Warren bezit 20 Millioen $, en verteld socialistische verhaaltjes aan de cityzen, thats the USA, onherkenbaar verminkt door zijn elitaire ……. klas, ongelovelijk politieke rotsooi, de ééne helft sterft van het geld, en de andere kant crepeerd van wege financieel gebrek, het door White men gestichte land, is in troebel water beland, de NWO ook daar oppermachtig, de oude middenstand is dood of stervend, en dan creéerd men een nieuwe pseudo middenstand, vroeger was je millionair als je een miljoein bezat, tegewoordig zijn de bedragen zo enorm, dat je je afvraagt hebben we het over geld, of wat, sommigen bezitten miljarden, dit is buiten alle menselijke fatsoens proporties, een hele onwezelijke wereld !
Het verhaal betreft geld, koopkracht, consumeren. Leuk allemaal, maar welvaart zegt niets over welzijn. Allerlei vooruitgang heeft toch maar ‘mooi’ welvaart-ziektes als kanker gebracht. Niet dat het vroeger beter was, want armen moesten toen (misschien meer dan nu) naar de show van de rijken kijken en zich daarvoor laten gebruiken.
Op de een of andere manier gaat het telkens weer gruwelijk mis met de framing. Eerlijk is eerlijk, in een gebruikerscultuur is welzijn hoogstens voor de ‘rijken’. Armen zijn vervangbaar, wordt er kennelijk gedacht. Gebruiken, opgebruiken. De voorraad armen wordt toch wel weer aangevuld.
Met ‘dank’ aan allerlei misleiding gebruiken degenen ergens onderaan de sociale ladder hun ruimte niet om van misleiding af te komen. Ze worden teveel bezig gehouden met ploeteren voor een baas, en anders wel pleziertjes en speeltjes. Wie zich daaraan wil ontworstelen, wordt doodgewoon teruggetrapt door ‘hogere machten’. “Hup, in je hok jij. Je bent niet meer dan een werkhond voor ons. Een ding om te gebruiken.” Volgens figuren met waanideeën in hun hoofd. Tsja… waar hoogmoedswaanzin wel niet toe kan leiden…
Er is niets nieuws onder de Zon, het stelsel van kastes in al heel oud, en heeft zich zelf bewezen, het heet anders maar is in wezen precies het zelfde, als toen !
Er zijn en er hebben andere samenlevingen bestaan, van gelijkheid van man en vrouw, en ook gelijkheid in het zijn, maar niet veel, en ook nooit echt voor lange tijd !
Gelijkheid forceren lijkt me tegen-natuurlijk. Ieder is anders. Me denkt dat niet zozeer kasten een probleem zijn, maar de framing daarvan. Los van hoe iemand in een kaste komt of er weer uit. Van origine, van nature verloopt een individuele evolutie golvend, vloeiend. Tenzij ingeval van crisis, dan even schoksgewijs.
Wat er door ‘geniale’ architecten van gemaakt is impliceert iemand tegenhouden, in de hoop iemand vervolgens te lanceren als bij een katapult. Misbruik proberen te maken van reactiekracht. Het eerste kan zonder problemen blijven doorgaan, niemand die er bezwaar tegen zal maken, het laatste is meer een rampenplan dat geen stand kan houden. Vroeger of later zal zo’n rampenplan afgeschreven worden. Dat iets lijkt te werken betekent nog niet dat het de verstandigste weg is. Vandaar o.a. de #metoo beweging vandaag de dag, onderweg richting het schrappen van rampenplannen.
Dus we hebben een bovenklasse, middenklasse en lage of onderklasse, wel allemaal klasse dus positief, klasse dus. We hebben ook een derde wereld, maar waar zijn dan de eerste en tweede wereld als de derde de lage
of onderklasse is. Er is dan ook topklasse en een superieure klasse, eigenlijk zijn we allemaal hokjesdenkers gebaseerd op de inhoud van je portemonnee of porte-money danwel bank-rekening, rekening, geen tegoed want een rekening betaal je, of niet en dan behoor je tot de aller aller hoogste klasse.
