De Europese Centrale Bank gaat door met het vergroten van de schuldenlast in de Eurozone terwijl 
de economische teruggang van de grootste Europese economieën steeds harder gaat. Wat werd gebracht als een instrument voor overheden om tijd te winnen voor het doorvoeren van structurele hervormingen en kostenbesparingen, is een gevaarlijk excuus geworden om excessieve uitgaven en schuldvergroting voort te zetten..
Het uitgangspunt van de ECB strapatsen is dat er geen probleem is zolang schuld goedkoop is en er geen inflatie is. Ofwel met champagne en kaviaar blijgemoed op weg naar de afgrond.
Goedkoop lenen – kunstmatig laag gehouden rente – is geen excuus voor schuldvergroting. Japan heeft lage schuldkosten en de publieke schuldkosten zijn bijna de helft van de belastinginkomsten. De schuld van Japan is 15x hoger dan de belastingopbrengsten van de staat in 2018.
Het Eurozone officiële inflatiecijfer sinds 2000 laat een 40% stijging in CPI (consumer price index) zien terwijl de productiegroei verwaarloosbaar is en lonen en banen blijven dalen. De monetaire politiek is van een tijdelijk hervormingsinstrument naar een permanente schuldmachine gegaan.
Een vergelijking met de dollar gaat mank want de euro is geen wereldwijde reservevaluta. De euro wordt slechts in 31% van alle mondiale transacties gebruikt. De dollar in 88% van die gevallen volgens de BIS (Bank of International Settlements).
De balans van de Europese Centrale Bank is opgeblazen tot 40% van het bbp van de eurozone. In de VS daarentegen was op het hoogtepunt van kwantitatieve verruiming de balans van de Federal Reserve onder de 26% van het Amerikaanse bbp.
De aankopen van de Federal Reserve Treasury hebben de netto emissies nooit overtroffen. De ECB blijft obligaties terugkopen als ze volwassen zijn, ondanks dat ze de terugkoop hebben vermenigvuldigd en zeven keer het aantal netto-emissies hebben bereikt.
Het rendement van obligaties in de eurozone is kunstmatig en geeft een vals gevoel van veiligheid dat compleet vertroebeld wordt door extreem lage rentestanden en overvloedige liquiditeit.
Zestien 10-jarige overheidsobligaties in de eurozone vertonen negatieve reële rendementen. Griekenland en Italië zijn verbazingwekkende voorbeelden omdat hun rendementen (gecorrigeerd voor valuta en inflatie) een verwaarloosbaar verschil laten zien ten opzichte van de tienjarige obligaties in de VS.
Overtollige liquiditeit in de eurozone overschrijdt de 18 biljoen euro. Alles is gerechtvaardigd omdat “er officieel geen inflatie is” maar die is er wel en flink ook. In de financiële activa (enorme zeepbel in de bovengenoemde staatsobligaties), zijn de prijzen in de eurozone sinds 2000 met 40% toegenomen terwijl de productiviteit nauwelijks is toegenomen. Dit alles genereert overmatige zelfgenoegzaamheid en accumulatie van langetermijnrisico’s.
De ECB negeert het staartrisico en de accumulatie van onevenwichtigheden en verwacht dat de liquiditeit het niveau van groei en inflatie zal genereren dat niet is bereikt na een uitbreiding van twee biljoen euro. Ondertussen nemen de risico’s van schuldverzadiging toe.
Overheden in de hele eurozone zien lage rendementen als een soort marktvalidatie van hun beleid wanneer markten kunstmatig worden opgeblazen door de politiek van de centrale banken. Dit placebo-effect heeft ertoe geleid dat veel landen in Europa de hervormingsimpuls hebben opgegeven. Lage rendementen zijn geen teken van geloofwaardigheid en laag risico maar van financiële repressie en angst voor een zwakkere macro-economische omgeving in andere activa.
