Tien vrienden gaan elke dag samen naar hun stamkroeg “Nederland” om een paar biertjes te drinken. De rekening bedraagt iedere dag EUR 100. Normaal gesproken zou iedereen EUR 10 moeten afrekenen, maar de vrienden hebben uiteenlopende inkomsten en besluiten de rekening volgens de verdeelsleutel van de Nederlandse belastingen te betalen. Dat geeft de volgende verdeling:

De eerste twee (de armsten) betalen niets.
De 3de betaalt EUR 1
De 4de betaalt EUR 2
De 5de betaalt EUR 3
De 6de betaalt EUR 5
De 7de betaalt EUR 7
De 8ste betaalt EUR 10
De 9de betaalt EUR 16
De 10de betaalt EUR 56

Hoewel de rijkste meer betaalt dan de andere negen bij elkaar, is iedereen tevreden met de oplossing en treffen ze elkaar dag in dag uit in de stamkroeg. Totdat de uitbater op een dag besluit de groep korting te geven. “Omdat jullie al jaren goede klanten zijn en hier iedere dag komen, geef ik jullie vanaf vandaag EUR 20 korting per dag. Ik zal dus nog maar EUR 80 per dag berekenen voor de gedronken biertjes.
Op advies van de kroegbaas besluiten de vrienden de 20% korting door te berekenen op de bedragen die ieder betaalt. Die avond rekenen de mannen als volgt af:

De eerste twee betalen nog steeds niets
De 3de betaalt EUR 0,80 in plaats van EUR 1
De 4de betaalt EUR 1,60 in plaats van EUR 2
De 5de betaalt EUR 2,40 in plaats van EUR 3
De 6de betaalt EUR 4 in plaats van EUR 5
De 7de betaalt EUR 5,60 in plaats van EUR 7
De 8ste betaalt EUR 8 in plaats van EUR 10
De 9de betaalt EUR 12,80 in plaats van EUR 16
De 10de betaalt EUR 44,80 in plaats van EUR 56

Het lijkt een oplossing waarmee iedereen tevreden moet zijn: de twee armste vrienden drinken nog steeds voor niks en iedereen is die avond goedkoper uit. Wie zou er kunnen klagen?

Éénmaal buiten, begint iedereen te rekenen. “Ik heb maar 20 cent van de korting gekregen!” roept de 3de vriend. De 4de zegt: “Ik krijg ook maar 40 cent van de 20 euro korting, terwijl de 10de er EUR 11,20 van krijgt!”. “Dat is waar,” zegt de 5de, “waarom moet hij EUR 11,20 krijgen, terwijl ik maar 60 cent krijg? De rijkste krijgt het grootste gedeelte van de korting!”. ”
Ho even,” roepen de eerste twee. “Wij twee hebben helemaal niets gekregen. Dit systeem buit de armen uit!”
De negen mannen omringen de 10de, intimideren hem en noemen hem asociaal.
De volgende avond is de 10de man niet aanwezig. De negen andere nemen plaats en drinken hun biertje zoals altijd. Alles gaat goed tot op het moment dat er betaald moet worden. Ze ontdekken dan iets interessants: ze hebben niet genoeg geld om te betalen, zelfs niet om de helft van de rekening te betalen!

Zo is het in het echte leven ook. Linkse partijen klagen steen en been dat de rijksten het meeste profijt hebben van belastingverlagende regelingen als de hypotheekrenteaftrek. Belast ze nog meer, beschuldig ze van rijk zijn en ze zullen zich niet meer vertonen. We moeten voorkomen dat de 10% rijkste mensen in Nederland hun biertje gaan drinken in het buitenland en niemand de rekening meer kan betalen.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

23 REACTIES

  2. Zo is het.
    Als men gaat rekenen, blijkt voor een aantal van ons, dat het buitengewoon onvoordelig is om in Nederland te blijven wonen en al gauw sprake is van enorme extra kosten per uur verblijf.

