Af en toe wordt er in Duitsland nog een stokoude man voor de rechter gesleept die de meest afgrijselijke oorlogsmisdrijven op zijn geweten geeft. Maar, zoals een aantal soldaten in hun brieven uit Indonesië naar huis schreef: “Het Nederlandse leger is geen haar beter” (of woorden van gelijke strekking.)
Lou de Jong schreef twaalf delen over de tweede wereldoorlog ( alleen hoofdstuk 7 van deel 12 gaat over Indonesië), maar voor de oorlog die Nederland tussen 1945 en 1950 in Indonesië voerde is het enthousiasme van historici niet zo groot. Deze oorlog eiste aan Nederlandse zijde circa 6.200 slachtoffers en aan Indonesische zijde 150.000 slachtoffers.
Het gebrek aan enthousiasme is begrijpelijk, want te schrijven vanuit de slachtofferrol is gemakkelijker en evident aantrekkelijker dan te schrijven over 120.000 soldaten uit je eigen land (aangevuld met 75.000 soldaten van het KNIL), van wie er naar grove schatting 40 procent hetzij op eigen initiatief, hetzij meegesleept door anderen, op extreme wijze oorlogsmisdaden pleegde, die getolereerd, zo niet aangemoedigd werden door hun leiders. 48.000 oorlogsmisdadigers oftewel één procent van de mannelijke bevolking van Nederland in 1950.
Van deze 48.000 Nederlandse oorlogsmisdadigers werd er, voor zover mij bekend, niet één vervolgd. Degenen die uitzending naar Indonesië weigerden, werden opgesloten. VIDE de levensgeschiedenis van Piet van Staveren. Het enige dagblad dat zijn zijde koos, was het communistische dagblad “De Waarheid”.
De toenmalige Nederlandse politici, onder wie Willem Drees, hadden een aanzienlijke hoeveelheid boter op hun hoofd.
Blijkbaar duurde de verwerking van het geheel in de geest van het Nederlandse volk en de Nederlandse politici erg lang, want nog in 1995 beging de Nederlandse overheid de diplomatieke stommiteit om Beatrix op een officieel bezoek naar Indonesië te sturen op 18 augustus, een dag na de herdenking van 50 jaar Onafhankelijkheid.
Het pleit niet voor Beatrix, dat in Haar Koninklijk Hoofd geen lichtje ging branden.
Hugo van Reijen
noem mij 1 land wat er toe doet en er niet aan doet
Igor [17] reageerde op deze reactie.
Het pleit niet voor Beatrix, dat in haar Koninklijk Hoofd geen lichtje ging branden’, hiermee besluit Hugo van Reijen zijn ‘bijdrage’ ‘Nederland, land van oorlogsmisdadigers’.
Nu weet ik niet hoe het met de verlichting in Hugo’s hoofd gesteld, maar naar mijn idee kan er nog wel een ‘peertje’ bij. Hij ‘bouwt’ zijn betoog op nogal, door de progressieve pers aangereikte, waarnemingen, waarvan de herkomst nogal dubieus is.
In de jaren dat de zgn.’indonesische kwestie’ het politieke discours bepaalde verschenen er in ‘progressieve’ media zoals Het Parool, De Waarheid, De Groene Amsterdammer en Vrij Nederland met enige regelmaat brieven van militairen uit Indië met daarin ‘bijzonderheden over door Nederlandse militairen gepleegde oorlogsmisdaden. Dergelijke brieven ‘lokten’ dan weer Kamervragen uit, hetgeen ook de bedoeling was.
Na onderzoek bleek maar al te vaak dat de ‘oorlogsmisdaden’ van horen zeggen waren of zich in het geheel niet hadden voor gedaan. Dezelfde brieven vormen nu echter een belangrijke ‘bron’ voor zgn.historici, die de zgn. ‘Politionele Acties’ ontdekt hebben als een ‘vruchtbaar’ onderzoeksgebied om in het kader van de ‘anti-koloniale’ tijdgeest een sfeertje van alom gepleegde oorlogsmisdaden te creeëren. Onlangs heeft een ‘ervaringsdeskundige’, de dienstplichtige sergeant F.Dijkstra, hij was er bij in Rawagede, zijn eigen ervaringen m.b.t. de gebeurtenissen in Rawagede op het net gezet en hebben ook andere sites hier aandacht aan besteed. Ook over de ‘beruchte’ kapitein Westerling bestaan ooggetuigenverslagen; onderzoeken welke hem vrij pleiten van de politieke propagandaleugens die dankzij de hernieuwde, in kader van de zgn. ‘mensenrechten’, belangstelling voor deze periode, gerecyled, worden. Tenslotte zou ik ik nog op willen merken dat er in 1949 in het kader van de soevereinitijdsoverdracht een door zowel de Nederlandse als Indonesische regering getekende verklaring, de zgn. Ordenantie Amnestie, is uitgegeven waarbij pardon werd verleend aan allen , die bij in het kader van het Nederlands-Indonesische conflict, gepleegde misdaden, betrokken waren. Nederland is dan ook niet zo zeer een land, van oorlogsmisdadigers, maar vooral van hypocrisie, laf- en domheid!
