In tegenstelling tot het spreekwoord hangt geluk nauw samen met je 
persoonlijke rijkdom. Uit de Gallup’s Well-Being Survey blijkt de gelukkigste man in de VS Alvin Wong te zijn. Hij is ondernemer, woont in Hawaï met vrouw en kinderen, is lang en heeft een jaarinkomen van meer dan 120.000 dollar. Volgens het rapport zijn Aziaten het gelukkigste ras en ook de topverdieners.
In 2009 verdienden blanke mannen gemiddeld 845 dollar per week waar Aziatische mannen 952 dollar verdienden. Spaanstaligen en Afro Amerikanen kwamen op een 590 dollar uit. Onder de vrouwen staan de Aziatisch-Amerikaanse vrouwen aan de top met 779 dollar per week.
Mannen voelen zich over het algemeen gelukkiger dan vrouwen – en verdienen en bezitten meer geld. Hoewel het verschil kleiner wordt, heeft de vrouw nu 81 cent ten opzichte van de man met 1 dollar. Uit Forbes lijst van miljardairs blijkt dat van de 1.210 miljardairs er slechts 103 vrouwen zijn. Omgerekend komt dat op 8,5 % van ’s werelds rijkdom.
Het huishoudinkomen is direct gerelateerd tot geluk of welzijn. Mensen die minder dan 12.000 dollar verdienen, leiden de minst gelukkige levens. Hoe meer geld ze hebben (of verdienen), des te beter zijn ze emotioneel en fysiek af. Daarnaast zijn getrouwde mensen gelukkiger. Logisch want getrouwd zijn, stuwt veelal je huishoudinkomen op.
Geografie is ook gerelateerd tot geluk. Mensen die in Hawaï en Californië wonen met goed weer en een prima uitzicht én die wat te verteren hebben, vallen in de categorie Gelukkig.
Tenslotte, werk en inkomen maakt mensen gelukkiger – weer geld dus.
Geld maakt dus gelukkig maar ….. goud maakt nog gelukkiger !
“Geldzorgen maakt ongelukkig” is een betere omschrijving.
Ik zie niet in hoe meer geld tot meer geluk zou leiden.
Ik weeg een paar kilo te veel en probeer af te vallen, het gaat niet erg hard. Ik eet alleen het beste, maar dat kost niet veel.
Ik heb een leuk huis, gehuurd van een pensioenfonds. In de winter staat de thermostaat op 20, en dat kost geld. Ik heb een paar auto’s en ook die kosten geld. Maar aan het eind van de rit blijft er nog geld over.
Ik vraag me af wat ik met geld zou kunnen doen om blijvend gelukkiger te zijn. Ik zou het niet weten.
Iets nieuws verkrijgen is natuurlijk opwindend en leuk. Maar als je iets hebt ben je er al snel aan gewend. Als je het vervolgens weer in moet leveren wordt je daar vaak niet vrolijk van.
Ik zou wel een landgoed willen. Eentje hier en eentje op een ander continent. Helaas heb ik geen geld voor een landgoed.
Ik ben onlangs weer begonnen met het doorlezen van Schopenhauer, het is immers beter jezelf te overwinnen dan de wereld.
Scrutinizer [18] reageerde op deze reactie.
Ieder mens is anders en heeft andere behoeften om gelukkig te zijn.
Toch zijn er basisbehoeften die iedereen nodig heeft: lucht, water,voedsel, onderdak, slaap (en seks)
Interessant is in dit verband de Pyramide van Maslow:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
Ik zou het anders stellen ;
Geld maakt niet gelukkig, geen geld maakt wel ongelukkig.
De basisbehoeften koop je immers bijna altijd met geld.
Geld is voor mij een synoniem voor vrijheid.
Of onafhankelijkheid. Niets meer of minder. Geld zegt me op zich heel weinig en ik laat me niet opnaaien om mee te gaan in de huidige consumptiemolen.
Nieuwste gadgets zeggen me hoegenaamd niks omdat ze niks essentieels toevoegen aan mijn levensgeluk.
Om die onafhankelijkheid te bereiken heb je vooral een bepaalde zelfdiscipline nodig denk ik. Ik ken vermogende mensen waarvan je kunt zeggen dat het geld HEN heeft ipv ZIJ het geld.
De twee-eenheid overheid/banken zijn het grootste obstakel in het streven naar die financieële onafhankelijkheid door hun monopoliepositie op het geld.
Ze kunnen het fiatgeld bewust verkrachten en daardoor mensen via inflatie verarmen en weer van hen afhankelijk maken.
