Grote bedrijven en multinationals worden afgeschilderd als intimiderend en dominant in de samenleving ten opzichte van kleine bedrijven, werknemers en politici. In sommige 
opzichten is dat waar. Maar de echte waarheid is dat big business een papieren tijger is die gemakkelijk geïntimideerd kan worden. Geen enkel deel van de samenleving weet dit zo goed als de klimaatalarmisten.
Zij intimideren het bedrijfsleven geleidelijk en in toenemende mate. Uiteindelijk zijn dergelijke intimidatiecampagnes misplaatst en schadelijk.
Onder druk van groepen als het Rainforest Action Network heeft de Hartford Insurance Company onlangs aangekondigd dat het zijn investeringen in steenkoolbedrijven beperkt waar Liberty Mutual Insurance en AXIS Capital eerder volgden. Goldman Sachs, de investeringsmaatschappij van Wall Street, kondigde onlangs ook aan dat het niet langer nieuwe koleninvesteringen zou doen noch zou investeren in bedrijven die naar olie boren in het Noordpoolgebied.
De desinvesteringsaankondiging van Goldman Sachs is gelukkig niet onbeantwoord gebleven. De staat Alaska, met een economie die sterk afhankelijk is van de olieproductie, kan zijn activiteiten ook elders ondernemen door Goldman uit te sluiten van andere staatsactiviteiten. Dit is iets dat de regering van Mike Dunleavy liet doorschemeren.
De gouverneur wees er ook op dat andere beleggingsondernemingen Goldman Sachs zouden kunnen vervangen en dat verlies aan olieproductie in Alaska Amerikaanse werknemers en consumenten zou schaden. Dergelijke afstotingsschema’s dienen ook om andere olieproducerende landen te helpen die niet voldoen aan de in de VS voorgeschreven milieu-veiligheidsmaatregelen. Er zijn zelfs tal van andere afnemers van Arctische energiebronnen.
Voor klimaatalarmisten passen wetenschap, geschiedenis en feiten over de mondiale temperatuur niet in hun computermodellen en dertig jaar voorspellingen van de ondergang van de aarde. Dienovereenkomstig blijft het publiek niet overtuigd van hun eisen van urgentie. Dat is de reden dat de Green New Deal niet snel door het Congres zal worden aangenomen.
Lokaal zijn er een aantal Green New Deals aangenomen in New York City, Los Angeles en andere plaatsen. Hier komt de negatieve impact op de kosten van het publiek, inclusief energierantsoenering over enige tijd. Op die manier zullen weinig huidige politici met enige terugslag te maken krijgen. CO2-neutrale klimaatdoelen worden bijvoorbeeld over tientallen jaren van kracht, lang nadat de meeste hedendaagse politici met pensioen zijn of elders een lucratief luizenbaantje hebben.
Het punt hier is dat klimaat-extremistische groepen hun toevlucht hebben genomen tot bedreigingen, boycots en intimidatie van grote bedrijven. Dit als een ander middel om transformatie af te dwingen van fossiele brandstoffen naar een CO2 vrij nirvana dat een volledig onrealistisch scenario is dat tot armoede, stroomuitval en Verelendung leidt. Toch gaat het bij big business altijd om de bottomline van publiciteit en een sociale-mediacampagne kan een verwoestend financieel effect hebben – iets dat weinig CEO’s willen riskeren, of ze het nu eens zijn met de klimaathoax of niet.
Veel Amerikaanse multinationals zoals Amazon en Apple, wiens websites bijzonder milieuvriendelijk zijn, zijn enorme investeerders in China. Ze zetten China niet serieus onder druk om te zorgen voor het klimaat en wijken ook niet uit naar andere landen. China stoot meer CO2 uit dan de VS en Europa samen maar reken niet op groene activisten of milieuhuggende multinationals om verhaal te halen.
Hier in Nederland spannen subsidieslurpers als Vattenfall en Shell de kroon met klimaathorrorverhalen, CO2 nachtmerries en duurzame sprookjes op kosten van de waarheid en de belastingbetalers.
Eisen voor investeringsafstoting zijn een aanval op keuzevrijheid en de economische welvaart en resulteren in onbetaalbare energie. Als bedrijven ervan overtuigd zijn dat het in hun belang (financieel of PR-wijs) is om klimaatdoelen en meer duurzame energiebronnen te hebben dan is dat hun keuze. Intimidatie en boycots van klimaatgelovigen zijn hypocriet, contraproductief en uiteindelijk een aanval op de vrijheid.
Bron: Cfact
