Al het gesteggel over Moebaraks miljarden, Moslimbroederschap mantra’s en democratische droomscenario’s leiden af van het werkelijke probleem in Egypte: de overheid. Door de Egyptische overheid is er flagrante corruptie, absurde regelgeving,  machtswillekeur én het vrijwel ontbreken van eigendomsrechten. Deze combinatie van overheidsterreur en de door de overheid geruïneerde economie bracht uiteindelijk na Ben Ali’s aftocht de bevolking in de benen.

Econoom Hernando DeSoto had dit probleem al in 2004 ontdekt toen zijn denktank in Egypte onderzoek deed. Door vriendjespolitiek, slechte wetgeving en corruptie is er een enorme schaduw (of zwarte) economie. Deze sector is de grootste werkgever van het land aan de Nijl.  Waarom doen mensen dat ? Niet omdat het allemaal hardcore belastingontwijkers zijn maar omdat het door regelgeving anderhalf jaar duurt voordat je een kleine bakkerij mag openen en meer dan 10 jaar om een stuk land op je naam te zetten. Om zaken te doen in Egypte moet je als ondernemer met 56 overheidsorganen dealen en continue staatsinspecties ondergaan. En dan moet je nog het geluk hebben dat je bedrijf niet door corrupte ambtenaren (of de intimi rondom hen) geconfisqueerd wordt.

Omdat eigendommen en ondernemingen niet gerechtelijk kunnen worden vastgelegd, reikt het zakelijk vertrouwen niet verder dan familie en vrienden. Daardoor is er niet of nauwelijks groei, kan er geen personeel aangenomen worden en blijft het doorsappelen in een minimumbestaan.
Egypte is en blijft arm op die manier. De zogenaamde elite verdeelt de buit en de overgrote meerderheid staat  met lege handen. Zonder het eigendomsrecht voor (on-)roerende goederen, vertegenwoordigen al die zwarte economie-bezittingen  ‘dood kapitaal’. Eigendommen die niet gebruikt kunnen worden als onderpand voor leningen, om te investeren of als zekerheid voor lange termijn contracten.
Het enige wat Egypte helpt, is wettelijke hervorming en economische en persoonlijke vrijheid. Als de meerderheid van de Egyptische bevolking in een open en eerlijk juridisch systeem komt, zal dat de ecomische tweedeling breken.

DeSoto becijfert een potentieel van 400 miljard dollar aan activa. Als dat vrijkomt, is er een hoeveelheid kapitaal voorhanden dat honderden keren groter is dan buitenlandse investeringen en ontwikkelingshulp. Belangrijker nog is dat eigen initiatief en ondernemingszin sterk gemotiveerd wordt, dit geeft welzijn en welvaart een enorme boost.

Een eerlijk rechtssysteem, eigendomsrecht en een terugtocht van de Egyptische overheid doen meer voor het welzijn van de bevolking dan welke Europese of Amerikaanse politieke blah blah of cosmetische machtswisseling dan ook.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Los van de uitstekende opvatting wil toch even aanhalen dat:

    “Al het gesteggel over Moebaraks miljarden, Moslimbroederschap mantra’s en democratische droomscenario’s” WEL probleem scenario’s in egypte (en voor de rest van de wereld) zijn, dit is enkel onstaan door het concept overheid maar het heeft zich deze dagen wel gemanifesteerd tot potentiele problemen met grote consequenties die zeker niet over het hoofd gezien- of weggeschoven mogen worden.

  3. @pcrs [2]:

    Officieel heeft Egypte 6 miljoen ambtenaren op een bevolking van 80 miljoen en een labor force van 25 miljoen.

    Het is echter een Italiaanse economie, waarbij veel mensen zowel in overheidsdienst werken als ook een baan in de private sector hebben. Overheidsgeld wordt dan gebruikt voor privédoeleinden en om familie en vrienden te helpen.

    Egypte zit met het probleem, dat officieel een kwart van alle werknemers in overheidsdienst is. Alleen Zweden komt daar nog boven met een derde.

    De werknemers uit de private sector moeten dan extra productief zijn om al die ambtenaren te kunnen onderhouden. Dat loopt in Egypte goed spaak, want heel veel mensen kunnen daar niet eens zichzelf en hun gezin onderhouden.

    ===
    http://mindnumbedrobot.com/blog/wp-content/uploads/government-employees.jpg

    Ambtenaren (incl. militairen)

    * Zweden
    1,5 miljoen, 170 per 1000 inw.
    (32 % van alle werknemers en 17 % van de bevolking, geven 54 % BNP uit)

    * Egypte
    6 miljoen, 75 per 1000 inw.
    (24 % van alle werknemers en 7,5 % van de bevolking)

    * Frankrijk
    6 miljoen, 95 per 1000 inw.
    (22 % van alle werknemers en 9 % van de bevolking, geven 52 % BNP uit)

    * VS
    25 miljoen, 80 per 1000 inw.
    (16 % van alle werknemers en 8 % van de bevolking, geven 30 % BNP uit)

    * NL
    1 miljoen, 60 per 1000 inw (excl. de 1,5 miljoen mensen die in de zorg werken)
    (11 % van alle werknemers en 6 % van de bevolking, geven 42 % BNP uit)

    * Japan
    5 miljoen, 38 per 1000 inw.
    (8 % van alle werknemers en 4 % van de bevolking, geven 38 % BNP uit)

    * China
    12 miljoen, 9 per 1000 inw (+ 740 miljoen in staatsbedrijven)
    (2 % van alle werknemers en 1 % van de bevolking)

  4. Goed artikel.

    Dit laat duidelijk zien waarom er geen democratie gewenst is.Ons systeem kan je ook niet echt een democratie noemen.De democratie om mee te lopen.

Comments are closed.