Daarom heb ik een hekel aan deze bloedhonden.
Je kunt dus beter zeggen dat goud en zilver synoniemen zijn voor vrijheid. Papiergeld betekent afhankelijkheid en schuld betekent slavernij.
Tot op zekere hoogte klopt dat, daarna maakt geld eerder ongelukkig, omdat velen van gekkigheid niet weten, wat ermee te doen, zoals Paris Hilton, al die verslaafde popsingers, rijken, die 20 Porsches hebben en er maar in één kunnen rijden. Het hangt er helemaal vanaf, hoe je houding ten opzichte van geld is, dus in feite maakt je karakter je gelukkig en niet je geld.
“In 2009 verdienden blanke mannen gemiddeld 845 dollar per week waar Aziatische mannen 952 dollar verdienden.”
Dat is geen aselecte steekproef. In Azië komen veel mensen niet boven de één à twee dollar per dag, zelfs voor Nederlandse begrippen vind ik de bedragen hoog.
M. Brandenburg [12] reageerde op deze reactie.
Voor Kadaffi betekende geld het verschil tussen leven en dood.
Het maakt zo gelukkig dat iedereen aan de antidepressiva en slaappillen zit! Mensen met psychische klachten hebben met extreme wachttijden te maken voordat ze hulp krijgen.Allemaal omdat ze hun geluk met de psychiater willen delen natuurlijk!
Gelukkigste mensen op aarde: Colombianen (2007) Costa Rica (2009) Deze mensen lachen 75% meer dan de mensen hier.
Beiden landen zijn arm!
De westerse mens is verre van gelukkig, hij zit tot aan zijn nek in de schulden! Wacht maar af dat de huizenmarkt instort. Eens kijken hoeveel er dan nog roepen dat ze gelukkig zijn.Vraag een Ier maar hoe gelukkig hij is. Hoe meer je hebt hoe meer zorgen je hebt.
Heb zelden zo’n flauwekul gelezen. Net zoals in het artikel over de fetta kaas. Mensen hebben hier geen verstand van eten maar ook niet van wat echte geluk is. Geluk heeft helemaal niks met geld te maken. Kijk een minuut naar miljonair van Gaal! Wat straalt die man geluk uit met al die miljoenen op zijn rekening! En van die van Gaaltjes lopen er velen duizenden rond in dit landje!
En als ze gelukkig zijn drukken ze dat wel heel vreemd uit. Wat een zure snuiten kom ik dagelijks tegen.
Dit maakt maar 1 ding duidelijk, mensen weten hier absoluut niet wat leven is. Ze duwen zich de hele dag vol met gif en jagen hun hele leven op uiterlijke bezittingen.
Tja, Geld opzich maakt gelukkig als je het bezit.
Schulden, en een tekort aan geld maakt ongelukkig en frustreert..
Daarom slikt men anti depri zooi. Niet om geld anzich.
Heel veel geld = heel veel onafhankelijkheid.
De wens van een gigantisch percentage van het volk = voldoende geld dat werken overbodig is. (ofwel stappen uit de slavernij) Doen wat je leuk vindt en kunnen leven in luxe is waar mensen over dromen.
Men vergeet vaak dat er dan 2 keuzes zijn:
1) Veel Werken met de bijbehorende luxe
2) Weinig werken voor minder luxe maar wel meer tijd om zelf te besteden.
Helaas is geld nodig om in levensbehoefte te kunnen voorzien. Zo simpel is het, in de westerse wereld kan niemand leven zonder geld. Als leven geluk is = geld dat inherent ook.
Helaas is het zo dat mensen die meer verdienen in nederland ook gedwongen worden meer op te maken.
je mag niet onder je stand huren, inkomstenbelasting die exponentieel oploopt onevenredig met het inkomen enz.
Daarom ben ik toch wel van mening dat meer geld geluk met zich mee brengt.
Ook ellende, maar het is altijd een weegschaal..
Peter de Jong [11] reageerde op deze reactie.
Ja, Michael Jackson is het levende bewijs.
@Doompie [9]: “Heel veel geld = heel veel onafhankelijkheid”
Niet perse. In onze huidige maatschappij helpt het als je geld hebt. Maar in een samenleving waar mensen elkaar met rust laten is veel geld helemaal geen voorwaarde voor geluk.
Het onderzoek van onze nationale geluksprofessor Ruut Veenhoven wijst zelfs uit, dat mensen niet gelukkiger worden van meer geld, althans boven een zeker bestaansminimum. Ze worden wel gelukkiger van meer vrijheid.
