De Big Pharma wurgcontracten

Beetje bij beetje komt nu aan het licht welke dubieuze, om niet te zeggen criminele, methoden fabrikanten van coronavaccins zoals Pfizer / BioNTech ingezet hebben en hoeveel druk ze uitoefende op de aankopende landen bij het opstellen van de leveringsovereenkomsten.

Om meer te weten te komen over de vuile methoden die vaccinfabrikanten zoals Pfizer of BioNTech gebruiken, hoeft u niet langer Telegram of Bitchute te checken maar kunt u ook terecht bij de massamedia zoals een recent artikel uit die Welt.

Die laatste meldt nu in een verontrustend achtergrondrapport hoe kleine en arme landen – zoals Paraguay – regelrecht zijn misbruikt door het farmaceutisch bedrijf met wurgcontracten. Zelfs de wetten van het land moesten worden gewijzigd om ze te accepteren. Het parlementslid en voormalig minister van Volksgezondheid Esperanza Martínez beschreef het klimaat van de onderhandelingen als volgt: “Het is alsof ze een pistool tegen je hoofd zetten en zeggen: Teken!” Als de voorwaarden niet geaccepteerd werden, volgden er geen experimentele serums. Bij dit alles eiste Pfizer uiteraard strikte vertrouwelijkheid van de contractinhoud en de grootst mogelijke concessies in het geval van leververtragingen, storingen en bijwerkingen. Nadat de wetswijziging – waar Martinez uiteindelijk schoorvoetend mee moest instemmen – van kracht was, ontving het land een miljoen doses ‘vaccins’.

Het was vergelijkbaar in Peru; hier werd afgedwongen dat alle juridische geschillen buiten de nationale rechtbanken moesten worden behandeld en in plaats daarvan voor een arbitragecommissie in New York moesten komen. De bedrijven werden zonder uitzondering in alle gevallen vrijgesteld van aansprakelijkheid voor schade. Landen die weigerden aan deze voorwaarden te voldoen, werden categorisch uitgesloten van de afspraken – terwijl de publieke verontwaardiging over het lokale vaccintekort (vooral in het eerste kwartaal van 2021) toenam.

In Latijns-Amerika bestond decennialang een systeem genaamd “Fondo rotatorio”, waarin de landen gezamenlijk betere prijzen en voorwaarden voor aankopen onderhandelden, gericht op een gelijkmatige verdeling. Door de eisen van Pfizer is hieraan een einde gekomen en zijn de staten nu in bittere concurrentie verwikkeld. “Het maakt me heel boos… omdat de dictatuur van technologie en wetenschap ons in de hand heeft”, zei ex-minister van Volksgezondheid Martínez: “Vandaag kan het Covid zijn, morgen misschien iets anders.”

Zain Rizvi, farmaceutisch expert bij de New Yorkse burgervereniging Public Citizen, klaagt na grondig onderzoek en evaluatie van negen verschillende Pfizer-contracten met de overheid: “We hebben een kapot systeem waarin de farmaceutische bedrijven te veel macht hebben.” Tom Wright geeft een soortgelijke verklaring af van Transparency International, dat maar liefst 182 contracten onderzocht: “Ze proberen het risico af te schuiven op overheden, zelfs als de fabrikant of supply-chain-partners fouten maken.”

De voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, weigert ook al maanden informatie te verstrekken over de achtergronden van het contract dat ze met Pfizer onderhandelde. Een overeenkomstig verzoek van meer dan 30 leden van het Europees Parlement begin februari is tot op de dag van vandaag onbeantwoord gebleven. Inmiddels is in ieder geval bekend dat zowel Pfizer als Moderna hun vaccindosisprijzen met vier euro hadden verhoogd tot 19,50 euro en met 6,50 dollar tot 25,50 dollar per dosis. Israël betaalde zelfs $ 30 per dosis, terwijl het arme Albanië wegkwam met € 12 – zij het onder veel striktere contractvoorwaarden. In alle gevallen waren de farmaceutische bedrijven vrijgesteld van aansprakelijkheid voor eventuele schade. In totaal behaalden Pfizer, BioNTech, Moderna, Johnson & Johnson en AstraZeneca vorig jaar een omzet van EUR 71 miljard (!) met deze methoden. Alleen al bij Moderna, dat vóór Corona enorme verliezen maakte, steeg de winst tot maar liefst 12 miljard dollar.

Overigens rechtvaardigt Pfizer zijn gewetenloze methoden door te zeggen dat dergelijke omstandigheden “standaardpraktijk” zijn en dat het bedrijf de verplichting heeft om landen te helpen de beste oplossingen te vinden om de bevolking te immuniseren en de pandemie te beëindigen. “Opschortingsclausules zijn gebruikelijk in verband met de verzending van vaccins aan regeringen tijdens een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid”, zei een woordvoerster laconiek. “Vergelijkbare contracten” bestonden tijdens de varkensgrieppandemie. Destijds slaagden de WHO, de miljardenstichtingen die het financierden en het bijbehorende farmaceutische kartel er echter niet in om de toen ook uitgeroepen pandemie (in juni 2009) om te zetten in een ongekend wereldwijd noodprotocol. De regeringen gingen er gewoon niet mee akkoord – daarom hadden de geïnteresseerde kringen geen andere keuze dan in augustus 2010 met tegenzin de pandemie als voorbij te verklaren (zonder dat iemand er veel aandacht aan besteedde).

In plaats daarvan besloten ze de volgende keer slimmer te zijn – en te wachtten op een betere kans. Die kwam begin 2020. En dit keer waren Big Pharma en de supranationale powerbrokers wel succesvol.

Bron: AnonymousNews