In Hollywood Westerns lijkt het een losgeslagen bende te zijn met criminelen die 
vreedzame burgers het leven zuur maken en aan de lopende band banken beroven. Gelukkig redden de sheriff en zijn deputies de geteisterde bevolking van hun plaaggeesten. Een fraai staaltje propaganda dat weinig met de ware geschiedenis te maken heeft maar alles met collectivistisch denken, wapencontrole en angst aanpraten.
Mensen die in vrijheid geloven en beschikken over kritisch denkvermogen staan sceptisch tegenover de meeste gangbare verhalen over historie, met name de Amerikaanse geschiedenis. Deze verhalen zijn tenslotte grotendeels gemaakt door Hollywood, een op de macht leunende instelling die politiek-correcte inhoud ontwikkeld met de steun van de overheid om de culturele status quo in stand te houden.
Wanneer het gordijn van politieke correctheid dat over het Wilde Westen is gedrapeerd, wordt weggetrokken, zien we een veel genuanceerder beeld van de Amerikaanse grens. Onderzoek door historici zoals Peter J. Hill, Richard Shenkman, Roger D. McGrath, Terry Anderson en W. Eugene Holland laat zelfs zien dat deze periode eerder een indicatie was van een ‘niet zo wild, Wilde Westen’.
Het Wilde Westen was in geen enkel opzicht een paradijs. Er was een conflict tussen groepen – zoals Amerikaanse kolonisten en inheemse Amerikaanse stammen – toen ze met elkaar in contact kwamen in de Great Plains en andere delen van de grens. Dit was vanwege de culturele verschillen tussen deze groepen en het gebrek aan gedefinieerde eigendomsrechten in die regio’s.
In de meer gevestigde steden aan de grens was er echter niet zoveel geweld als de Hollywood-films zouden willen dat je gelooft. Een van de belangrijkste teksten die deze weergave van het Wilde Westen verstoorden, was van W. Eugene Hollons Frontier Violence: Another Look. Hollon betoogde dat “de westerse grens een veel beschaafdere, vreedzamere en veiligere plek was dan de Amerikaanse samenleving tegenwoordig is.” Bovendien beweert historicus Richard Shenkman dat de populaire weergave van het Wilde Westen meer thuishoort in een filmscript dan een waarheidsgetrouw historische voorstelling.
Shenkman merkte op:
“Veel meer mensen zijn gestorven in Hollywood Westerns dan er ooit stierven aan de echte Frontier.”
Dodge City is een mijlpaal geworden voor westerse films, maar de weergave ervan is meer fictie dan de realiteit. Shenkman ontmantelde ook de Dodge City-mythe:
“In de echte Dodge City waren er bijvoorbeeld slechts vijf moorden in 1878, het meest moorddadige jaar in de Frontier-geschiedenis van het stadje: nauwelijks genoeg om een typische film van twee uur te ondersteunen.”
Larry Schweikart van de Universiteit van Dayton wees er ook op dat de beruchte bankovervallen die het filmpubliek boeien niet erg frequent waren. Zijn onderzoek bracht aan het licht dat er tussen 1859 en 1900 minder dan een dozijn bankovervallen waren in de westelijke grens. Schweikart betoogt in essentie dat er ‘meer bankovervallen zijn in het moderne Dayton, Ohio, in een jaar dan in het hele jaar Oude Westen in tien jaar, misschien in de hele grensperiode. ‘
Ongetwijfeld, de sterkste en meest beknopte tekst die de ware geschiedenis van het Amerikaanse Westen opeist, Terry L. Anderson en Peter J Hill’s The Not So Wild, heeft Wild West voor altijd de manier veranderd waarop Amerikanen de Amerikaanse grens bekijken. Uit het onderzoek van Anderson en Hill bleek dat het vestigen van eigendomsrechten cruciaal was om het Amerikaanse Westen te temmen. Dit proces heeft inderdaad tijd gekost, maar het was het zeker waard. Het Wilde Westen was een demonstratie van menselijke vindingrijkheid en langetermijnplanning die de snelle ‘oplossingen’ van de hedendaagse politiek veruit in de schaduw zet.
In mijnbouw gerelateerde zaken vonden de Amerikaanse kolonisten manieren om geschillen vreedzaam te beslechten, hetgeen Anderson en Hill opmerkten:
“Bij afwezigheid van een formele regering zouden mijnwerkers op een bepaalde locatie regels verzamelen en hameren voor het vreedzaam instellen van claims en het oplossen van geschillen daarover.”
De auteurs gingen zelfs zo ver dat ze zeiden dat de ‘regels voor de westerse mijnbouw en minerale rechten letterlijk van de grond af zijn geëvolueerd’. Deze ontwikkelingen in het Wilde Westen waren geen triviale gebeurtenissen, ze vormden de basis voor nog grotere ontwikkelingen waarover de auteurs opmerkten:
“De mijnwerkers hebben niet alleen de weg geëffend voor minerale rechten in het hele Westen maar ze hebben ook de basis gelegd voor de westerse waterwetgeving.”
Deze manier van vreedzaam beslechten van geschillen over eigendomsrechten werd overgedragen naar andere sectoren, zoals veeteelt en landbouw. Er waren duidelijk verschillende wegversperringen in het begin maar de kolonisten losten dit via de vrije markt op. Kortom, de bevindingen van Anderson en Hill toonden aan dat het Wilde Westen niet zo chaotisch was:
‘In de mijnkampen en op het open veld fungeerde de revolver zelden als scheidsrechter van geschillen. In plaats daarvan stelden mijnwerkers regels vast in kampvergaderingen en gebruikten veedrijvers hun verenigingen om hun terrein te bepalen, hun vee te verzamelen en merkregistratie af te dwingen. Hoewel niet alle pogingen tot geschillenbeslechting zijn geslaagd, hebben institutionele ondernemers manieren gevonden om eigendomsrechten te definiëren en creëeren zo rijkdom in plaats van chaos. Kortom, het Westen was echt niet zo wild. ”
Dergelijke scènes van wederzijdse samenwerking op vrijwillige basis zijn bijna ongehoord in het huidige politieke klimaat. Voor bijna alle politici moet alle zinvolle economische activiteit worden uitgevoerd onder toezicht van de overheid. Als één van de problemen in het Oude Westen in de huidige tijd zou zijn opgedoken, zou de regering onmiddellijk ‘ingrijpen en dingen proberen op te lossen’. Zodra de onbedoelde gevolgen van deze interventies zich zouden voordoen, zou dezelfde roep om meer “hulp” van de overheid weer meer ‘ingrijpen’ brengen.
Gelukkig waren de Amerikanen veel wijzer in de late 19e eeuw. Door een relatief afstandelijke benadering te handhaven, stond de federale overheid toe dat de onzekere Amerikaanse grens zich op natuurlijke wijze vormde door de vrijwillige samenwerking van kolonisten.
Bron: Daily Bell
