Op 26 maart 2020 trok ik mijn conclusie met betrekking tot de coronamaatregelen en schreef ik:
Er is sprake van een ongekend psychologisch en sociologisch experiment
De mens is een sociaal groepsdier. En heeft behoefte aan sociale contacten. Telefoon, internet en skypen zijn maar slappe aftreksels van de echte sociale contacten. De beperkende maatregelen kunnen een ongekende invloed hebben op de psychische gesteldheid van veel Nederlanders. Voor sommigen zal de schade blijvend zijn. De ernstigste straf in een gevangenis is isolatie. Veel mensen kunnen niet zonder feestjes, zonder visite, zonder etentjes, zonder groepssport, zonder café, zonder interacties. Het RIVM zou er verstandig aan doen om de monitoring van de schade aan de geestelijke gezondheid mee te nemen en dit af te wegen tegen de baten voor de somatische zorg. De lente is normaal gesproken een tijd van lentekriebels, van hoop, nieuw leven, nieuwe contacten. Dit jaar is het een tijd van angst en isolatie.
EN:
De impuls je tijdens een crisis te onderwerpen
Tijdens een crisis zoeken mensen iemand om achteraan te lopen. Deze crisis wordt zo groot geacht dat men zelfs achter Rutte cum suis aanloopt. Ook al weet iedereen dat Rutte als het belangrijk wordt vaak liegt. Best wel bizar hoeveel vrijheden in korte tijd zijn ingetrokken. Ik had niet gedacht dat dit zo snel kon gaan.
Helaas heeft men massaal toegegeven aan de impuls om zich te onderwerpen. En dit artikel was nog geschreven voor de vaccinatiedrang, mondkapjesplicht en de avondklok. En men slikte deze beperkingen over het algemeen ook. Dit heeft mijn vertrouwen in de medemens onderuit gehaald. Als je ziet hoever men in landen als Canada, Australië en Nieuw Zeeland is gegaan. Landen met volgens mij een voorliefde voor vrijheid. Dan besef ik dat dictatuur nooit slaapt en zo kan toeslaan. Vooral waar je het niet verwacht, er zijn geen veilige plekken meer.
De angst en isolatie hebben 2 jaar geduurd. De wereld is niet langer hetzelfde, de onschuld van spontaniteit van het pre covid tijdperk zijn verdwenen. De kwaliteit van leven met een anderhalve meter samenleving is laag, een leven zonder echte sociale interactie is nog lager. Volgens mij is eenieder beschadigd, behalve misschien psychopaten en andere gestoorden.
Is dit geen misdaad tegen de menselijkheid? Ach, ik zal wel een wappie zijn. Vergeet dus maar de voorgaande vraag.
Ach, vergeet dit artikel maar. Kop in het zand steken is wellicht de beste optie om niet in een depressie te geraken. Mijn hoop op een vrij bestaan is een stuk minder geworden. Schep een crisis en biedt de schijnoplossing en bijna iedereen gaat mee in je betoog.
De mensheid staat op de drempel van massale onderwerping? We moesten ons onderwerpen om covid te overleven, en we moeten ons onderwerpen om de global warming te overleven. We moeten ons onderwerpen om het financieel systeem overeind te houden en sociale rechtvaardigheid te bereiken. En men onderwerpt zich.
NB: Dit artikel nalezende, besef svp wel dat er altijd hoop is.
Ja ja ja…niet leuk hoe die instituties te werk gaan maar hé….prima toch nu je het weet en wat de waardes van je medemensen zijn. Ik ben het reddend zwemmen verleerd!
de groeten
onbeschadigd
en als we dit eenmaal begrijpen is de rest ….
https://www.nemokennislink.nl/publicaties/racisme-en-de-dna-revolutie/
Ik begrijp het gevoel dat achter dit artikel zit maar al te goed, het zal het gevoel van zeer velen zijn (geweest?).
Toen ik me in de ‘ziekte’ ging verdiepen en las hoe ze er in Zweden mee omgingen besefte ik al snel dat de maatregelen óf kwamen door de volstrekte idioterie van degenen die zich onze ‘leiders’ noemen, óf een heel erg vuil en laag sociaal experiment waren.
Wat ik wel typerend vond en vindt van de moderne mens in de Westerse wereld, dé wereld van vrijheid, democratie etc. etc., dat júist deze zo gelaten is, zo slap, zo vollédig zonder iedere vorm van vechtlust. Ook dit artikel ademt dat uit… Ik wil niet beweren dat ik zo’n held ben, maar op een gegeven moment ben ik veel maatregelen niet meer gaan volgen, geen overheid heeft het recht om een mens te vertellen hoeveel mensen hij wel of niet mag zien, wanneer en hoever hij eruit mag gaan en om dat te controleren, er zijn vele wetten en grondrechten die dat hebben vastgelegd. Dat zijn basale rechten van de mens, hoe een rechter dat ook mag verdraaien. Dus: ik heb geen enkele app gedownload, ik ben tijdens die avondklok er toch nog uitgeweest, mét auto en had bedacht als ze me aanhouden dan betaal ik de boete wel of ze sluiten me maar op, vrij en waardig, zoals in de universele rechten van de mens staat (het grondwetartikel dat daarover gaat had ik van buiten geleerd): er gebeurde niets, ik werd nooit aangehouden en heb geen énkele boete gehad
Ik ben op een gegeven moment gewoon winkels ingeweest zónder mondkapje, de jongeren in supermarkten zeiden er niets van, sommigen glimlachten zelfs naar me, alleen wat bange volwassenen keken me soms misprijzend aan; een mevrouw zei er wat van waarop ik haar antwoordde: ‘bel de politie maar’. Als honderdduizenden (ook al die online klagers erover) dat gedaan hadden was die flauwekul zo afgelopen geweest.
