De Groningen deal in cijfers en moraal

Nu.nl meldt over de schadevergoeding voor Groningen: De 22 miljard euro die het kabinet dinsdag toezegde, is bedoeld voor zowel de schadeafhandeling als de zogenoemde ‘ereschuld’. In totaal is er 7,5 miljard euro bedoeld voor investeringen in de provincie. De rest kan worden gebruikt voor schadeafhandeling en versterking van woningen.

Naast de schadevergoeding krijgt Groningen dus 7,5 miljard extra geld. Per Groninger is dit 12.500 euro. Niet slecht. Het nadeel is wel dat dit over een periode van dertig jaar mag worden verspreid, dan is het slechts 416 euro per Groninger per jaar.

De totale deal kost iedere niet Groningse Nederlander 22 mld gedeeld door 17 mln. Dit is ongeveer 1300 euro per Nederlander. De verwachting is dat dit iets minder is, want dit zal deels een sigaar uit eigen doos zijn. Ik neem aan dat dit uit de algemene middelen wordt gefinancierd en daar dragen de Groningers net zo goed aan bij. Groningers (de provinciebewoners) maken 3,5 % van de Nederlandse bevolking uit en zullen dus voor ongeveer 3,5 procent meebetalen aan deze regeling. 3,5 % van 22 miljard is toch nog altijd rond de 750 miljoen. Er gaat dus eigenlijk iets meer dan 21 miljard naar Groningen.

De foute moraal achter de deal.

Nu er enig inzicht is in de bedragen kunnen we het over de moraal hebben. Merk op dat dit een geval van groepsdenken is. We praten over “de Groningers” en “Nederland”. Groningen is maar een arbitraire lijn op de kaart. Maar omdat je in Groningen woont, en niet bijvoorbeeld een paar honderd meter verderop in Noord-Drenthe krijg jij wel geld. Er is in deze sprake van arbitrair slachtofferschap. Dit is het grote verdienmodel van de 21-ste eeuw.

Daarnaast is er sprake van een misplaatst schuldgevoel. Waarom zou ik me verantwoordelijk voelen voor de daden van politici en bestuurders? Waarom zou ik schuldig zijn, al is het maar in de vorm van een ereschuld. Er is weinig cynischer dan een Rutte die het over ereschulden heeft. Een ereschuld die ik als “rest van Nederlander” zou hebben tegenover de mensen die toevallig in Groningen wonen.

Een motivatie achter de ereschuld is dat ik zou hebben geprofiteerd. Van de Groningers. Wel, als dat een geldige motivatie is dan ben ik blij. Want dan heeft Nederland ook een ereschuld naar mij toe. Ik heb heel veel belasting mogen betalen waar andere Nederlanders van hebben geprofiteerd. Ik ben helemaal voor het verbieden van regelingen die een inkomensoverdracht karakter hebben. Maar ik ben bang dat de politiek deze ereschuld niet gaat erkennen, want inkomensoverdrachten regelen is een basis van het politieke stelsel.