Een jaar na de complete Amerikaanse vernedering in Kabul is er reden om aan te nemen dat Moskou op zijn hoede is voor Washington dat wraak zoekt: in de vorm van de ‘Afghanisering’ van Oekraïne.

Nu het einde van de westerse wapens en financiële middelen die Kiev binnenstromen nog niet in zicht is, lijkt het er op dat de Oekraïense strijd waarschijnlijk zal uitmonden in weer een eindeloze oorlog. Net als de Afghaanse jihad in de jaren tachtig waar de VS bewapende en gefinancierde guerrillastrijders inzette om Rusland naar de diepten te slepen, zullen de Oekraïners die beproefde methoden gebruiken om een langdurige strijd te voeren die kan uitbreiden naar aangrenzende Russische landen.

Toch zal deze Amerikaanse poging tot Afghanisering op zijn best de voltooiing versnellen van wat de Russische minister van Defensie Sergei Shoigu beschrijft als de “taken” van zijn Speciale Militaire Operatie (SMO) in Oekraïne. Voor Moskou leidt die weg nu helemaal naar Odessa.

Het had niet zo hoeven zijn. Tot de recente moord op Darya Dugina in Moskou bevond het slagveld in Oekraïne zich in feite onder een proces van ‘Syrianisering’.

Net als de buitenlandse proxy-oorlog in Syrië in het afgelopen decennium, waren de frontlinies rond belangrijke Oekraïense steden ongeveer gestabiliseerd. Kiev verloor op de grotere slagvelden en ging steeds meer over tot het toepassen van terroristische tactieken als droneaanvallen op de Krim en het beschieten van een kerncentrale.

Geen van beide partijen kon het immense oorlogstheater volledig beheersen. Dus het Russische leger koos ervoor om minimale strijdkrachten in de strijd te houden – in tegenstelling tot de strategie die het in 1980 in Afghanistan gebruikte.

Laten we een paar Syrische feiten in herinnering brengen: Palmyra werd in maart 2016 bevrijd en in 2017 verloren en heroverd. Aleppo werd pas in december 2016 bevrijd. Deir Ezzor in september 2017. Een stukje Noord-Hama in december en januari 2018. De buitenwijken van Damascus in het voorjaar van 2018. Idlib – en aanzienlijk meer dan 25 procent van het Syrische grondgebied – is nog steeds niet bevrijd. Dat zegt veel over ritme in een oorlogstheater.

Het Russische leger heeft nooit een bewuste beslissing genomen om de stroom van westerse wapens naar Kiev te onderbreken. Het methodisch vernietigen van die wapens als ze eenmaal op Oekraïens grondgebied zijn – overigens met succes – is een andere zaak. Hetzelfde geldt voor het vernietigen van huurlingennetwerken.

Moskou is zich er terdege van bewust dat elke onderhandeling met degenen die aan de touwtjes trekken in Washington – en alle voorwaarden dicteren aan de marionetten in Brussel en Kiev – zinloos is. De strijd in Donbass en daarbuiten is een kwestie van stug doorgaan.

Dus de oorlog zal doorgaan en vernietigen wat er over is van Oekraïne, net zoals het een groot deel van Syrië heeft vernietigd. Het verschil is dat wat er nog over is van Oekraïne, veel meer dan in Syrië, in een zwart gat zal storten. Alleen grondgebied onder Russische controle zal worden herbouwd, en dat omvat het grootste deel van de industriële infrastructuur van Oekraïne.

Wat er nog over is – de romp van Oekraïne – is sowieso al geplunderd, aangezien Monsanto, Cargill en Dupont al 17 miljoen hectare eersteklas, vruchtbaar akkerland hebben ingepikt – meer dan de helft van wat Oekraïne nog bezit. Dat vertaalt zich de facto als BlackRock, Blackstone en Vanguard, topaandeelhouders van de agro-industrie, die het grondgebied bezitten dat er echt toe doet in Kiev-Oekraïne.

Volgend jaar zullen de Russen zich toeleggen op het afsnijden van Kiev van de NAVO-wapenvoorraden. Terwijl dat zich ontvouwt, zullen de Anglo-Amerikanen uiteindelijk het resterende marionettenregime naar Lviv verplaatsen. En het terrorisme in Kiev – geleid door Bandera-aanhangers – zal het nieuwe normaal worden in de hoofdstad.

De proxy-oorlog in Syrië heeft de kaarten opnieuw heeft geschud in West-Azië – getuige bijvoorbeeld Erdogan die op het punt staat Assad te ontmoeten. De strijd in Oekraïne is een oorlog voor de herconfiguratie van de huidige wereldorde, waar Europa zichzelf slachtoffert in een klein subplot. Het grote plaatje is de wereldwijde opkomst van multipolariteit.

