Guusjes elite-opstand en het failliet van de autoriteit, deel 1

Door Jim Beame voor anarchiel.com.

Gewone Nederlanders hebben geen moreel besef. Wij als elite hebben dat wel:

Gewone Nederlanders uiten hun kritiek steeds luider. Dat noemen wij: vergroffen. Gewone Nederlanders spuien hun afkeuring als een agent hen beboet wanneer zij hun persoonsbewijs niet kunnen tonen. Dat vinden wij: agressie. Hun argumenten zijn enkel onderbuikgevoelens. Daarom stemmen zij maar rechts. Gewone Nederlanders onthullen de grootschalige overheidscorruptie op internet. Dat duiden we aan als: wantrouwen. Zij spiegelen ‘de autoriteiten’ hun incompetentie. Dat heet: gebrek aan ontzag. Gewone Nederlanders zijn slécht voor Nederland.

Nederland voor de elite veiliggesteld door de Jeanne d’Arc van het regeringspluche
Gewone Nederlanders, het doorsnee werkvolk, zijn gevaarlijke losgeslagen barbaren. Ooit beschermde de Partij van de Arbeid hen tegen uitbuiting door de elite, hun werkgevers. Vertegenwoordigd door oud-Shelltopmanagers, eigenaren van poepsjieke advocatenkantoren, en voormalig universitair hoofddocenten, beschermt de PvdA thans de elite tegen de arbeiders. Vanaf nu is hen de oorlog verklaard door niemand minder dan de Jeanne d’ Arc van het regeringspluche: Guusje ter Horst. Zij zal de elite heldhaftig bevrijden van het volkse onderbuikgekrakeel. Dat moet nu eens voorgoed stoppen. Minister Guusje roept op tot een heuse opstand van de elite tegen de burger. Ze maakt zich grote zorgen om de ‘onderbuikgevoelens’ van het volk en meent dat een opstand van de elite hard nodig is in dit land:

‘De burger wantrouwt alles wat naar de overheid riekt en gedraagt zich daarnaast agressief tegen de dienaren van die overheid. Ik vind dat een zorgelijke ontwikkeling. Het is slecht voor Nederland als er geen ontzag voor autoriteiten is’ meent mevrouw Ter Horst. De elite moet de ‘de vergroving [tegengaan] van de samenleving die extreem rechts propageert’ (Spits 01-07-09/ Vrij Nederl. 30-06-09).

Dan vraagt u zich af, hoe is het toch mogelijk dat gewone Nederlanders – zoals Guusje weergeeft – zijn verworden tot ‘agressieve, ontzagloze, wantrouwige, rechtsstemmende amorelen?’ Zeker met een integriteitsboegbeeld als Guusje is dat toch onbegrijpelijk? Maar goed. Guusjes achterban gaat de strijd aan tegen de gewone Nederlanders om de gevestigde orde – het establishment – weer terug te brengen zoals die ooit door hen voor Nederland is bepaald. Aan welk hoogmoreel gehalte herkent u de elite waar minister Guusje zichzelf toerekent? Wie kan er beter als voorbeeld dienen dan Guusje zelf:

Guusje en haar PvdA als uw bitternodige heropvoeders in de christelijke ‘haute morale’
Als een vis in het water voelt Guusje zich in een christelijk kabinet dat tot achter de voordeur komt om zich met uw burgerleven te bemoeien, zegt zij in het Nederlands Dagblad. Haar partijcollega’s te Rotterdam en Den Haag brengen dit al met overheidsrazzia’s in praktijk. In Den Haag heeft wethouder Norder zich een inbraakvergunning toegekend om nieuwe koopwoningen en hun bewoners te controleren. Als wethouder te Amsterdam is Guusje reeds warm voorstander van de overheidsinmenging in uw huiskamer – en ook uw slaapkamer uiteraard (vooral uw slaapkamer!) – die haar christen-kabinetgenoten voorstaan. De samenwerking met de Christen Unie en het CDA ervaart ze dan ook als een warm bad (Ned. Dagblad 17-09-08).

