Gelukkig hebben wij in Nederland een deugdelijk juridisch bestel zoals elk westers land zich dat zou wensen. In dit bestel wordt de individuele burger beschermd tegen onder andere incompetente overheden en andere wanpraktijken van individuele ambtenaren. Zo hebt u bijvoorbeeld het recht om informatie aangaande specifieke zaken op te vragen op grond van de “Wet openbaarheid van bestuur” (Wob).
Zodra u een verkeersovertreding heeft begaan, treft u zeer waarschijnlijk binnen afzienbare tijd een zogenaamde “beschikking” op de deurmat aan. Deze beschikking vertelt u dat u een bepaald bedrag moet betalen aan het “Centraal Justitieel Incasso Bureau” (CJIB). Deze beschikking wordt in de volksmond ook wel een ‘boete’ genoemd, maar is dat in feite niet. De overheid spreekt over een “administratieve sanctie”. Maar wat is een beschikking nu eigenlijk wel? En wat betekent dat nu eigenlijk voor uw rechtspositie?
De beschikking
Een beschikking is een (bestuurlijk) besluit dat niet van algemene strekking is. Dat houdt in dat de omstandigheden en feiten (welke zijn vermeld op de beschikking) subjectief van aard zijn. Zo dient u bijvoorbeeld een aanvraag tot beschikking in, zodra u ergens een vergunning voor aanvraagt bij de gemeente. Een beschikking kan dus zowel positief als negatief voor u werken.
In het geval een vergunning wordt aangevraagd bij de gemeente is het veelal relatief eenvoudig te achterhalen wie deze beschikking genomen heeft. Dit komt omdat het voor de gemeente wenselijk is een aanvraag voor een vergunning goed bekeken wordt alvorens er een besluit over genomen wordt. Als ze dit niet zouden doen, bijvoorbeeld door het nemen van de beschikking over te laten aan een machine of computer dan zou de hele essentie van het aanvragen van een vergunning onzinnig geworden zijn. Immers, de computer zou dan alle vergunningen goedkeuren zolang de aanvraag correct is ingevuld.
Dit is geen probleem voor de aanvrager, omdat deze normaliter belanghebbende is in het verkrijgen van een vergunning. Maar in het geval van een verkeersovertreding bent u geen aanvrager van een beschikking, maar bent u het onderwerp van de beschikking. De agent van wie u de gele “aankondiging van beschikking” krijgt, kondigt u als het ware aan dat hij een aanvraag tot het nemen van een beschikking gaat doen bij een daartoe bevoegde ambtenaar. Die beschikking is daarmee het verlenen van een soort van vergunning met terugwerkende kracht.
Indien dit net als bij de gemeente zorgvuldig bekeken wordt en aan de hand van de feiten netjes door een daartoe bevoegde ambtenaar genomen wordt, dan is dit geen probleem. Het CJIB doet echter, zelfs na herhaaldelijk (Wob) verzoek, geen mededeling over de ambtenaar die deze beschikking genomen heeft. Dit komt volgens het CJIB omdat de beschikking wettelijk niet de informatie van de daartoe bevoegd ambtenaar hoeft te bevatten en omdat deze automatisch vervaardigd is.
Indien een beschikking automatisch vervaardigd wordt, levert dit een probleem op. Namelijk de agent legt een subjectieve zaak ter beoordeling neer bij een computer. Het CJIB vereist daarmee het onmogelijke van een computer: het nemen van een subjectief besluit. Toch is dit geen probleem volgens de medewerker van het CJIB: omdat de beschikking alleen subjectieve inhoud heeft kan een computer prima het oordeel nemen.
Trias Politica
In de “trias politica” (scheiding der machten: wetgevende-, uitvoerende- en rechtsprekende macht) is het van belang om deze machten gescheiden te houden om machtsmisbruik en belangenverstrengeling tegen te gaan. De wetgevende macht bestaat uit Hare Majesteit de Koningin (Bea) en haar ministers, de uitvoerende macht bestaat uit de politie, het Openbaar Ministerie maar ook bijvoorbeeld de belastingdienst of het CJIB, en de rechtsprekende macht is uiteraard de rechtbank.
