Eigendomsrecht is een natuurlijk gegeven voor mensen al hebben overheden daar meer moeite mee. Met de opkomst van robots en robotsystemen moet ook dit gegeven duidelijk gemaakt worden aan de digitale en mechanische helpers. Een team van onderzoekers van de Yale Universiteit heeft precies dat gedaan.

Ze hebben succesvol een robotsysteem eigendomsrecht bijgebracht en de sociale norm die eigendomsrelaties bepalen. Een vitaal aspect van de menselijke en menselijke-machine relatie.

De resultaten zijn veelbelovend: in een serie simulaties kon de robot bepalen welke objecten van hem waren en welke niet – zelfs met een beperkte hoeveelheid aan trainingdata volgens het onderzoek.

‘Met het groeiende overwicht van kunstmatige intelligentie en robots in ons leven, is sociale competentie een cruciale factor geworden voor intelligente systemen die samenwerken met mensen. Maar het uiteenzetten en implementeren van deze waarden in een robot is een bedriegelijk uitdagend probleem.’

Het robotsysteem dat de onderzoekers ontwikkelden, gebruikt een machine learning algoritme om te leren van een reeks regelovertredingen – “Nee Baxter, dat is van mijn !” zegt een tekstballon onder een afbeelding in de krant – en het systeem zou zelfs het eigendom kunnen afleiden op basis van bepaalde kwaliteiten van het object.

“Een van de uitdagingen in dit werk is dat het mensen eigendomsrecht leren via twee manieren. Allereerst door expliciete regels (bijv.” Neem mijn gereedschappen niet mee “) en daarnaast door ervaring,”  vertelde Brian Scassellati, één van de de projectwetenschappers, aan TechXplore. “Het leren en combineren van deze twee manieren kan voor mensen gemakkelijk zijn maar is veel uitdagender voor robots.”

En het zal steeds belangrijker worden voor ons om manieren te vinden om robots deze regels in de toekomst te laten begrijpen. “Een goed begrip van eigendom, rechten en gewoonten is een van de onderwerpen die niet veel aandacht heeft gekregen. Maar het is wel essentieel voor de manier waarop machines in onze huizen, scholen en kantoren werken,” zegt Scassellati.

Bron: Futurism

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Ja… het is wat met die robots. Wel knap dat met machine-learning “Nee Baxter, dat is van mijn !” aangeleerd kan worden. Tegelijk ook jammer dat vorsten en edelen zich traditioneel gedwongen zien om als robots programma’s uit te voeren als bij het mijnen, toe-eigenen van de levens die anderen toebehoren; “Jij bent van mij!”

    Het valt op dat verhevenen hun vernederingen zo ongeveer traditioneel projecteren op, en ingraveren bij hun dienaren, soldaten en wat dies meer zij, terwijl werkgevers dat doen op werknemers in de rol van humanoïde, programmeerbare robots. Degeneratieve processen die van kwaad tot erger gaan zodat programma’s als kankergezwellen leven en (onvervalste) liefde verdringen.

    Onder allerlei soorten veronderstelde robots die zijn ontstaan is kennelijk het voornaamste verschil wie precies de programmering verzorgt. En wie een muntje in de ander mag stoppen of de ander een schop mag geven, als bij een kauwgomballen-automaat om op commando of op verzoek een snoepje te verstrekt te krijgen.

    Dit met de humoristische ondertoon van een reinigende, goddelijke komedie voor geestelijk misvormden aan beide kanten van de streep. Want hoe zat het ook alweer? Zelf-bestuur voor en door ieder individu was toch ooit de filosofisch-bestuurlijke doelstelling? Ooit, eeuwen geleden, nog voor het bestuur van de wereld(wan-orde) in kleine stapjes werd omgetoverd tot een open gevangenis-systeem met rigide bewaking en dwangarbeid?

