Deze twee postzegels komen uit een onuitgegeven vel; er bestaan slechts twee van deze paren; de rest van het vel is verloren gegaan. Een van de paren werd verleden jaar geveild en er waren twee bieders die beiden de opdracht hadden, het vel te kopen voor welke prijs dan ook.
Toen het bod op dit zegelpaartje inclusief veilingkosten € 530.000 bereikt had, raakte een van de bieders nerveus en stopte met bieden.
De verkoper, de koper en de veilinghouder waren zeer gelukkig. En voor de tanende handel in postzegels is dit een public relations bonanza. Maar aangezien het hier gaat om een non-producing asset, dat je na twintig jaar weer uit de safe kunt halen zonder dat het ooit vruchten geproduceerd heeft, hebben we hier te doen met een investering waarvan het uiterst twijfelachtig is of deze ooit nog deze prijs zal opbrengen.
Van verzamelaars zijn er maar twee soorten. De ene soort koopt iets, omdat een ander het OOK heeft; de andere soort koopt iets, omdat een ander het NIET heeft. Na aankoop stijgt zijn aanzien onder medeverzamelaars, want hij heeft iets gekocht dat heel duur is. Dit verhoogde aanzien kost hem jaarlijks de rente plus opslag- en verzekeringskosten van het prestigieuze bezit.
In onontwikkelde landen heb ik vaak hetzelfde geconstateerd bij mensen die niet veel te besteden hebben. De kelner in het restaurant heeft een groot percentage van zijn jaarlijks inkomen besteed voor de aankoop van een horloge waar een dure naam op staat. Het aanzien van de kelner onder zijn collegae in het betreffende restaurant stijgt aanzienlijk, hetgeen voor hem additioneel psychisch inkomen oplevert, dat hem in een fantasiewereld brengt, waarin de gelukkigsten zij zijn, die met dure namen geassocieerd worden.
Welkom op de markt voor bontmantelgoederen, waar een hogere prijs tot grotere verkochte aantallen leidt. De closethanger die ik in Istanbul kan aankopen voor een euro, ligt in de Bahnhoffstrasse in Zurich voor 129 Zwitserse francs. De handtas die in Istanbul € 23 kost, ligt in West Palm Beach in de etalage voor
$ 3299. Een duur artikel dat aangekocht wordt voor een krankzinnige prijs leidt tot een hoog niveau van behoeftenbevrediging, OMDAT het zo duur is.
Een nachtclub in Parijs adverteerde: DE DUURSTE NACHTCLUB VAN PARIJS. Welk een vreugde om daar gezien te worden!
Hugo van Reijen
Kennelijk heeft de mens een diepe behoefte om boven het maaiveld uit te steken, terwijl er tegelijkertijd bij velen de behoefte is de mensen die boven het maaiveld uitsteken neer te halen.
Ik zou mij hier niet druk om maken. Wanneer iemand eerlijk aan zijn geld is gekomen, kan hij er mee doen wat hij wil.
Als hij echter te veel van zijn geld onrendabel verbrandt, is hij gauw failliet. Ook hebben mensen liever meer dan minder inkomen. Er is daarom bij de meeste mensen een natuurlijke neiging om hun geld zo economisch mogelijk te besteden en het zo goed mogelijk te laten renderen.
Als het hebben van sociaal aanzien meer kost dan het oplevert, stopt deze neiging vanzelf.
a fool and his money are soon parted
Het leven heeft de zin die je er zelf aan geeft.
Duur interieur, design-badkamers, design-keukens, dure schilderijen of gewoon ‘vingerverfkunst’…… een huis is nooit gezelliger dan de mensen die er in wonen en leven.
De meeste vrouwen geven in hun leven een fortuin uit aan anti-rimpelcremes.
Ze blijven daarmee doorgaan ook als ze de leeftijd waarop ze nog kinderen kunnen krijgen allang zijn gepasseerd en wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond, dat deze crèmes weinig of geen effect hebben.
Blijkbaar vinden vrouwen het idee dat ze nog goed in de markt liggen belangrijker dan een dikke bankrekening. 😁
Comments are closed.