In een rijk land als Japan zijn de mensen ongelukkiger dan in armere Westerse landen. Dat komt door de wij-cultuur die Japan en ook veel ontwikkelingslanden hebben. De sociale druk in die landen is zo groot, dat mensen zich ernstig beperkt voelen in hun vrijheid. In landen met een ik-cultuur waar individuen elkaar meer met rust laten blijken mensen veel gelukkiger te zijn.
http://www2.eur.nl/fsw/research/veenhoven/
@Vilseledd [6]: Waarschijnlijk zijn de bedragen hoog voor u daar u vastgeroest bent in de Nederlandse indoctrine dat prestatie niet beloont mag worden. En zeker niet bovengemiddeld. In prestatie culturen wordt u beloont naar prestatie. Dit houd in dat als u hard werkt en meer brengt u ook meer verdient. Stel hier tegenover dat de belastingdruk in veel landen lager ligt dan blijft er al snel meer over. Om nog maar te zijgen van het feit dat een hoge belastingdruk de wil om te presteren uiteindelijk ontneemt. Zeker wanneer deze belasitngdruk in eerste plaats wordt gebruikt voor het verdelen van welvaart.
Kortom u presteert niet, U wil niet hele dagen werken, liever ook niet investeren in persoonlijke ontwikkeling om daarmee meer kansen op de arbeidsmarkt te krijgen, dan wordt u beloont met de belastinginkomsten geheven op iemand die dat wel wil.
Gewenning hieraan zal dan inderdaad de illusie wekken dat de genoemde bedragen hoog zijn. Echter toen ik nog in Nederland woonachtig was waren bedragen tussen 1000 en 1500 Euro p/week ook normaal. Hiervoor moest ik wel presteren. Uiteindelijk hou je er achteraf veel te weinig aan over maar het is zeker mogelijk. Nu In Brazilie heb ik een stuk minder maar een prettiger leven en niemand die opkijkt dat ik goed betaald krijgt immers je werkt er zelf voor. Hier is het de normaalste zaak van de wereld. Hoewel ook hier de socialisten al enige tijd aan de macht zijn.
De hyperinflatie en alle problemen die socialisten in het verleden hebben gebracht zijn alweer vergeten.
Er is weer geld te spenderen dus dan zie je ze weer opduiken.
Een vicuele cirkel die maar door blijft gaan. Op een bepaald moment is het geld op. Gaan de belastingen omlaag wordt presteren beloont wordt een Natie opgebouwt waarna we weer gaan verdelen en de neerwaartse spiraal weer wordt ingezet.
Niemand leert van de geschiedenis en niemand wil de werkelijkheid zien die ons dagelijks omringt.
Daarnaast geloof ik niet dat geld gelukkig maakt. Maar vermogen maakt gelukkig. Ik zal nooit op geld vertrouwen en heb om die reden dan ook mijn vermogen anders ondergebracht. Zodat ik altijd de hoogste waarde in geld krijg uitgekeerd wanneer ik het nodig heb. Mijn vermogen is niet afhankelijk van hoe goed of (zoals momenteel) hoe slecht de Euro het doet.
Je kan namelijk niet vrolijk worden als je de deskundigen in Europa hoort roepen dat er maar 1,9% inflatie is terwijl wanneer je de Euro wilt omruilen voor een andere valuta. De Real of de Canadese Dollar(Canada had ook maar 1,9% inflatie) je spontaan toch maar even 11% minder Canadese Dollar krijgt voor je Euro. Wat dus inhoud dat de inflatie gecommuniceerd op de inflatie(en de gevolgen voor die Euro) simpelweg niet klopt en keihard gelogen is. Een valse zekerheid geeft. In dit geval zou ik dus dieptreurig worden als mijn geld uit Euro´s zou bestaan.
“Waarschijnlijk zijn de bedragen hoog voor u daar u vastgeroest bent in de Nederlandse indoctrine dat prestatie niet beloont mag worden.”
Prestatie wordt niet beloond in Nederland. Juist, omdat ik dat wel vind, erger ik me dood in dit normen- en waardenloze vernederland. “Janteloven” geldt hier nog sterker dan waar dan ook.
“Dit houd in dat als u hard werkt en meer brengt u ook meer verdient.”
Ik zie toch anders genoeg reportages, waar Aziaten onderbetaald worden en neem de Polen hier; dit is toch waardeloos, hoe ze hier behandeld worden.
