Welkom in Nederland

Hier volgt een illustratief, onderhoudend verhaal over het terugkomen in Nederland van een bezoek aan China.
IJzervreter schreef dit als reactie op een artikel over “Wapenbezit”.

Dit verhaal is te mooi om alleen maar onder een reactie te staan.

Via herplaatsing als frontartikel zullen er meer lezers van genieten en …leren.

IJzervreter Schreef:

Een vriend van mij kwam onlangs terug uit China en voor het eerst -hij is al 6 keer teruggekomen in 2 jaar- stond daar een hele groep douanepersoneel.
Ongeveer een kwart van de passagiers die langs “nothing to declare” liepen, werd “eruit gehaald” en ook hij was de pineut.

Heeft u iets aan te geven?
Nee, daarom loop ik hier.
…
Wilt u even meekomen?
Heb ik een keuze?
…
Wil u even uw koffer op de scanner leggen?
Heb ik een keuze?
…
Wat is dat metalen voorwerp daar?
Geen idee, ik ben niet opgeleid om scanners te lezen.
…
Wilt u uw koffer even openen?
Heb ik een keuze?
…
Wat is DIT!
Oh, was dat het metalen voorwerp?
Ja. Wat IS dit?
Een soort spray. Pepperspray o.i.d.
Meneer, dit is een verboden wapen categorie 2 in Nederland. Wist u dat niet?
Neen.(toch niet dat het categorie 2 was)
Waarom bevindt zich dit in uw koffer?
Omdat ik het altijd meeneem op reis naar gevaarlijke landen. Daarom zit het ook standaard in mijn koffer. Zodoende kan ik het nooit vergeten in te pakken en dan ineens in China tot de ontdekking komen dat ik het thuis heb laten liggen.
Draagt u het in Nederland ook bij u?
Zoals ik net zei, laat ik het tussen mijn reizen door constant in mijn koffer om zeker te zijn dat ik het niet zou vergeten mee te nemen als ik nog eens naar een niet-politie-staat ga.
Hoe bedoelt u?
Wel, in China is men blij met de komst van passagiers die hun geld komen uitgeven in het land en valt men ze niet lastig door zonder enige aanleiding hun baggage te doorzoeken…
Goed, u draagt het dus niet bij u in Nederland, zegt u?
Zoals ik reeds 2 maal zei: neen. (ZUCHT)
…
(Wijzend op een pak) Wat is dit?
Een maatpak. Welke categorie wapens is dat nou weer?
Neen, we kijken ook naar btw op invoer van goederen.
Zonder scanner? Wow!
Hoeveel heeft dat gekost?
600 kwai.
600 Euro?
Neen, kwai.
Hoeveel is dat in Euro?
Heeft u ergens een krant met de laatste wisselkoers?
Hoezo?
Tja, ik weet niet wat die precies doet momenteel. Trouwens: die schommelt natuurlijk ook, he, dus wilt u de precieze prijs op dit moment of op het moment dat ik betaalde of op het moment dat ik bestelde of precies het gewogen gemiddelde van toen ik het voorschot gaf en toen ik het saldo voldeed? Of van toen ik pinde, want dat is natuurlijk hoeveel ik betaalde voor mijn renminbi’s.
Euhm … (na zo’n halve minuut denken)… wat denk je dat het ongeveer is?
Oh, moet het niet 3 cijfers na de komma? Nou, ongeveer 60 Euro.
OK, dat is goed… (na weer een halve minuut). Heeft u een factuur?
Ja.
Mag ik die even zien?
Heb ik keuze?
(Portefeuille bovengehaald) Hier.
Is dit de prijs?
Neen, dat zijn mijn maten.
Waar staat de prijs?
Hier.
600 Euro?!
Neen, yuan!
Wat is yuan?
De munteenheid ginderachter.
Daarnet zei je iets anders: kwai of zo.
Ja, da’s hetzelfde.
Zoals gulden en piek, zeg maar?
Goh …
En hoeveel is dat?
(ZUCHT) ongeveer 60 euro.
O, juist ja.
…
(wijzend op een grote lap zijde)Wat is DIT?
Een zijden bedsprei. Lastig he, zo zonder scanner?
Wat heeft dat gekost?
In kwai?
Neen, doe maar gelijk in Euro.
Oh, ca. 13 euro.
Zo goedkoop? Voor zo’n grote lap zijde?
Ja, op Silk Street kan je afdingen. Althans, sommige mensen met commerciele feeling.
…
(wijzend op een uitgesneden amber pennehouder) Wat is DIT? Is dit ANTIEK?
Ik hoop het. Ik heb er maar 100 renminbi voor betaald, dus…
Renminbi?
Kwai, yuan.
Oh, ok. Hoeveel is dat in Euro?
Nou, ook nu gewoon delen door 10.
Oh, … (na reeds 8 seconden en zeg nou zelf, da’s niet slecht voor een ambtenaar) Nou dat zit wel goed… heeft u er een bonnetje van?
Ook in China worden op rommelmarkten geen bonnetjes gegeven.
…
OK. Ik haal er even mijn collega van de marechaussee bij.
…

