Ik geloof dat bancaire instituten gevaarlijker zijn voor onze vrijheid dan een bezettingsleger. De macht tot geldcreatie moet van de banken worden afgenomen en worden teruggegeven aan de mensen aan wie het toebehoort.
Thomas Jefferson, 1743-1826 President en medeauteur van de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten
Schuldeconomie
Wat velen niet beseffen is dat ons fiatgeld uit schuld bestaat. Zonder schulden zou er nu derhalve ook geen geld bestaan. Telkens als er een lening wordt afgesloten door de overheid, bedrijfsleven of burgers dan wordt er extra krediet gecreëerd. Dit krediet vindt haar weg van uitlener naar schuldenaar. Hiermee worden begrotingstekorten gefinancierd, waardoor er staatschulden ontstaan. Deze staatsschulden nemen alleen maar toe in de wereld. De rente op deze staatsschulden wordt betaald via belastingheffing en het aangaan van meer schulden. Deze overheidsfinanciering van schulden vindt plaats via de uitgifte van staatsobligaties, welke worden afgegeven aan banken, fondsen en particuliere beleggers. In het geval van de banken wordt het geld voor deze schulden geleend van de centrale bank, die doorgaans onder de overheid valt. Dit geld rouleert via een vorm van rondpompcircuit. Ergo, de centrale bank leent aan de banken voor een bepaald percentage, waardoor banken in staat zijn de obligaties aan te schaffen. Het geld gaat weer naar de overheid, maar nu niet meer in de vorm van krediet, maar contant geld. Dus het krediet (M3) is dus contant geld (M1) geworden, want de overheid besteedt het bijvoorbeeld aan grootschalige projecten die dan betaald kunnen worden. Hiervoor hoeft dus geen extra belasting voor worden geheven. Hier ziet men het perverse effect van overheidsschuld, obligaties, centrale bank en bancaire sector.
Wanneer er geld wordt uitgeleend aan bedrijven, vanwege extra financiering, overnames, uitbreiding of extra productie dan creëert de centrale bank het krediet en wordt via de banken aan de bedrijven geleverd, waardoor deze laatsten het geld contant kunnen maken en zodoende de economie inloodsen. Bij consumentenkrediet gebeurt precies hetzelfde. De huiseigenaren geven een hypotheek af voor hun woning en krijgen daar dan de financiering voor van de banken of financiële instellingen, die het op hun beurt weer van de centrale bank lenen. Het krediet wordt gebruikt om de bouwondernemingen, makelaars en vorige huiseigenaren te kunnen betalen. Alle nieuwe schulden, dus obligaties, hypotheken en leningen worden op zo’n manier geschapen. Daardoor is de schuldenlast in de wereld nooit zo hoog geweest als nu.
Valse concurrentie
Om te kunnen concurreren met het bancaire kartel moet men toegang hebben tot het creëren van fiatgeld. Voor iemand of een bedrijf, die te maken heeft met een normale inkomsten- en vermogensbron is dit schier onmogelijk. De reden is eenvoudig, want het vermogen en de inkomsten worden uitgehold door de inflatie en de daaraan vloeiende prijsstijgingen. Als een bank bijvoorbeeld ¤ 1 miljoen zou uitlenen bij een rentepercentage van 5% dan betaalt de bank daarvan 1,5% aan de centrale bank en houdt zelf 3,5% daaraan over. Wanneer de ontwaarding 10% is geweest dan hoeft de bank alleen maar een verhoging van het leenbedrag uit te geven om deze inflatie bij te benen. Let wel de bank heeft geen eigen vermogen, want al het geld is gecreëerd uit het niets. De 3,5% die de bank overhoudt na aftrek van de interbancaire rente is gegenereerd vanuit de productie die de lener heeft verricht. Deze persoon moet 5% van de waarde van de lening afstaan aan de bank en dient daar werkelijke productie voor te hebben geleverd. Degene die wil concurreren zal snel tot inzich komen dat zijn of haar vermogen in rap tempo verdampt, vanwege de inflatie, die hij of zij niet kan genereren, want dit geld wordt niet uigeleend vanuit het niets, maar vanuit zijn of haar eigen vermogen. Daardoor is niemand in staat om het bancaire kartel te verslaan. Hierop zijn door diverse bedrijven oplossingen voor gevonden en dat betekent dat deze de banken, tezamen met de centrale bank met hun eigen middelen verslaan. Hieronder volgen deze bedachte oplossingen en de daaraan klevende nadelen.