Het probleem van de Eurozone is dat het totaal hangt op het placebo effect van de monetaire beleid dat gericht is op het goedkoop financiëren van de publieke uitgaven. Dit bestendigt structurele onevenwichtigheden, de perceptie van risico is vertroebeld en de economie wordt minder dynamisch terwijl de langetermijnrisico’s toenemen.
De ECB bevindt zich in een monetaire valstrik. Als het beleid normaliseert, zal de fata morgana van lage rendementen verdwijnen en zullen regeringen er tegen ageren. Als het beleid echter wordt gehandhaafd, is er een toenemend risico op een crisis in de eurozone waartegen geen gereedschap meer is. De harde les is dat de ECB nu de rente moet verhogen en stoppen haar opkoopbeleid.
Helaas zullen veel analisten meer uitgaven en meer liquiditeit aanbevelen als oplossingen in plaats van het tegenovergestelde. Dit zal de economie nog zwakker maken. Het grootste probleem met de accumulatie van schulden tegen lage tarieven is dat het hetzelfde effect heeft als een vastgoedbubbel. Het vermomt het reële liquiditeits- en solvabiliteitsrisico omdat de financieringskosten te mooi zijn om waar te zijn. En aan alles wat te mooi is om waar te zijn, komt vroeg of laat een venijnig eind.
Bron: ZeroHedge
Door expres de economie nodeloos aan te jagen heeft rutte, met de deep state, de hyperinflatie aangejaagd, doordat draghi almaar legaal geld bijgedraaid heeft ?
De burger wordt gewoon voor de gek gehouden?
Gaat het idd om verhoging van de schuldenlast? Er wordt met het geld, dacht ik, schuldpapier opgekocht. Dan is de last er al. Alleen wordt die last omgezet in liquiditeit. Overigens laat dat onverlet het wel zeer bedenkelijke beleid. En de zeer bedenkelijke motieven en gevolgen.
Dit stukje snap ik niet: $$$De euro wordt slechts in 31% van alle mondiale transacties gebruikt. De dollar in 88% van die gevallen$$$
Een transactie is normaal gesproken in 1 valuta, dus het sommetje klopt niet.
Zelf denk ik dat de gekte nog lang kan aanhouden. Maar ik stel voor dat je voor alle zekerheid toch wat goud of desnoods zelfs bitcoins koopt.
Seneca [4] reageerde op deze reactie.
Keinstein [5] reageerde op deze reactie.
@Ratio [3]: The euro is only used in 31% of global transactions, while the US dollar is used in 88%, according to the Bank Of International Settlements (the total sum of transactions, as the BIS explains in its report, is 200% because each transaction involves two currencies).
Ratio [6] reageerde op deze reactie.
@Ratio [3]: Er is een totaal aan transacties van 200% volgens de BIS. Er zijn immers altijd 2 transacties nodig bij internationale betalingen. Eerst van een lokale flutfiatccy naar EUR of USD om de deal te doen, dan weer terug naar de lokale flutfiatccy.
Dat laat niet onverlet dat er weinig kan kloppen van hun monetaire strapatsen. Het begint er al mee dat ze allemaal de verkeerde boekjes gelezen hebben op hun respectievelijke universiteitjes. Gooi daar nog eens een politiek machtsspel overheen en het wordt moeilijk inn te zien hoe daar een happy end uit kan rollen. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat het nog zo lang goed gaat.
@Seneca [4]: Helder. Ze hebben het niet over een handelstransactie waarbij men een prijs in dollars of euro’s afspreekt, maar specifieker om geld wisselen. Dat was me niet duidelijk.
