De overheid zorgt zo toegewijd en intensief voor ons, dat een groot aantal keren per dag beslissingen die wij nemen cruciaal beïnvloed worden door overheidswetgeving, zoals:
01.
heffing van btw
02.
hoge heffing op invoer van voertuigen
03.
bouwverboden
04.
verbouwingsrestricties
05.
zwaar overtrokken milieuwetgeving
06.
belasting op giften en erfenissen
07.
uitgebreide en zeer gecompliceerde regelgeving op alle terreinen, die het inhuren van dure deskundigen tot een noodzakelijkheid maakt.
Er is nauwelijks een moment in ons leven waarop wij geen rekening hoeven te houden met een schadelijke regel die door de landelijke, provinciale of stedelijke overheid in het leven geroepen is.
Bij de belastingontvangers onder ons bestaat de behoefte zich aan een overheidslichaam vast te klampen in de hoop voordelen te toucheren.
Ieder voordeel dat door een belastingontvangende consument genoten wordt, is onverbrekelijk verbonden met een nadeel dat door een ander geleden wordt.
Maar het op geld gewaardeerde voordeel bedraagt bijna altijd slechts een fractie van de schade die bij een andere partij aangericht wordt. Om nog maar buiten beschouwing te laten de enorme kosten welke er aan het afpakken en uitdelen van het geld verbonden zijn.
Het zijn de stemmenwinst en de populariteit die de politicus en de politica toelonken, zodra zij aanvangen met de herverdeling van zuur verdiend geld onder mensen die de ophoesters niet kennen en besteed wordt voor doeleinden waar de ophoesters niet mee instemmen.
Hugo van Reijen
Tsja… overheid en wetgeving is goed vergelijkbaar met roken. Zeer schadelijk voor je gezondheid.
Vanuit mijn notities:
Tabak werd ooit gepresenteerd als ‘wonder drug’. In eerste instantie bestond alleen de sigaar (denk aan gezegden over de sigaar). In de 20e eeuw kwam daar de sigaret (wetgeving + plus papier annex bureaucratie) bij. In eerste instantie, in een context van oorlog, werd roken via bioscoopreclames stelselmatig aangemoedigd. Later (en ook nu) werd en wordt roken actief ontmoedigd.
Wetgeving kan net als de tabaksplant Nicotiana tabacum verslavend werken. Voor een tijdje geen doodzonde, maar aan verslavingen moet natuurlijk wel een keer een eind komen.
Nicotine is een verslavende stof die o.a. voor hoge bloeddruk zorgt. Zoals de zucht naar meer wetgeving de gemoederen kan doen oplopen. Dosis: Het is in kleine hoeveelheden een stimulant voor gewoontevorming. In grote dosis een insectenbestrijder. Duidt de hedendaagse overdosis aan wetgeving op de alomtegenwoordigheid van ‘ menselijk ongedierte’? Wetgeving als stimulant voor gewoontevorming hoeft niet verkeerd te zijn, zolang wetgeving maar rechtvaardig is.
Het woord nicotine komt van Jean Nicot de Villemain. Nicot (of Nico) komt van het Griekse woord Nikao – overwinnaar of veroveraar.
Uit mijn arsenaal aan eigen ervaringen heb ik – dankzij kosmisch toeval – nog een sappig en leerzaam verhaal over nicotine als term voor ‘van twee walletjes willen eten’: Nico had als jonge knul verkering met Tine. Tine bleek bisexueel te zijn en er een vriendin op na te houden. Oeps. Niet handig voor wie een monogame relatie wenst. Het van ’twee walletjes willen eten’ en maar geen keuze kunnen maken beschouw ik sindsdien als het nicotine-probleem.
Propaganda kan net als de tabaksplant Nicotiana benthamiana (verwijzing naar Jeremy Bentham, bekend van het boek Propaganda) gebruikt worden om [sociale] experimenten in gang te zetten.
De klapper inzake overheid:
Jeremy Bentham misbruikte propaganda om vrouwen aan het roken te krijgen.
Overheden misbruikten (en misbruiken) propaganda een oorlog aan te smeren. Daartoe moet eerst stoom uit de oren van een bevolking komen.