Geïnspireerd door deze twee partijen – zoals we weten beide toonbeelden van moraal –  en mogelijk de Bijbelse tien geboden, vat Guusje het snode plan op om haar eigen PvdA-versie van Gods Woord samen te stellen: een echte normen en waardencatalogus, geholpen door het ‘handvest voor verantwoordelijk burgerschap’ van de Christen Unie. Hoewel onderzoek uitwijst dat het de slechtste manier is om Nederlanders te bereiken aangezien zij zichzelf als burger eigenlijk heel acceptabel achten, houdt het kabinet er destijds toch aan vast want het is immers afgesproken in het regeerakkoord (ND 17-12-08). De burger is zich onvoldoende bewust van zijn plichten. Deze gaat het kabinet in de catalogus uitleggen zodat de juiste balans weer wordt gevonden, oreert Guusje in de Volkskrant van 17 november 2008.

Helaas is Guusje niet afkomstig uit een gereformeerd milieu zoals haar collega’s Van der Laan (ARP) en Bos. Zij maakt dit manco meer dan goed als zij uit eerbied voor de zonnecultus¹ van haar kabinetgenoten, het verbiedt om op hun heilige zonnedag een stem uit te brengen voor het Europarlement zoals de andere, minder vrome Eurolanden dat plachten te doen (grootinquisiteur.nl 06-06-2009). Het verschil tussen CDA en PvdA lijkt steeds meer te verwaarlozen.

Guusjes maatregelen ter bescherming van de elite tegen de terroristische onderbuikmensch
Van degenen die ondanks hoogmorele boeken als de Bijbel en normen- en waardencatalogi toch hardnekkig ongehoorzaam blijven wil Guusje de etniciteit registreren in een centrale database (ND 17-09-08). Ook het centraal opslaan van DNA van bepaalde beroepsgroepen lijkt Guusje een uitstekend idee (nieuws.nl 16 juni 2008). Als het daarentegen de ‘autoriteiten’ betreft legt de bewindsvrouwe – en dat is kenmerkend voor haar gehele carrière – liefst zo weinig mogelijk vast en geldt er selectieve persvrijheid. Het aan het licht brengen van schimmige overheidspraktijken wil Guusje namelijk strafbaar stellen. Dat is, zoals we van haar weten, immers ‘gebrek aan ontzag voor autoriteit.’ Journalisten mogen niet over staatsgeheimen schrijven en moeten deze weigeren als iemand ze aanbiedt (AD 19 juni 2009). Mocht een partij in de toekomstige regering ooit heimelijk van zins zijn bepaalde bevolkingsgroepen te deporteren, dan zijn registratie van etniciteit, opslag van DNA en het verbod op publicatie van staatsgeheimen in elke geval alvast keurig gewaarborgd. Dat scheelt weer werk bij het afvoeren (Volkskrant 14 juni 2009).

De PvdA is een partij naar het hart van de Caesars van de Censuur, Hirsch Ballin en Joop Atsma van het CDA. Het volk behoudt uiteraard ten volle zijn vrijheid van meningsuiting zolang het natuurlijk wel de júiste mening betreft. Het gebruik van sommige scheldwoorden wil de bewindsvrouw daarom strafbaar stellen (advocatenkantoorgijsen). Dierenbeschermers, door Guusje steevast ‘activisten’ genoemd – want zoals wij weten zijn dat óók terroristen, net als het agressieve, ontzagloze onderbuikvolk der Nederlanders – wil de minister bij voorbaat een contract laten ondertekenen waarin zij geweld afzweren en afzien van iedere wetsovertreding. De minister wil degenen die weigeren te ondertekenen extra scherp in de gaten houden. Hiermee houdt Ter Horst hen voor schuldig tot het tegendeel is bewezen (AD 27-02-09). Ter Horst bepleit de inzet van slimme camera’s die automatisch ‘agressief gedrag’ van het onderbuikvolk en de dierenliefhebbers gaan registreren (digitaalbestuur.nl 27-06-07).

Guusje en haar kabinetgenoten zijn Wilders’ beste helpertjes
Guusje en haar elite houden niet van ‘verrechtsing.’ Wilders opvattingen over moslims zijn schandelijk! Wel zijn het de moslims die verantwoordelijk zijn voor alle terreur, vinden Guusje en het kabinet. Dat staat immers in onze beroemde kwaliteitskranten.

