10 mei jongstleden werd de oprichting van Tax Justice Nederland wereldkundig gemaakt, een initiatief van verscheidene charitatieve instellingen zoals Oxfam Novib en enkele extreem linkse denktanks. Tax Justice NL zet zich in voor rechtvaardige belastingen en tegen belastingontwijking en belastingconcurrentie. In andere worden: Tax Justice NL wilt dat wat U, onze client, doet, verbieden.
Een goede aanleiding om ons te verdiepen in de moraliteit van belastingontwijking, en het ongelijk van dergelijke organisaties.
Hoe belastingheffing tot stand komt
Onder belastingen moet worden verstaan een gedwongen betaling aan de overheid, waar geen individuele prestatie van die overheid tegenover staat, en die wordt geheven uit kracht van een wet (legaliteitsbeginsel). Wanneer tegenover de betaling wel een prestatie van de overheid staat, dan spreekt men over een retributie.
Indien individuen weigeren belasting te betalen, volgt er dreiging met geweld, en wordt dat zo nodig gebruikt. Zonder deze geweldsdreiging is belastingheffing niet mogelijk.
Voorstanders van belastingheffing zijn van mening dat dit geweld gerechtvaardigd is vanwege de goede doelen die ermee verwezenlijkt worden. Het doel heiligt de middelen. In de komende paragrafen zal ik aantonen dat het doel nooit de middelen heiligt.
Mensenrechten
Vrijwel alle politieke partijen en charitatieve instellingen ondersteunen Universele Verklaring van de Rechten van de Mens , een visie omtrent de rechtsbeginselen van ieder individu. Artikel 1 t/m 21 omschrijven de negatieve rechten, in andere worden, dat wat niet mag. Artikel 22 t/m 30 behandelen de zogenaamde ‘positieve’ rechten, feitelijk verplichtingen van het ene individu jegens het andere.
Als voorbeeld het volgente artikel:
Artikel 25
1. Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
2. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten
Een nobel streven nietwaar?
Een organisatie als Oxfamnovib hanteert bijna letterlijk dit artikel als missie-statement:
De belangrijkste oorzaak van armoede is onrecht. Iedereen heeft recht op een eerlijk inkomen, voedsel, gezondheidszorg, onderwijs en een veilig leven. Ieder mens moet zijn of haar stem kunnen laten horen en heeft recht op een eigen identiteit. Vooral zij die het zwaarst door armoede en onrecht worden getroffen: vrouwen, kinderen en minderheden. Wereldwijd strijden mensen voor hun rechten en voor een fatsoenlijk bestaan. Oxfam Novib steunt hen daarbij.
Helaas begaat met hier een denkfout door een ideaal aan te zien voor een recht. Ieder mens ziet het liefst een wereld zonder armoede en honger, waarin iedereen kan voorzien in zijn huisje, boompje, beestje. Maar die bereikt men niet door het als een ‘recht’ te benoemen, sterker nog, het doel wordt alleen maar moeilijker. Politici bedelen zichzelf de taak toe om deze rechten te verwezenlijken, en proberen de middelen te vergaren. Om dit te doen overtreden zij de rechtsartikelen 1, 2, 3, 4, 10, 12, en 17.
In veel ontwikkelingslanden worden deze rechten zoiezo niet of nauwelijks gerespecteerd. De Peruaanse econoom Hernando de Soto beargumenteert in zijn werk “The Mystery of Capital: Why Capitalism Triumphs in the West and Fails Everywhere Else” waar dit toe leidt:
For the entire Third World and the former Communist countries, de Soto’s calculation is that the total value of all the real estate held, but not legally owned, by the poor is more than 20 times all direct foreign investment in the Third World and more than 90 times all the foreign aid to all Third World countries over the past three decades. …
The amount of wealth available within Third World countries themselves vastly exceeds anything that the prosperous countries have given them or are likely to give them.
Many American businesses were begun by someone who borrowed the money to get started, using his home as collateral.
Conversely, de Soto argues that government bureaucracy greatly hinders the ability for people to hold private property, for example:
“In Haiti, one way an ordinary person can settle legally on government land is first to lease it from the government for five years and then buy it. Working with associates in Haiti, our researchers found that to obtain such a lease took 65 bureaucratic steps requiring, on average, a little more than two years. All for the privilege of merely leasing the land for five years.”
“In Egypt, the person who wants to acquire and legally register a lot on state-owned desert land must wind his way through at least 77 bureaucratic procedures at 31 public and private agencies. This can take anywhere from 5 to 14 years. To build a legal dwelling on former agricultural land would require 6 to 11 years of bureaucratic wrangling.”