Een belangrijk principe hierbij is, dat een verdachte onschuldig is tot zijn schuld bewezen is. Zowel de trias politica als dit fundamentele rechtsprincipe staan met de afhandeling van verkeersovertredingen zwaar onder druk. Niet alleen wordt de rechtsprekende macht de woorden uit de mond genomen (immers de agent neemt het besluit voor de verdachte om een aanvraag voor een beschikking te doen), maar ook moet u eerst betalen alvorens een gang naar de rechter voor beroep open staat. Dit zijn twee zaken die compleet strijdig zijn met de principes om een eerlijk proces te waarborgen.
Maak gebruik van de Wob
De beschikking zoals deze wordt toegezonden door het CJIB is een beschikking in de zin van artikel 1:3, tweede lid Algemene wet bestuursrecht (Awb). Dit houdt in dat u op basis van artikel 3 lid 1 van de Wob een verzoek om informatie kan indienen aangaande welke persoon vanuit welke functie dat besluit genomen heeft. Indien hierbij verwezen wordt naar een computer of andersoortige automaat, lijkt het mijns inziens onmogelijk dat deze tot een subjectief oordeel gekomen is en derhalve is deze computer of automaat niet beschikkingsbevoegd.
Daarbij is het feit dat de beschikking genomen wordt door iemand die niet werkzaam is voor een orgaan dat behoort tot de rechterlijke macht. Zodoende wordt er ernstig afbreuk gedaan aan het principe van trias politica en komen de rechten van de burgers in het gedrang. Dit uit zich bijvoorbeeld in het feit dat de beschikking (lees: vergunning) eerst moet worden betaald, alvorens er een beroep (bij de rechter) tegen het besluit kan worden aangetekend.
Daarbij komt nog dat het CJIB enig verzoek om informatie omtrent de validiteit van de beschikking (de daartoe bevoegd ambtenaar) weg wuift alsof het er niet toe doet. Dit terwijl de informatie wel degelijk invloed heeft op het verdere verloop van het proces. De Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (Wahv) is een “Algemene maatregel van Bestuur”, welke hiërarchisch lager staat dan de Wob. Zodoende bent u gerechtigd om op basis van de Wob die gegevens te vragen, ook al worden ze niet vereist door de Wahv.
Indien aangetoond kan worden dat de nemer van de beschikking daar niet toe bevoegd is, dan hoeft u voorlopig geen beschikkingen meer te betalen. Uiteraard kunt u zelf ook hier aan mee helpen: heeft u onlangs een beschikking ontvangen, dien dan naast de stappen die u zelf wilt nemen een Wob verzoek om informatie in over wie de beschikking genomen heeft. Zodoende kunnen we wellicht op dit gebied weer wat rechten terugnemen die ons in 1990 met de invoering van de Wahv (ook wel ‘Wet Mulder” genoemd) zijn afgenomen.
Uiteindelijk gaat het in dit alles maar om één ding: rechtvaardigheid. Zolang u uw rechten ontnomen wordt en er op oneigenlijke manier over u beslist wordt, afbreuk wordt gedaan aan de trias politica en voor u niet te verifiëren is hoe een dergelijke beschikking tot stand komt, is er allerminst sprake van rechtvaardigheid. Aurelius Augustinus schreef hier over in de vierde eeuw na onze jaartelling:
“Als met recht niet uiteindelijk rechtvaardigheid wordt bedoeld maar enkel het naleven van wetten en regels, dan is er geen fundamenteel onderscheid te duiden tussen de staat en een grote roversbende”.