Hoewel de helft van onderbuik-Nederland inmiddels ernstig twijfelt aan de toedracht, zijn er bij Guusje en consorten géén vragen over het officiële verhaal. De collega-elite uit Amerika zegt immers dat fundamentalistische moslimholbewoners het Wold Trade Center rechtsstandig met vliegtuigjes hebben laten instorten en Guusjes elite zal nu eenmaal nooit de elitegeboden overtreden door te ‘wantrouwen alles wat naar de overheid riekt’: Wij houden niet van discrimineren maar toch hebben de plofmoslims het gedaan. Zij zijn in onze ‘War on Terror’ de ‘unifying cause’ en gemeenschappelijke vijand, vinden Bush, Obama, Balkenende, Guusje en haar respectabele establishment.

Door amateur-clips als ‘Fitna’ is de terreurdreiging door plofmoslims dan ook weer ernstig verhoogt, is haar politiek strategisch handige maar onverifieerbare uitspraak aan de Kamer (geencommentaar.nl 04-09-8). ‘Terroristische’ en ‘haatzaaiende’ sites – waar tegenwoordig steeds meer overheidskritiek onder valt – wil mevrouw Ter Horst om die reden censureren (digitaalbestuur.nl 01-10-07).

Guusje en de onwrikbare ‘loyaliteit’ tussen haar soortgenoten
Guusje bestraft voortvarend overheidsdienaren, zolang ze niet tot haar ‘elite’ behoren. Als korpsbeheerder en burgermeester te Nijmegen straft zij vier agenten die met alcohol achter het stuur zijn aangetroffen. Drie van hen zijn geschorst (AD 01-09-06). Als de politie haar vervolgens zelf in beschonken toestand achter het stuur vandaan haalt is dat ‘een ander geval’, aldus de politiewoordvoerder. Met een girootje van 220 euro is de zaak dan ook afgehandeld. Ter Horst krijgt – voor hoogmorele eliteleden geheel terecht natuurlijk –  géén contract ter ondertekening onder haar neus gedrukt waarin zij de drank afzweert en afziet van iedere verdere wetsovertreding, aangezien zij geen terroristische dieren‘activist’ is en daardoor bij voorbaat schuldig. De fractievoorzitters van Nijmegen beschouwen Ter Horsts dronkenschap als een ‘privé-aangelegenheid’, geen reden in elk geval om het vertrouwen in haar op te zeggen en besluiten de borreltocht geheim te houden. Dat is wat Guusje bedoelt als zij u als onderbuikburgers toespreekt met ‘de burger wantrouwt alles wat naar de overheid riekt.’ Waarom ook? Laten wij hier terstond de legendarische VOC-rede van onze premier in gedachten nemen: ‘U moet niet zo vervelend doen. Laten we blij zijn.Toch?’

Guusje kan zich hartgrondig in de geheimhouding vinden en blijft het geval verzwijgen totdat de onderbuikjournalist van de locale omroep er reuk van krijgt. Zoals u weet is de politie er ter bescherming van de elite en niet van u want de elite behoedt dit land voor afglijden: u veroorzaakt het alleen maar. De politieleiding stelt eveneens alles in het werk om de drankrit geheim te houden door ondermeer het politieregister af te schermen voor de niet betrokken agenten (Volkskrant 03-09-06. Dat noemen we: loyaliteit. Een geweldige eigenschap, vindt u niet? Zeker als u bedenkt dat minister Guusje als burgermeester twee jaar voor het drankgeval juist veel opzien baart met haar vermanende toespraak gericht aan Nijmeegse ambtenaren waarin zij hen de les leest over integriteit en vriendjespolitiek (Elsevier 29-08-06). Ook tijdens haar ministerschap profileert zij zich voortdurend als hoedster van integriteit.