Wetgeving kan beschouwd worden als propaganda om een psychologische oorlog te initiëren. Zoals het er nu voor staat dient wetgeving als toiletpapier dat in het riool van juridische bureaucratie thuishoort, de kanalisering van onverteerbare zaken. Terwijl gewoon toiletpapier wordt geacht schoon te maken, deponeert wetgeving de stront van voorgaande ruziezoekers en advocaten in de rol van rioolratten op je bordje.
Leuker dan dit kan ik deze boodschap helaas niet maken. Als je allerlei ontwikkelingen uit het verleden zou terugdraaien, kom je uit op een situatie waarin geen overheden en wetgeving bestond. Maar wel menselijkheid en menswaardigheid. Dat geeft te denken.
Henri [4] reageerde op deze reactie.
@Nico [3]: 🙂 Weer allemaal mooie verhalen. Bedankt. Was er niet een bekend vermogend persoon rijk geworden met verkopen van roze(?) sigaretten in Argentina? Of zijn de huidige ultra rijen allemaal (ex) drugsbaronnen?
Nico [5] reageerde op deze reactie.
@Henri [4]: Nou… het zou best weleens zo kunnen zijn dat veel rijken in feite drugshandelaren zijn. Om dat te verduidelijken heb ik even in mijn notities gebrabbeld. Ter leering ende vermaeck:
Heroïne(gemaakt van opium) is een bruin goedje. Het woord betekent ‘held’. Helden zijn kennelijk zeer verslavend voor mensen die het geen probleem vinden om in een roes te leven. Cocoïne is een wit goedje dat ook wel ‘Bolivian marching powder’ wordt genoemd. Het maakt mensen actiever, net als wie aangespoord wordt om het goede te doen. Sommige drugs, zoals het onschuldige cannabis, werken geestverruimend. Andere, zoals hasj geestvernauwend. Van geestverruimende drugs worden mensen ‘high’, van geestvernauwende drugs worden mensen ‘stoned’; ze verkillen en verstenen.
Sommige staatshoofden en diplomaten schijnen in drugs te handelen. Wat wordt hier bedoeld? De handel in drugs in de gangbare betekenis van het woord, of de handel in bijvoorbeeld voetbalhelden die via een stevig betaalde transfer bij een andere club terecht komen? Er wordt wel gezegd dat religie het opium van het volk is, maar dat zijn gladiatoren, politici (gladiatoren in de politieke arena), presentatoren en sportsterren welbeschouwd ook. Van sommige presentatoren zweven mensen als het ware weg op een roze wolk, sommige – bijvoorbeeld extreem-rechtse – politici doen mensen verstenen.
Tsja… dit geeft te denken.
Want als een drugsdealer die op straat drugs pusht aan nog gezonde kinderen niet wordt gewaardeerd, waarom worden dan dealers van helden, die helden aan de man (‘kinderen des volks’) brengen, wél gewaardeerd?
jhon [6] reageerde op deze reactie.
@Nico [5]:
“Sommige staatshoofden en diplomaten schijnen in drugs te handelen” Huh??
https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandsche_Coca%C3%AFnefabriek
http://www.globalresearch.ca/heroin-dealer-in-chief-afghanistan-source-of-90-of-the-worlds-heroin/5502813
Nico [7] reageerde op deze reactie.
@jhon [6]: Ja, die Nederlandse fabriek produceerde cocaïne, novocaïne, morfine, heroïne en efedrine.
Als iemand van heroïne (helden) wil afkicken, kan dat ‘cold turkey’ (de aan te raden methode, helden kil negeren) of via de tussenstap van methadon (een mentale pijnstiller die ook weer verslavend werkt).
Als je kijkt naar de betekenis van het woord morfine, dat lijkt het dat morfine (van de Griekse god voor dromen Morpheüs) iemand in een roes brengt om dromen te ontvangen. Hmm.
Novocaïne is een middel om te verdoven, alvorens tanden getrokken worden.
Efedrine maakt mensen alerter. Betere zuurstofopname.
De betekenis van cocaïne schreef ik hierboven reeds.
