In de dagen van het oude Rome, toen de republiek nog een republiek was, bedacht Lucius Cassius de term ‘cui bono’. Cassius, leergierig en analytisch van aard, bleef altijd deze vraag stellen. Bij het onderzoeken van een misdrijf of het ontrafelen van politieke corruptie. Deze eenvoudige uitspraak geldt nog steeds vandaag de dag, vooral als de overheid domme wetten en beleid doorvoert.
In de US bijvoorbeeld, heeft het Department of Homeland Security besloten dat vliegtuigpassagiers moeten worden ondergedompeld in straling. Dus gingen ze volop dure bodyscanners kopen. Cui bono? Fervent body scanner promotor en voormalig minister van Binnenlandse Veiligheid Michael Chertoff, heeft twijfelachtige banden met Rapiscan Systems. Drie keer raden wat die maken. Soms is de corruptie is zo voor de hand liggend dat het gewoon pijnlijk is.
Cui bono geeft ook uitsluitsel in het debat over inflatie versus deflatie.
Er zijn mensen die geloven dat door deleveraging uiteindelijk de geldhoeveelheid en de prijzen instorten. Of die geloven dat het eeuwige bijdrukken van geld zal leiden tot aanzienlijk hogere prijzen.
Cui bono?
In een deflatoir scenario waar prijzen dalen, zijn het de spaarders, mensen die verantwoordelijk zijn geweest met hun geld, die voordeel genieten. In een inflatoir scenario, zijn het de debiteuren, mensen die onverantwoordelijk zijn geweest met hun geld, die voordelig uit zijn.
Welke van deze twee groepen trekt aan de touwtjes? De laatste, natuurlijk.
Overheden, en met name die in het Westen, moeten inflateren. Het is de enige manier waarop ze het feest gaande kunnen houden en hun schulden kunnen betalen.
In een extreem voorbeeld, de Weimar hyperinflatie episode in de jaren 20, werd de gehele schuld van het land weggevaagd door inflatie. De totale balans van alle hypotheken in Duitsland in 1913 was in totaal ongeveer 40 miljard mark (ongeveer 221 miljard dollar in dollars van vandaag). Op dat moment ongeveer 16% van alle Duitse rijkdom. Tien jaar later, in 1923, was dit bedrag minder waard dan een Amerikaanse cent. De Weimar regering profiteerde enorm door zich te ontdoen van haar schuld, ten koste van alle anderen die de valuta als behang konden gebruiken.
Overheden kunnen ook profiteren van inflatie op meer heimelijke manieren. In een inflatoire omgeving, hebben lonen de neiging om snel op te lopen, veel sneller dan de belastingwetgeving kan worden bijgewerkt. Als gevolg daarvan worden de werknemers in progressieve belastingstelsels uiteindelijk in hogere belastingschijven geduwd (bracket creep). Hoewel hun voor inflatie gecorrigeerde lonen in werkelijkheid zijn afgenomen.
Inflatie is dus een andere vorm van diefstal belasting, en raakt vooral de middenklasse alsmede mensen met vaste uitkeringen/pensioenen, ten gunste van de fiscaal onverantwoordelijke politieke klasse. En zoals we weten, is het de politieke klasse die de regels maakt. Ze zullen doen wat in hun voordeel is. En het is in hun voordeel hun schuld weg te inflateren.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
vertaald door Peter Dijkstra.
Klopt helemaal. Voor politici is inflatie de makkelijke uitweg uit de schuldencrisis. Het enige dat ze verder nog nodig hebben is een zondebok voor de geldontwaarding. In de Weimarrepubliek waren dat de joden. Benieuwd wie deze keer deze twijfelachtige ‘eer’ te beurt gaat vallen.
“In een deflatoir scenario waar prijzen dalen, zijn het de spaarders, mensen die verantwoordelijk zijn geweest met hun geld, die voordeel genieten. In een inflatoir scenario, zijn het de debiteuren, mensen die onverantwoordelijk zijn geweest met hun geld, die voordelig uit zijn.