Door Guido voor Anarchiel.com
Zie voor extra bijlagen het artikel op Anarchiel.com
Bij deze een praktische handleiding met voorbeeldbrieven:
http://www.flitsservice.nl/juridisch/html/wob/wob_mulder_stappenplan.htm
Perfect. Heb net de eerste brief sinds tijden voor 6 km/h (42 pleuro) op de stoep liggen. Aan deze zullen ze niets verdienen, de klojo’s.
ze huren voor het afhandelen van veel bezwaren tig mensen in
betalen doe je toch
linkom of rechtsom
De “rechtvaardigheid” welke hier vermeld wordt is in werkelijkheid een wassen neus, dat is namelijk nou juist het verachtelijke van deze praktijken. Men stelt immers (verkeers)regels op, als zijnde “middelen”, uiteraard tot het bereiken van een doel, bv. verkeersveiligheid. De praktijk in NL is nu dat de regels zeer strak worden vastgelegd als zijnde een “ondergrens”, rekening houdende met de meest ongunstige omstandigheden. Echter, desondanks, mag een bestuurder NIMMER sneller rijden dan een snelheidslimiet, niet om snel (=veilig) in te halen of om in te voegen noch als hij vindt dat het een verkeerssituatie verbetert. Dit gegeven, samen met zeer krap vastgestelde snelheidslimieten en intensieve controles (door speciaal opgerichte VerkeersHandhavingsTeams), verzekert het hier speciaal voor opgerichte CJIB van een gestadige “instroom” van bekeuringen.
De cloe is nu dat de meeste van de met man en macht en inzet van kapitalen aan materieel geconstateerde “overtredingen” helemaal niets van doen hebben met het oorspronkelijke “doel”, verkeersveiligheid. Speciaal voor dit doel is reeds in 1989 de WAHV in gebruik genomen, in de wandelgangen “Mulder” genaamd, waarin het bekeuren met zero-tolerance is vastgelegd en de afhandeling gemakkelijker wordt gemaakt.
De grootste volksverlakker en leugenaar uit de geschiedenis der nederlanden, J.Spee, wringt zich in allerlei bochten als een paling in’t snot om een “verkeersveiligheid verhogend” tintje te geven aan deze terreur. Na aanvoeren van statistieken die aantonen dat de meeste (70%) van de 12 miljoen (?!) bekeuringen voor overschreidingen van de snelheidslimieten zich bevinden in de groep 4-10 km/u “te snel” welke niets van doen hebben met de verkeersveiligheid, volgt echter steevast het schijnheilige “ja, maar het mag nu eenmaal niet”.
Even resumeren; de overheid heeft dus door ons betaald diverse organisaties opgericht (BVOM,CJIB, VHT’s,KLPD) welke voor kapitalen aan materieel tot hun beschikking hebben, hoofdzakelijk om ons te betrappen op zaken die weliswaar geen consequenties hebben doch die gewoon “niet mogen” en die dit vervolgens omzetten in staatsinkomsten tbv gratis schoolboeken of om een gat in de begroting (2009) te dichten.
Kijk voor de grap eens op flitsservice.nl, “kentekenlijst”.
De grappige TV serie “de Dukes of hazard”, waarin de corrupte sheriff en politie er alles aan doen om de “Dukes” ergens voor te kunnen bekeuren of aanklagen om hun eigen zakken te vullen, is realiteit geworden in de beklagenswaardige bananenrepubliek die Nederland heet!!
Ik heb maar een woord voor dit land en haar walgelijke bestuurders: BAH !!
Een juridisch bestel welk de individuele burger beschermd tegen onder andere incompetente overheden en andere wanpraktijken van individuele ambtenaren is slechts een deel van de kwestie.
Ook is het de intentie de burger, zowel gesamenlijk als ieder afzonderlijk, te beschermen tegen wanpraktijken van ondernemers.
Hierbij is te beachten dat een ambtenaren ook burgers zijn. Zo is er de juridische intentie dat een wederzijdse overeenkomst gevrijwaard dient te zijn van dwang, dwaling en bedrog.
Dat handelingen zoals ‘planned obsolescence of built-in obsolescence*’ door ondernemers, niet met voorbedachte rade beslist zouden worden, is mij een raadsel.
Ook hiermee hebben de burgers al ras mee te maken, ook als de burger, een ambtenaar is.
*http://en.wikipedia.org/wiki/Planned_obsolescence
Ter aanvulling:
Onder het onderwerp op deze site:
“Ook al hebt je niets te verbergen…..dat bepaal je zelf niet!”
Geeft R. Hartman (NI) al aan (8-08-09, 20:03), wat er speelt.