Oud liedje, als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje, ja gelukkig begrijpen de Hindoe’s dit heel goed, de kaste van de Brahmans zijn de meest geéduceerden, maar leven vaak in armoede en moeten het hebben van giften, voor ons is deze samenleving bijna onbegrijpelijk, je word geboren in een kaste en daar zit je je hele leven aan vast, als je als kwartje geboren bent word je nooit een piek !
Klassen lijken inderdaad om geld te draaien. Maar dat geld komt ergens vandaan, om bepaalde redenen. Er zit dus meer aan vast. Zoals een systeem met kwalificaties. Niet alleen diploma’s, maar ook subtiele dingetjes zoals de ‘juiste woorden’ gebruiken en de ‘juiste kleding’ dragen als signaaltjes. In feite is gedoe over sociale klassen een systeemtechnische kwestie. Het betreft iets dat om iemand heen zit en door interactie met anderen een leven binnenkomt. Omdat het iets systeemtechnisch is, een stropop.
Heb sociale klassen zelf nooit de moeite waard gevonden om zelfs maar verder over na te denken, maar wel gemerkt dat als je via wat tijdelijke baantjes doorschakelt naar als zelfstandige werken anderen kennelijk vinden dat je naar een hogere sociale klasse door bent geschakeld. En dan verbaasd zijn dat je onvoldoende ‘klasse’ hebt om werkgever te worden. Want waarom zelfstandige blijven, zonder personeel? Waarom niet verder klimmen op die sociale ladder? Maar andersom, waarom zou iemand dat willen? Is genoeg niet genoeg? En waarom vindt een stel malloten dat een zelfstandige niet volwaardig zou zijn, een afwijking van allerlei gewoonten? Wat een onzin…
Standen vind ik wel een interessante grap. Standen wordt wat meer aan kwalificaties geknoopt. Maar… als zelfstandige zie je standen meer als iets dat in je zit. Je schakelt als het ware tussen standen heen en weer. Ruststand, rustig actieve stand, hoog actieve stand en zo. Ontspanning en inspanning prima, met traploze versnelling, opgewonden standjes worden meestal onnodig lastig 😀
Kasten wordt meestal gezien als een kast met vakjes waar iemand in komt en af en toe als bij een koekoeksklok uit komt. Een systeem, zo flexibel als een stalen bint. Maar ga je via het Engelse woord caste, dan krijgt cast, caste en caster meer de betekenis van gieten. Los van wat anderen bedacht hebben, krijg je dan het idee van wat druppeltjes kennis verspreiden, gieten, hoge druk spuiten, of andersom juist op een droogje zetten. Wat er van origine, van nature gedaan kan worden iets heel iets anders dan systeemtechnische kastensystemen die iemand in een soort mal proberen te gieten of persen. Waar dan ook nog waanideeën bij komen van individuen als uniforme muntjes die in vorm gegoten, geperst of geslagen moeten worden. Om dan aan identiteitspolitiek te gaan doen, als zou iemand een dubbeltje, kwartje of een hele [vul muntsoort maar in] te zijn riekt naar georganiseerde waanzin.
Ja het is ook slechts een spel natuurlijk maar zolang mensen om die reden nog opkijken en kruipen voor die “andere” mensen blijft dit fenomeen bestaan natuurlijk. Maar die derde wereld snap ik nog steeds niet, wij zien en leven slechts op één wereld, het is een andere belevingswereld voor ons aan de andere kant van de planeet maar het is dezelfde wereld.
Inderdaad, één en dezelfde wereld. Die als het ware in stukken is gehakt. Zoiets als compartiment-denken. Vanmorgen sprak ik een monetair werker, o.a. over gecreëerde problemen. Dit is er een van.
