Moedig helaas gaat het aan het einde van de rails met:drugs belasten en reguleren, dat lost problemen met onderwijs op want dan krijgt de overheid meer geld. De overheid die de bron is van die politiestaat
Wat mij telkens weer opvalt is dat mensen die zich tegen onrecht keren eerst grof onder vuur worden genomen, en daarna hoogstens als auteur, spreker of wat dan ook optreden. Kijk bijv. naar het motto van Artsen zonder grenzen; onmacht omzetten in positieve actie. Ze treden op als waarnemers, alarmbellen. Maar dat maakt nog geen einde aan onrecht. De ellende en het lijden gaat gewoon door. Hetzelfde geldt voor allerlei klokkenluiders zoals Julian Assange en Annie Machon.
De elite zal best haar plannetjes hebben voor de toekomst van de mensheid. Hoewel die plannetjes op termijn heel misschien best goed zijn, worden ondertussen talloze levens van goedwillende mensen verziekt, verwoest of vernietigd. En dat… gaat er bij mij niet in. Er is doelbewust een klimaat geschapen waarin het moeten ondergaan van onrecht de ongeschreven norm is. En dat klimaat wordt doelbewust in stand gehouden. Klimaatverandering is zo slecht nog niet. Na overstromingen, aardbevingen en vooral vulkaanuitbarstingen ontstaat vruchtbaarder grond.
Neem de Kongo als voorbeeld; daar wordt verkrachting stelselmatig als oorlogswapen gebruikt om gezinnen en dorpen te ontwrichten. Gezien het (niet) optreden van bijvoorbeeld de NAVO wordt dat kennelijk aanvaardbaar geacht in plaats van er een einde aan te maken. Middels wapenleveranties aan de agressors wordt de gang van zaken in stand gehouden. Dat is althans wat ik ervan begreep.
Onrecht als norm. De exploitatie van medemensen levert vuile energie op, zoals de energie die uit kernsplijting vrijkomt. Maar het gaat gepaard met kernafval. Denk aan de fall-out na echtscheiding. Het levert extra economische activiteit op, maar ten koste van wat? Bij rechtvaardigheid is dat andersom; rechtvaardigheid schept een klimaat waarin mensen met elkaar kunnen fuseren. Een schone energiebron zonder spreekwoordelijk kernafval. De reden waarom er niet aangestuurd wordt op fusie (één mensheid) is heel eenvoudig; het is economisch niet rendabel. Oorlog en ellende levert winst op. Zo simpel is het. De één moet en zal bloeden om voor de ander woekerwinst mogelijk te maken. Walgelijk. Onaanvaardbaar.
Hier een voorbeeld van het optreden van de overheidsmachine. Geen duidelijke initiatieven om een einde te maken aan onrecht. Wel initiatieven om proteststemmen te smoren en te onderdrukken.
Beide kanten zullen zich op bepaalde momenten onaanvaardbaar hebben gedragen. Maar… waar zijn de vredestichters? De focus van de aanpak is erop gericht dat mensen (die zonder hun toestemming tot onderdanen zijn gebrandmerkt) verder dienen te leven in een machteloze positie waarin oeverloos onrecht ondergaan dient te worden.
Zojuist heb ik de toespraak van deze dame in zijn geheel beluisterd. Opmerkelijk vind ik dat ze stelt dat politie er zou moeten zijn om mensen te beschermen tegen (menselijke) roofdieren en niet om de baas te spelen over morele beslissingen.
Dat doet me denken aan een uitspraak van Willem van Oranje:
“Hoewel goed katholiek, kan ik niet goedkeuren dat vorsten wensen te heersen over het geweten van hun onderdanen”
Veel wetgeving en optreden van overheidsdienaren is namelijk precies dat: Heersen over het geweten van onderdanen. Omdat de baas wordt gespeeld in morele aangelegenheden.
Dat begint al heel vroeg; de beslissing om iemand tot onderdaan te brandmerken is in zichzelf immoreel. Niemand die de baarmoeder van zijn fysieke moeder verlaat zou er uit vrije wil voor kiezen om in de baarmoeder van ‘moedetje staat’ getiranniseerd te worden…
Hier een verhaal over slechte agenten die maar niet gestraft en ontslagen worden, en een goede agent die wel ontslagen wordt. Hoe kreeg zij dat voor elkaar: Een collega agent stoppen die een burger aan het wurgen was.
Het is natuurlijk slechts een verhaal, maar, wangedrag binnen een groep wordt inderdaad vaak afgeschermd ongeacht hoe immoreel het is. Denk aan medische fouten met grote gevolgen. Het cordon van de vakbroeders zal zich sluiten. Alleen wanneer men er echt niet onderuit kan en er toch al reputatieschade is ontstaan gaat men door de knieën.