“…Well, when there aren’t enough criminals, one makes them. …”
Er samenvattend een principe van makend:
“We zijn niet de koele waarnemers van onze werkelijkheden, maar de hartstochtelijke scheppers.”
Het is paradoxaal.
We bepalen niet zelf, en wel omdat ’taal’ het gereedschap is welke gebruikt wordt voor conditionering en hersenspoeling, waarbij de intentie is de ‘geest’ te besturen.
Uiteraard is het zaak om emoties op te wekken, want dan is het ‘geest besturen’, zelfinstandhoudend en is er ‘een pijl op te trekken’, door ‘zij die governeren.
Dat we de hartstochtelijk scheppers zijn, wordt door taalkundige concepten, verdoezelt.
Het is niet mogelijk te analyseren, maar we scheppen door te denken, met concepten vanuit conditionering (taalkundige opvoeding, scholing -zoals de ouderen zongen piepen de jongeren e.d.) benoemen het ‘analyse’ en geraken in een soort hypnotische trance, van ons eigen scheppingsproduct.
Opmerkelijk is dat werkelijkheden dan ook als dusdanig ervaren worden.
“Nu kan en zal alles tegen u gebruikt worden”.
Een uitspraak die in het Engels nogal een wordt gebruikt in allerlei media-produties.
Het achterwege laten van verificatie, is zo iets wat gebruikt wordt.
Voorbeeld ter illustratie, als oefening, in vragende vorm:
Bij het geheel optellen?
Van het geheel aftrekken?
Het geheel delen?
Het geheel vermenigvuldigen?
Het geheel kwadrateren?
Waar de resultaten te laten?
Sen Huwa [11] reageerde op deze reactie.
Maak gebruik van de WOB: adviseert Anarchiel.
Anarchiel erkent hiermee dus hoe die overheid u in de gelegenheid stelt een zaak persoonlijk te onderzoeken.
Dat voorkomt dus pure willekeur van dat overheidsoptreden.
Dan begint Anarchiel een woordenspelletje: een beschikking is altijd subjectief, maar het CJIB stuurt u een beschikking gemaakt door een computer. En een computer kan nooit elke zaak op persoonlijke merites beoordelen.
Dat is wel waar natuurlijk, dat laatste.
Maar er is niks subjectiefs aan het meten van de snelheid.
Als de maximumsnelheid is vastgesteld (door een subjectieve overheid wellicht), is het vaststellen van een overschrijding ervan uiteraard niet meer subjectief, maar geheel objectief, wat dus gemakkelijk door een computer kan worden vastgesteld.
Wat irritant is, is de rigide houding van die computer. Een mens wil misschien nog de omstandigheden in aanmerking nemen, een computer niet.
Maar als het om het vaststellen van de overtreding gaat, heeft hier meetapparatuur het laatste woord natuurlijk.
Subjectieve snelheidsmeting: daar zit werkelijk niemand op te wachten.
Bedenk tevens dat alle apparatuur verplicht geijkt wordt.
Verder krijgt men z’n betaling netjes terug, als het bezwaar ontvankelijk is verklaard (wat Anarchiel verzwijgt).
Ik erger mij ook regelmatig aan de bedilzucht, maar vind wel dat je deze niet met dit soort onzinverhaaltjes moet aankaarten.
Eric [8] reageerde op deze reactie.
Guido [9] reageerde op deze reactie.
@beek [7]:
Ik erger mij ook regelmatig aan de bedilzucht, maar vind wel dat je deze niet met dit soort onzinverhaaltjes moet aankaarten.
Deze opmerking is dus ook onzin, want ondanks alle info ga jij voorbij aan het feit dat er gecontroleerd wordt uitsluitend om de centen. Dat doen de meeste nederlanders dus gaat het niet allen door maar wordt er met grote regelmaat een tandje hoger ingeschakeld!
