De democratie van Jan Goedbedoeld en Piet Dogood: Centrale met dwang gestuurde democratie werkt niet.

De wegen, de zorg, wat is het beste, wat is het juiste. Hoe gaan we het plan maken als maatschappij waarin al deze dingen geregeld worden.

Dit houd veel mensen bezig en Jan en Piet vinden dat zij de aangewezen persoon zijn om dat te regelen. Samen vormen zij een democratie waarin mensen op Jan als Piet kunnen stemmen om het voor hen te regelen.
Beide heren hebben totaal geen verstand van alles in de gehele maatschappij, of hoe ieder individu zijn leven ingedeeld wil zien of wil leven. Noch zijn ze experts in alle branches en vakken. Maar Goedbedoeld en Dogood zijn er van overtuigd dat zij de juiste en beste manieren kunnen verzinnen voor iedereen.

[HTML4]

Ze hebben enorm veel politie mensen in dienst, om er voor te zorgen dat als men niet precies doet wat zij zeggen, ze het af kunnen dwingen door mensen te straffen. Klinkt misschien een beetje kinderachtig en belerend is niets vergeleken met de opvatting, ” overtuiging door de loop van een geweer”. Maar mensen leggen zich hier graag bij neer en zeggen ” de wet is de wet” ofwel ” befehl ist befehl “.

Jan regelt de zorg met al zijn ijver als hij gekozen wordt, gaat wegen bouwen van al dat afhandig gemaakte geld en zorgt dat de minder bedeelde gratis kunnen sporten en buurt barbeques hebben en beloond worden om heel de dag op de bank te zitten en Oprah te kijken.

Op een gegeven moment wordt de maatschappij toch armer. De zorg wordt schrikbarend duur omdat maar een enkeling het mag aanbieden en de klanten verplicht zijn deze dienst af te nemen bij verzekeraars. De wegen zijn niet wat mensen er van verwachten en door de stijging van alle kosten om hen heen moeten de armere mensen ineens nog meer geld hebben.
Jan faalt en 4 jaar later komt Piet op de proppen met een beter plan. Nog meer regulering en strenger toezicht op de zorg. Meer restricties op de buitenlandse markt zodat de interne markt meer gaat produceren en binnenlandse producten binnen het land blijven etc.

Misschien maakt Piet het wel voor sommige mensen gemakkelijker, maar nu is de hele export business op zijn gat gevallen en staan deze mensen op straat. Wederom wordt de verzorgingstaat belast met mensen die buiten de boot vallen. Simpelweg doordat de nieuwe restricties opgelegd in de wet, ze weerhoudt om naar eigen inzicht te handelen.
Ook Piet faalt.

Nu komt Jan weer op de proppen met een plan,  hij wil wel buitenlandse producten importeren door de private sector, maar de werkende klasse moet extra belasting betalen voor opleidingen  zodat alle armen makkelijk in die branche kunnen instromen. Zo gezegd zo gedaan, tot het moment dat alle importeurs nauwelijks nog iets verdienen omdat iedereen het voortaan doet en de winstmarge nihil is geworden.
[HTML3]

Moraal van dit verhaal?

Wanneer men via de democratische weg iets voor elkaar probeert te krijgen of een probleem probeert op te lossen. Brengt dit nieuwe problemen met zich mee. Ik mag hopen dat ik met mijn vorige artikellen over investeringen mensen duidelijk heb kunnen maken dat een overheid alleen geld kan kosten, omdat het gedrag en investeringen afdwingt en dat dwingen moet bekostigd worden. Iets onvrij maken kost namelijk ongelofelijk veel inspanning.

[HTML1]

Wat enkel bereikt wordt is falen na falen, omdat ambtenaren zoals Jan en Piet niet in de gedachte van ieder individu kunnen kijken en hier magisch een beleid op kunnen maken. De democratie verschaft enkel en alleen bestaansrecht aan de ” do gooders”, of mensen met goede bedoelingen met slechte uitwerking.
De onzichtbare hand van de markt wordt beperkt door de makers van de wet.
Omdat onze maatschappij zo complexen en vooral groot is geworden is het onmogelijk voor een groepje mensen om alles en iedereen te overzien en te voorzien van allerlij zaken. Ook kunnen creatieve oplossingen zoals deze in de markt plaatsvinden geen doorgang vinden, want ja, dit doen Jan en Piet.

In deze zin is de democratie een belemmering geworden op het creatieve vermogen van het individu, stom gemaakt, behalve op het stembiljet. Het gevaar wat hierin schuil gaat is dat mensen niet meer zelf na denken over de juiste en beste oplossing, maar altijd zulenl kijken naar mensen als Jan en Piet om de beste oplossing te zoeken.Waar ze dus door de complexiteit en verschillende wensen van mensen, nooit aan kunnen voldoen.

Buiten dat is het proces er van, middels dwang en geweld, ook nog eens immoreel is .

[HTML2]

Dus mensen, wat is de juiste, beste manier voor de zorg, voor de wegen, voor de armen. Ik zou zeggen dat gaan we samen in de markt proberen, moge de beste winnen. Niet door te stemmen, maar door daadwerkelijk dit werk uit te voeren. Dan hoeven we Jan en Pier, bewust of onbewust, het gevecht om hun bestaansrecht niet te laten beslechten, over de rug van ieder individu.

De maatschappij, dat zijn wij allen. Maar ik wil er aan toevoegen, allen verschillend met onze eigen wensen, strevend naar ons eigen geluk in vrijheid.
We kunnen dit ook democratisch doen, maar dan wel op vrijwillige basis. Zo kan de Kapitalist en de Socialist zijn eigen plan trekken en nogmaals, mogen de beste winnen.

——————————————————-

Toevoeging: Ik heb in dit artikel beelden gebruikt die anarcho-socialisme bevatten en andere anarchistische denkbeelden die niet helemaal samengaan met anarcho-kapitalisme. Dit is bewust.
Hoewel ons economische beeld verschillen, en dat mag, zijn we wel allen voor de vrije vrijwillige samenwerking tussen mensen. Ik zou zeggen dat op dit vlak, we het allen wel eens kunnen worden. De anarcho-kapitalist kan immers de anarcho-socialist niet dwingen of visa versa. Het op de proef stellen van deze theorien in een werkelijk vrije markt en samenleving zal de beste vruchten afwerpen. Zolang geweld en dwang geen factor meer zijn.