Henny Vrienten zong er al over: Als je wint heb je vrienden. Rijen dik. Echte vrienden. Zolang je wint. Als we dit toepassen op de LP. De LP heeft de afgelopen verkiezingen flink verloren. Heeft ze nog vrienden? Op 6 mei is de dag dat we daar achter gaan komen. Dan is er namelijk het eerste laaglanden vrijheidscongres. In Utrecht.
Het congres is de nieuwe versie van de oude ledenvergadering. Het bestaat uit twee lezingen en een strategie sessie.
De eerste lezing wordt gegeven door Andrea Speijer Beek. Zij is schrijfster bij Vice en Brainwash en is een up and coming libertarische opiniemaker. Andrea komt vertellen over de paradox van het sociaal contract. Het een schijnbare huwelijk tussen de vrije associatie en de macht.
De tweede spreker is Karel Beckman, schrijver van ‘De Democratie Voorbij’ en ‘De Staat Voorbij’ (te koop op Bol.Com). Karel komt zijn tweede boek, onlangs uitgekomen, presenteren en gaat vertellen over een alternatief voor de verzorgingsstaat.
Het is een druk en aansprekend programma. Uiteraard is ook de plenaire ledenverdagering waarin het bestuur verantwoording voor de campagne aflegt en het hoofdbestuur de plannen uiteen zet om de toekomst tegemoet te treden.
Juist als het minder goed gaat is het zaak bijeen te blijven. Als anderen weglopen zijn er altijd mensen die terugkeren. Die besluiten dat ze toch door blijven gaan. Ik heb de afgelopen verkiezingscampagne van de LP niet gevolgd. Maar zie wel dat het electorale succes is uitgebleven.
Op 6 mei van 10 tot 18 uur, lokatie Mary K hotel, Oude Gracht 25, 3511 AB, Utrecht kunt u kijken in welke vorm u betrokken wenst te zijn bij het vormen van de libertarische toekomst van Nederland. Of u dit de komende jaren samen met de LP gaat doen. Of dat u er op een andere manier invulling aan gaat geven. Ik hoop dat het komende congres een basis kan leggen. Door de mensen die het libertarische ideaal aanhangen te binden zodat de LP de libertarische gedachte de komende jaren duidelijk kan verkondigen.
Interessante intro:
Henny Vrienten zong er al over: Als je wint heb je vrienden. Rijen dik. Echte vrienden. Zolang je wint.
De maatschappelijke versie van vriendschap is een perversie van pure vriendschap. Iedereen wil wel bij ’the winning team’ of ’the winner’ horen. Maar inderdaad voor zolang het duurt. Dat soort figuren kun je maar beter mishouden. Individueel of als libertariër.
Een pure vriend is iemand die voorbij het concept ‘loser’ kan kijken en iemand in rottige omstandigheden naar zijn eigen niveau kan helpen. Niet door dingen panklaar aan te leveren, maar door recepten aan te leveren – en aanmoediging. Individueel of als libertariër moet je op dat soort mensen stuiten. Of ze opzoeken. Misschien dat dit congres daartoe bijdraagt 😉
Uitslag LP TK 2017 verkiezing
De invloed van libertarisch denken gaat veel verder dan het aantal stemmen dat de LP krijgt bij een verkiezing van een ’volksvertegenwoordiging’ als de TK. De gedachten en intenties die horen bij de LP sympathisanten zijn waardevol in zichzelf. De maatschappelijke ontwikkeling in politieke participatie gaat niet in de richting van het soort verkiezingen van de afgelopen decennia. Bij het denken over nieuwe vormen van politieke participatie loopt het libertarisch denken voorop. Een magere uitslag bij verkiezingen oude stijl pleit misschien wel in het voordeel van de LP.
Ik heb de indruk dat de LP een soort van integriteitsprobleem heeft. Een lijsttrekker die ambtenaar is, is daar een aspect van. Terug willen betalen van de staatsschuld (grotendeels ontstaan door fraude en vriendjespolitiek) ook. Een nieuwe doorstart helpt misschien maar ik heb de magische formule niet. Misschien Simon Sinek (geen libertarier zover ik weet) er op nalezen?