Derivaten
Dat dit systeem ooit spaak zal lopen is voor een aantal economen, vooral van de Oostenrijkse School wel duidelijk. Krediet en schuld vormen namelijk het drijfzand van een economie. Uiteindelijk komen we in een situatie waar er een vorm van schuldslavernij ontstaat. Iedereen heeft een schuld aan een bank of financiële instelling, waardoor zij zeer kwetsbaar zijn voor een teruggang van de economie. Om dit te voorkomen blijft de centrale bank geld en krediet bijdrukken. Want mocht de kredietcreatie tot stilstand komen dan stoppen ook de financiële activiteiten welke op deze schuld zijn gebouwd. Veel waninvesteringen die zijn gemaakt vanwege deze enorme fiatgeldinjecties moeten dan worden geliquideerd. Om dit te voorkomen moet de schuldberg groter worden. Iedereen begrijpt natuurlijk dat dit een onhoudbare zaak wordt.
<%image(20070224-Schuld.jpeg|134|95|)%>Hiernaast ziet men de kredietberg (M3) van de Verenigde Staten die een bijna verticale tendens laat zien. Dr. Chris Martenson beschreef de enorme creatie hiervan met $1000 miljard alleen al over de laatste 10 maanden. Dan hebben we het niet over de gigantische kredietcreatie met betrekking tot de derivaten in de wereld. Mondiale derivaten, welke bestaan uit futures, opties, warrants, swaps, swaptions en turbo’s zijn nu berekend op zo’n $300 biljoen. In feite groeit de kredietberg exponentieel, omdat zelfs de centrale banken de macht hebben verloren over de uitgifte daarvan. Zowel Ben Bernanke van de Federal Reserve als Jean-Claude Trichet van de ECB hebben hier al voor gewaarschuwd. We zijn nu in een situatie beland dat niemand meer weet hoeveel exact het krediet is in de wereld. Dit komt omdat sinds de loslating van Bretton Woods het een eigen leven is gaan leiden. Iedereen geeft nu krediet aan iedereen, banken, creditcard-bedrijven, financiële instituten, winkeliers en warenhuizen. Allemaal creëren ze krediet, zonder dat er een dekking voor aanwezig is, alleen maar om de economie voort te laten rollen. Aan het LTCM-debacle in 1998 hebben we een voorproefje gehad hoe zo’n derivatenindustrie de algehele economie kan bedreigen.
Geldstroom
Zoals reeds eerder aangegeven moet het krediet kunnen doorstromen om de economie op peil te houden. Mocht deze doorstroming, ook wel velocity genaamd, ophouden dan stagneert niet alleen de economie, maar zijn de gevolgen niet te overzien. Waninvesteringen worden meteen geliquideerd, waardoor leveranciers en klanten van deze projecten of bedrijven schade zullen ondervinden. Dit leidt tot een achteruitgang in bedrijvigheid, welke weer zal leiden tot een scherp toenemende werkloosheid. Dit heeft weer tot gevolg dat banken, bedrijven en burgers niet verder willen lenen of uitlenen, die daardoor verdere hinder en schade van zal ondervinden. Om het tekort aan leningen te overbruggen zal men geneigd zijn om de spaargelden aan te spreken, waardoor er een run op de banken ontstaat. Iedereen wil namelijk zijn contante geld van de bank afhalen om aan de financiële verplichtingen te kunnen voldoen.
