Oxfam wil belastingverhoging.

Oxfam meent zich nu ook al te moeten bemoeien met de belastinghoogte in allerlei landen en zo vond Oxfam Singapore een van de 10 slechtste voorbeelden van ongelijkheid door haar lage belastingen. Je zou haast gaan denken dat Oxfam streeft naar hogere belastingen, omdat zij vaak door overheidsbudgetten gesteund wordt. Maar er is veel meer op aan te merken.

Hoe hoger de belastingen, hoe minder er ontwikkeld wordt, juist voor de armen!.

Vergelijk Singapore met Haïti (dat volgens de sociale rangschikking van Oxfam beter scoort dan Singapore) of Sri Lanka: alle drie even arm 100 jaar geleden, maar Singapore is het meest welvarend volgens elke standaard, zij het met de laagste belastingdruk. Inderdaad heel lage inkomstenbelasting in Singapore, mede doordat de armste helft niet eens belasting betaalt! Ondertussen bezit 90 % van de Singaporezen een eigen huis en zelfs bij de armste 10%, is eigen huisbezit 84%. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren!

Wat is er dan zo slecht aan die lage belastingen volgens Oxfam: ‘omdat dit tot lagere belasting opbrengst in de omliggende landen zou leiden en dan zou er niet genoeg geld voor de armen zijn’!

Nu weten we onderhand toch dat overheidsprojecten altijd duurder uitvallen dan private. We weten ook dat een overheid inefficiënter met belastinggelden om gaat dan de private sector. Maar om dan ook nog van achter een bureau slechts theoretisch/ideologisch in te zoomen op wat een overheid met hogere belastingen meer zou kunnen doen is wel heel simpel. Juist Singapore bewijst dat naar mate je minder belasting heft, (vergelijk maar met Haïti en Sri Lanka) de economie én de armen het beter hebben: op gebied van gezondheidszorg, onderwijs, werk en huisvesting.