Ratio [3] reageerde op deze reactie.
John Galt [6] reageerde op deze reactie.
@appie b.broek [2]: mbt Westerling, daar heb ik een jaar of twintig geleden een boek over gelezen. Daarin ging een stukje over standrechtelijke executies. Een aantal van zijn manschappen vonden dat kennelijk leuk en sinds Westerling dat ontdekte heeft hij het op zich genomen die executies zelf uit te voeren. Want hij vond die fascinatie ongezond. Dus hij deed het daarna maar zelf. Tenminste, zo stond het in het boek dat verder best wel positief was over Westerling. Dat is tenminste wat ik me herinner. Moet het eigenlijk nog eens lezen maar beschik niet over dat boek.
Ratio [5] reageerde op deze reactie.
Indonesie “mocht” pas onafhankelijk worden, toen de belangen
van het zgn. koningshuis waren veiliggesteld.
De VS hielden een groot deel van de toegezegde Marshall-hulp
gelden nog even achter, tot die onafhankelijkheid een feit zou zijn.
Een deel daarvan weer was bestemd voor het versterken van de
dijken in Zeeland. In de tussentijd gebeurde de watersnoodramp.
Deels is dit derhalve het zgn. koningshuis aan te rekenen.
@Ratio [3]: Uit de eerste hand weet ik dat die executies er waren, een man die ik gesproken heb moest die ook uitvoeren. Die man vertelde erover. Hij zei dat hij met het slachtoffer naar het bos liep en onderweg zijn slachtoffer instrueerde om heel hard weg te rennen. Hij zou opzettelijk mis schieten. Zo gezegd, zo gedaan. Bewust mis geschoten. Anderen deden dit niet en schoten ze wel dood.
@appie b.broek [2]:
Na onderzoek van wie? De betrouwbare Nederlandse overheid?
Dit artikel lezende moet ik denken aan een concept wat overal in de maatschappij toepasbaar is. En wat voer oplevert om over na te denken.
Vergelijk de gang van zaken bij pestgedrag met een school, kerk, werkkring of land. Iedereen wordt geacht in het gelid te blijven. Maar er zijn daders die hun frustraties uitleven, doelwitten die geacht worden dat zonder tegenstribbelen te ondergaan en een zwijgende meerderheid die geacht wordt de boel te laten corrigeren door een schoolmeester, geestelijke, werkgever of staatshoofd. Of de dienaren daarvan.
Opmerkelijk is dat daders geacht worden niet bestraft te worden (ze moeten liefst begrepen worden), doelwitten niet gecompenseerd worden (want hoe moet dat aangepakt worden?) en de corrigerende factoren pestgedrag soms meer aanmoedigen dan ontmoedigen.
Dat zijn interessante groepsmechanismen, die enerzijds als ongewenst worden bestempeld en anderzijds kennelijk bewust in bedrijf worden gehouden. Deze gang van zaken duidt op een verziekte cultuur.
De pestkoppen, of ze nu de ‘befehl ist befehl’ mentaliteit volgen of op eigen initiatief handelen, moeten leven met de gedachte dat ze in feite zielige onderkruipsels zijn.
De doelwitten worstelen met hun intrinsieke waarde versus de minderwaardigheid die hun omgeving hen kennelijk wil opdringen.
De zwijgende meerderheid kan misschien wel stellen ich habe es nicht gewusst, maar heeft het nodig om (net als destijds bij Auschwitz) met de neus op de feiten gedrukt te worden. Want jezelf niet informeren, of iets niet onder ogen willen zien en wegkijken duidt op ongezond of onvolwassen gedrag.
Overigens lijkt er wel een strategie achter pestgedrag en onafhankelijkheidsverklaringen te zitten; na pesten ervaren te hebben schijnt men meer gemotiveerd te zijn om slechte voorbeelden niet na te volgen en het zelf, wanneer zaken eenmaal in eigen hand genomen kunnen worden, beter aan te pakken.
Uit eigen ervaring kan ik (helaas) het effect van fysieke foltering melden. Het veroorzaakt een dorst die zo ongeveer onlesbaar is. Je wilt dan water, water, water. Wat er dan zo ongeveer uitkomt zoals het erin is gekomen, oftewel niet geel maar transparant als water.