Waardoor zou zo’n mogelijkheid kunnen ontstaan? Ik heb al eerder gewezen op de kwetsbaarheid van de onroerendgoedmarkt en we zien nu de situatie dat in de Verenigde Staten en in andere landen de huizenmarkt stokt en zelfs terugloopt. Dit betekent dat de consumenten niet meer zeker zijn dat de waarde van hun huis vermeerdert, waardoor er minder ‘overwaarde’ lees: meer schuld wordt aangegaan. Omdat de waarde daalt zullen de banken niet meer bereid zijn om zoveel uit te lenen als in het verleden en ook huizenkopers en consumenten voorzichtiger zijn om langetermijnverplichtingen aan te gaan in zo’n onzekere markt. De banken en financiële instellingen zullen hun rentes moeten verhogen om de onzekerheidsmarges in te dekken. Zoals bekend worden er hogere rentes berekend in onzekere omstandigheden, dat wil zeggen, als de klant niet geheel kredietwaardig is of te weinig onderpand heeft. Nu dat de waardestijging is afgenomen of gestokt zullen deze banken hun rentes moeten aanpassen. Omdat het fiatgeldsysteem alleen berekend is op een verdere schuldcreatie zullen vele schuldenaren in de problemen komen. De renteuitgaven zijn dan zover verhoogd dat diegenen die in de marge zitten als eerste moeten liquideren. Dit verhoogt de verdere druk op de markt, waardoor prijzen verder naar beneden zullen worden bijgesteld. Zodoende ontstaan er verdere problemen met de andere huizenbezitters, die hun onroerend goed moeilijk of onmogelijk kunnen verkopen. Er zijn eenvoudigweg te weinig kopers voor deze huizen.
Conclusie
<%image(20070224-Inverted_Pyramid_Exter.jpg|250|193|)%>We zijn nu op een cruciaal moment aangekomen en dat is dat de huizenmarkt in alle westerse landen bijna of geheel tot stilstand is gekomen. Ik verwacht derhalve weinig goeds van de uitkomst en zie dit dan ook als het einde van een tijdperk en het begin van een nieuwe. De enorme kapitaalsoverdracht die in het volgende decennius zal gaan plaatsvinden zal voor velen een schok zijn. Het tijdperk van fiatgeld en schuldopbouw zal ten einde komen en een periode van enorme saneringen dan gaan plaatsvinden. Dit gaat gepaard met een zeer pijnlijke omschakeling voor de meeste mensen, omdat er voor het eerst in decennia de kosten weer in overeenstemming moeten zijn met de opbrengsten.
Zoals Dr. Albert Bartlett vertelde in zijn toespraak Arithmetic, Population and Energy: ,,de grootste tekortkoming van het menselijk ras is haar onvermogen om de exponentiële functie te begrijpen.” De internationale financiële expert Steven Lachance heeft hierover geschreven dat uiteindelijk elk schuldgeldsysteem failliet gaat en zal instorten, dus ook met ons systeem. Er resteert voor de centrale banken maar twee mogelijkheden:
1. Het installeren van een nieuw monetair systeem, dus de toevlucht naar een andere munt, waardoor de oude munt haar waarde verliest. Helaas is dit maar een tijdelijke oplossing, of;
2. De terugkeer naar een geldwaardesysteem en de centrale bank zichzelf moet opdoeken en het geld geheel aan de markt moet gaan overlaten. Dit is een permanente oplossing.
John Exter heeft reeds in 1974 een omgekeerde pIramide samengesteld, waarin hij laat zien hoe de financiële waarde is opgebouwd. De basis van dit systeem vormt goud, zodat elke financieel middel haar grondslag vindt in het gele metaal. Derhalve is het onontkoombaar dat dit systeem in alle hevigheid zal terugkeren in de nabije toekomst.