Thema’s als geld erbij drukken en wat handelen in schuldpapieren zijn weinig meer dan stropoppen. Kun je fijn allerlei stropop-rederingen mee ventileren, die zo fijn bezighouden… Daarnaast is het karakter van bubbels nogal duidelijk te zien. En te ruiken… stinken dat het doet…
Qua aard van ‘communicatie’ doet me dit denken aan een vraag die ik eergisteren ontving. Een psychologische met bestuurlijke uitwerking. Waar komt agressie eigenlijk vandaan? Een dag later – gisteren dus – begon ik een antwoord te formuleren. Dan gebeurt er wat vooraf al kunt verwachten: Het is heel veel simpeler om een situatie te schetsen waarin geen onnodige agressie ontstaat, dan allerlei wegen uit te tekenen waar openlijke agressie uit voortkomt. Er zijn nu eenmaal vele wegen die naar Rome leiden…
Zoals ik een tijdje terug opmerkte zijn er vele manieren om een kern-gezonde situatie te handhaven en vorm te geven. En andersom vele manieren om een verziekte situatie te creëren. Want niemand is ziek geboren. Levens en lichamen moeten eerst verziekt worden er een verziekte toestand ontstaat. Dat komt ervan als de dood als overgangsritueel gehanteerd moet worden, waar dan ook nog een verdienmodel van is gemaakt. Dus ja… waarom iets simpel houden als het ook moeilijk gemaakt kan worden? Via de route ‘moeilijk’ ontstaan er ook zoveel prachtige stropoppen die de gemoederen bezig kunnen houden…
Dit klinkt misschien te simpel om feitelijk waar te zijn. Gelukkig is er de pers om deze schets te illustreren. Gisteren via een Australische nieuws website: Brexit: Boris Johnson, Jeremy Hunt, Michael Gove in ‘nasty’ leadership fight.
Situatieschets: Er gaat iets niet lekker. Vervolgens zegt iemand “f*** business”. Waarop de ander heel intelligent reageert met “To the people who say ‘f*** business’, I say ‘f*** f*** business’.” Die stopop moet wel beschermd worden hé? Defensie in actie, want een stropop kan zichzelf niet beschermen. Ondertussen vraagt niemand zich af waarom iets niet lekker gaat (oorzaak), maar moeten symptomen zoals in dit geval ‘f***’ bestreden worden. Tsja, op die manier kun je wel bezig blijven… oeverloos. Zonder een wal die het schip keert of andersom. Is die wal echt zó begodverdomd dat er hoog van de toren geblazen wordt in plaats van onder ogen te zien waar dat ‘niet lekkere’ in feite vandaan komt?
Voor de liefhebbers van allerlei constructies en regelingen, zoals schuldpapieren, had de BBC nog een mooi berichtje in de aanbieding om de onzin daarvan eens rustigjes in te masseren: The preachers getting rich from poor Americans.
Die charismatische sukkels halen geld op voor ‘seeding’. Nu is er niets mis met ‘seeding’, maar wel als dat om geld moet draaien en/of er sprake is van genetisch gemanipuleerde zaden. De laatste vervalsingen van originelen. Of misschien beter; verminkte versies van originelen.
Hoe velen zijn er die een verplichting (zoals hypotheek, obligatie) aangaan en het eigenlijk wel lekker vinden als er wat geld door hun handen stroomt en ze wat speeltjes hebben om zich mee bezig te houden, maar inhoudelijk rotzakken zijn die op allerlei fronten in feite beroerde kwaliteit produceren? Zo bezien zijn bankiers te vaak als kerkgangers die in de verhalen van charismatische sukkels trappen. Los van het gegeven dat ze het (laten) bijdrukken van geld veel te leuk zijn gaan vinden en daardoor op een andere manier charismatische sukkels zijn geworden. Waar je mee omgaat wordt je mee besmet zullen we maar zeggen?
Gezien de uitbundige verkoop en angstvallige, krampachtige handhaving van allerlei stropoppen is het dan zoals het bovenstaande artikel concludeert: “En aan alles wat te mooi is om waar te zijn, komt vroeg of laat een venijnig eind.” Of misschien beter; grimmig. Zie bijvoorbeeld het artikel De schade van orkaan Donald.
