7x tegen TTIP

De Transatlantic Trade and investment Partnership (TTIP) wordt door de politiek en media verkocht als een ’transatlantische vrijhandelsovereenkomst’. Dat dit gedrocht net zoveel met vrijhandel te maken heeft als de ‘vrije marktwerking’ in ons huidige zorgstelsel moge duidelijk zijn. Hier 7 punten tegen dit bureaucratisch corporatistisch epistel.

1. De TTIP gaat niet over vrijhandel

Als het TTIP vrijhandel zou willen bevorderen dan is één A4’tje genoeg. Schaf invoertarieven, belastingen, red tape en heffingen af en klaar. Maar dit verdrag is honderden pagina’s dik. Dat komt omdat er een handvol multinationals in innige samenwerking met overheden de Amerikaans / Europese markt in kartelgebieden wil opsnijden waarbij de burger/consument en het particuliere bedrijfsleven driedubbel gepakt gaan worden: meer kosten, minder keus en meer regels en belastingen. Daarnaast kunnen de bureaucraten flink uitpakken met een ‘eenvoudiger en geharmoniseerd regel- en wettensysteem. Bureaucraten en eenvoudiger, u kent het.

WTO directeur-generaal Pascal Lamy: ‘De autoriteiten in Europa en Amerika geven de indruk dat de TTIP gewoon een handelsovereenkomst is maar het is van een totaal andere orde. 80 % van de onderhandelingen gaan over het samenbrengen van regelgeving.’  Dat ‘samenbrengen’ wil zeggen dat het gecentraliseerde EU gezag nationale en lokale wetten en gewoonten om zeep gaat helpen.  Zelfs Nobelprijswinnaar Dr. Joseph Stiglitz zei vorig jaar tegen het Italiaanse parlement over TTIP: ‘Dit is geen vrijhandelsakkoord en je moet het niet tekenen.’

2. De soevereiniteit gaat verloren

De TTIP – en de TPP voor Azië – houdt een frontale aanval en zware dreiging in voor de soevereiniteit en onafhankelijkheid van ieder land. De kern van het TTIP verdrag houdt in dat internationale bureaucraten en rechtbanken boven grondwetten en burgerrechten gaan. Dit verdrag – net als andere verdragen als NAFTA en TPP – is zo complex dat ze gegarandeerd conflicten opleveren tussen naties, particuliere partijen en diverse bedrijven en burgers. De TTIP zet ‘conflictoplossende tribunalen (soort rechtbanken)’ in die autoriteit claimen en nationale en lokale wetgeving overrulen. Dit is geen theorie maar praktijk in de VS onder NAFTA. Onder TTIP ondervinden kleine en middelgrote nationale bedrijven ernstige concurrentienadelen van multinationals die gedekt door bureaucraten én voorzien zijn van eigen rechtspraak.

3. TTIP is ‘een levende en veranderende’ overeenkomst

De European Council on Foreign Relations (ECFR) verklaarde afgelopen februari: ‘De TTIP onderhandelaars moeten akkoord gaan met standaard harmonisatie waar dat makkelijk behaald kan worden…en zouden een proces van convergentie (samenvoeging) van regelgeving op moeten zetten om van de TTIP een levende overeenkomst te maken die later geharmoniseert kan worden’.

De verplichtingen uit de TTIP worden dus later continue toegevoegd zonder dat er internationale besprekingen of toetsingen aan te pas komen. Deze gluiperige handelswijze komt voort uit het ‘succes’ van de EU op dit punt. Het proces van ongebreidelde machtsuitbreiding noemt men ‘verbreding en verdieping.’ En vergeet vooral de newspeak als ‘integratie, harmonisatie, een groeiende interne markt, gedeelde soevereiniteit en interdependentie’ niet.

4. De planning gaat in het geheim 

Na drie jaar van geheime besprekingen geeft de VS nog steeds geen openheid over de inhoud van TTIP. En dat terwijl de Obama regering ‘absolute transparantie’ claimt.  Slechts illegaal gelekte info kwam in de openbaarheid. Leden van het Congres mogen de tekst alleen onder strikte voorwaarden zien; geen smartphones, speciale ruimten, geen kopieen en niet alleen met de tekst.  Aan de andere kant kunnen ‘gescreende’ vertegenwoordigers van farmaceutische bedrijven, Wall Streetondernemingen en andere corporate giants via een password zonder beperkingen de documenten online bekijken.

In Europa ligt TTIP zwaar onder vuur. In Duitsland is 85 % van alle online berichtgeving over TTIP negatief. Dat zet de EU (-commissie) qua publiek optreden onder druk. Toen het Europees Parlement de even geheimzinnige Anti-Counterfeiting Trade Agreement (ACTA) verwierp, moesten de technocraten wat doen. Ze kwamen met een zorgvuldig gechoreografeerde TTIP transparantie maatregel. Een onderhandelaars adviesgroep – bestaande uit groepen gefinancieerd door de commissie – werd opgericht. Wij van WC Eend adviseren WC Eend.

