Scheikundige Isaac Yonemoto werkt aan een open-source patentvrij medicijn Isaac Yonemototegen kanker. Hij werft geld voor zijn onderzoek via een crowdfunding campagne genaamd Project Marilyn. Yonemoto wil een verbinding uit microscopisch kleine bacterieculturen gebruiken, een vervolg op eerder onderzoek.

Isaac Yonemoto gelooft dat patentvrije medicijnen de oplossing zijn. ‘De software industrie en de open-source beweging laten zien dat patenten niet nodig zijn voor innovatie. Een niet-gepatenteerd medicijn op de markt zetten is goedkoper en makkelijker te verbeteren of op voort te borduren. En patentvrije medicijnen komen ook in landen die de kostbare vergunningen en exportovereenkomsten niet kunnen betalen.’

Hij gebruikt Tilt voor zijn campagne op Indysci.org in plaats van de meer traditionele crowdfunding sites als Kickstarter of Indiegogo. Ook zet hij Bitcoin actief in. Het geld wordt gebruikt om laboratorium ruimte te huren en gereedschappen mee te kopen. Yonemoto vroeg in het begin $ 50.000 maar bereikte dat doel al snel zodat hij het verruimd heeft naar $ 75.000. Het plan is om klinische testen begin volgend jaar te gaan doen.

De totale wereldmarkt voor anti-kankermedicijnen overschreed $ 1 biljoen dit jaar. De gemiddelde maandelijkse kosten voor een gepatenteerd kankermedicijn in de VS zijn circa $ 10.000 volgens het IMS Institute for Healthcare. ‘Wij proberen het probleem van (te) dure pharmaceutische concerns op te lossen door medicijnen te ontwikkelen die goedkoop en vrij zijn en zodoende de concurrentie stimuleren’, zegt Yonemoto.

Yonemoto gaat door op een vervolg van Russisch onderzoek uit 1970. De wetenschappers ontdekten via synthetische biologie een krachtig kankermedicijn. Maar dit bleek hartaandoeningen als neveneffect op te leveren. Een onderzoekster van de Universiteit van Maryland pakte het onderzoek opnieuw op. Professor Barbara Gerratana haalde een zuurstofmolecule uit het origineel en dat maakte het veiliger en efficiënter.

Barbara Gerratana kreeg een andere baan en verliet de universiteit waardoor het project bleef liggen. Yonemoto pikte haar werk op – de informatie is vrij voor iedereen te gebruiken en/of te verbeteren – en hield de open-source mentaliteit in stand.

De ontwikkeling van 9DS lijkt op hoe vroeger medicijnen werden ontwikkeld. Zo was bijvoorbeeld het poliovaccin patentvrij ontwikkeld en verspreidt. ‘Ik ben nooit een groot fan geweest van patenten en dit lijkt mij een goede gelegenheid om de voordelen van patentloos te promoten’, zegt Yonemoto. Die in tegenstelling tot de meeste chemici een goede verstandhouding heeft met zaken als Bitcoin, crowdfunding en gratis softwarepionier Richard Stallman.

 

8 REACTIES

  1. 1
    Zonder patenten geen innovatie omdat iemand jouw idee kan jatten en zijn jouw gemaakte uren van voorbereiden niet meer terug te verdienen.

    of

    2
    Met patenten geen innovatie omdat je tientale jaren kan
    achteroverleunen omdat het geld toch wel binnen komt
    via patenten en iemand anders niets meer mag.

    Zonder patenten win je ook uren doordat je weer dingen
    terug kan jatten.(zogenaamd)
    Achteroverleunen kan dan niet meer.

    Een bedrijf moet toch aan de top blijven door zijn
    voorsprong, innovatie en goede naam?

    Harrie Custers [3] reageerde op deze reactie.

  2. @Romee [1]: bovendien worden de “handhavingskosten” afgewenteld op alle belastingbetalers. Worden die dan mede-aandeelhouder? Of krijgen zij op een andere manier hun bijdrage vergoed?

    30 – 40 jaar lang is belastinggeld en ander geld gedoneerd aan kankeronderzoek. Staat er al een patent op naam van hen? Van het volk? Van de donateurs?

    Naam * [5] reageerde op deze reactie.

  3. Octrooien, patenten, intellectueel eigendom, auteursrecht en hoe al deze zaken wel niet meer heten, is dat alles niet zwaar achterhaald? Ook omdat de uitvoerbaarheid en controle erop een groot probleem is en dergelijke zaken op het bordje van de overheid komt te liggen en dus bij de burger.

    Octrooien en patenten, het schijnt in sommige gevallen, vooral bij en voor kleine ondernemingen een totaal wassen neus te zijn en is niet meer dan geldklopperij en hoofdpijn voor jaren bij de aanvraag bezorgen. Er was een Duitse ondernemer/zelfstandige die bijv. de rechte fietsband liet octrooieren, maar uiteindelijk kwam er een grote marktspeler die dit idee zo overnam zonder een vergoeding te betalen of toestemming te vragen en wat gebeurt er vervolgens bij de rechtbank nadat de uitvinder het bedrijf wilde aanpakken? Helemaal niets!