De framing van dat verhaal gaat ongeveer als volgt: “De Duitse begrotingsoverschotten vreten aan de Europese solidariteit”. Het gaat ’te goed’ in Duitsland en andere landen klagen dat ze daardoor minder concurrerend zijn. Concurrerend en solidariteit als stropoppen. Want in feite zijn EU andere landen dan kennelijk te beroerd om zelf gezonder en sterker te worden. Verdomd als het niet waar is, het lijkt wel psychologie in (en met uitwerking tussen) twee individuen. ‘Gelukkig’ wordt volgens dat artikel Macro erop af te gestuurd om de partij met begrotingsoverschot weer even duidelijk te maken dat Europa een ‘sociaal project’ is. Dat provoceert een vraag die als een (middel)vinger rustigjes omhoog komt:
Hoe sociaal is een project in feite als gebrekkige processen en een ongezonde toestand tot norm zijn verklaard en een partij per sé in een gebrekkiger toestand moet worden gebracht om die gang van zaken te handhaven?
Bankiers proberen op schier magische wijze ‘geld’ te vermenigvuldigen waardoor er telkens bubbels ontstaan, maar eigenlijk zou aandacht en inspanning moeten gaan naar kennis die er (voor ieder) voor nodig is om zelf (individueel) gezonder en sterker te worden. Dan zijn al die stropoppen ook niet meer nodig…
Bertuz [9] reageerde op deze reactie.
Wie goed heeft opgelet, heeft gemerkt dat ik het gezegde ‘aan lager wal raken’ een andere betekenis heb gegeven.
Een schip, vuurtoren en wal waarop gebotst kan worden zijn immers ook stropoppen. Botsingen worden veroorzaakt, zoals door wind. En die wind wordt ook weer veroorzaakt, net als een schip dat in de buurt van een wal komt. Ten diepste moet je dan niet gaan praten over hoe stormvast (stropop) een schip of wal is, maar eerder over vissen die geen last van storm hebben terwijl huizen dat wel hebben. Hoe kan dat?
Saillant detail: Terwijl orkanen daken van huizen rukken, kijken wij momenteel op een dak van een parkeergarage uit, waarvan de verdiepingen eronder gerepareerd worden. Het uitzicht is hier zoiets als de omgekeerde versie van een liedje van Peter Koelewijn: Kom van dat dak af. Dat hele dak is nu volgepropt met auto’s en motoren en electromonteurs hebben een stel palen van extra felle verlichting voorzien. In de nacht is dat kunstlicht pure lichtvervuiling (overbelichting). Kennelijk zijn die planners een stelletje extremisten ?
@Nico [7]: Zie de mens als een systeem. Dat systeem kan ziek worden. Die ziekte kan je proberen te bestrijden. Soms lukt dat, soms niet. Maar is dat een reden om dan de mens maar overboord te zetten. De mens kan ziek worden. Is in de basis een wankel systeem. De poging hem beter te maken, is acceptatie van een gebrekkig iets. Gezondheidszorg een stropop?
Nico [10] reageerde op deze reactie.
@Bertuz [9]: Da’s een beetje lastig terrein. Wat gezondheidszorg wordt genoemd is in feite ziekenzorg. Voorkomen beter is dan genezen. Hoe voorkom je? Door je denken en gedrag op een bepaalde manier te structureren en in een bepaalde richting te leiden. Velen zullen beamen dat die methode tevens een geneeswijze is. Zo bezien zijn kruidengeneeskunde, gevolgd door het gebruik van allerlei pillen, weinig meer dan lapmiddelen. Stropoppen.
Een oud Latijns gezegde: Medica sanat, natura curat. Oftewel een arts behandelt, de (innerlijke) natuur geneest. Daarbij moet dan m.i. primair vertrouwd worden op het zelf-herstellende vermogen. Wat een duwtje in de goede richting kan krijgen door bijv. een arts die een andere manier van denken en gedrag voorstelt.
