel in prijs zouden stijgen. Gaat dat in Nederland ook gebeuren dan? Waar gaat al dat geld dan eigenlijk naar toe? En bovenal: hoeveel verlies wordt er nu dan wel niet geleden en wie betaalt dat? Als de verhoging echt in "woekerwinsten" zou gaan zitten, lijkt een concurrent me niet ver weg. Of betalen andere categorieën postverstuurders nu meer om daarmee de massa "gewone" briefverstuurders te subsidiëren? De grootste postpakketten moeten de zwaarste lasten dragen, of zo? Alleen al het feit dat mensen dan minder post gaan versturen lijkt me een bedreiging voor de winstgevendheid. Zijn in België postzegels nu zoveel goedkoper dan hier trouwens?
In Nederland is een zeer grootd eel van de postmarkt al vrijgegeven. Namelijk die van de bedrijven. De post die jij en ik versturen is maar een paar % van de totale post in een land.
En wat bleek: de juiste prijs, bleek voor bedrijven ook nog eens lager te liggen!
[3] "En wat bleek: de juiste prijs, bleek voor bedrijven ook nog eens lager te liggen!"
Gossie, hoe toevallig… wink wink
Comments are closed.