De inconsistentie van democratie

De Nederlandse cultuur is gebaseerd op democratie, en de democratie duldt geen tegenspraak. Hierdoor zijn weinig mensen geneigd een kritische analyse te maken over de democratie. Zelfs bij de studie politicologie is democratie gewoonweg een gegeven, er is geen vak dat echt kritisch tegenover democratie staat. Wat zou er immers fout zijn aan democratie?
Iemand die tegen democratie is, wordt automatisch weggezet als iemand die een systeem gebaseerd op alleenheerschappij wil. Het is het libertarisme, dat democraten als enige ideologie kan overtuigen, omdat het libertarisme de enige ideologie is die moreel gezien wel consistent is. Libertarische denkers kunnen gemakkelijk bewijzen dat democratische systemen in feite niet veel schelen met dictaturen.

Democratische besluiten kunnen niet immoreel zijn?

Mensen die door dictators worden onderdrukt zoeken een oorzaak van die onderdrukking. Die oorzaak is gemakkelijk te vinden, namelijk: de dictator. Echter als de overheid in een democratisch system iets fouts doet, wordt de fout niet bij de overheid gelegd, omdat democratie a priori heilig is verklaard. Een democratisch gevormd besluit (50% plus 1) kan volgens mensen die voor democratie zijn nooit een moreel verwerpelijk besluit zijn, immers, het volk heeft het besloten, en de gevolgen zijn, ook al zijn ze negatief, voor het volk. Deze inconsistentie is zeer gevaarlijk, omdat mensen die de slechte, immorele resultaten van democratie aanvaarden zo accepteren en het niet durven te bekritiseren, omdat er een meerderheid is die dat vindt. Als de meerderheid de Sharia wil, wie is dan de minderheid om dat tegen te spreken? Maar voor iemand die het democratische systeem uitvoerig heeft geanalyseerd, en enig verstand van moraliteit en filosofie heeft, weet dat het niet uit maakt wat de meerderheid vindt of wil. Ethiek wordt niet bepaald door een hoeveelheid van mensen, maar louter door de argumenten tegen of voor het ethische vraagstuk.

Wanneer op democratische wijze een besluit nemen, en wanneer niet?

Een ware democraat zou, als hij consistent zou zijn, alles willen laten bepalen door een meerderheid. Zo ook, dingen die op het eerste gezicht immoreel zouden zijn. Als de meerderheid Sharia wil? Doen. Als de meerderheid een Holocaust wil? Doen. U snapt waar ik heen wil. De meerderheid moet geen absolute macht hebben. De meerderheid zou niet mogen bepalen wanneer onschuldige mensen vermoord mogen worden. Maar waarom eigenlijk niet? Waar trekt de democraat de grens? En waarom is de meerderheid in het ene geval niet capabel om een ´juist´ besluit te nemen (Holocaust, ja/nee?), maar in het andere geval wel capabel (minimumloon, ja/nee?)? Een libertariër ziet dat in beide gevallen het non-agressie-principe wordt geschonden en dus zijn beide gevallen verboden. Maar waar is het argument van de democraat?

Door welke groepen kunnen democratische besluiten worden genomen?

Stel dat ik met een vriend iemand op straat tegenkom, wij zijn met 2, de vreemdeling is alleen. Kunnen wij dan democratisch besluiten hoe het geld dat wij drieën hebben, verdeeld wordt? Het logische gevolg is dat wij met 2, het democratische besluit nemen om zijn geld in te nemen. Waarom kan dit niet op microniveau, maar kan dit wel op macro-niveau, in het gehele land? Waar is de grens? Op nationaal niveau stemmen arme mensen vooral op socialistische partijen, rijke mensen op liberale, rechtse partijen. Is dat niet precies hetzelfde als het geval dat ik eerder voorlegde? Zo nee, waar ligt het verschil?

Waarom mag Zuid-Sudan democratisch besluiten (waar alleen Zuid-Sudanezen mogen stemmen, en Noord-Sudanezen geen stem hebben) dat zij zich afscheiden van het noorden? Maar waarom mogen mensen in het noordelijke deel van België dat niet? En mensen in het noordelijke deel van Italië? In zowel België als Italië, is het noorden rijker dan het zuiden, vloeit er veel geld naar het zuiden, en is het logische gevolg dat zij zich graag willen afscheiden, zodat zij meer geld voor zichzelf over houden. Waar stelt de democraat de grens? Wie mag zich afscheiden van het grotere collectief, en wie niet? Waarom krijgt niet elk individu dan het recht op secessie?

Democratie; voluntarisme tegenover dwang

Het probleem is dus, zoals het libertarisme het altijd uitlegt, het verschil tussen dwang en voluntarisme. Als een groep waarin democratische besluiten worden genomen arbitrair is (zoals in Nederland), is er sprake van dwang, omdat er ook individuen zijn die geen deel willen uitmaken van het collectief. Er is niets mis met democratie an sich. Het probleem is dwang. Een bedrijfsraad in een groot bedrijf kan als de eigenaar dat wil, besluiten nemen op basis van een meerderheid. Hier is niets mis mee, omdat deze groep, de bedrijfsraad, dan niet arbitrair is, er geen sprake is van dwang, maar sprake van een vrijwillig samengestelde groep. Leden van de raad nemen vrijwillig deel aan de raad en uitkomsten van de raad worden vrijwillig geaccepteerd. Er is geen schending van eigendomsrechten of de privé-persoon.