Toegegeven, voor sommigen is het feitelijk te laat. Maar dat zijn eerder de uitzonderingen, niet degenen die de regel zijn. Of de regels moeten voorschrijven als het ware. Het is wat bedenkelijk als een arts met griep anderen vertelt hoe van griep af te komen. En ronduit onacceptabel als een arts die kanker niet kan neutraliseren anderen gaat vertellen hoe kanker ‘genezen’ zou moeten worden. Daar komen verhalen van á la gezonde cellen die samen met kankercellen op de korrel worden genomen. Lucratieve afbraakprocessen zeg maar.
Zoals ik eerder stelde doen professionals het voor de poen. Terwijl een amateur het om andere redenen doet en misschien botweg zegt ‘rot op met je poen’. Vanwege ‘wie betaalt bepaalt’ en zo. Als censuur zodanig is ingesteld dat rottigheid beschermd moet worden, kan ieder die missen als kiespijn. Daarmee kom je dan op een verhaal á la Jezus die zei dat alleen degenen die beseffen dat ze ziek zijn naar een arts gaan. Hoewel ze dan wel moeten weten waarom iemand zich met geneeskunst bezighoudt, anders krijgen kwakzalvers ten onrechte kansen.
Aan zalvende woorden heeft niemand iets, evenmin aan huizenhoge rekeningen. Het moet allemaal wel eerlijk zijn en blijven hé… en het is met naakte feiten maar net waarvoor je kiest. Ze kunnen hard aankomen, maar als iemand gezond wil worden kunnen ze zomaar sensueel blijken te zijn…
Uiteindelijk komt het er denk ik op neer dat iemand genoeg onvervalste liefde voor zichzelf en liefst ook anderen moet hebben om de weg richting herstel te bewandelen. Ook als is dat niet altijd makkelijk, maar als iemand dat echt wil is er altijd wel iemand anders die dat ook echt wil. Dat maakt het dan weer wat makkelijker en daarmee ook leuker…
Bertuz [11] reageerde op deze reactie.
@Nico [10]: Vraag blijft, hoe voorkom ik ziekte. Vaccinaties? Niet meer fietsen, want ja stel dat ik val?
Bertuz [12] reageerde op deze reactie.
@Bertuz [11]: En een been breek?
Wat zinvol en wat zinloos is, is een rare vraag en valt niet te beantwoorden. In absolute zin is alles zinvol of alles zinloos. In relatieve zin, is wat zinloos of zinvol is, een questie van smaak, een mening.
Nico [13] reageerde op deze reactie.
@Bertuz [12]: Ik probeer mijn activiteit op Vrijspreker te minimaliseren. Eén stukje commentaar per dag is het ‘ideaalbeeld’ 😀
Over een kuil of sloot springen is misschien niet zinvol, je kunt onderweg zelfs schade oplopen, maar het kan ook gewoon leuk of nodig zijn en het risico ingecalculeerd.
Om niet te calculerend te zijn, kun je onderscheiden in gezond en ongezond. Wat geestelijk gezond kan uitwerken, is lichamelijk niet altijd gezond. Terwijl cultuur kan vereisen dat om een lichaam gezond te houden een geest ongezond gemaakt moet worden gemaakt. Spanningsvelden die van buitenaf aangeleverd of door de strot geduwd worden.
Aandoeningen en gebreken kunnen niet altijd voorkomen worden. Hoeft allemaal niet zo erg te zijn, zolang het maar niet te gek wordt. En of iemand het nu zelf te gek maakt of anderen is een secondaire vraag. De allereerste vraag is immers via welke weg iets is veroorzaakt. Dan weet je beter hoe die oorzaak geneutraliseerd kan worden, of anders weg gesloopt. Zo kun je een gammele ladder maar beter slopen, dat voorkomt weer gebroken benen en ruimteafval waarover gestruikeld wordt…
“De euro wordt slechts in 31% van alle mondiale transacties gebruikt. De dollar in 88% van die gevallen volgens de BIS (Bank of International Settlements).”
Dat kan niet.
Comments are closed.