Essays:
The End of Money; Dr. Chris Martenson, Financial Sense, 8 januari 2007
How Debt Money goes Broke; Steven Lachance, Financial Sense, 12 december 2005
Arithmatic, Population and Energy; Dr. Albert Bartlett, Global Public Media, 6 februari 2006
A Frightening Worldwide Currency Crisis, an Unstable Monetary System; David Morgan, Financial Sense, 8 januari 2007
The Value of Money; Greg Pickup, Foundation for the Advancement of Monetary Education, 3 januari 2003
The Rise and Fall of the Gold Basis; Prof. Antal E. Fekete, Financial Sense, 12 mei 2006.
Money Markets and Metals, Interview with John Exter; Franklin Sanders, The Moneychanger, juni 1991.
Literatuur:
Reflections on the Pure Theory of Mr. J.M. Keynes; F.A. Hayek, Mises Institute, 17 februari 2007
Inflation-indexed Securities, Bonds, Swaps and Other Derivatives; Mark Deacon, Andrew Derry, Dariush Mirfenderenski; John Wiley & Sons, 28 mei 2004
When Genius Failed, The Rise and Fall of Long Term Capital Management; Roger Lowenstein, Random House Trade, 9 oktober 2001
[29] "Of de FED abject is en zoveel slechter dan de kleine liberale markt?"
Nee, je mist (net als de rest) het punt. De vraag moet zijn
Of de FED abject is aannemend dat er géén kleine liberale markt is?
En ik denk niet dat dat smaak is. Ik denk dat de drukpersen dan nog veel harder gedraaid hadden. En mensen als de net aangehaalde Friedman zijn het in ieder geval met me eens op dat punt…
[31] Kwestie van smaak heeft betrekking op datgene wat je wilt. Je voorkeur.
[32] Het is geen smaak of de FED of politici de drukpersen harder aangezet zouden hebben. Het is een objectieve vraag. Niks smaak …
[19] Ik zal even op je vragen reageren, alhoewel wat verlaat:
,,Je redeneert nu trouwens wederom vanuit die utopie.”
De goudstandaard is geen utopie, want in de 19e eeuw tot aan 1909 was het de reële monetaire standaard die meer dan 100 jaar voldeed. Dus een historisch bewijs.
,,Ik gaf aan dat ik schuldexplosies op korte termjin gevaarlijk vindt. Inflatie als die klein is vind ik juist positief. In deel 1 van deze 4 artikelen heb ik al een rij argumenten gegeven waarom in de niet-utopische realiteit inflatie juist heel nuttig kan zijn.”
Inflatie is geldontwaarding en er vindt een onvrijwillige overdracht van kapitaal plaats dus is het altijd slecht hoe klein deze ook moge zijn. Zelfs Friedman heeft het over een onzichtbare belasting. Het vertekent namelijk de prijssignalen in de economie.
,,1) Inflatie: Eén van die argumenten (maar er zijn er véél meer) is vakbonden die soms belachelijke looneissen stellen en gesteund door overheden (bindende CAO’s, rigide ontslagrecht, etc) die ook kunnen opleggen. Economische groei en herstel wordt daardoor ernstig aangetast. De moderne economische leer (in een verdere uitwerking van de monetaristen van Friedmann) stelt dat economisch herstel komt door daling van de reele prijzen. Omdat prijzen (inclusief lonen) star zijn is de enige manier om prijzen en lonen te laten dalen via inflatie.”
Dit is de collectivistische benadering, een libertarische benadering zou zijn de werknemers zelf laten voelen dat ze zichzelf uit de markt prijzen d.m.v. ontslag. Bovendien zijn zij de enigen die hier last van hebben, niet alle andere mensen die dit moeten dragen dankzij de algemene geldontwaarding.