  3. Het ging anders. Meneer Tien zat samen met zijn vriendin in de kroeg. Opeens kwam de staatspolitie binnenstormen. Meneer tien werd door de staatspolitie in elkaar geslagen, de kroeg uit gesleurd en in een busje gegooid. Hij werd enkele etmalen opgesloten in een staatspolitie-cel.

    Meneer tien mocht niet meer in de buurt van de kroeg komen. Maar meneer tien moet wel alle rekeningen betalen, zodat de vrouw, waarvan hij dacht dat het zijn vriendin was, door kon zuipen.

    • In de jaren ’60 kregen de vissers een nieuwe boot. Als ze het net ophaalden kwam de vis naar boven. Zeemeeuwen doken er meteen op en vraten zich vol. Zo ging dat vele decennia.

      Een jaar geleden kregen de vissers weer een nieuwe boot. Als het net werd opgehaald bleef het binnen, er konden geen vogels meer bij. Veel zeemeeuwen hadden verleerd hoe ze zelf hun kostje bij elkaar moesten scharrelen en gingen dood.

    • Eigenlijk is het erger: er zaten mensen in de kroeg, die belden de staatspolitie. Ze kregen niet genoeg te drinken of zoiets. De staatspolitie kwam en sloeg de kroegbaas in elkaar, namen hem mee en gooiden hem in de cel. De kroegbaas mag niet meer in de buurt van de kroeg komen, maar hij moet wel alle rekeningen betalen, van de staatsrechter.

  4. Door de overheid betaalde huisvesting, section 8 housing. Een huisbaas laat zien hoe hij het terug krijgt:

    https://www.youtube.com/watch?v=cBxrHlzq4LQ

    De overheid geeft vouchers aan vrouwen met kinderen. De voucher kan de huisbaas bij de overheid omwisselen tegen geld. Huisbazen accepteren vaak geen section 8 vouchers meer omdat ze hun woning vaak te slecht terugkrijgen. Niet altijd, maar te vaak.

    Meneer Tien moet dat allemaal maar betalen maar wat heeft meneer Tien er aan? Vroeger werden vrouwen zonder kostwinner naar een hoerenhuis, armenhuis, werkhuis of gekkenhuis gestuurd, of gewoon terug naar huis.

    We hebben het over het lompenproletariaat. Vanuit de bourgeoisie en de petite bourgeoisie werd vroeger aan liefdadigheid gedaan, al dan niet via de kerken. De overheid heeft die rol overgenomen, en berooft meneer Tien, Negen, Acht, enz. Tot er alleen nog maar klaplopers over zijn.

  5. Mensen die geen geld hebben om hun eigen bier te betalen in de kroeg zijn vaak stiekeme thuis drinkers die zo gierig als de pest zijn om iets te delen.
    Als je geen geld heb, dan kan je ook niet naar de kroeg. Zo simpel is het.
    Ik ken ze nog wel van vroeger.
    Altijd klagen over geld maar wel een terrasje pakken zonder diezelfde vrienden waar ze alles van kregen maar alleen of met iemand anders.
    Uitvreters komen er bij niet in.

    En trouwens, ik zou mij kapot schamen om gratis mee te zuipen.

  6. Ik woon in een wijk met alleen maar grote huizen, waar zeker honderden kamers leeg staan. Tegelijkertijd is er een enorme vraag naar woonruimte. Vraag en aanbod komen niet bij elkaar. Vroeger, decennia geleden, gebeurde dat wel, tegenwoordig niet meer.

    Zodra je iemand binnenlaat heeft die persoon rechten. Blijkbaar zijn die rechten zodanig dat niemand meer iemand binnen laat.

    Verderop staat een villa waar ze kamers verhuren. Ze adverteren met : ‘Studeer jij aan A of B, dan is deze kamer perfect voor jou’. Met andere woorden: alleen studenten waarvoor de ouders garant staan. Andere woningzoekenden: niet welkom.