Thus entrepreneurs are driven to form “underground” economies, but de Soto points out the serious disadvantages:
“Extra legal businesses are taxed by the lack of good property law and continually having to hide their operations from the authorities. Because they are not incorporated, extralegal entrepreneurs cannot lure investors by selling shares; they cannot get low interest formal credit because they do not even have legal addresses. They cannot reduce risks by declaring limited liability or obtaining insurance coverage. In fact, the only ‘insurance’ available to them is that provided by their neighbors and the protection that local bullies or mafia are willing to sell them. Moreover, because extralegal entrepreneurs live in constant fear of government detection and extortion from corrupt officials, they are forced to split and compartmentalize their production facilities between many locations, thereby rarely achieving important economies of scale. With one eye always on the lookout for police, underground entrepreneurs cannot openly advertise to build up their clientele or make less costly bulk deliveries to customers.”
The crucial theme is that this vast amount of wealth cannot be used, as it is in the west, as investments to create still more wealth and rising standards of living. That is because real estate, businesses and other assets in the underground economies of the Third World cannot be used as collateral to raise capital to finance industrial and commercial expansion.
When bureaucracy and frustrating legal systems drive economic activities underground, the losers are not simply those engaged in these activities. The whole country loses when legal property rights are not readily available because investment is stifled.
Tegelijkertijd worden in Nederland dezelfde eigendomsrechten met voeten getreden middels belastingheffing en regulering. De mensen die ontwerpen, creeeren, verbeteren, ontwikkelen en produceren, oftewel de ondernemers, wordt de grootste last op de schouders geschoven.
De schuldvalkuil
Belastingontwijking wordt door velen gezien als iets onbehoorlijks. Wanneer bedrijven zich hiermee bezig houden worden zij vaak publiekelijk rekenschap afleggen, dergelijke praktijken vallen niet binnen het devies ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen.’
Kernvraag hierbij is echter: wat is maatschappelijk verantwoord?
Een bedrijf dat veelvuldig onder vuur genomen wordt is Ikea , wat net als vele grote bedrijven een uitgebreide constructie heeft om de belastingdruk terug te brengen tot zo’n 20%
Zouden zij ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’ dan zou dit percentage al snel verdubbelen met tot gevolg dat er minder middelen overblijven voor de business van Ikea :
The IKEA vision is to create a better everyday
life for the many people. We make this possible
by offering a wide range of well-designed, functional
home furnishing products at prices so low that as
many people as possible will be able to afford them.
Duidenden mensen zouden minder te besteden hebben, en duizenden mensen in ontwikkelingslanden zouden zonder werk komen. Taxjustice en SOMO zijn van mening dat door het ontwijken van belasting er minder geld over blijft voor ontwikkelingslanden, maar vele multinationals opereren juist in ontwikkelingslanden en verheffen daar de levensstandaard
Een overheid zal daarbij nooit het niveau van efficientie behalen van die van een onderneming , ontwikkelingshulp heeft nog nooit een land uit het slop verheven. De vorig jaar overleden econoom Milton Friedman verwoordde op glasheldere wijze de oorzaken hiervoor. In de documentaire ‘Free to Choose’ beargumenteert hij dat er vier manieren zijn voor het spenderen van geld.
Categorie I gaat over het spenderen van uw eigen geld aan uzelf. U winkelt bijvoorbeeld in een supermarkt. U heeft duidelijk een sterke prikkel om zoveel mogelijk waarde te krijgen voor elke euro die u spendeert.
Categorie II refereert aan het spenderen van uw eigen geld ten gunste van iemand anders. U winkelt bijvoorbeeld voor Kerstmis of verjaardagscadeau’s. U heeft hierbij dezelfde prikkel om zoveel mogelijk waar naar uw geld te ontvangen, tenminste waarvan uw denkt dat de ontvanger dit waardeert. U probeert natuurlijk iets te kopen wat de ontvanger leuk vindt – mits het de juiste indruk wekt en niet teveel tijd en moeite kost. (Als u echter als voornaamste doel heeft de ontvanger zoveel mogelijk waar voor uw geld te geven, zou u hem contant geld geven, waarmee uw uitgave van Categorie II naar Categorie I verhuist.)
Categorie III gaat om het spenderen van iemand anders geld aan uzelf — lunchen op basis van een onkostenvergoeding bijvoorbeeld. U bent niet sterk geneigd de kosten laag te houden maar hebt wel een sterke prikkel om zoveel mogelijk waar voor uw geld te krijgen.
