Het binnenste van het Binnenhof is door en door verrot

Met stijgende verbazing en afschuw heb ik het lijvige, 120 pagina grote rapport “Binnenhof van binnenuit: Tweede Kamerleden over het functioneren
van de Nederlandse democratie” doorgeworsteld. Blijkbaar is in de afgelopen paar jaren het gebruik van drugs onder politici toegenomen, getuige de onderzoeksresultaten. De hersenbeschadigingen zijn dusdanig ernstig van aard, dat elke zichzelf respekterende dierentuindirekteur deze aap-achtigen die zichzelf als “volksvertegenwoordiger” betitelen, uit hun lijden zou verlossen middels een spuitje. De Haagse Apenheul in verval.

Het onderzoek werd uitgevoerd door onderzoekers van de universiteiten van Twente en Leiden. Opmerkelijk is dat in het gehele rapport niet één keer de omvang van de overheid ter discussie staat dan wel onderwerp van vraagstelling is. Blijkbaar wordt dit door de onderzoekers als een vast gegeven aangenomen en is het niet de moeite waard om de familie Aap daarover aan de tand te voelen. Dat wordt bevestigd door het onderzoek waaruit blijkt dat tweederde tegenstander is van een verkleining van de Tweede Kamer. Meer inspraak voor de burger zit er ook al niet in, de helft is nog steeds tegen een toetsingsrecht van de Grondwet.

Frappant is, dat 80% van de kamerleden redelijk tevreden is over het functioneren van parlement en democratie, terwijl aan de andere kant twee-derde (!!) van mening is dat er inderdaad sprake is van een kloof tussen kiezers en gekozenen. Blijkbaar zijn de dames en heren in de Haagse dependance van de Apenheul tevreden met hun eigen positie en kan ze de kloof geen moer interesseren. De helft wijdt de kloof aan zichzelf en “de politiek”, de andere helft vindt het eenvoudiger de kiezer de schuld in de schoenen te schuiven. Niet voor niks vindt men dat de kiezer dom is want te weinig kennis van zaken heeft, te weinig interesse voor “de politiek” heeft (gôh, jemig de pemig, zou dat met die kloof te maken kunnen hebben ?), direkt zijn wensen ingevuld wil zien, te veel van de vertegenwoordigers verwacht en véél te vaak zijn eigen belangen boven die van de natie stelt. Het moge duidelijk zijn, dat Judy & co communistische trekjes vertonen, en zich niet beseffen dat hun veel te hoge salaris betaald wordt uit de zakken van degenen die ze geacht worden te vertegenwoordigen. Aan de andere kant vindt men wél, dat de communicatie met de kiezers vergroot moet worden. Dat enige bescheidenheid daarbij wellicht zou kunnen helpen, is blijkbaar nog niet tot de resterende hersencel van familie Aap doorgedrongen. Eens te meer blijkt, dat men zich boven het volk gesteld voelt.

De afkeer van verdere Europesche integratie is sinds de vorige enquête van 2002 toegenomen, waarschijnlijk als schrikreactie op het referendum van 2005. Desalniettemin is men in meerderheid tegen het houden van een nieuw referendum, dat de vermoedens van menig Vrijspreker inclusief ondergetekende dat de kans groot is dat dit ook daadwerkelijk niet zal geschieden, bevestigt. Veel apen vinden dat dit onderwerp te moeilijk is en zich niet leent voor een referendum. Uiteraard zijn alleen de ééncelligen in de tweede kamer slim genoeg om hierover te kunnen oordelen. Dat moet je niet overlaten aan het plebs. Het gevaar bestaat immers dat men dan zijn eigen agenda niet meer kan realiseren. Verder vermoedt men zonder dit te kunnen be-argumenteren, dat veel mensen tegen de voorgestelde grondwet hebben gestemd om redenen die niets met het grondwettelijke verdrag te maken hadden.

Kamerleden hebben de meeste zorgen over het groeiend wantrouwen in politici, de politieke onverschilligheid van burgers, en een toename van populisme. De minste bezorgdheid is er over de afbrokkeling van de nationale autonomie, de toegenomen invloed van financiële markten en de groei van extremistische bewegingen. Gevraagd naar het belangrijkste probleem van ons land is met afstand het meest genoemde probleem het gebrek aan sociale cohesie (gebrekkige integratie en gemeenschapszin, tweedeling, polarisatie, etc.). Men ziet zichzelf dus duidelijk niét als een probleem, maar daar werd dan ook niet naar gevraagd.

Het moge duidelijk zijn, dat de bovenstaande highlights uit het rapport de mening bevestigen, dat men zich geen zier aantrekt van het electoraat. Pim Fortuyn is allang weer vergeten; men is allang weer overgegaan tot de zelfgenoegzame orde van de dag.

Ter illustratie volgen hieronder een aantal relevante uitspraken, overgenomen uit het bewuste rapport dat om de één of andere vage reden ook niet echt groot in de media is gepubliceerd. Het rapport is hier te vinden:
http://www.rob-rfv.nl/website/teksten/Rob/Adviezen/PDF_bestanden/Binnenhofvanbinnenuit.pdf

Over de kloof tussen kiezers en gekozenen:

‘Die veenbrand die ten tijde van Fortuyn ontstond, die smeult nog steeds’.

‘Heel veel mensen voelen zich in de steek gelaten, niet goed vertegenwoordigd door wat er in Den Haag gebeurt.’