Ambtenaar 1 (douane) tegen ambtenaar 2 (maredinges): Deze meneer had een wapen categorie 2 bij zich.
A2 tegen A1: En verder nog iets bezwarends?
A1: Neen, verder niks. Een pak en wat souvenirs, maar allemaal onder de limiet.
A2: OK, niks bezwarends dus.
Burger (overigens nog steeds gehuld in de onofficiele The North Face jas die hij van zijn vriendin gekregen had): Oh, zou het wapen in een zwaardere categorie vallen als ik nog een paar fake rolexen had gekocht?
(nijdige blik) A2: Hoe komt u aan dit busje?
Burger: Heb ik ooit van een collega gekregen in Mexico city. Het was bij mijn toenmalige werkgever company policy om met zijn 2en te reizen. Maar hij moest onverwacht een dag eerder weg, waardoor ik nog een avond alleen was in 1 van ’s werelds gevaarlijkste steden op het gebied van kidknappen van buitenlanders. En sindsdien heb ik het standaard in mijn koffer, zodat ik niet per ongeluk op reis kan vertrekken en veel te laat pas ontdekken dat ik Randverdomme vergeten ben het ding mee te nemen.
A2: En in Nederland?
B: Hier gebruik ik het niet. Want het ligt standaard in mijn koffer, zoals ik zei.
A2: Waarom draagt u het hier niet?
B: Oh, als u dat liever had gehad…
A2: Neen, ik wil gewoon weten waarom u het hier niet draagt!
B: Wel omdat het in een politiestaat niet nodig is.
A2: Politiestaat?
B: Ja, zeg nou zelf: in de Volksrepubliek ben ik nog nooit zomaar zonder reden tegengehouden, maar hier in dit koninkrijk, staat verdomme een half leger klaar om passagiers stuk voor stuk te onderzoeken. Nou… dat geeft toch wel een veilig gevoel, zou ik zeggen.
A2: Loopt u de boel een beetje te jennen?
B: Zei ik iets wat feitelijk onjuist is?
A2: Komt u maar mee om een verklaring af te leggen.

Vervolgens werd hij -zonder eerst te zijn gefouilleerd- door 1 knaap (geboren 11 november 1976) en een te dikke troela in uniform naar een ondervragingskamer gebracht die zich in de aankomsthal bevond. Wat de burger (“de bezitter van minstens 1 verboden wapen”) eventueel nog meer aan wapens op zich droeg in zijn jasje werd dus niet gechecked door het stelletje amateurs, maar toch werd hij door de aankomsthal waar talloze burgers hun vrienden en familieleden opwachtten -uiteraard ongeboeid- naar de verhoorkamer gebracht.

Deze A3 en A4 -beide maredinges ambtenaren- stelden opnieuw dezelfde onzinnige vragen omtrent het busje.
Daar namen ze beiden plaats, om het verhoor af te nemen.

Toen kwam er een hulpofficier van “justitie” (A5) die de burger vroeg of hij wilde “schikken”?