    • Huurbescherming wil zeggen dat de verhuurder je alleen uit je kamer kan zetten na toestemming van de rechter. Hij kan die toestemming vragen als hij je de huur schriftelijk en aangetekend heeft opgezegd en je daar zes weken later nog niet op hebt gereageerd. Of als je hebt laten weten dat je niet met de opzegging akkoord gaat. Als huurder hoef je in dit geval nooit zelf naar de rechter te stappen. De verhuurder moet bij de rechter om beëindiging van de huurovereenkomst vragen.
      https://www.woonbond.nl/huren-en-recht/kamers/huurbescherming

  7. Er zou een boek over geschreven moeten worden. Hoe het is gekomen dat vroeger woonruimte werd verhuurd vanuit het particulier initiatief, vele eeuwen lang, en waarom dat nu niet meer gebeurt. Vroeger had iedereen een dak boven zijn hoofd, bekommerden mensen zich min of meer om elkaar, en tegenwoordig is dat anders.

    Er zijn nog wel particuliere verhuurders, maar die zijn meestal uit op rendement. Zelden sociaal, vaak asociaal. Ben je sociaal, dan wordt dat keihard afgestraft door de overheid. Kortom: de grootste aso is de overheid. Voor een oplossing moet je ook niet bij de overheid zijn, de overheid is het probleem.

    • Mijn eerste woonruimte bestond altijd uit ergens een kamer huren, soms een hele verdieping.
      Ik was al vrij vroeg weg bij mijn ouders, Had al op mijn 19de een eigen huurhuis.
      Je spreekt iets af of voor hoelang bij een kamer huur, vaak mondeling, soms een krabbel op een papiertje.
      Soms met een vriendin, soms zonder. Altijd zonder je in te schrijven.
      Moest je daar weg, dan kreeg je een termijn om je kamer te verlaten, op naar de volgende kamer.
      Er was aanbod genoeg rond 1980.
      Je bent dan wel aan de grillen van de verhuurder over geleverd, en die kan weleens veranderen.
      Ik heb zelfs ook weel eens een kamer verhuurd aan bekende.

      Geen mens zal in deze tijd meer aan zo iets beginnen.
      Voordat je het weet heb het grootste gezeik waar je tijden mee bezig bent.
      Dat wat je al schrijft vanwege je rechten als huurder tegenwoordig.

  8. In Brussel wonen de vluchtelingen in tentjes op straat. Er is daar heus wel genoeg woonruimte, maar vraag en aanbod komen niet bij elkaar. Laat je een vluchteling binnen in je woning, dan ben je daar niet zomaar weer vanaf. De overheid ‘beschermt’ de vluchteling.

    Is het Belgische volk zo harteloos dat ze niet willen helpen? Neen. Het is de overheid die dit heeft veroorzaakt. Veel vreemdelingen zijn op zoek naar een beter leven, en ze hebben gehoord dat je in het Westen een woning en geld om te leven voor niets krijgt. Met hoge verwachtingen zijn ze afgereisd naar het beloofde land.

    De overheid is verantwoordelijk voor de aanzuigende werking, het niet bij elkaar komen van vraag en aanbod, het tegenwerken van hulp vanuit het particulier initiatief, en meer. De tentjes op straat in Brussel zijn 100% de schuld van de overheid. Of meneer Tien even wil gaan betalen.

    • Zou jij een of andere vluchteling een kamer verhuren in 1 huis met je gezin en kleine kinderen?
      En zou je dan nog prettig naar je werk gaan om je huis over te laten aan je nieuwe bewoner?
      Geen enkel redelijk denkend mens zal daar aan beginnen.
      Nog niet een lege schuur zou ik ter beschikking stellen.