Uit eigen ervaring kan ik (helaas) ook het effect van mentale foltering melden. Het veroorzaakt een dorst naar kennis die zo ongeveer onlesbaar is. Wat er dan zo ongeveer uitkomt zoals het erin is gekomen, oftewel in zuivere vorm.
Bij fysieke foltering krijg je een verbaasde reactie; wat heb je veel dorst / wat moet je vaak plassen? Bij mentale foltering is de verbazing niet veel anders. Wat zeik je toch?
In beide gevallen vinden sommigen het kennelijk geen probleem om het te veroorzaken, maar vinden het wel lastig om met de gevolgen ervan geconfronteerd te worden. Dat is bepaald geen gang van zaken waarbij de last neergelegd wordt waar ‘ie thuishoort.
Nederland, land van oorlogsmisdadigers.
Als je over onze jongens hebt, die overzee gediend hebben onder de koningin om daar orde weer in te voeren dan NEE!
Ga je eerst maar eens verdiepen wat een oorlog eigenlijk inhoud.
Leef je in wat een soldaat mee maakt, dan kom je tot een conclusie dat onze jongens zeer terecht enig geweld hebben toegepast aldaar.
Je word gevormd door de omstandigheden in een oorlog.
Wie wel een oorlogsmisdadiger was : Poncke Princen.
Hij Poncke Princen liet onze jongens in de val lopen, zo dat onze jongens werden vermoord.
Poncke Princen deed dat na dat hij was overgelopen, en met zijn Nederlandse leger uniform aan.
Hans van Mierlo D66 gaf Poncke Princen nog een visum om Nederland te bezoeken in de jaren negentig.
Die landverrader Poncke Princen had toen gelijk in de gevangenis moeten worden opgesloten, maar NEE dat kabinetje Kok PVDA liet die kans liggen.
Eigenlijk geen wonder want de PVDA en D66 en de rest zijn tegen het eigen volk, en hebben de motto: Weg met ons.
Perspectief [10] reageerde op deze reactie.
Ratio [11] reageerde op deze reactie.
Peter van Houwelingen [15] reageerde op deze reactie.
@dr. heinz [9]: Dat is hun eigen keuze geweest, dat jullie jongens daarheen zijn gegaan.
Ratio [11] reageerde op deze reactie.
beste Perspectief [10]: Er was niet echt een keuze, je was dienstplichtig, werd opgeroepen en moest naar Indie.
bestedr. heinz [9]: Poncke is inderdaad niet een rolmodel. De man die ik sprak over de executies van zogenaamd vluchtende gevangenen die werden doodgeschoten was nog steeds kwaad op Poncke P. En het deed hem veel pijn dat deze man terug kon komen naar Nederland.
Met welk RECHT mag je een ander dwingen?
Met ONRECHT, !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ____ ???????????????????
Zegt U het maar:
hugo van reijen [13] reageerde op deze reactie.
@Philosoof G&R Eigenwijs [12]:
Inderdaad is gedwongen conscriptie gestolen tijd en een vorm van slavernij.
Het is mij altijd een raadsel geweest waarom men hiertegen
vroeger niet massaal in opstand gekomen is.
Terwijl Indie-weigeraars nog vastzaten, waren opgepakte
Nederlandse nazi’s al lang weer vrijgelaten.
Philosoof G&R Eigenwijs [14] reageerde op deze reactie.
@hugo van reijen [13]:
Een verre gaande vorm van misdadig eigen belang.
Het word inderdaad tijd dat men dit soort gedrag
gaat af schaffen!
Door het niet meer, rendabel te laten zijn.
Echter omziend naar de menselijke gewoonte aard,
door elkaar het licht in de ogen niet te gunnen.
Zal het er waarschijnlijk, voorlopig nog niet van komen.
HELAAS! Speelt men liever over elkaar, de baas.
Dan elkaars belangen te ondersteunen, in ons aller welzijn.
Als wij allen vreedzaam zouden samenwerken,
en ons niet meer laten verdelen, door politiek en geloof.
Gaat het met ons allen veel beter, dat is wat ik beloof!
@dr. heinz [9]: Niks oorlog…een politionele aktie…toch.
Iedereen had na de oorlog een oom in het verzet, het land dat uitblonk in heulen met de Nazies
Wat dit artikel betreft, die babyboomer virtuesignalling jerk-off generatie is aan het bejaarden en mensen die de oorlog bewust hebben meegemaakt zijn zeer zeker boven de 90.
Best wel triest de “taterfolker” bullshit uit de muur te trekken.
@dZvZtKm [1]:
Vrijwel geen enkele micro of stads staat pleegt dit soort misdaden.
Of ze er toe doen? Nou ja dat ligt er maar net aan hoe je het ziet, economisch gezien doen ze het vaak prima.
Comments are closed.