,,Tja, nu kun je beargumenteren dat het juist het overheidsingrijpen is dat dit verreist en je hebt helemaal gelijk. Maar die zaken zijn er en zullen niet verdwijnen. Binnen deze realiteit heeft inflatie ook positieve effecten heeft.”
Zie mijn voorgaande antwoord.
..Nog nooit echter in deze discussie heeft iemand een poging gedaan uit te leggen waarom de eeuwig opnieuw opgeratelde negatieve effecten groter zouden zijn. Dat kan, maar er wordt alleen eenzijdig gepraat over die negatieve effecten vanuit een begin 19e eeuwse visie.”
De negatieve effecten zijn er nu wel degelijk, als men kijkt naar de enorm gestegen grondstoffen- en energieprijzen die overal in worden doorberekend.
,,2) Kredietexpansie. Als je de 4 artikelen leest van schuldgeld zie je dat de discussie omtrent inflatie en schuldexpansie gemengt wordt. Deel begrijpelijk want ze zijn verwant, maar deels ook niet. Omdat libertariers (ten onrechte!) altijd met die Oostenrijkse school komen aanlopen en dus de goudstandaard meenemen, worden beide onderwerpen ten onrechte als synoniem gezien. Ze zijn verwant, maar niet synoniem.”
Redenerend vanuit het klassieke economische perspectief zijn het beide inflatie (nauw M1 en breed M3). Schuldexpansie wordt dus gezien als inflatie.
,,Kredietbellen zijn op korte termijn enorm gevaarlijk. Op lange termijn (20 jaar en langer) vallen ze gelukkig reuze mee, maar individueen die ermee te maken hebben zien hun leven wel potentieel geruineerd.”
Integendeel, de kredietballonnen zijn zeker gevaarlijk vooral als het een lange tijd duurt voordat ze worden opgeblazen. De jaren 20 in de VS en de jaren 80 in Japan zijn wat dat betreft illustratief. Beide economieën hebben een lange tijd in een depressie gezeten om deze schulden te kunnen saneren via het fiatgeldsysteem. In Japan duurt het trouwens nog voort.
,,Er zijn echter ook andere manieren om hiermee om te gaan, dan het invoeren van de goudstandaard. Goed een aanhanger van de Oostenrijkse school zal die wellicht minder goed vinden, maar het dogma heerst teveel dat dit het Enige Juiste™ middel zou zijn.”
Kijk, ik ben geen dogmatist, dus ik wil niemand een goudstandaard per sé opleggen, maar je zou bijvoorbeeld een duaal stelsel kunnen hebben, waarbij goud één van de betaalmiddelen is en niet zoals nu alleen maar een wettelijkbetaalmiddelsysteem van papier.
[34] Albert S.
Precies, bankbiljetten in guldens droegen destijds een tekst, die inhield dat De Nederlandse Bank bij aanbieding de houder ervan de uitbetaling van de tegenwaarde van het nominale bedrag in goud garandeerde.
Op Eurobiljetten staat niets in die zin, terwijl het wel een z.g. wettig "betaalmiddel" is.
Verder zijn de grootste verliezers van het schuldgeldspel uiteindelijk de ontwikkelingslanden, die stelselmatig getroffen worden door het EU-protectionisme, dat met het grootst mogelijke cynisme de sociale heilstaat predikt en afdwingt.
[35] Klopt Spynose, zelfs in de nieuwe pensioenwet staat trouwens dat de pensioenen alleen maar mogen worden uitgekeerd in euro’s, hoewel deze natuurlijk enorm worden geïnflateerd, dus niets over ondersteuning van het minimum pensioeninkomen. Zoals het er nu uitziet worden de overheidsschulden van de eurolanden gemonitiseerd, d.w.z. de gelddrukpersen draaien op volle toeren. Deze onzichtbare belasting zorgt ervoor dat de minima en gepensioneerden straks in bittere armoede moeten leven. De kapitaaloverdracht richting staat en banken zal dan voltooid zijn.
Comments are closed.