In 2008 komt er opnieuw een zaak aan het licht die in de doofpot is gestopt naar aanleiding van een vernietigend oordeel van de nationale ombudsman over Ter Horsts rol in het Nijmeegse politiekorps. De zoon van de hoofdagent botst tegen de achterkant van het busje van een shoarmavleeshandelaar. De hoofdagent laat daarop de ongevalregistratie vervalsen waardoor de handelaar als veroorzaker van de aanrijding te boek komt te staan, geen verzekeringspremie krijgt uitbetaald en in plaats van hij, de zoon een geldbedrag krijgt uitgekeerd. Ter Horst bedekt dit met de mantel der liefde. Als de klachtencommissie haar als burgermeester en korpsbeheerder in 2005 nogmaals wijst op de gepleegde valsheid in geschrifte, geeft zij aan dat intern politieonderzoek – u kent dat wel; van het kaliber Holleeder-onderzoekt-zijn-eigen-misdaden, maar desondanks toch héééél ‘zorgvuldig’ – heeft uitgewezen dat het allemaal dik in orde is. De door het slachtoffer gevraagde schadevergoeding wijst Ter Horst resoluut af. Logisch, want dit is een duidelijk gevalletje ‘geen ontzag voor autoriteiten.’ De zaak speelt zo hoog op dat uiteindelijk de ombudsman moet ingrijpen. Na dertienduizend klachten en vierentwintigduizend telefoongesprekken is dit het zoveelste voorbeeld dat de overheid, aldus de ombudsman, ‘met de rug naar de burger staat’ en aan hen geen respect geeft (De Pers 19-03-08). Guusje wil niet op de aantijgingen van de ombudsman reageren en wijst erop dat de verantwoordelijkheid nu ligt bij de huidige korpsbeheerder (De Gelderlander 09-06-08).

Gewéldig heeft ze dit opgelost. Het was waarschijnlijk toch een onderbuikturk. Beter ware het als hij bij voorbaat een contract had ondertekend waarin hij als moslim ‘terroristisch’ geweld afzweert en afziet van iedere wetsovertreding. Misschien spuit de shoarmavleeshandelaar zijn ongenoegen over Guusje wel op een ‘haatzaaiende’ site en aangezien hij er met zijn kritiek blijk van heeft gegeven een criminele allochtoon te zijn, is registratie in de door Guusjes voorgestelde centrale allochtonendatabase bepaald geen overbodige luxe en haar idee van DNA-opslag valt ook nog te overwegen. Zo zijn Guusje en haar elite weer beschermd tegen het plebs.

Overigens zou mevrouw de minister haar elite op een nog betere bescherming kunnen trakteren door niet van het volk maar van zichzelf en haar collega-hoogmorelen, de vingerafdrukken, gezichts- en irisscans, het DNA, de vorm van het schaamhaar niet te vergeten, gecombineerd met elk denkbaar ander gegevensbestand, op te slaan in een speciale elitedatabase. Als zij zichzelf en de haren dan nog voorziet van een onderhuidse chip en permanente observatie door ‘slimme camera’s’ is de ‘veiligheid’ maximaal gewaarborgd. Bovendien vergemakkelijkt het de deportatielogistiek.

Guusjes lange carrière en niet te evenaren natuurtalent in het verdoezelen van gevoelige informatie is ook van toepassing op de werkelijke kosten van ICT-projecten die jaarlijks voor miljarden aan belastinggeld mislukken. Minister Ter Horst verbergt de ICT-missers van haar ministerie en zegt dat het wel meevalt, hetgeen niemand kan controleren omdat zij bij meer dan de helft van de projecten geen cijfers geeft over kostenoverschrijdingen. En als zij de kosten wel meldt worden ze vergeleken met een recent bijgestelde prognose en niet met de originele doelstelling (inoverheid.nl 29-11-07).

Op 8 maart 2009 is Guusje weer eens ergens te gast om u te onderwijzen in integriteit. Vandaag in het actualiteitenprogramma Buitenhof, alwaar zij haar nieuwste troetelkind ‘het ministeriele integriteitoffensief’ toelicht voor de buis. Helaas heeft de journalist dit keer geen ‘ontzag voor autoriteiten’ met zijn ongepaste onderbuikvragen over de bijbaantjescultuur, de minachting voor het democratisch proces, het spel van politieke benoemingen op sleutelposities, het nepotisme, oneigenlijke gebruik van gemeenschapsgeld, de grootschalige belangenverstrengelingen en onderhandse ‘deals.’ Maar gepokt en gemazeld in de ‘discretie en loyaliteit’ waar haar elite zo vermaard om is, weet Guusje deze als volleerd jongleur te pareren.

Morgen deel 2.