De Zaak Weski

Bericht overgenomen vanuit libertair perspectief. Door red/ED Inez Weski, strafadvocaat, herkenbaar aan de zwarte oog-make-up, werd op 14 januari 2012 door de JOVD uitgeroepen tot Liberaal van het Jaar 2011. Ze kreeg de prijs voor haar ‘broodnodige strijd tegen het verval van de rechtsstaat‘. Het is aan te bevelen om even het interview met haar te bekijken dat op 26 Juli 2020 werd uitgezonden door de VPRO in het kader van de serie “Zomergasten in het kort”. Mevrouw Weski gelooft, of tenminste ze heeft ooit geloofd, in de “rechtsstaat.” en in de “rule of law“. Citaat uit het interview: “De overheid mag niet boven de wet staan“. Dat zegt ze over een organisatie die zichzelf “legitimeert”. 

Als advocaat verdedigt ze de tot topcrimineel bestempelde drugshandelaar Ridouan Taghi, en dat blijkt een heikele onderneming. Ze werd op 21 april jl. gearresteerd met als reden dat ze informatie had doorgegeven van of over haar cliënt en overgebracht naar personen buiten de gevangenis. Oftewel: ze zou boodschappenmeisje hebben gespeeld, en dat schijnt een advocaat niet te mogen doen, voor gearresteerden die “in beperking” zitten en dat had ze – volgens de mening-beïnvloedende en alleswetende pers tenminste – moeten weten.

Haar arrestatie en opsluiting “in beperking” ging gepaard met een razzia in haar kantoor. Opmerkelijk: de arrestatie vond plaats precies één dag nadat een nieuwsbericht kopte: “Ridouan Taghi en advocaat Inez Weski slepen staat voor de rechter: ‘Moest Taghi dood eindigen?’ “, Wat was het geval: er blijken aanwijzingen te zijn dat de Staat had overlegd of Taghi geëlimineerd zou kunnen worden. En dat mag de rechtsstaat niet van haar eigen wet. Zou dit waar blijken dan was het schandaal niet te overzien. En dus vond deze arrestatie op zijn zachtst gezegd op een zeer verdacht tijdstip plaats en gezien de kantoordoorzoeking ook op zijn zachtst gezegd met geloofsijver uitgevoerd. Voor zulke acties moet er een samenwerking hebben plaatsgevonden tussen het OM en een rechter. En die kennen het begrip “onrechtmatig verkregen bewijs”. Wat te denken van het doorzoeken van een advocatenkantoor, waar bij uitstek gegevens bewaard worden die de verdediging van aangeklaagden helpen of juist kapotmaken, dat is schokkender als het Watergate schandaal. De verdenking is logisch, dat hier het justitieapparaat buiten het boekje is gegaan. En wat te doen met onrechtmatige aanklagers? 

Dit drama speelde zich af in de week waar Richard de Mos van alle verdenkingen van corruptie werd schoongewassen, door een rechter, die geen spaan heel liet van het “bewijs” dat het Openbaar Ministerie had voorgelegd. Wat te doen met onrechtmatige aanklagers? 

Meneer Taghi wordt ervan beschuldigd een crimineel netwerk te hebben onderhouden, dat niet terug zou schrikken om mensen te vermoorden. Het feit dat hij van Marokkaanse afkomst is zal het minder ethische deel van de pers onbewust ertoe aanzetten om de onschuldspresumptie maar even opzij te zetten. Het zal misschien moeilijk zijn om een directe verantwoordelijkheid tussen zijn persoon en de moorden twijfelvsrij aan te tonen. Gegeven de uiterst drastische middelen waartoe het OM nu grijpt, kunnen we ervan uitgaan dat er inderdaad geen hard bewijs ligt.

De criminaliteit waarvan Taghi’s netwerk wordt verdacht en waarin hij zelf een spil was, is de smokkel en verkoop van cocaïne. Omdat dat nog steeds door het zich “overheid” noemende, zichzelf legaliserende instituut verboden is, zijn de marges in deze handel bijzonder lucratief en trekt de snelle jongens en meisjes aan. Aan de gebruikerskant trekt cocaïne vooral de vermogenden aan, de goedverdienende, langopgeleide “elite” die onder bijzondere prestatiedruk staat. En hier ligt de werkelijke oorzaak van de moorden, de afpersingen en van de vernietiging van reputaties: de overheid criminaliseert met haar wetten slachtofferloze delicten (handel in drugs) en neemt vervolgens de taak op zich om de door haarzelf geschapen criminaliteit te gaan bestrijden. Vervolgens bouwt ze onder de dekmantel “rechtsstaat” een heel duur en inefficiënt apparaat op, 

Op kosten van de lezers van deze regels.

Libertair Perspectief
De gematigden onder de lezers zullen tegenwerpen: “nou, nou, slachtofferloos”? Het antwoord erop is niet zo eenvoudig, maar het Libertair Perspectief is, dat iedereen zelf uitmaakt wat hij of zij in het eigen lichaam stopt. Je wordt dus niet van buitenaf geslachtofferd. Zelfbestemming. Ben je het daar niet mee eens dan hoef je echt geen bijval van Libertariërs te zoeken. Degene die de beslissing neemt om psycho-actieve stoffen te gebruiken is zelf verantwoordelijk voor de gevolgen ervan. Als het gevolg van het gebruik is, dat je brokken gaat veroorzaken, dan kom je in een libertaire samenleving aan de beurt om de schade te compenseren. Iemand als Hugo de Jonge heeft dan geen recht om zijn snuifschade op de samenleving af te wentelen. Bedrijven die zaken doen met dat soort types zijn zelf schuld wanneer belastingbetalers niet voor de bestelde “vaccins”, “mondkapjes”, “testen” en ander vuilnis willen opkomen. Zo gaat het in een vrije, libertaire samenleving.

Drugsbestrijding is en blijft een verdienmodel voor de overheid. In onze “rechtsstaat” zal “legalisatie”, als het er ooit van zou komen, regulering, accijnzen en belastingen betekenen. Je kunt voorzien dat de snelle jongens en meisjes dan bij hun maatjes in de gereguleerde pharmaindustrie terechtkomen.
Nee, in de Nederlandse “rechtsstaat” gelooft, behalve de wetgever en zijn begunstigde uitvoerders, geen mens meer die het eigen verstand gebruikt. Wellicht dat Inez Weski gelouterd, ietsje libertarischer, weer uit de gevangenis komt.

rechtsonder op deze pagina staat het formulier om het libertaire perspectief te ontvangen.