5: De mythe van banengroei en toenemende welvaart

Zoals met alle collectivistische dwangcontracten jubelt menig politicus en gelijkgeschakelde media dat de TTIP voor veel banen en nieuwe welvaart gaat zorgen. Een voorbeeld uit de praktijk. In 1993 voorspelde het Peterson Institute for International Economics dat door het NAFTA verdrag de export van de VS naar Mexico een handelsoverschot zou geven van 7 tot 9 miljard per jaar. En een toename naar 12 miljard tussen 2000 en 2010. Prachtig en moeten we dus snel doen, die NAFTA overeenkomst.

In 1993 ging NAFTA in werking en had de VS een handelsoverschot met Mexico van 1,66 miljard dollar. In 1995 was dat een handelstekort van 15,8 miljard geworden. In 2000 groeide dat tekort naar 24,5 miljard en in 2007 kwam het tekort uit op 74,7 miljard om in 2014 terug te zakken naar een tekort van 53,8 miljard dollar. De handelstekorten die de VS opliep ten opzichte van Canada verliepen volgens een soortgelijk pad.

Zogenaamde economische denktanks leveren op aanvraag van belanghebbenden briljante groeicijfers en verzinnen prachtige statistieken om deze fraude te verkopen. Als het autohandelaren waren, gingen ze de bak in. Maar deze mensen fantaseren er vrolijk verder op los, op weg naar het volgende – voor hen goedbetaalde – megalomane politieke project.

6: De TTIP en TPP zijn corporatistische modellen

Veel tegenstanders van TTIP zijn ter linkerzijde van het politieke veld te vinden. Zij zien TTIP als een triomf voor het kapitalisme. Maar invoering van TTIP is een overwinning voor het corporatisme. Want de meeste multinationals zijn lang geleden opgehouden om te opereren als vrije markt spelers. Ze zijn corporatistische subsidieslurpers, hengelaars naar belastinggeld, bailoutboeven, kartelbouwers en lobbyisten voor op-maat-gesneden wetgeving. Ze verschillen weinig met overheidsorganisaties of de ‘particuliere ondernemingen’ van communistische Chinezen en regimegetrouwe Russen.

Dat geldt vooral voor de internationale bedrijven die vurig voorstander zijn van TIPP en TPP: Goldman Sachs, Boeing, Dow Chemical, Unilever, Chevron, Caterpillar, UPS, Walmart, Chase, Citi en een horde van Big Business clubs als Business Roundtable, de Amerikaanse KvK, Transatlantic Policy Network, Atlantic Council e.d.  Dit zijn nepkapitalisten, geen vrije markt ondernemers. Zij kiezen voor de macht van de overheid in plaats van innovatie, risico en kwaliteit om te gedijen. Veel van deze crony capitalists werken direct samen met de TIPP onderhandelaars om hun belangen veilig te stellen en te vergroten.

7. De TTIP is een regionale transitie op weg naar een wereldoverheid 

Eén van de belangrijkste organisaties die de TTIP promoten is de Council on Foreign Relations. Een denktank die al een eeuw bezig is met het plannen van een wereldoverheid waarin de macht en rijkdom gecentraliseerd wordt ten koste van de bevolking. In een artikel uit 2006 getiteld ‘State sovereignty must be altered in globalized era’, meldt CFR President Richard Haass dat ‘we soevereiniteit moeten heroverwegen en opnieuw definiëren. Er zijn nieuwe mechanismes nodig voor het regeren van regio’s en de wereld. En staten moeten bereid zijn om macht af te staan aan globale organen’. ‘Dankzij globalisatie’, zegt Haass, ‘wordt soevereiniteit niet alleen zwakker in de praktijk maar het is ook nodig dat het zwakker wordt’. Volgens de CFR chef moeten we kiezen tussen ‘een internationaal systeem van een wereldoverheid of anarchie’.

De CFR ondersteunt volledig de politieke en economische ‘integratie’ en samenvoegingsplannen van de TTIP en TPP. Het werkt nauw samen met de Transatlantic Policy Network (TPN) wiens missie het is om ‘de samenvoeging van EU/VS overheidspolitiek te promoten en assisteren’. In haar rapport uit 2008 ‘Completing the Transatlantic Market’ onthulde TPN dat ‘het creatieproces van een transatlantische markt een integrale stap is in de evolutie naar een Transatlantic Partnership Agreement die de totale politieke, economische en strategische eenwording moet worden van de EU en VS.’