Moedig helaas gaat het aan het einde van de rails met:drugs belasten en reguleren, dat lost problemen met onderwijs op want dan krijgt de overheid meer geld. De overheid die de bron is van die politiestaat
Wat mij telkens weer opvalt is dat mensen die zich tegen onrecht keren eerst grof onder vuur worden genomen, en daarna hoogstens als auteur, spreker of wat dan ook optreden. Kijk bijv. naar het motto van Artsen zonder grenzen; onmacht omzetten in positieve actie. Ze treden op als waarnemers, alarmbellen. Maar dat maakt nog geen einde aan onrecht. De ellende en het lijden gaat gewoon door. Hetzelfde geldt voor allerlei klokkenluiders zoals Julian Assange en Annie Machon.
De elite zal best haar plannetjes hebben voor de toekomst van de mensheid. Hoewel die plannetjes op termijn heel misschien best goed zijn, worden ondertussen talloze levens van goedwillende mensen verziekt, verwoest of vernietigd. En dat… gaat er bij mij niet in. Er is doelbewust een klimaat geschapen waarin het moeten ondergaan van onrecht de ongeschreven norm is. En dat klimaat wordt doelbewust in stand gehouden. Klimaatverandering is zo slecht nog niet. Na overstromingen, aardbevingen en vooral vulkaanuitbarstingen ontstaat vruchtbaarder grond.
Neem de Kongo als voorbeeld; daar wordt verkrachting stelselmatig als oorlogswapen gebruikt om gezinnen en dorpen te ontwrichten. Gezien het (niet) optreden van bijvoorbeeld de NAVO wordt dat kennelijk aanvaardbaar geacht in plaats van er een einde aan te maken. Middels wapenleveranties aan de agressors wordt de gang van zaken in stand gehouden. Dat is althans wat ik ervan begreep.
Onrecht als norm. De exploitatie van medemensen levert vuile energie op, zoals de energie die uit kernsplijting vrijkomt. Maar het gaat gepaard met kernafval. Denk aan de fall-out na echtscheiding. Het levert extra economische activiteit op, maar ten koste van wat? Bij rechtvaardigheid is dat andersom; rechtvaardigheid schept een klimaat waarin mensen met elkaar kunnen fuseren. Een schone energiebron zonder spreekwoordelijk kernafval. De reden waarom er niet aangestuurd wordt op fusie (één mensheid) is heel eenvoudig; het is economisch niet rendabel. Oorlog en ellende levert winst op. Zo simpel is het. De één moet en zal bloeden om voor de ander woekerwinst mogelijk te maken. Walgelijk. Onaanvaardbaar.
Hier een voorbeeld van het optreden van de overheidsmachine. Geen duidelijke initiatieven om een einde te maken aan onrecht. Wel initiatieven om proteststemmen te smoren en te onderdrukken.
Beide kanten zullen zich op bepaalde momenten onaanvaardbaar hebben gedragen. Maar… waar zijn de vredestichters? De focus van de aanpak is erop gericht dat mensen (die zonder hun toestemming tot onderdanen zijn gebrandmerkt) verder dienen te leven in een machteloze positie waarin oeverloos onrecht ondergaan dient te worden.
Zojuist heb ik de toespraak van deze dame in zijn geheel beluisterd. Opmerkelijk vind ik dat ze stelt dat politie er zou moeten zijn om mensen te beschermen tegen (menselijke) roofdieren en niet om de baas te spelen over morele beslissingen.
Dat doet me denken aan een uitspraak van Willem van Oranje:
“Hoewel goed katholiek, kan ik niet goedkeuren dat vorsten wensen te heersen over het geweten van hun onderdanen”
Veel wetgeving en optreden van overheidsdienaren is namelijk precies dat: Heersen over het geweten van onderdanen. Omdat de baas wordt gespeeld in morele aangelegenheden.
Dat begint al heel vroeg; de beslissing om iemand tot onderdaan te brandmerken is in zichzelf immoreel. Niemand die de baarmoeder van zijn fysieke moeder verlaat zou er uit vrije wil voor kiezen om in de baarmoeder van ‘moedetje staat’ getiranniseerd te worden…
Hier een verhaal over slechte agenten die maar niet gestraft en ontslagen worden, en een goede agent die wel ontslagen wordt. Hoe kreeg zij dat voor elkaar: Een collega agent stoppen die een burger aan het wurgen was.
Het is natuurlijk slechts een verhaal, maar, wangedrag binnen een groep wordt inderdaad vaak afgeschermd ongeacht hoe immoreel het is. Denk aan medische fouten met grote gevolgen. Het cordon van de vakbroeders zal zich sluiten. Alleen wanneer men er echt niet onderuit kan en er toch al reputatieschade is ontstaan gaat men door de knieën.
Comments are closed.