Nico [4] reageerde op deze reactie.
@Naam * [3]: Simon Sinek heeft eens een TED-talk gedaan waarin hij de magische formule uitlegde. Deze man snapt waar ‘ie het over heeft en weet goed te communiceren. Ik heb de laatste jaren nogal eens naar deze TED-talk doorverwezen.
Ratio: Hier wat feedback over de libertarische beweging en LP.
In de loop der jaren heb ik het anarchisme en libertarisme gevolgd. Het valt me op dat er veelal een theoretische invalshoek wordt gekozen, hoewel niet duidelijk gecommuniceerd wordt wat men nu eigenlijk bedoelt. De materie komt daardoor nogal intellectueel, rationeel over. Voer voor droogkloten dus eigenlijk.
Nu is er niets mis met intellect. Want redeneringen moeten natuurlijk gewoon kloppen. Maar ze moeten ook zodanig zijn dat een kleuter ze kan begrijpen. En dat ze niet alleen mannen, maar ook vrouwen aanspreken. Dat deed Josie the Outlaw (meer gericht op anarchisme dan het libertarisme) al een stuk beter. Aansprekende redenering, ook voor simpele mensen te begrijpen. Haar website is van het internet verwijderd. Jammer.
Wat er mist is iets dat vroegere koningen kennelijk deden; ratio vermengen met traditie en charisma.
In Amerika moet een president kennelijk een ‘family man’ zijn. Dat is een stuk traditie. Als je daar redeneringen aan toevoegt (doe wat juist is, zus en zo werkt het en dit en dat is de gezonde ethiek ervan, niet per sé in die volgorde) en gezonde overtuigingskracht (charisma), dan ontstaat er een voorbeeldfiguur. Iemand die de weg wijst, op een goede manier.
Simon Sinek legt de juiste volgorde uit.
De libertarische beweging slaagt er vooralsnog niet in om te inspireren. Je weet nu hoe dat (mogelijk) komt.
Hetzelfde geldt voor ‘links’ die best wel beter zouden kunnen communiceren waarom sociale bewogenheid gezond is.
En voor ‘rechts’ die best wel beter zouden kunnen communiceren waarom eigen verantwoordelijkheid en zelfstandigheid gezond is.
En voor conservatieven die best wel beter zouden kunnen communiceren waarom het belangrijk is om gezonde denkwijzen te conserveren.
En voor progressieven die best wel beter zouden kunnen communiceren waarom nieuwe initiatieven (zoals de herintroductie en herprofilering van gezonde, oude waarden) gezond zijn.
Je zou ook kunnen zeggen dat er vervlakking heeft plaatsgevonden, dat gezonde bevlogenheid en geestdrift is vervangen door ‘gericht zijn op dingen’ (of procedures). Dat slaat dood. Iets dat doods overkomt sprankelt niet, bruist niet, spreekt niet aan. Wat je dan overhoudt is iets dat een kwijnend bestaan leidt. Een lijdensweg.
Als je weet wat er verkeerd is gegaan en/of ontbreekt, dan weet je ook hoe je het bij kunt sturen. Vandaar deze reactie met feedback.
Om het bovenstaande te duiden: Ik geloof dat het libertarisme als een hoofdmast op een schip kan staan, midden in het kruis van links, rechts, conservatief, progressief. Fier, trots, aansprekend. Dus geen slappe hap, kletsverhalen en/of met misplaatste trots.
De voorwaarde daartoe is natuurlijk wel dat je daadwerkelijk ergens voor stáát. Dat de moraal hoog gehouden wordt, dat je de weg weet te wijzen. Daarmee kom je op het motto van deze website, rechtsboven op deze pagina. Wat is er voor nodig om soeverein te worden? Krachtig, waardig, aansprekend?
Comments are closed.