    Reiniging en/of zuivering van denkbeelden kan een gezonder, stimulerender, sprankelender leef-milieu opleveren. Kom maar op met die wereldwijde Beeldenstorm, ik zie ernaar uit! Zelfs keizers lieten iconoclasme niet grondig uitvoeren. Een energietransitie is iets anders dan verplichte spullen aan de man brengen om voortaan verboden spullen te vervangen. Het is jezelf inspannen om van vuile energie af te komen en alleen nog schone energie te dulden. Wat niet of niet vooral van spullen afhangt.

  3. @doc [2]: Dat verhaal betreft levens die door de mangel zijn gehaald, met verwoesting als gevolg, en uiteindelijk gaat het maar om één ding, de poen (schadevergoeding). Die geen compensatie maar eerder een fopspeen om zoet te houden.

    Oorzakelijk lijkt het me verstandiger om geen drones te produceren, vanwege ongrijpbaar misbruik. Zoals het ook verstandiger is om geen robots te produceren, vanwege virussen (v.b. Skynet) die allerlei schadelijke verschijnselen ontketenen om de stapel problemen te vergroten. Je kunt wetenschappers van van alles betichten, alleen hoort wijsheid daar niet bij. Vanwege geestvervuiling en waandenkbeelden.

  4. Eigendomsrecht voor robotten?

    De ontwikkeling van het begrip eigendom is waarschijnlijk voortgekomen uit het economisch nut er van voor de gemeenschap. Het vermindert conflicten over het gebruik van productiefactoren, gereedschappen en consumptie artikelen. Daardoor blijft meer tijd over voor productie van nuttige goederen en diensten hetgeen het welzijn zou bevorderen.

    Is het ook nuttig voor de intelligente robot? Kan de inzet van robots en/of mensen voor het maken van nuttige goederen en diensten verhoogd worden door het eigendomsrecht ook voor robots in te voeren? Enkele voorbeelden van denkbeeldige situaties in een wereld vol intelligente robots tussen de mensen.

    1. Een robot komt langs in zijn servicewagen om bij jou de cv ketel, die dan nog gewoon gebruikt wordt, te repareren. Door het geopende achterdeurtje van zijn bestelautootje zie je gereedschap liggen dat jij goed kan gebruiken. Als de robot geen eigendomsrecht heeft, ben jij dan gerechtigd het gereedschap in je eigen werkschuur te leggen? Zolang een mens of in ieder geval een juridisch persoon eigenaar is van de robot zal hij ook als eigenaar beschouwd worden van de spullen waar de robot mee werkt.

    2. Oudere robots die teveel fouten gaan maken worden afgedankt en losgelaten in de natuur. Daar blijven ze nog een hele tijd functioneren. Zo hebben ze nog een blikje kruipolie bij zich die hun gewrichten soepel houden. Mogen ze die kruipolie van elkaar afpakken als hun eigen blikje leeg is? Er is hier geen eigenaar van de robots meer. Verlegging van het eigendomsrecht helpt hier niet.

    3. Een domme mens is eigenaar van een intelligente robot waarmee hij in symbiose leeft. De robot gebruikt daarvoor geavanceerd gereedschap waarvan de mens het nut niet ziet. Als de mens zegt ’neem maar mee’, maar de robot anticipeert op het probleem dat zal ontstaan bij ontbreken, kan de robot zich dan beroepen op het eigendomsrecht? Het gaat hier over de noodzakelijke bekwaamheid tot het nuttig uitoefenen van het eigendomsrecht.

    4. Robotten met emotionele ontwikkeling voelen aan en voelen zich daardoor slecht als ze anticiperen dat ze naar de sloperij gaan. Kunnen die robotten zich beroepen op het respecteren van hun fysieke integriteit, op het eigendomsrecht van hun eigen machine? Eigendomsrecht als doel lijden te verminderen of uit te stellen.

    Laat de lezer zijn gedachten hier eens over gaan.

Comments are closed.