Categorie IV betreft het uitgeven van andermans geld voor een derde. U betaalt bv voor iemands lunch uit de onkostenpot. U ervaart weinig prikkels om waar voor “uw” geld te krijgen of om de gast de lunch voor te schotelen die hij het meest waardeert. Wanneer u echter de lunch met hem deelt, waarmee de lunch dus een combinatie wordt van Categorie III en IV, heeft u, indien nodig, een sterke behoefte om uw eigen smaak te volgen ten koste van de smaak van de ander.
Overheidsbestedingen en ontwikkelingshulp valt altijd in de derde of vierde categorie en wordt daardoor vele malen ineffeciënter besteed, met economische malaise tot gevolg.
Waarom belastingontwijking een morele plicht is
Belastingontwijking leidt tot een betere wereld, waarin minder verspild wordt, productie stijgt, de koopkracht toeneemt en armoede daalt.
Belastingheffing gebeurt op basis van moreel verwerpelijke wijzen, die in strijd zijn met de elementaire rechten van de mens
Belastingonwijking én ontduiking is niet immoreel, maar een deugd die het waard is om behaald en verdedigd te worden.
Marnix VS
Artikel 25 zou volgens mij inhoudelijk vervangen moeten worden door ‘iedereen heeft fundamenteel recht op leven, ongeacht de effecten van het totaal aan beslissingen in een systeem’.
Praktisch resulteert dat in basisinkomens. Dat is een heel eenvoudig terugkoppelingssysteem.
En daarboven: ‘belasting ontwijking als morele plicht’: ik begin daar steeds meer waarheid in te ervaren.
Zie ook: ‘de verleiding van het elastiekje’:
http://www.youtube.com/watc…
[1]
Welnu … het RECHT van leven houdt ooook vooral in … de PLICHT zich ZELF in leven te houden ….
Waarom moeten anderen daar voor opdraaien. Overiges is al dan niet moreel te rechtvaardigen belastingontduiking wel een heeeel domme manier om er wat aan te doen. Enwel omdat men dan in plaats van KLAGER … aangeklaagde is.
De meest voor de hand liggende optie is eenvoudig een gunstiger en milder belastingklimaat op te zoeken.
Hier krijgt men niets, maar dan ook niets voor elkaar …
"Taxjustice en SOMO zijn van mening dat door het ontwijken van belasting er minder geld over blijft voor ontwikkelingslanden…"
Ik geloof er niks van. De juiste tekst zou m.i. zijn: "Taxjustice en SOMO PROPAGEREN dat door het ontwijken van belasting er minder geld over blijft voor ontwikkelingslanden…"
Dit soort clubs weten onders goed dat ze amoreel bezig zijn; hun enige doelstelling is inkomsten te verwerven uit afpersing, door te trachten de minder weldenke burger een schulcomplex aan te praten waarvanuit hij graag boete doet.
Oxfam Novib is zonder meer aan te duiden als een criminele organisatie.
[2] De aarde is gratis. Wij hebben dat met onze systemen in beslag genomen, omdat we dachten dat het zo beter was.
Dat moet dan ook geeffectueerd worden, DAT het beter is. Dus naar iedereen het fundamenteel recht op leven, dat de aarde ons gratis biedt, terug laten vloeien. Zo draagt elk systeem ook de verantwoordelijkheid voor de effecten van de eigen (geloofs)beslissingen. Als wij in Nederland het leven 500 euro duur maken, op de gratis aarde, dan heeft iedereen daar recht op. Als het in een ander systeem 300 euro duur is, dan hebben de mensen binnen dat systeem, daar recht op. Het is eigenlijk geen inkomen, maar een teruggave.
[4] die zegt:
"" … De aarde is gratis. Wij hebben dat met onze systemen in beslag genomen, omdat we dachten dat het zo beter was. ..""
Wat een onvervalste communi-sjosjialistische MISVATTING. Want NIETS is gratis en zeker geen lunch. Er moet overal voor GEWERKT worden. Ook de jagers?verzamelaar werkten voor hun kostje.
Recht van, en op, leven heeft men pas als men dat ZELLUF in stand weet te houden … Een "fundamentele recht" dat door anderen of een institutie of overheid "gegarandeert" moet worden gaat steeds tenkoste van iedereen.
Terwijl NIEMAND echt gelijk is … Ook niet binnen het gezin of tuss meerlingen. Van Triet weet eenvoudig NIET waar zij het over heeft …
te Dus alleen maar omdat men zich op aarde bevindt dienen de "systemen" zodanig zijn afgesteld dat de indivudu "recht"wordt aangedaan?