“Kortom u presteert niet, U wil niet hele dagen werken, liever ook niet investeren in persoonlijke ontwikkeling om daarmee meer kansen op de arbeidsmarkt te krijgen, dan wordt u beloont met de belastinginkomsten geheven op iemand die dat wel wil.”
Hoe kom je daarbij?
“Echter toen ik nog in Nederland woonachtig was waren bedragen tussen 1000 en 1500 Euro p/week ook normaal.”
Die zijn echt niet normaal en als je dat verdient, krijg je niet per week betaald.
“De Real of de Canadese Dollar(Canada had ook maar 1,9% inflatie) je spontaan toch maar even 11% minder Canadese Dollar krijgt voor je Euro.”
In welke economische theorie wordt het valutaverschil volledig bepaald door onderlinge inflatieverschillen?
Als ik kijk wat mij vooral bezighoud op persoonlijke ontwikkelijksgebied is het vooral het uitwerken van hoe de WARE kerk, overheid enzovoort eruit zou moeten zien.
De machtspositie hier iets mee te doen (dwv, een positie als koning, president, voorganger, paus etc) zou me zeker gelukkiger maken.
Wellicht dat geld zou helpen een positie als dat te veroveren, maar dat is verre van zeker.
En zelfs als je zo’n positie veroverd, ben je dan werkelijk vrij, of heb je nog te maken met 1000-den andere machtige mannetjes die je macht danig inperken, ik denk dat laatste.
Voor persoonlijk geluk is dan ook een liefdesrelatie het belangrijkste, en dan wel een waarbij je weet dat iemand bij je blijft no matter what.
Toen ik nog goed boerde, in jongere jaren gaf ik vrijwel alles wat ik verdiende aan de kerk, aan het telefoneren naar een bepaald meisje, aan cadeautjes naar haar enzovoort. Persoonlijke luxe schafte ik vrijwel niet aan, en als ik het al deed was het bvb mooie kleding, die mij persoonlijk geen bal uitmaakt, maar waarmee ik hoopte meer indruk te maken op haar.
Die situatie waarbij ik alles gegeven heb wat ik had, maar toch faalde heeft mijn zelfvertrouwen een flike deuk gegeven.
(omdat ik tot die tijd gewend was, dat ik, gegeven het feit dat ik knap, sterk, slim etc, was, ALLES kon krijgen, als ik maar ECHT mijn schouders erachter zette, dat was voor het eerst dat dat niet opging.)
Hierdoor zag ik het fatalistische van onze maatschappij in :
Zolang je streven geld is, macht is, en spullen zijn, is idd bijna alles mogelijk. Maar zodra je liefde wilt, geloof, dan maakt het niet uit wie of wat je bent, dan ben je aan het lot onderhevig.
Nu geef ik toe, waarschijnlijk als ik geld had, iig een stabiele baan, zouden meer dames me als partner serieus nemen, en zou je ws wel een relatie kunnen krijgen. Maar NIET dat ene meisje dat je persee wilt. En zelfs dan.. liefde die voorwaardelijk is, is voor mij geen liefde.
Als ik achter dat meisje kon staan, zelfs al ging ze vreemd, sloeg ze me, deed gemeen, enzovoort, gewoon omdat ik onvoorwaardelijk van haar hield en geloofde dat een dag, alles anders zou zijn..
Waarom kan iemand dat dan niet voor mij, goed ik heb geen werk, maar denk je werkelijk dat dat zo blijft als iemand echt achter me staat?
Misschien weerhoud dat me ook wel om mezelf bij de kladden te nemen, nu weet ik dat als iemand toch voor me gaat, dat echt is, en dan kan ik eindelijk beginnen met dingen op te bouwen, voor haar, niet voor mezelf, wetende dat ze niet bij me is om die dingen maar om mij.
Maar als iemand alleen bij me zou komen NADAT ik mezelf bij de kladden genomen zou hebben, hoe zou je dan gelukkig zijn?
Vriendschappen hetzelfde verhaal (eens dan trek je de conclusie..?)
Zoals in de bijbel staat.. en de liefde verkild.
Hetzelfde naar een baas, ik wil best loyaliteit tonen, maar ik wil werken uit passie, uit liefde voor iets of iemand, het idee dat je het bos ingaat en thuiskomt en je prooi voor je gezin legt, welke motivate heb je zonder dat gezin?
Denkt een baas werkelijk me als nummer te kunnen gebruiken, en af te kopen met een handje loon?