B: Oh, u bent gewoon omkoopbaar?
A5: Neen u begrijpt het niet: u kunt het laten voorkomen voor de rechter of u kunt de zaak a.h.w. afkopen en dan komt het niet voor en dan krijgt u ook geen strafblad.
B: Ja, dat bedoel ik: ik kan ofwel een hoop tijd en moeite verspillen door de zaak te laten voorkomen en alsnog een boete opgelegd krijgen, ofwel u meteen wat geld toeschuiven om erger te voorkomen.
A5: Neen, u begrijpt het niet. Als u het laat voorkomen, is het de rechter die erover beslist en niet de officier van justitie.
B: Neen, U bent degene die het niet begrijpt: of ik nu de ene ambtenaar de wet blindweg laat toepassen of de andere, maakt natuurlijk niks uit. Ze zweren immers beiden bij dezelfde bijbel. Wat in het wetboek staat is voor allebei heilig: Befehl ist Befehl. Dus wie wanneer oordeelt, maakt me niks uit. Maar als ik de schade kan beperken door nu te betalen i.p.v. later en dan ook nog eens proceskosten e.d. te besparen, doe dan maar nu. Want veroordeeld word ik anders toch door de burocratie die eenzijdig haar wetten aan me opdringt en vervolgens zelf volgens die wetten zogenaamd gaat oordelen.
A5: Ik raad u aan om niet verder de boel te lopen jennen. Ik zou belediging van een ambtenaar in functie kunnen toevoegen aan uw geval.
B: Ik raad u aan eerst aan te tonen waar ik precies de mist in ging met mijn betoog voor u mij valselijk beschuldigt van zogenaamd te lopen jennen.
A5: Goed, U wil dus schikken?
B: Nou ik wil niks, maar als ik met het mes op de keel tussen 2 kwaden moet kiezen, dan kan ik u beter nu meteen geld toestoppen dan dat ik later nog voor meer afgeperst word. Maar… hoeveel kost dat settlen eigenlijk.

A5: Als u kiest voor schikken, zal ik dat even bij de officier van Justitie voorleggen en zal ik u weten te zeggen hoeveel het is.
B: Goh, heeft u niet gewoon een al dan niet geindexeerde prijslijst waarop u kan zien wat categorie 2 kost?
A5: Meestal is dat om en bij de 180 Euro maar dat varieert.
B: Waarom? Is niet iedereen gelijk voor de wet?
A5: Da’s om te vermijden dat ik van te voren zou zeggen hoeveel het is en u daarop uw keus zou afstemmen.
B: Oh, dus u dwingt iemand te kiezen zonder dat u hem voldoende informeert?
A5: U weet toch dat u geen strafblad krijgt?
B: Nou: Als settlen bv. een ton zou kosten, zou ik kiezen om het te laten voorkomen en voor een fractie van het bedrag een advocaat nemen die zou zeggen wat voor erge jeugd ik toch had en dat ik een poster van Bea boven mijn bed heb hangen en altijd links stem en zelfs wegens communistische sympathien naar China reis in de hoop dat ik er dan bv. met een halve ton boete vanaf kom. Maar als settlen sowieso maar 50 Euro kost, ja, dan kies je natuurlijk daar wel voor. Dus het bedrag is relevant. Bovendien: u deelt die mening zelf ook, want u zei net dat u het bedrag niet mocht noemen omdat mensen hun keuze er niet zouden op baseren…
A5: Goed, ik zal het even aan de officier van Justitie voorleggen. Ondertussen kan mijn collega uw verklaring opnemen.
Reageer op deze reactie
zaterdag 16 december 2006, 21:27
IJzervreter Schreef:
A3: Weet u waarom u bent aangehouden?
B: Loopt u de boel nou te jennen?
A3: Neen, dat moet ik vragen voordat ik de verklaring kan opnemen…
…
A3: En heeft de douanebembte u toen gevraagd of u uw koffer kon openen?
B: Gevraagd? Tja, dat hangt er dus vanaf. Het was taalkundig als vraag geformuleerd, maar of dat een vraag is, is maar de vraag.
A3: Hoe bedoelt u?
B: Nou vroeger zou je op het werk als baas je secretaresse opdragen “maak even een verslag van de vergadering” en tegenwoordig formuleer je het als “zou jij even een verslag van de vergadering kunnen maken”, maar ofschoon dit thans als vraag geformuleerd wordt, is het niet minder een instructie en zal een weigering van harentwege anno 2005 niet in minder slechte aarde vallen dan pakweg 30 jaar geleden. Dus een als vraag geformuleerde zin, kan wel degelijk een instructie zijn. Dus zomaar verklaren of de douaneambtenaar me vroeg of ik mijn koffer wilde openen, is nogal lastig. Het was als vraag geformuleerd maar leek minstens een verzoek en ik interpreteerde het als een instructie dus langs mijn kant was er van enige vrijwilligheid geen sprake, als het misschien de bedoeling was dit uit het verslag te laten blijken. Ik ga hier dus niet zijn ass coveren (sic) door te verklaren dat hij me wat vroeg terwijl ik de als vraag geformuleerde zin als instructie ervoer.
…
Nadat de verklaring werd opgemaakt en uitgeprint, werd de burger verzocht haar te ondertekenen.