Laatste zin:
Dus alleen maar omdat mensen zich op aarde bevinden dienen de "systemen" zodanig te zijn afgesteld dat de individu "recht" wordt aangedaan? En hoeft die daar dus zelf niets aan te doen?
[5] ‘Er moet overal voor gewerkt worden’.
Dat doen mensen nu ook allemaal. Ook als ze niet betaald krijgen.
Jagers en verzamelaars werkten ook inderdaad. En die hadden VRIJ toegang tot de natuur, om te jagen, om voor hun voedsel te zorgen.
Wij hebben geen vrije toegang meer. Alles is in bezit genomen door die systemen en die bepalen vervolgens of je toegang tot overleven hebt of niet. Er is dus iets afgepakt, waar we wel degelijk RECHT op hebben. Dat heeft niets met ‘niets doen’ te maken.
Jouw snelle sprong naar de bekende voorspelbare reacties uit een oude, wel heel erg stoffige doos: ‘boeh, commu, boeh, wat nou gelijk, boeh, rechten, wat nou, hoeven ze zelf NIETS te doen…..’
doet me overigens denken dat je niet echt geinteresseerd bent om samen een stapje verder in ons denken te komen. Dus ik laat het hier dan ook maar bij.
[7] Jij zegt dus dat automatisch een "recht", danwel een "claim" onstaat doordat je niet (meer) kan doen wat je (misschien)zou willen doen. Let je op hoe krakkemikkerig die redenatie in elkaar steekt!
Dus als je arm, of gehandicapt of oerstom wordt geboren … heb je ook meteen ergens "recht" op … omdat in de beginne de aarde "gratis" is of dat zou zijn … wat op zich ook NIET WAAR is?
En de verantwooring voor je (voort)bestaan rust dan als vanzelf geheel bij de staat, en dus uiteindelijk bij de rest van de belastingen betalende populatie?
En daaaaarom moet iedereen maar een PARASIETELIJKE "basisinkomen" hebben …?
Weet jij wel hoe geld echt verdiend wordt? En dan bedoeld ik echt NIEUW geld, en niet reeds tienmaal rondgepompt geld waar men je salaris van en mee betaald … maar NETTO inkomende nasionale verdiensten waar elke samenleving uiteindelijk op moet draaien ondanks de vele onproductieven?
"ontwikkelingshulp heeft nog nooit een land uit het slop verheven"
Het Marshall Plan heeft West-Europa er toch aardig bovenop geholpen, en passant de basis gelegd voor wat later het EU-monster zou worden.
Van Wikipedia:
The idea of a reconstruction plan was also an outgrowth of the ideological shift that had occurred in the United States in the Great Depression. The economic calamity of the 1930s had convinced many that the unfettered free market could not guarantee economic well-being. Many who had worked on designing the New Deal programs to revive the American economy now sought to apply these lessons to Europe. At the same time the Great Depression had shown the dangers of tariffs and protectionism, creating a strong belief in the need for free trade and European economic integration.[11]
[9]
Helaas pindakaas..
Lees dit zeer interessante artikel maar eens:
The Marshall Plan Myth – Jeffrey Tucker
http://www.mises.org/freema…
Het Marshall Plan is achteraf het begin van het einde van de klassieke economische leer (maar dat zelfs tot nu wordt "onderwezen"). Zulks omdat van toen af de grondvesten van de MONDIALE economische principles zijn neergelegd. En waarvan de AFSCHAFFING van de hoogst ARTIFICIELE "goud standaard" een hoeksteen is, en het onstaan van mondiale consumptie trends en universele markten … een andere. Niet ontoevallig dat de grootste 15 Amerikaanse multinasjionals alleen al tesamen nu meer omzetten dan dat van het VK (dat officieel na de VS, Japan en Duitsland op nummero 4 staat). Zulks hoofdzakeleijk omdat in economische zin immers e.e.a. drastisch is VERANDERT.
Maar laten het nu juist de "economische wetenschappers" en academici zijn die daar totaal NIET snappen, waardoor ook op deze site in veschillende draden niks als volledeig achterhaalde nonsense wordt gedebiteerd en men de ware rol van het Marshall plan nauwelijks onderkent.
Om nog even terug te komen op de fantasie van het zogenaamde BASISINKOMEN …waar iedereen "RECHT" op zou hebben omdat "de aarde ZOGENAAMD gratis" is …. Dat "idee" is uiteraard totaaaal van de pot gerukt. Of niet soms?
Comments are closed.