Als je alles bij elkaar optelt, zijn en blijven het drugs. Misschien goed bedoeld, maar wel synthetische oplossingen voor iets dat via de natuurlijke weg ook gekweekt moet kunnen worden (opvoeden heet dat).
Overigens beschouw ik novocaïne als schade die een overheidsmachine toebrengt. Iemand de tanden uit de mond trekken betekent dat hij zijn tanden niet meer kan laten zien (werkt preventief tegen agressors), laat staan ergens in kan zetten, en als een hulpeloze baby wordt.
Dat komt een overheidsmachine misschien wel goed uit, maar voor een individueel mens is het een onwaardige gang van zaken.
Hoi Nico, nou ben ik van geboorte een Hollandse kerel 🙂 endus is de cocaine inname een natuurlijk sociaal gedrag geweest van mij, maar ik moet zeggen dat ik altijd heerlijk stoned werd ervan. De contra reactie dus. Deze belevenis heb ik weleens beschreven in een boek ban mij en ben toen ongenadig afgebrand door een dikke juffrouw die per ongelijk op de receptie van een uitgevrij werkte en mijn debuut toen ter tijd mocht lezen. Foei, foei, wat een varketje was dit wezen. Enfin, ik ga nu even niet inop de geneugten van de falende uitgevers in Nederland, sinds 2006!! Maar meer het punt is dat niet altijd een geestveruimend middel doet wat de zgn wetenschap denkt het voor te schrijven.
En terug on topic: ik meen dat het Onassis was? Die zijn vermogen in vorm schepte middels een brillante PR en smokkel van sigaretten.
Ciao
Hugo J. van Reijen [10] reageerde op deze reactie.
Nico [11] reageerde op deze reactie.
@Henri [9]:
Onassis drukte het logo van een andere firma op de pakjes sigaretten.
(in Buenos Aires)
Beste Henri [9]: Nou, van geboorte ben ik een onvervalst mens 😉 Cocaïne en heroïne hebben meer met de ‘zorgende overheid’ te maken dan het zich op het eerste oog laat aanzien.
In de natuurlijke gedaante is altruïsme een gevolg van zaaien, groeien en bloeien, waardoor een overschot ontstaat. Een overschot dat zo effectief mogelijk verdeeld moet worden, door de betrokkene zelf wel te verstaan. Wat je dan krijgt is dat de betrokkene probeert het goede te doen (vergelijk; cocaïne). Wie hem dan neerzet als een held (vergelijk; heroïne) wordt door hem wat vreemd aangekeken, zoals in “wat klets je nou, ik heb gewoon gedaan wat ik moest doen”).
De ‘zorgende overheid’ vindt dat kennelijk niet genoeg. Er moeten synthetische middelen (recepten) komen om mensen het goede te laten doen of ervoor te zorgen dat ze zich ontpoppen als helden. Welke laatste op een voetstuk worden geplaatst om ervoor te zorgen dat de held een icoon, een heilige wordt, want gewone mensen moeten niet denken dat ze tot hoog verheven heldendaden in staat zijn. De ‘zorgende overheid’ op zich dient als een heilige superheld beschouwd te worden, alhoewel dat beeld gedoemd is om ten onder te gaan. Net als Saddam Hoessein van z’n voetstuk getrokken 😀
Een ‘zorgende overheid’ heeft een bloedhekel aan natuurlijke processen, want die groeien en bloeien. Wat betekent dat er niet van geprofiteerd kan worden (overheid is te zeer verweven met bedrijfsleven; belangenverstrengeling). Dat betekent dat natuurlijke processen actief bestreden worden om afhankelijkheid in stand te houden.
Toch zijn er signalen dat dit systeem mogelijk omgebouwd gaat worden. Neem dit bericht; als je de staat (nu) beschouwt als een veehouderij, dan kun je delen van het bedrijf langzaam gaan teruggeven aan de natuur, zodat een natuurlijke gang van zaken langzaamaan hersteld gaat worden en er een ecologisch verantwoord, duurzaam evenwicht gaat ontstaan. Koning Willem-Alexander als natuurbeschermer. Zou het waar zijn of een fata morgana?
Comments are closed.