Zou de overheid enigzins betrouwbaar zijn, dan werd er gecontroleerd op plaatsen en tijdstippen waar overschreiding van een snelheidslimiet daadwerkelijk risico’s kan veroorzaken. Dan was ook de roep om “subjectieve snelheidsmeting” dus minder omdat dan elke snelheidsovertreding er toe zou doen. Als je juist intensief gaat controleren op plaatsen waar een geringe overschreiding er absoluut niets toe doet, uitsluitend om de centen omdat we het “niet mogen”, dan ben je gewoon bezig burgers te bestelen om niks, misbruik makend van de macht die je gegeven is. Wat zou het ons kunnen schelen dat er iemand op een stille polderweg eens 150 rijdt??
Het feit dat je “in beroep” kan gaan is een wassen neus. Ten eerste wordt je bezwaarschrift aan de OvJ standaard afgewezen dus wees bereid om sowieso door te gaan tot de kantonrechter of zelfs verder, ten tweede kun je een rechtvaardige behandeling door de rechter wel vergeten; zo lang je een rechter kan wijzen op een incorrecte methode om bekeuringen vast te stellen en die kan zeggen “zo doen we het nu eenmaal”, zal er van “recht” weinig sprake zijn!! Daar bovenop komt nog de tijd die zowel de burgers als justitie moet besteden aan dit soort waanzin, belachelijk!!
@beek [7]: Het gaat mij ook totaal niet om het feit dat dit een geautomatiseerd proces is. Het gaat mij erom dat de term die de overheid er voor gebruikt -een beschikking- per definitie uitsluit dat deze door een computer genomen wordt.
Als het aan mij ligt automatiseren ze maar een eind weg daar, zolang mijn recht op rechtvaardigheid maar behartigd wordt. Dit houd in dat ik afdoende informatie over de authenticiteit van een dergelijk proces moet kunnen krijgen. Evenals duidelijk in kennis gesteld wordt (vooraf) dat dit uiteindelijke besluit door een computer gemaakt zal worden. Kortom, met dergelijke kleptocratische praktijken, vind ik het niet meer dan redelijk om mijn rechten in dezen te verdedigen.
Voor wat betreft het geld terug krijgen:
Eens dat je het terug krijgt na beroep, maar als je over het proces wil klagen (dus niet inhoudelijk) kan je niet terecht bij die betreffende rechter. Dan begeef je je ineens op een heel ander rechtsgebied. Daarmee wil ik dus aangeven dat het indienen van een bezwaar enkel betrekking heeft op subjectieve zaken. Hetgeen wat ik probeer boven tafel te krijgen is een vorm van structurele fraude bij elke verkeersboete. Dat vind ik een stuk belangrijker dan mijn persoonlijk gewin van het winnen van een bezwaar.
beek [10] reageerde op deze reactie.
Spy-Nose [12] reageerde op deze reactie.
@Guido [9]:
De term ‘beschikking’ duidt erop dat men nog bezwaar kan maken.
Die mogelijkheid moet bekend worden gemaakt.
Precies wat er gebeurt.
Uiteraard is het geen computer die uw bezwaar gaat bekijken op rechtmatigheid.
De computer heeft slechts uw snelheidsovertreding vastgesteld, waarna u de beschikking geautomatiseerd ontvangt.
Justitie heeft de rechtmatigheid van dit proces al vastgesteld.
Niet de computer.
@Anton [6]:
Wow, nu ben ik je even kwijt Anton.
Ik begrijp de scheppende kracht van het denken, maar hoe staat dit in verband met dit artikel?
@Guido [9]:
De vraag is inderdaad, of het systeem als geheel integer functioneert.
En het is niet altijd eenvoudig daar in een Kafka-achtig systeem een vinger achter te krijgen.
Overigens zou ik je willen waarschuwen voor trollen op deze site en je willen verzoeken dan wel adviseren die totaal te negeren.
@Sen Huwa,
“Ik begrijp de scheppende kracht van het denken…”
Dit is een constant proces.
Het aandacht schenken aan: het artikel, de wetgeving, deze posting, het schrijven, het lezen, het probleem stellen: schept.
Er is immers denken.
Het is zaak hiervan bewust te zijn en te scheppen wat er wel gewild wordt want ook als men het niet wil, schept men het.
Dit laatste gebeurt door o.a. door scholing verkregen, mentale gewoonten.
Comments are closed.