  4. @Harrie Custers [3]:
    Goed gezien. Big pharma lijkt in dat opzicht veel op big banks. De winsten zijn voor de ‘1%’ en de verliezen/kosten voor de rest van de wereld. Dat is vast geen toeval.

  5. Het ontwikkelen van een medicijn is in de regel niet het probleem en de kosten hiervoor vallen in de regel ook nog wel mee. Waar het meeste geld in gaat zitten is het aantonen van de veiligheid en de effectiviteit van het medicijn middels klinische tests. Gemiddeld kost het 1,3 miljard euro om een medicijn goedgekeurd te krijgen bij een FDA of equivalent. Dit hele goedkeuringstraject duurt minimaal 10 jaar waardoor er voor de investeerder nog maar maximaal 10 jaar overblijft van de patentbescherming om deze investering terug te verdienen. Dit is waarom nieuwe of merk medicijnen zo duur zijn. Twintig jaar na patentaanvraag is het voor iedereen vrij om het medicijn te maken en dan zie je veel generieke medicijnen op de markt komen die eigenlijk dus een kopie zijn van het origineel met dezelfde werkzame stof. Patenteren is dus noodzaak om je kosten terug te kunnen verdienen en mogelijk er op te verdienen.

    Het is om bovenstaande rede dan ook bijna onmogelijk om als nieuwe speler zelfstandig een medicijn op de markt te brengen. Voor de machtige Big Pharma is het een perfect systeem om zichzelf in stand te houden. Kleine bedrijven met veelbelovende ideeën hebben vroeg of later veel geld nodig om de klinische tests te kunnen financieren. Eigenlijk is de enige weg hiervoor om aan te kloppen bij de Big Pharma. Zij zullen op hun beurt alleen projecten financieren die hun inkomsten op de lange termijn niet in gevaar zullen brengen. Dus een goed werkend en effectief kankermedicijn zou betekenen dat er 10 jaar na goedkeuring een einde komt aan de miljarden die er momenteel verdiend worden aan de chemo’s en andere medicijnen die er vandaag de dag ingezet worden om kanker te “genezen”.

    Hoe nobel het streven van Isaac dan ook is het is een illusie te denken dat hij op deze manier een kankermedicijn op de markt kan brengen. Met 75.000 kun je misschien alleen een idee in vivo testen maar veel verder ga je niet komen.
    Je zult een of meerdere filantropen aan boord moeten krijgen welke de gevestigde orde een hak willen zetten en (samen) een miljard neer willen leggen om een medicijn op de markt te krijgen dat vervolgens voor iedereen vrij beschikbaar is. Een andere vraag die zich vervolgens de kop op gaat steken is of een FDA überhaupt een perfect werkend, veilig nagenoeg gratis medicijn goed gaat keuren als dit het einde van een miljarden industrie kan betekenen. De FDA heeft te veel inteelt van de Big Pharma om haar belangen te verdedigen.

    Om precies deze rede is het voor alternatieve/natuurlijke geneesmiddelen onmogelijk om te kunnen claimen dat deze heilzaam zijn bij kanker. Om een claim te mogen voeren moet dit aangetoond worden middels een klinisch onderzoek wat dus niemand wil gaan betalen omdat er geen exclusiviteit geclaimd kan worden middels een patent. Sterker nog, het is voor homeopathische middelen inmiddels verboden om op de verpakking te zetten waar het goed voor is. Weer een stap om de big pharma te beschermen en de mens te weerhouden van in de natuur aanwezige geneesmiddelen…

    Seneca [7] reageerde op deze reactie.

  6. @Robbie [6]: Het gaat mij meer om het initiatief en de aanpak dan het uiteindelijke resultaat. Ook de David tegen Goliath verhouding is bekend. Belangrijk is dat er een alternatief – hoe klein ook – groeit en uiteindelijk de gevestigde macht opzij zet.

  7. Het is godgegeven toeval als je een goed idee KRIJGT. Vaak krijgen meerdere mensen ongeveer op hetzelfde moment hetzelfde goede idee.
    Moet het nou zo zijn dat van al die mensen met een dergelijke creatieve ader de snelste met de eer en de winst ervan profiteert?
    Hebben al die jaren van competitiviteit nu een betere wereld opgeleverd, of heeft het dikke ego’s opgeleverd met steeds meer geld tot in het grote absurde?
    Zou samenwerken niet veel beter bij de mens passen? Zou de motivatie om voor je geliefde te koken niet een nog betere maaltijd opleveren dan een wedstrijd tussen koks?

Comments are closed.