Welkom bij Amerika’s eerste “Idiocracy”

De film Idiocracy uit 2006 was een komisch gebracht Westers Dystopia. Alles wat op rede en logica leek, was er volledig verlaten. In de loop van de tijd waren álle fundamenten van logica en gezond verstand in elkaar gestort: boeren besproeiden er hun gewassen met frisdrank van de grootste frisdrankproducent in plaats van met water, studenten kregen hun universitaire graad van grote supermarktketens, de ooit gebouwde infrastructuur werd bijeen gehouden met stutten en kabels omdat men niet meer wist hoe het te herstellen, alle rede: verdwenen.

En nú zien we in de hele Westerse wereld en Amerika vol ongeloof hoe de ene na de andere idioterie de nieuwe standaard, regel, en norm wordt – zelfs op het gebied van wetten. Idiotie is tegenwoordig de ‘norm’, net als logica, rationeel nadenken vroeger. In inspanningen en debatten om onze problemen aan te pakken, is logica niet meer van toepassing, logica is waarschijnlijk ook ‘racistisch’ in onze huidige Idiocratie. De totale absurditeit is prima als je emoties en gevoelens maar ‘juist’ zijn. We zien dat intussen in vrijwel alle landen van de Westerse wereld; alle grote problemen worden met stutten en kabels ‘gefikst’.

De machtigste natie op aarde heeft nu zelfs een leider – ‘van de vrije wereld’ – die steeds meer; als dat al niet uit zijn mond komt; een zoekende, vreugdeloze gezichtsuitdrukking die lijkt te vragen: “Waar ben ik? Wat doe ik hier?” Dit zou eigenlijk totaal absurd moeten zijn, maar in een Idiocratie is absurditeit oké. Wanneer Biden dingen zegt, zoals “Wat je wilt dat ik doe” tegen ‘Nance’ Pelosi, drukt niemand behalve nog conservatieve nieuwsuitzendingen uit hoe kwalijk en slecht dit is, om daarmee aan te geven dat hij niet de leiding heeft. Niemand koos Pelosi tot president de laatste keer dat ik het controleerde.

De mainstream media prijzen echter bijna alles wat hij maar doet, maar hij doet niets en iedereen doet alsof dat er niet toe doet. Maar soms, met alle politieke toneelattributen die worden verschoven, met al het op- en neergaan van de gordijnen, met alle pogingen die er haast op lijken om in de kortst mogelijke tijd de meest mogelijke schade aan te richten, vangen we een glimp op van wat er echt aan de hand is.

Er was een initiatief van nota bene ‘zijn’ Democraten in het Congres dat Biden de nucleaire codes op moest geven, zodat hij niet de enige zou zijn die ze heeft. Is dit ooit gedaan toen Trump president was? Of bij Obama? Het lijkt de ultieme motie van wantrouwen van zijn eigen partij. Toch passeerde deze kwestie zonder dat iemand zich er zorgen over maakte.

bron