Gewoon de vrijheid om een stukje grond te claimen om te ploegen, en te bebouwen, en ziekte en tegenslag te accepteren als ze komen, zonder afhankelijk te zijn van de gekte die deze economie is, dat zou zeker geluk geven, maarja waar is zoiets nog??
Wil ik werk, moet ik eerst door een conformistisch systeem van onderwijs heen, dan door een conformistisch systeem van banen of ondernemerschap, want als je je niet aanpast heb je geen klanten, of word je niet aangenomen.
Hoeveel geld je daar ook voor krijgt, dat werkt erg deprimerend..
Misschien komt het omdat ik teveel tijd heb gehad na te denken, maar soms denk ik, een grote crisis die in een klap al het geld waardeloos zou maken en alle infrastructuur en techniek zou vernietigen, zou wellicht wel goed zijn, een maatschappelijke resetknop.
“Misschien komt het omdat ik teveel tijd heb gehad na te denken, maar soms denk ik, een grote crisis die in een klap al het geld waardeloos zou maken en alle infrastructuur en techniek zou vernietigen, zou wellicht wel goed zijn, een maatschappelijke resetknop.”
Heb je nog geen contact opgenomen met Eugenie over de Stad van de Toekomst? “Mensen zoals jij kunnen we gebruiken,” zei ze.
Ik heb een erg dure hobby (vliegen) en voor mij geldt dat hoe meer geld ik heb hoe meer ik kan vliegen en hoe gelukkiger ik ben. Ach, eigenlijk zou ik haast alles kunnen missen, zolang ik maar geen geldzorgen heb, dus eerste reactie in deze thread lijkt mij het dichts bij de waarheid te komen.
@Nico de Geit [2]: “Ik zie niet in hoe meer geld tot meer geluk zou leiden. ”
“Ik vraag me af wat ik met geld zou kunnen doen om blijvend gelukkiger te zijn. Ik zou het niet weten.”
“Ik zou wel een landgoed willen. Eentje hier en eentje op een ander continent. Helaas heb ik geen geld voor een landgoed.”
No further comment.
Kemps [19] reageerde op deze reactie.
@Scrutinizer [18]:
ik heb trouwens eens een onderzoek gelezen :
-geld word onterrecht gelijkgesteld aan welvaard, hier in het westen betekend geen geld, vaak ook geen voeding, kleding, onderdak, enzovoort, echter er zijn gebieden op de wereld waar dat veel minder geld.
(bvb bepaalde nomadenstammen in afrika moeten leven van minder dan een halve euro per dag, toch leven ze prima, ze weten perfect hoe te overleven in de voor natuurlijke omgeving)
-verder is gebleken dan bij rijkdom verzadiging optreed.
(het is niet dat geld gelukkig maakt, maar het niet of tekort hebben maakt ongelukkig)
hierbij bleek echter dan er sprake was van een optimaliteitscurve.
tot ongeveer 2000 euro per maand neemt geluk toe met het inkomen. tussen 2000 euro en 4000 euro blijkt nauwelijks verschil te zitten in geluksbeleving, en boven de 4000 euro is er sprake van een lichte daling in geluk
geld heeft dus het meeste gelukseffect op hen die er te weinig van hebben.
je kunt dus zeggen dat het geluksrendement van een euro afneemt naar mate je er al meer hebt.
Dit is ook een belangrijke reden voor inkomensdistributie.
Stel je hebt iemand met een inkomen van 24000 euro per maand
zijn eerste 2000 euro heeft een geluksrendement van 100%
zijn volgende 2000 euro heeft een geluksrendement van 10%
de rest van zijn inkomen heeft een geluksrendement van 1%
Hiermee is zijn geluxindex : 2400
Nu stel we pakken van hem 20.000 euro af.
Dit zal zijn geluksindex doen dalen naar 2200
Maar we geven deze 20000 euro in porties van 1000 aan mensen die ONDER de 2000 euro grens zitten.
hierdoor neemt hun gezamelijke idex dus met 20000 toe.
De totale gelukstoename onder deze bevolking door deze herdistributie is daarmee 19800.
-> een lage gini-index is dus belangrijk voor het welzijnsniveau in een samenleving.
Dus: Geld is een onderdeel voor geluk.
Kan iemand mij de logica uitleggen van de redenering: hoe meer geld hoe onafhankelijker?
Degene die namelijk niet de loterij wint of een vermogen erft zal zijn onafhankelijk voor 90% moeten opgeven om die rijkdom te behalen die hem(misschien ooit) onafhankelijk zal maken.