De uitgelokte oorlog in Syrië duurde tien jaar en is nog niet voorbij. Hetzelfde kan gebeuren met de proxy-oorlog in Oekraïne. Zoals het er nu uitziet, heeft Rusland een gebied ingenomen van pakweg 20% dat ongeveer gelijk is aan Hongarije en Slowakije samen. Rusland zal zeker doorgaan totdat het al het land tot aan de Dnjepr en Odessa heeft ingenomen en het heeft verbonden met de afgescheiden Republiek Transnistrië.

Het is verhelderend om te zien hoe belangrijke Euraziatische actoren reageren op dergelijke geopolitieke turbulentie. En dat brengt ons bij de gevallen van Kazachstan en Turkije.

Het Telegram-kanaal Rybar (met meer dan 64.000 volgers) en hackergroep Beregini onthulden in een onderzoek dat Kazachstan wapens verkocht aan Oekraïne, wat zich vertaalt als de facto verraad tegen hun eigen Russische bondgenoten in de Collective Security Treaty Organization (CSTO). Bedenk ook dat Kazachstan tevens deel uitmaakt van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) en de EAEU, de twee knooppunten van de door Euraziaten geleide multipolaire orde.

Als gevolg van het schandaal zag Kazachstan zich genoodzaakt om officieel de opschorting van alle wapenexport tot eind 2023 aan te kondigen.

Turkije is een veel complexere zaak. Ankara is geen lid van de SCO, de CSTO of de EAEU. Het berekent onder welke voorwaarden het zal aansluiten bij de hogesnelheidstrein van de Euraziatische integratie. En toch stelt Ankara Moskou via verschillende regelingen in staat om de lawine van westerse sancties en embargo’s te ontwijken.

Turkse bedrijven – de meesten met nauwe banden met president Recep Tayyip Erdogan en zijn Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) –  genieten van hun nieuwe rol als kruispuntmagazijn tussen Rusland en het westen. Het is een openlijke opschepperij in Istanbul dat wat Rusland niet van Duitsland of Frankrijk kan kopen, ze ‘van ons’ kopen. En in de praktijk zijn er verschillende EU-bedrijven bij betrokken.

De evenwichtsoefening van Ankara is zo zoet als een goede baklava. Het krijgt economische steun van een zeer belangrijke partner midden in het zeer ernstige Turkse economische debacle. Ze zijn het over bijna alles eens: Russisch gas, S-400 raketsystemen, de bouw van de Russische kerncentrale, toerisme – Istanbul zit vol met Russen – tot Turkse groenten en fruit.

Ankara-Moskou maakt gebruik van een gedegen leerboek geopolitiek. Ze spelen het openlijk en in alle transparantie. Dat betekent niet dat ze bondgenoten zijn. Het is gewoon pragmatisch zakendoen tussen staten. Een economisch antwoord kan bijvoorbeeld een geopolitiek probleem verlichten en vice versa.

Het is duidelijk dat het collectieve westen volledig is vergeten hoe dat normale gedrag van staat tot staat werkt. Het is pathetisch. Turkije wordt door het westen daarom als verraderlijk bestempeld, net als China.

Natuurlijk moet Erdogan ook voor ’t Westen spelen, dus zo nu en dan zegt hij dat de Krim door Kiev moet worden heroverd. Zijn bedrijven doen immers ook zaken met Oekraïne – Bayraktar-drones en anderszins.

Apropos de Krim blijft theoretisch rijp voor Turkse invloed, waar Ankara de mogelijkheden van pan-islamisme en meestal pan-Turkisme kan exploiteren, gebruikmakend van de historische relaties tussen het schiereiland en het Ottomaanse rijk.

Maakt Moskou zich zorgen? Niet echt. Wat betreft die Bayraktar TB2’s die aan Kiev zijn verkocht, ze zullen meedogenloos tot as gereduceerd worden. Dat is niets persoonlijks. Gewoon zaken.

Bron: The Cradle

 

18 REACTIES

    • Waarschuwing bij de video: “Radio Free Europe/Radio Liberty is funded in whole or in part by the American government.” dat is niet te veel gezegd…

      Moeder grijnst over het “drama” op 2.33 en 2.38
      “Bewijs” van granaatscherf verborgen onder tekstblok 0.15 (en ziet er uit alsof hij een beuk op het schoolplein heeft gehad of van zijn fiets gevallen is)
      Tragische muziek om de emoties wat verder te bespelen

      Het “zusje” is een betere actrice.

      • Wat is je probleem? De Russen gedroegen en gedragen zich toch net zo in Afghanistan en in Syrië?

        Het Russische leger heeft Marioepol kapotgeschoten en burgers zijn daarvan het slachtoffer geworden, bejaarden, vrouwen en kinderen, huisdieren. Rusland bezet het gebied en zegt, tegen de overlevende Oekraïners, jullie zijn nu Russen.

        Hoe misdadig wil je het hebben?