      • Met veel mensen uit Oekraïne zou ik geen probleem hebben. Ik spreek zelf Russisch, dat scheelt misschien ook. Maar gaat het mis of ben je ze echt helemaal zat, dan moet je ook weer van hen af kunnen. En dat kan nu niet.

        Veel Nederlandse vrouwen zijn helemaal weg van de mannen die naar Nederland komen als vluchteling, ‘dark and handsome’. Daar zal hetzelfde spelen: laat je ze binnen, dan hebben ze rechten. Voor je het weet raakt zo’n vrouw haar woning kwijt aan een vluchteling, want de overheid komt op voor de zwakste partij.

        Laat ik een Oekraïense alleenstaande moeder binnen, en zij vindt dat het niet zo lekker gaat, dan moet ik de woning verlaten. Ik moet dan wel blijven betalen.

      • Bert, ik wil de mannen die wonen op straat in Brussel inderdaad niet in mijn huis hebben, ik doe alleen meisjesstudenten met rijke ouders. Maar stel je voor dat ik projectleider ben van een of ander sloopproject, en ik heb mensen nodig die met kruiwagens heen en weer lopen om afvalcontainers te vullen, prima, kunnen ze meteen aan het werk.

        Ook daar komt de overheid weer met ‘rechten’ voor die arme mensen. Het gevolg van het overheidsbeleid is dat ze nu op straat wonen en leven, werkloos en dakloos. Oplossingen vanuit het particulier initiatief wordt met wetgeving, ‘bescherming’, onmogelijk gemaakt.

      • Glasvezel aanleggen, graven en zo, wordt hier in de buurt gedaan door Turkse gastarbeiders, verse gastarbeiders. Niet door vluchtelingen of arbeidsmigranten maar door gastarbeiders.

        Het rare is dat vluchtelingen niet mogen werken, moeten eerst integreren en de taal leren, maar gastarbeiders uit Turkije die alleen maar Turks spreken, prima. Dat strookt niet met het overheidsverhaal.

      • Bert, zou jij vier Thaise meisjes van de nagelstudio willen huisvesten, en eventueel zelf ertussen springen als ze mekaar af willen maken? Sommige mensen zijn compatible, anderen niet. En dan maakt het ook nog uit of het gaat over werk of huisvesting of dat ze iets bij je komen kopen of verkopen.

      • De Thaise meisjes gaan elkaar te lijf. Eéntje heeft een vlijmscherp mes. Je pakt het mes af, en bedreigt de twee vechtende meisjes: ‘Als jullie niet normaal kunnen doen slaap je vannacht in de koude schuur’.

        Vroeger was dat normaal, de afgelopen decennia niet meer. De overheid heeft iedere handhaving naar zich toe getrokken. En dat gaat niet goed. Meisje van 15 verkracht op school door migrantenjongens, school doet niets:

        https://twitter.com/stillgray/status/1629077041751670784

        School is van de overheid en verplicht. Leraren zijn totaal disfunctioneel in alles. Overheid haalt vluchtelingen binnen, en mixt die met jonge meisjes. Zelf iets doen mag niet, de overheid doet ook niets, behalve als je zelf iets doet.

        Wat je zaait zul je uiteindelijk ook oogsten. De overheid kan dit niet oplossen want de overheid is het probleem.

      • Zelf handhaven mag absoluut niet meer, behalve als het om mondkapjes gaat. Dan wordt opeens verwacht dat de winkelier ZELF gaat handhaven.

      • Je reactie voor die van vier Thaise meisjes van de nagelstudio begreep ik nog.
        Maar waar je haal je nou ineens als voorbeeld vier Thaise meisjes van de nagelstudio vandaan i.v.m. wat je wil vertellen?

      • De vier Thaise meisjes van de nagelstudio. Het gaat erover of iets compatible is. Of je ze eventueel onderdak zou willen verschaffen. De mannen uit Afghanistan dus (meestal) niet, Thaise meisjes wel?

Comments are closed.