De huidige situatie is zo dat mensen buiten de bedrijfsraad besluiten hoe het bedrijf functioneert. Het zou zo moeten zijn dat mensen buiten de bedrijfsraad geen enkele macht hebben over hoe het bedrijf zijn zaken regelt. Maar dat doen ze wel. Er is een minimumloon ingesteld, het bedrijf moet belasting betalen, het bedrijf moet aan diverse regels voldoen die zijn gesteld door de overheid en het bedrijf mag geen hoge bonussen uitdelen. Allemaal democratische besluiten, die echter allemaal zijn genomen door het verkeerde demos, het verkeerde volk.

Ingezonden door Aigyptos

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

11 REACTIES

  3. nog een kritiek op de democratie in Nederland en de meeste andere democratische landen.

    Democratie berust op de veronderstelling dat elke kiezer het recht heeft over alle mensen in een land te beschikken.
    Immers door te stemmen bepaal je niet alleen wat er met jouw gebeurd maar ook wat er met de rest van de bevolking gebeurd.
    Indien iemand zonder diens toestemming over een ander persoon beschikt is er sprake van slavernij.
    Hoewel de macht van een persoon om over een ander te beschikken zeer klein is, is ze toch een vorm van slavernij.
    Echter als er een grote groep mensen is die dezelfde gedachten heeft. Heeft die groep een aanzienlijke macht om over een anderen te beschikken. Zo is het mogelijk dat politieke partijen macht verkrijgen door middel van vage beloftes en holle verkiezingsuitspraken.
    Die macht gebruiken ze dan weer om wetgeving te maken die bepaalde mensen onderdrukt zoals recent het boerka-verbod dat is ingesteld.

  6. Wanneer iemand’s hoogste platform “politiek” is geeft dat aan dat hij/zij bijzonder afhankelijk is. En dat is nu juist wat de meeste menschen niet willen … Men wil namelijk vrij zijn.

    Altijd lachuh met die poltitiekers.

  7. @Listo [5]: Zie het zo: binnen de tennisclub kun je prima democratie hebben. Iedereen heeft immers hetzelfde doel: tennissen.
    Voeg je nu de biljartclub, postduivenvereniging, tennisclub en voetbalclub bij elkaar dan is democratie al snel waardeloos, want de kans is groot dat de tennisbanen al snel veranderen in voetbalvelden en de kantine een biljartzaal.

  8. Inderdaad in principe is er niks met besluiten nemen via een meerderheid. Zolang dit maar niet gebeurt binnen de staat. Als een vereniging besluit per meerderheid is dat geen probleem, omdat deze mensen vrijwillig lid zijn geworden van de vereniging. Wij zijn echter niet vrijwillig onderdeel van staat, er is sprake van dwang. Democratie is als staatsvorm dus geen goed systeem.

  9. @Listo [5]:

    Dat ligt er maar net aan hoe JIJ die democratie hebt gepresenteerd.

    In het bovenstaande artikel wordt duidelijk aangegeven dat met democratie niets mis hoeft te zijn, mits de gevolgen alleen zijn voor diegenen die vrijwillig aan die democratie meedoen.

    Als mensen die niet (vrijwillig) meedoen ook enige of alle van de gevolgen moeten dragen, wordt het per definitie een vorm van dwang/agressie, en wordt democratie immoreel.

    En aangezien democratie in alle niet-libertarische voorbeelden neerkomt op agressie, is de kans groot dat een libertarier zodra hij het woord ‘democratie’ hoort, zich ertegen verzet.

    Omdat het woord democratie in de hedendaagse realiteit bij voortduring wordt genoemd in de zin van : “de meeste stemmen gelden, de gevolgen zijn voor iedereen inclusief zij die niet (vrijwillig) meedoen”, is een libertarier geneigd het woord democratie ook nooit in positieve zin te gebruiken.

    De vraag is dus of jij gisteren democratie niet in die laatstgenoemde vorm omschreef.

    beek [10] reageerde op deze reactie.

  10. @Tony [9]:

    ELKE dwarsligger beschouwt een meerderheidsstandpunt tegen zijn wil, als dwang.
    De vraag blijft natuurlijk in hoeverre zijn oordeel hiermee als ‘juist’ moet worden beschouwd.
    Het maffia-lid dat in de vergadering niet zijn zin krijgt, kan behoorlijk gaan klagen over de dictatuur van de meerderheid.
    Er is blijkbaar een moraal nodig die boven al dat menselijke gedoe van meerderheidsbesluiten uitgaat. Die moraal wordt in de bijbel gevonden en blijkt bestand tegen duizenden jaren tegenwind.
    Libertariers kunnen zich slechts beroepen op een deelmoraal van de bijbelse moraal.

  11. “Er is blijkbaar een moraal nodig die boven al dat menselijke gedoe van meerderheidsbesluiten uitgaat. Die moraal wordt in de bijbel gevonden en blijkt bestand tegen duizenden jaren tegenwind.”

    De moraal van iemand die zijn zoon laat vermoorden vanwege dingen die anderen gedaan hebben?

Comments are closed.