Grote probleem hierbij is dat de honger naar geld bijna altijd harder groeit dan het geld zelf.
Voordat men het weet is men zo verslaafd aan veel geld dat het net een rookverslaving is geworden. De meesten zullen alleen maar afhankelijker worden van al dat geld. Ook al hebben ze ruim voldoende om de rest van hun leven door te brengen onder palmbomen zullen ze kiezen voor meer en meer geld.
Onafhankelijkheid bereik je volgens mij dus veel eerder door je los te maken van het idee dat veel geld je onafhankelijk maakt. Als je je los maakt van je dure verlangens zul je onafhankelijker zijn dan je ooit durft te dromen. Dat is mijn mening.
Mensen uit het westen hebben het over vrijheid terwijl hun dagen vol zitten met het woord moeten. Nergens anders moeten de mensen zoveel als hier. Ik ben in genoeg landen geweest waar mensen verre van rijk waren. Ik hoorde deze mensen nauwelijks het woord moeten zeggen. In mijn ogen zijn deze mensen veel vrijer dan ons.Ok, ze hebben die dikke luxe huizen en auto’s niet.Maar men vergeet hier vaak dat men een hypotheek teken van 30 jaar voor dat dikke huis. Of een doorlopend krediet van 5 jaar voor die dikke auto. Dat zijn in mijn ogen werk contracten. Je tekent dat je de komende 30 jaren zal werken om je hypotheek af te lossen. Men kiest namelijk een huis aan de hand van wat een bank ons leent en niet aan de hand van wat reëel voor ons is. Men kan hier in Nederland ook goedkope huizen kopen die men in 10 jaar aflost. Na tien jaar zou men dus al niet meer afhankelijk zijn van een hypotheek en bijna gratis kunnen wonen. Hierdoor zou men dus al parttime kunnen gaan werken.
Onafhankelijkheid heeft dus meer met je verlangens te maken dan met geld.
“Nu stel we pakken van hem 20.000 euro af. Dit zal zijn geluksindex doen dalen naar 2200”
Alleen is dat afpakken niet nodig. Laat de markt zijn werk doen, bijvoorbeeld tegen zulke mensen herhaald zeggen: “Wat moet je dan met al dat geld?” of: “Wat moet je met een bijschrijving van 10.000 euro, als er nog 6.000 van de vorige maand staat?” Doordat de overheid de veelverdieners nu beschermt en afschermt van de normale samenleving, kun je dat niet vragen.
Dat iemand meer geld heeft dan hij voor zijn levensonderhoud nodig heeft kan nooit een reden zijn om het surplus dan maar aan iemand te geven die niet rond komt.
Het is immers iemands eigen verantwoordelijkheid hoe hij zijn geld besteedt. Als je je hele leven lang erg zuinig leeft en veel spaart heb je na 40 jaar meer geld op de bank dan iemand die gewoon iedere maand alles opmaakt.
Verder is het een misvatting, dat surplusgeld niet nuttig besteed zou worden. Geld dat op de bank staat wordt weer gebruikt voor allerlei investeringen die evengoed bijdragen aan de economie als de directe aankoop van goederen en diensten.
Worden inkomens herverdeeld, dan loopt deze efficiënte toewijzing van kapitaal spaak en verarmt de samenleving.
“Dat iemand meer geld heeft dan hij voor zijn levensonderhoud nodig heeft kan nooit een reden zijn om het surplus dan maar aan iemand te geven die niet rond komt.”
In de meeste gevallen zullen die mensen dat echter wel doen, maar dan kiezen ze zelf of ze dat in de vorm van een lening of een gift doen. Zo geef ik de ene mens een “lening”, waarvan ik weet, dat het de facto een gift is, en dan is het maximaal 15 euro. De ander, die veel beter ermee om kan gaan, bied ik een lening aan, die een veelvoud is van wat de gift zou zijn. Kortom: ik voorkom, dat goed geld naar kwaad geld gegooid wordt. De overheid strooit echter haar geld tamelijk willekeurig in het rond.
“Geld dat op de bank staat wordt weer gebruikt voor allerlei investeringen die evengoed bijdragen aan de economie als de directe aankoop van goederen en diensten.”
Mits de overheid natuurlijk niet goedkeurt, dat de meeste leningen uit geldschepping voortkomen en je spaargeld eigenlijk niet ter zake doet. Dan kan men de rijkeren niet verwijten, dat hun geld niet goed besteed wordt.
Comments are closed.