Warren bezit 20 Millioen $, en verteld socialistische verhaaltjes aan de cityzen, thats the USA, onherkenbaar verminkt door zijn elitaire ……. klas, ongelovelijk politieke rotsooi, de ééne helft sterft van het geld, en de andere kant crepeerd van wege financieel gebrek, het door White men gestichte land, is in troebel water beland, de NWO ook daar oppermachtig, de oude middenstand is dood of stervend, en dan creéerd men een nieuwe pseudo middenstand, vroeger was je millionair als je een miljoein bezat, tegewoordig zijn de bedragen zo enorm, dat je je afvraagt hebben we het over geld, of wat, sommigen bezitten miljarden, dit is buiten alle menselijke fatsoens proporties, een hele onwezelijke wereld !
Het verhaal betreft geld, koopkracht, consumeren. Leuk allemaal, maar welvaart zegt niets over welzijn. Allerlei vooruitgang heeft toch maar ‘mooi’ welvaart-ziektes als kanker gebracht. Niet dat het vroeger beter was, want armen moesten toen (misschien meer dan nu) naar de show van de rijken kijken en zich daarvoor laten gebruiken.
Op de een of andere manier gaat het telkens weer gruwelijk mis met de framing. Eerlijk is eerlijk, in een gebruikerscultuur is welzijn hoogstens voor de ‘rijken’. Armen zijn vervangbaar, wordt er kennelijk gedacht. Gebruiken, opgebruiken. De voorraad armen wordt toch wel weer aangevuld.
Met ‘dank’ aan allerlei misleiding gebruiken degenen ergens onderaan de sociale ladder hun ruimte niet om van misleiding af te komen. Ze worden teveel bezig gehouden met ploeteren voor een baas, en anders wel pleziertjes en speeltjes. Wie zich daaraan wil ontworstelen, wordt doodgewoon teruggetrapt door ‘hogere machten’. “Hup, in je hok jij. Je bent niet meer dan een werkhond voor ons. Een ding om te gebruiken.” Volgens figuren met waanideeën in hun hoofd. Tsja… waar hoogmoedswaanzin wel niet toe kan leiden…
Er is niets nieuws onder de Zon, het stelsel van kastes in al heel oud, en heeft zich zelf bewezen, het heet anders maar is in wezen precies het zelfde, als toen !
Er zijn en er hebben andere samenlevingen bestaan, van gelijkheid van man en vrouw, en ook gelijkheid in het zijn, maar niet veel, en ook nooit echt voor lange tijd !
Gelijkheid forceren lijkt me tegen-natuurlijk. Ieder is anders. Me denkt dat niet zozeer kasten een probleem zijn, maar de framing daarvan. Los van hoe iemand in een kaste komt of er weer uit. Van origine, van nature verloopt een individuele evolutie golvend, vloeiend. Tenzij ingeval van crisis, dan even schoksgewijs.
Wat er door ‘geniale’ architecten van gemaakt is impliceert iemand tegenhouden, in de hoop iemand vervolgens te lanceren als bij een katapult. Misbruik proberen te maken van reactiekracht. Het eerste kan zonder problemen blijven doorgaan, niemand die er bezwaar tegen zal maken, het laatste is meer een rampenplan dat geen stand kan houden. Vroeger of later zal zo’n rampenplan afgeschreven worden. Dat iets lijkt te werken betekent nog niet dat het de verstandigste weg is. Vandaar o.a. de #metoo beweging vandaag de dag, onderweg richting het schrappen van rampenplannen.
Dus we hebben een bovenklasse, middenklasse en lage of onderklasse, wel allemaal klasse dus positief, klasse dus. We hebben ook een derde wereld, maar waar zijn dan de eerste en tweede wereld als de derde de lage
of onderklasse is. Er is dan ook topklasse en een superieure klasse, eigenlijk zijn we allemaal hokjesdenkers gebaseerd op de inhoud van je portemonnee of porte-money danwel bank-rekening, rekening, geen tegoed want een rekening betaal je, of niet en dan behoor je tot de aller aller hoogste klasse.