B: Ik lees ze wel eerst even door uiteraard.
A3 (wijzend op waar de handtekening moest komen): Hier zo.
B: Ja,ja, maar pas nadat ik alles zorgvuldig doorgelezen heb.
…
B: U bent in wezen in dienst van de staat der Nederlanden, toch?
A3: Ja, hoezo?
B: Nou dan denk ik dat uw baas het zou waarderen als u Nederland met een hoofdletter schrijft.
A3: Waar?
B: Nou hier en … hier.
A3: Oh, ja, dank u wel.
…
Na verder de zinnen taalkundig nog aangepast te hebben -immers de verklaring was door A3 in de 1e persoon opgesteld en mijn mierenneukende vriend wil geen document ondertekenen dat oogt alsof hij het geschreven had doch dat de taalvaardigheid van een mavo-er zou hebben- stond B dan op het punt de derde versie te ondertekenen…
Reageer op deze reactie
zaterdag 16 december 2006, 21:29
IJzervreter Schreef:
B: Kan ik hier een kopie van krijgen?
A3: Neen dat kan niet. Deze blijft hier.
B: Ja, dit origineel uiterard wel, maar ik kan toch een kopie meekrijgen?
A3: Neen, dat doen we niet.
B: Waarom niet?
A3: Dat mogen we niet.
B: Ach natuerlich, Befehl ist Befehl, nichtwar?

Daarop nam B -noch voor hij getekend had- een notitieboekje uit zijn zak en maakte aanstalte om de op de verklaring vermeldde namen van A3, A4 en A5 te noteren.

A3&4: Wat doet u, NU?
B: Ik noteer even uw namen.
A3: Dat doet echt NIEMAND!
B: Tja, da’s natuurlijk geen argument. Kijk dat kan ik natuurlijk ook zeggen: in Mexico, in China… nergens werd ik ooit “gevraagd” mijn koffer te openen etcetera. Dat doet echt NIEMAND! Maar toch deed u het hier.
A4: Nou dat deed ik niet, en zij ook niet. Dat deed onze collega van de douane. Wij zijn van de marechaussee.
B: Hahaha, als het beestje maar een naam heeft, he? Het zijn natuurlijk gewoon 2 koppen van hetzelfde monster. U maakt gewoon deel uit van dezelfde overheidsbende, ongeacht hoe je’t noemt. Samen met de officier van “justitie” en zijn hulpje zonder prijslijst. Dus … is het verboden of niet?
A3: Neen, het is niet verboden…
B: Goed zo. (naar A3) Kunt u me even de badge op uw wapen tonen?
A3: Hoezo? Daar staat mijn naam niet op, hoor en bovendien heb je die al vanop het papier.
B: Dat klopt, die is anoniem, maar daarop staat de geboortedatum van de drager van het pistool (als identificatie voor mocht het ergens gevonden worden). De zijne (wijzend naar A4) had ik al eerder gezien, dat is 11 november 1976 als ik me niet vergis, maar de uwe had ik niet kunnen zien van waar ik hier zit.
A3: Maar u heeft mijn naam toch al?
B: Misschien zijn er wel 2 mensen in dit corps die Mertens heten?
A3: Nou, dat hoef ik niet te tonen.
B: Goed. De mw. Mertens dus die heden Zondag 4 december 2005 om 8 u ’s ochtends op Schiphol aanwezig was. Ik zal tevens noteren dat u niet meewerkte aan uw identificatie.
…
A4: Goed dan kunt u nu tot betaling overgaan.
B (die nochthans voldoende cash bij zich had): kan ik ergens pinnen?
A3: Ja, we kunnen even naar de ABN-AMRO automaat lopen.
…
Na in de aankomsthal -onder begeleiding uiteraard- te hebben gepind, nog steeds in de aankomsthal:

B: Zo, heeft u wisselgeld?
A3: Laten we maar terug naar ons bureau gaan. Dan krijgt u een kwitantie.

Ondertussen liep hij achter A3 en A4 (nog steeds zonder dat deze zijn “North Fake” onderzocht hadden op bv. nog een wapen) en zwaaide hij ostentatief met een grote smile met de 4 briefjes van 50, opdat het op de omstanders zou overkomen als had hij de politie omgekocht om bv. aan vervolging wegens een echte misdaad (zoals moord of verkrachting) te ontkomen.

Eenmaal in het kantoortje, vulde A4 het kwitantieformulier met de hand in.

B (het papiertje chekkend): “Transactie parket OM”?
A3: Ja, zo heet dat.
B: Hahaha, klinkt alsof ik als topcrimineel deals sluit met het OM en gezien de personeelsbezetting hier, krijg ik minstens evenveel aandacht met mijn spuitbusje.
A4: Ja, nou, ’t is gewoon een vakje dat we moeten aankruisen.
…
B: 180 gulden?! Nou, da’s amper ca. 85 Euro en ik wil liever niet dat de officier of zijn hulpje dadelijk langskomt met het “verzoek” nog eens 95 euro bij te betalen.
A4: Schreef ik gulden? Oh, jee, sorry, dat is me in de 3 jaar dat ik hier werk nog nooit overkomen. ’t Zal de stress zijn. Ik zal het even aanpassen.
B: De stress? Hahahaha. Wie werd hier nou door 5 mensen aangehouden?
A4: Ja, zij schreef ook Nederland zonder hoofdletter. 2 keer zelfs. Nou dat is haar ook nog nooit overkomen. U doet ook zo moeilijk. Bent u jurist of zo?
B (met grote smile): Op die vraag hoef ik niet te antwoorden.
A3 (klagend): Ja, met al uw opmerkingen zoals of u wel of niet iets gevraagd werd heeft dit alles bij mekaar wel anderhalf uur geduurd.
B: Mooi. Dan zijn er die hele tijd 3 mensen full time equivalent minder in de bagagehal geweest om andere onschuldige burgers het leven zuur te maken. Als het niet was dat er vrienden op me stonden te wachten, had ik graag nog meer beslag op uw tijd gelegd, maar helaas ben ik wegens prive-omstandigheden verhinderd.

Inmiddels had A4 de aanpassing doorgevoerd.

B: Oh, wat grappig uw beider namen staan hier inclusief voornaam gewoon vermeld. Ik had me dus de eerdere moeite kunnen besparen.
A3: Oh ja, da’s juist ook, ja.

Nabeschouwing: de timing van dit incident had niet beter gekund. ’s Anderendaags begon B aan een nieuwe baan, waarbij hij als jurist ondernemers informeert hoe ze belastingen kunnen ontwijken door geldstromen te verleggen naar jurisdicties waar ze beter behandeld worden.
Dit doet hij mede dankzij bovengenoemd incident met extra veel arbeidsvreugde daar hij inmiddels bijdraagt aan het laten opdrogen van de geldstroom van productieve burgers richting per definitie contraproductieve ambtenaren.