Welke van deze twee groepen trekt aan de touwtjes? De laatste, natuurlijk.”
Ik had verwacht dat de massale geldcreatie door centrale banken nu reeds tot prijsinflatie had geleid. Dit lijkt niet het geval te zijn.
Prijsinflatie uit zich als eerste in in producten met een korte productieketen. Mijn vermoeden is dat de goedkope B-merken als eerste in prijs moeten stijgen, omdat de marges hier laag zijn en de prijs sneller verhoogd moet worden als de grondstoffen duurder worden. Als ik in de lokale supermarkt kijk naar de prijsstijgingen kan ik toch echt niet anders concluderen dan dat deze gering zijn. In ieder geval zijn ze veel kleiner dan de ECB de geldhoeveelheid laat groeien.
Anaticula Cuminosa [3] reageerde op deze reactie.
arvr [4] reageerde op deze reactie.
@Adam [2]:
“Ik had verwacht dat de massale geldcreatie door centrale banken nu reeds tot prijsinflatie had geleid.”
Net als in de VS wordt het nieuw gemaakte geld door Europese banken momenteel niet over de markt uitgeschud maar geparkeerd bij de ECB waardoor het vooralsnog geen kwaad kan. Dat is terug te zien in de M1 Multiplier.
FED:
M1: http://research.stlouisfed.org/fred2/graph/?s%5B1%5D%5Bid%5D=M1
M1 multiplier: http://research.stlouisfed.org/fred2/graph/?id=MULT
ECB:
https://stats.ecb.europa.eu/stats/download/bsi_ma_flows/bsi_ma_flows/bsi_maflows.pdf
Kan de multiplier niet vinden; morgen nog maar eens zoeken.
De M1 van oct 2011 tot oct 2012 is 6.1% toegenomen.
@Adam [2]:
“Ik had verwacht dat de massale geldcreatie door centrale banken nu reeds tot prijsinflatie had geleid. Dit lijkt niet het geval te zijn.”
.
Hyperinflatie is zelden het bedoelde gevolg. De bedoeling is meer om zo de rente op de staatschulden weg te werken, zodat geld lenen geen geld kost. En dat wordt bewerkstelligt door de Centrale Banken, in ons geval de ECB. Dat er bij dergelijke manipulatie een risico is is bekend.
.
Een huidiger voorbeeld van hyperinflatie is Zimbabwe: http://en.wikipedia.org/wiki/Hyperinflation_in_Zimbabwe. Hier veroorzaakt door behoorlijk extreem gelddrukken in combinatie met een 170% verrot bestuur.
.
Inflatie is er wel degelijk! Voor mij ligt een zilveren tientje (tien gulden). Monetaire waarde: Tien gulden (iets meer dan vier euro). Waarde van het zilver: Iets meer dan 13 euro.
Nog belangrijker is dat de onderdaan op het verkeerde been staat. Als de onderdaan in anticipatie van hyperinflatie dik in de schulden zit, kunnen heerschers geen relatieve winst halen. Als heerschers samen met onderdanen een lange neus naar de drukpers maken, schiet een heerscher er niet veel mee op.
De banken moeten nog heel wat leningen afschrijven en ik denk dat het nog wel even duurt voor dat het nieuwe geld in de economie komt via nieuwe leningen. Alleen overheden zullen nieuwe leningen krijgen en daar zit nu hun voordeel in.
Is het dan geen goedkope oplossing eerst een enorme inflatie te creëren (waardoor staat/burgers/ondernemers zijn schulden weg kan werken), en vervolgens een enorme deflatie te creëren (zodat de munt zijn waarde weer terug krijgt).
Het is de vraag of je inflatie wel kan creeeren. Het huidige systeem gaat uit van de toename va geld door het nemen van schuld. In een maatschappij die vol zit met schuld, overheid en burger, zit niemand te wachten op schuld.
Comments are closed.