imagesZo maar van de voorpagina van het FD van maandag:

  • Strengere privacy wetgeving: miljoenenboetes zijn kinderspel en we hebben 3 keer zoveel controlepersoneel nodig (Autoriteit Persoonsgegevens).
  • Aflossingsvrije hypotheken, moeten strenger worden aangepakt om problemen over 10-20 jaar voor te zijn vindt de Autoriteit FM, capaciteitsproblemen bij de banken.
  • Mocht de EU besluiten om het Londonse clearing huis LCH te verplichten naar de EU te verhuizen, kost dat de pensioenfondsen en u miljarden.

Ik hoef geen oproep te doen om nog –tig van deze voorbeelden te krijgen. Maar bovenstaande drie voorbeelden illustreren goed dat bureaucratie alleen maar groeit en dat als er geen probleem is, ze dat wel maakt; al is het maar om de laatste paar procent van een vermeend probleem, uit te bannen. Helaas is het net als bij het zuiveren van een product, het allerduurst om dat laatste beetje eruit te zuiveren. Wanneer dat laatste beetje dan ook nog weinig voorkomt, vraag je je af waar ze mee bezig zijn: het oplossen van niet bestaande problemen. Maar de rekening er van, direct door de kosten van die controle organen, en een veelvoud indirect door de uitvoerders en bedrijven die zich aan die extra regels moeten houden, worden door de consument betaald, meestal zijn dan ook nog de armsten daar het meest de dupe van.

Kan het dan in het libertarisme zonder regels? Nou ja en nee. Zodra ik of een libertarier zich op een Europese weg begeeft, is het wel handig om rechts te rijden. Ik begrijp nu waarom de Brexit er is.

Veel regels, als het nakomen van een afspraak, passen ook in het libertarisme. Maar dan moeten het wel afspraken zijn die partijen onderling hebben gemaakt

Wanneer ik mijn agenda en mijn hele hebben en houden op facebook zet, moet ik niet gek opkijken van allerlei rare effecten op privacy gebied. Maar een facebook concurrent die je van alles anoniem laat doen, komt dan misschien met een goede businesscase.

Wb de (aflossingsvrije) hypotheken: dit is volgens mij een afspraak tussen geldnemer en geldgever onderling. De vergoeding en aflossing die zij voor de komende 30 jaar met elkaar afspreken, is iets dat tussen die twee gedaan wordt. Daar heeft een Autoriteit geen bemoeienis mee, net zo goed dat een financiële instelling zelf moet kunnen bepalen of en hoeveel procent van een huis aan een starter geleend kan worden.

En of de LCH, een privaat bedrijf, wel of niet haar handels-verzekeringswerk mag doen in London, is iets wat de markt het beste kan bepalen, niet de EU.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

5 REACTIES

  1. Wetgeving tracht onder meer problemen op te lossen. Een vooralsnog onopgeloste wiskundige vraag is het P versus NP probleem. De eenvoudige formulering daarvan luidt:”
    Kan ieder probleem waarvan de oplossing snel geverifiëerd kan worden door een computer ook snel opgelost worden door een computer?”

    Deze vraag is niet alleen relevant voor bijvoorbeeld de orde en veiligheid van encryptie in computerland, maar ook voor de openbare orde en veiligheid in een territorium. De aloude vraagstelling voor filosofen luidt:
    “Wetgeving dient om snel te kunnen verifiëren of voldaan is aan bepaalde eisen, maar kan zij ook gebruikt worden om een probleem op te lossen?”

    Wetgeving is als een synthetisch medicijn om problemen te bestrijden. Maar er zit geen bijsluiter bij die de mogelijke schadelijke gevolgen beschrijft. In de praktijk ontstaat rigiditeit, proberen mensen van wetgeving te profiteren door tegen de geest maar naar de letter te handelen om geld binnen te hengelen, en raken mensen zodanig verslaafd aan wetgeving dat ze altijd maar meer willen in plaats van minder.

    Overnight [2] reageerde op deze reactie.

  3. @Overnight [2]: yup. Hoe meer er geregeld is, hoe meer consequenties. Inclusief mogelijke schadelijke gevolgen. Zie bijvoorbeeld de Algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Je wilt iets regelen, iets beslissen. Hoe pak je dat aan? Overheidsmachines geven het beschamende voorbeeld van wel weten, maar tegelijk willens en wetens aan de laars lappen. Tegen beter weten in optreden.

  4. Het is niet de aflossingsvrije hypotheek wat het probleem is, maar de rente aftrek die er dan niet meer is, waardoor veel eigenaren in de problemen komen, doordat ze hun verplichtingen niet na kunnen komen. De overeenkomst is wel tussen twee partijen maar door dat een andere partij gratis geld weggeeft, komen de problemen om de hoe kijken. Want wat als die derde partij er niet was geweest. DAn hadden vele hun aflossingsvrije hypotheek niet gekregen. ook hier dus weer.. De overheid is het problee, niet de oplossing..

Comments are closed.