      • Het probleem is dat dit duidelijk propaganda is, dus wat moeten we met dat filmpje?
        Beide regimes zijn misdadig. Er wonen daar ook Russen waarvan de Oekraine zegt dat ze Oekrainers zijn.

      • Omdat die Russen er niet horen. Ze zitten er vanwege de russificatie uit de Sovjet-tijd. Zij hebben van Poetin Russische paspoorten gekregen. Oekraïne heeft ze gevraagd in Rusland te gaan wonen, doen ze dat niet dan vallen ze onder de Oekraïense wet.

  1. Mooi stukje Russische propaganda. Zo lees je ze zelden. Copy/paste van de Internet Research Agency

  2. kan zo nog jaren voortslepen of morgen afgelopen zijn.

    Als Oekraïne nog een paar miljard heeft, kunnen ze met behulp van de CIA en de Mossad een truck met een kernbom in Moskou laten plaatsen, zo dicht mogelijk bij Poetin’s bunker.

    Dan is Rusland in één klap 43% van zijn economie kwijt en 9-14% van zijn bevolking. Als ze geluk hebben is Poetin er ook geweest. Zijn infrastructuur en uitvoerende medewerkers zijn iig weg.

    Omdat het een autobom is, zijn er geen radar data die de herkomst verraden. En alle bewijzen op de grond zullen na de blast ook verdwenen zijn. Rusland weet dan niet op wie ze moeten reageren: Oekraïne of de NATO.

    Voor Europa zou het ook een gunstige optie zijn. Geen sancties meer en volop goedkoop gas voor de winter.

    • Rusland zou een deadman switch hebben die reageert op de trillingen in de aarde die een atoombom genereert. Bij een atoombom op Moskou zijn we meteen van Amerika af.

      • Ik heb begrepen, dat het ‘systeem single events’ negeert, zolang er nog militaire communicatie is.

        Het nucleaire commando centrum van de Russen ligt diep onder een berg in de Oeral, dus de kans dat dit volledig ‘dood’ is na een nucleaire aanval elders, is gering.

        Ze moeten ook voorkomen, dat Rusland automatisch zelfmoord pleegt als er een ongeluk gebeurt met bv een verdwaalde Noord-Koreaanse of Pakistaanse kernraket, of als een grote chemische fabriek of gewone kerncentrale explodeert, of een terroristische groepering een aanslag met een ‘suitcase nuke’ oid pleegt.

        Dat maakt Moskou wel degelijk kwetsbaar.

      • De Russische reactie kan een vergelding met kernwapens zijn, richting Oekraïne of de NATO. Oekraïne is momenteel echter ‘beschermt’ door de aanwezigheid van het Russische leger. Dat zal Rusland niet gauw helemaal opofferen. Een nucleaire aanval op NATO is door het Mutual Assured Destruction (MAD) protocol zelfmoord voor de Russen.

        Het kan dus ook een conventionele reactie zijn, bijv een inval in de Baltische staten. Maar daarvoor moet Poetin de restanten van het Russische leger mobiliseren, aangezien het grootste deel vastzit in Oekraïne, en daarmee een NATO overmacht aanpakken.

        Al die opties zijn niet aantrekkelijk. De Russen winnen er niets mee. De bevolking zal natuurlijk wel wraak willen, maar net als bij de Oekraïners nu zijn ze vrij machteloos.

        Veel waarschijnlijker is, dat de oorlog stopt en we gewoon weer gas en olie van Rusland gaan afnemen. Ze zijn dan 43% van hun economie kwijt en zullen iedere cent kunnen gebruiken.

  3. Kan nou niemand Poetin, de opvolger van Hitler, eens elimineren, samen met een aantal volgelingen? Zodat er weer normale mensen aan de macht komen in Rusland.
    Tijdens het NAZI-bewind was een aanslag op Hitler ook legitiem.

    • Kan iemand die dictator zelenski eens elimineren met ze nazi leger en ze nazi aanhangers daar ook niet vergeten mee te nemen.
      Dan is dat gezeik daar direct afgelopen.
      Zodat er weer sprake kan zijn van een democratische verkiezing daar.

      • kan iemand het bejaarde uikerings lullettje bert eens elimineren. bij voorbaat dank

      • Hey takkie, grote vriend van me.
        Ik begon je al te missen, maar gelukkig ben je er weer.
        Maar toch leuk, al die interesse in mij.
        Ik reken op je de volgende keer.
        Ik hoopte eigenlijk dat je eindelijk een keer een dodelijk ongeluk had gehad of zo iets.
        Daar zou je mij en vele hier een groot plezier mee doen.
        Volgende keer beter dan maar.

  4. ga eens dood lulletke rozenwater,niemand gaat jouw infantiele gelull missn. maar dat heb je nog steeds niet in de gaten. vraag het aan mona dwaas.

Comments are closed.