Oud liedje, als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje, ja gelukkig begrijpen de Hindoe’s dit heel goed, de kaste van de Brahmans zijn de meest geéduceerden, maar leven vaak in armoede en moeten het hebben van giften, voor ons is deze samenleving bijna onbegrijpelijk, je word geboren in een kaste en daar zit je je hele leven aan vast, als je als kwartje geboren bent word je nooit een piek !
Klassen lijken inderdaad om geld te draaien. Maar dat geld komt ergens vandaan, om bepaalde redenen. Er zit dus meer aan vast. Zoals een systeem met kwalificaties. Niet alleen diploma’s, maar ook subtiele dingetjes zoals de ‘juiste woorden’ gebruiken en de ‘juiste kleding’ dragen als signaaltjes. In feite is gedoe over sociale klassen een systeemtechnische kwestie. Het betreft iets dat om iemand heen zit en door interactie met anderen een leven binnenkomt. Omdat het iets systeemtechnisch is, een stropop.
Heb sociale klassen zelf nooit de moeite waard gevonden om zelfs maar verder over na te denken, maar wel gemerkt dat als je via wat tijdelijke baantjes doorschakelt naar als zelfstandige werken anderen kennelijk vinden dat je naar een hogere sociale klasse door bent geschakeld. En dan verbaasd zijn dat je onvoldoende ‘klasse’ hebt om werkgever te worden. Want waarom zelfstandige blijven, zonder personeel? Waarom niet verder klimmen op die sociale ladder? Maar andersom, waarom zou iemand dat willen? Is genoeg niet genoeg? En waarom vindt een stel malloten dat een zelfstandige niet volwaardig zou zijn, een afwijking van allerlei gewoonten? Wat een onzin…
Standen vind ik wel een interessante grap. Standen wordt wat meer aan kwalificaties geknoopt. Maar… als zelfstandige zie je standen meer als iets dat in je zit. Je schakelt als het ware tussen standen heen en weer. Ruststand, rustig actieve stand, hoog actieve stand en zo. Ontspanning en inspanning prima, met traploze versnelling, opgewonden standjes worden meestal onnodig lastig 😀
Kasten wordt meestal gezien als een kast met vakjes waar iemand in komt en af en toe als bij een koekoeksklok uit komt. Een systeem, zo flexibel als een stalen bint. Maar ga je via het Engelse woord caste, dan krijgt cast, caste en caster meer de betekenis van gieten. Los van wat anderen bedacht hebben, krijg je dan het idee van wat druppeltjes kennis verspreiden, gieten, hoge druk spuiten, of andersom juist op een droogje zetten. Wat er van origine, van nature gedaan kan worden iets heel iets anders dan systeemtechnische kastensystemen die iemand in een soort mal proberen te gieten of persen. Waar dan ook nog waanideeën bij komen van individuen als uniforme muntjes die in vorm gegoten, geperst of geslagen moeten worden. Om dan aan identiteitspolitiek te gaan doen, als zou iemand een dubbeltje, kwartje of een hele [vul muntsoort maar in] te zijn riekt naar georganiseerde waanzin.
Ja het is ook slechts een spel natuurlijk maar zolang mensen om die reden nog opkijken en kruipen voor die “andere” mensen blijft dit fenomeen bestaan natuurlijk. Maar die derde wereld snap ik nog steeds niet, wij zien en leven slechts op één wereld, het is een andere belevingswereld voor ons aan de andere kant van de planeet maar het is dezelfde wereld.
Inderdaad, één en dezelfde wereld. Die als het ware in stukken is gehakt. Zoiets als compartiment-denken. Vanmorgen sprak ik een monetair werker, o.a. over gecreëerde problemen. Dit is er een van.
Comments are closed.