‘De mensen keren zich af van de politiek. Men gaat niet meer stemmen. Of men slaat door naar de andere kant, een soort proteststem. Dan gaat men bijvoorbeeld op de SP stemmen.’

‘De mensen in het land hebben enig wantrouwen naar de politiek. Ze hebben het gevoel dat hun stem niet altijd wordt gehoord. Er is sprake van het ‘wij’ en ‘zij’ denken.’

‘Te weinig invloed van kiezers op de politieke besluitvorming. Daarin komt het tot uiting en dat leidt tot vervreemding. Mensen voelen zich – op verschillende onderwerpen trouwens – niet genoeg gerepresenteerd.’

‘Het beste bewijs (van de kloof) was toen wij de Europese Grondwet in stemming brachten en dat iedereen dacht dat die wet wel aangenomen zou worden en dat toen tot grote verbazing in Den Haag bleek dat het anders was. Dan kun je dus zien dat er toch een heel groot verschil zit tussen wat men in Den Haag vindt en waar in de samenleving draagvlak voor is.’

‘Er is een kloof omdat heel veel kiezers uitgaan van hun eigen individuele belangen en een politicus moet dat vaak afwegen ten opzichte van meerdere belangen, en moet uiteindelijk komen tot een bepaalde keuze. Daarom is het ook een illusie om te denken dat je die kloof ooit kunt dichten.’

‘Het merkwaardige idee dat kamerleden onmiddellijk de behoeften van elk individu dienen te bevredigen. Als zij dan hun zin niet krijgen noemen ze dat de kloof.’

‘Je hebt hier ook met het algemene belang te maken. Dat betekent dat je de kiezers ook niet altijd naar de mond kunt praten. De burgers worden steeds consumentistischer: ze willen iets en ze zullen het krijgen.’

‘Je zult op geen enkele manier elke kiezer op elk moment tevreden kunnen stellen. Soms denk ik dat de kloof eigenlijk groter zou moeten zijn want dan kan een zeker leiderschap van een politieke partij of leider ook probleemoplossend werken.’

‘Wij doen hier een heleboel dingen die niet uit te leggen zijn aan de kiezers. De kiezer is echt niet in alles geïnteresseerd. Acht van de tien gevallen die wij hier doen, worden niet gemeld in de pers. De onderwerpen zijn niet interessant voor de kiezer. Kamerleden weten juist veel meer dan de burger.’

‘Onbegrip bij de burgers voor de politieke besluitvorming. Burgers kunnen vaak niet volgen hoe en waarom wij wat besluiten.’

‘Wij hebben een partijcratie in Nederland en geen democratie. Alleen mensen die lid zijn van een politieke partij kunnen aan de macht komen en dat is maar twee procent van de bevolking.’

‘Mensen zeggen: het maakt niet meer uit welke partij ik mijn stem geef. Er gebeurt toch niks, er verandert toch niks.’

‘Dat de mensen op straat het verschil tussen een zittend kabinet en andere partijen niet meer kunnen zien. Dat ze niet meer kunnen volgen waar wij ons nou eigenlijk druk over maken.’

‘Veel andere kamerleden hebben weinig contacten met de achterban. Mensen in het land weten niet wat parlementariërs doen.’

Over Europa en het referendum:

‘Het referendum zegt meer over de kloof tussen kiezer en gekozene dan over wat de kiezers van Europa vinden. Het was stap nummer-zoveel in de Fortuynrevolte, maar het had niet zoveel te maken met wat er precies in het Europese grondwetsvoorstel stond.’

‘Dat referenda niet werken. En dat het nauwelijks mogelijk is om op inhoud campagne te voeren. Dat zijn wel mijn lessen. Het ging over de euro en Turkije en over het kabinet en niet over de Grondwet.’

‘Ik vind het vervolgens buitengewoon te betreuren dat dat referendum is gehouden, omdat je achteraf, waar wij van tevoren ook bang voor waren, kunt stellen dat het referendum niet over het grondwettelijk verdrag is gegaan, maar een ventiel voor ongenoegen is geweest voor heel veel kiezers die vonden dat het ongenoegen over de Euro, de ongebreidelde groei van de Europese samenwerking over het kabinet uitgesproken moest worden.’

‘De kiezer heeft altijd gelijk. Het is absoluut niet goed uitgelegd, we zijn er te zelfvoldaan van uitgegaan dat wij het goede advies hadden gegeven en we hadden te weinig de thermometer in de samenleving staan. We hebben mensen ook niet goed voorbereid. Kennelijk hebben we ze onvoldoende van informatie voorzien. Ik sluit ook niet uit dat de uitslag een boodschap van onvrede was, maar dat is maar een gedeelte van de verklaring. Dus als politiek zijn wij er niet in geslaagd om nut en noodzaak uit te leggen. Er is volkomen verkeerd geschat hoe het bij burgers leefde.’

‘Dat we hebben verzuimd mensen mee te nemen in alles wat te maken heeft met Europa. Dat we slecht uitgelegd hebben dat de Grondwet niets anders was dan gebundelde verdragen die we nu nog steeds hebben. Daardoor heeft de Grondwet een status gekregen die veel meer was dan het eigenlijk was.’

‘De hele informatiecampagne was te laat, te weinig en verschrikkelijk beroerd. Als je echt wilt dat er nee gezegd wordt, moet je zo campagne voeren.’