Het punt is dat nu wel érg duidelijk is geworden dat vooral Nederlanders en Duitsers grote broeke-poepers zijn geworden, bange, laffe, volgzame mensen, geplaagd door de weelde, wiens grootste klacht niet was dat er als die maatregelen waren maar dat ze niet meer konden winkelen en op vakantie gaan.
Is het niet eens tijd om een artikel te schrijven met wat meer vechtlust!? Over wat we geleerd hebben van wat we voor onmogelijk hielden in ons land, over NOOIT MEER, over vechtlust en burgerlijke ongehoorzaamheid bij een volgende poging? Is niet juist nú het moment om ons te bezinnen wat we een mogelijke volgende keer doen? Voor we wéér plotseling overvallen worden en niet weten hoe te reageren.
de avondklok had alles te maken met te korten aan personeel!
@ Skarsgärd. Ik heb tijdens covid altijd supermarkten zonder mondkapje bezocht muv van een dag tijdens een doorreis naar Polen in Germania. Het was een echte opsteker andere mondkaplozen in de supermarkt te ontmoeten. Maar de meerderheid volgde. De druk van de meerderheid is echt, het was voor mij geen leuke ervaring. Soms met trillende handjes door de supermarkt gelopen, blij met de steun van de handgreep van het karretje…. Ziek, zwak en triest.
*** Is het niet eens tijd om een artikel te schrijven met wat meer vechtlust!? *** Ik denk al een tijdje na over een artikel waarin ik toelicht dat onze lieve buren ons knechten. De onderwerping komt door die lieve oude dame die drie huizen verderop woont en op de VVD of D66 stemt. De aardige buurman met wie ik mijn kliko’s deel, als hij meer tuinafval heeft dan ik dan gebruiken we elkaars kliko. Ook hij gelooft in democratie. De onderwerping aan het collectief is echt en gebeurt dor die lieve medelanders, autochtoon of niet. Die lieve stemgerechtigden onderwerpen mij.
Jij kan ons natuurlijk ook helpen door hierover te schrijven.
Wat we op vrijspreker zouden kunnen doen is inspelen op angst, zorgt voor meer traffic. Maar dat weigeren we, we willen lezers niet door angst manipuleren.
@ Ratio: Ik denk dat dit veel zegt: ” Soms met trillende handjes door de supermarkt gelopen”… Dan is de (gemanipuleerde) sociale druk dus effectief geweest bij je.
Zoals ik al schreef, ik ben ook geen grote held of zo, maar heb wel een aantal keren iets ervaren wat vele malen erger is dan dit toen. Ik ben geen mens dat zich niets van anderen aantrekt of alleen aan zichzelf denkt. Maar in dat geval was er een grens.
Ik merkte dat het erg helpt te denken: wat is het ergste dat je kan gebeuren ? (in zo’n winkel etc.). Dat bleek nogal mee te vallen: zélf kunnen ze niets, een kleinere zaak kan je nog de toegang weigeren, bij een grotere zullen ze dat niet snel doen. Theoretisch kunnen ze de politie bellen, maar die komt niet voor zoiets. Ze kunnen met je in discussie gaan, maar daar ben ik niet bang voor: één opmerking (bel de politie maar, of: ja zometeen) is voldoende en verder niet reageren en weglopen. Ze krijgen dan geen grip op je (want dat willen ze vanuit hun betweterige verhevenheid) en dat merken ze. Agressieve mensen waren meestal niet diegenen die er iets van zeiden, het waren juist de brave (en de bange) burgers die hun kans zagen opeeens ‘iemand’ te zijn. Het begint bij het niet bang zijn en contact zoeken met gelijkgestemden. Laat de bangen maar bang zijn, als ze merken dat jij dat niet bent deinzen ze bijna altijd terug; vooral: nÃet in discussie gaan.
“Of this I am certain, that in a democracy, the majority of the citizens is capable of exercising the most cruel oppressions upon the minority, whenever strong divisions prevail in that kind of polity, as they often must; and that oppression of the minority will extend to far greater numbers, and will be carried on with much greater fury, than can almost ever be apprehended from the dominion of a single sceptre. In such a popular persecution, individual sufferers are in a much more deplorable condition than in any other. Under a cruel prince they have the balmy compassion of mankind to assuage the smart of their wounds; they have the plaudits of the people to animate their generous constancy under their sufferings: but those who are subjected to wrong under multitudes, are deprived of all external consolation. They seem deserted by mankind; overpowered by a conspiracy of their whole species.” (Edmun Burk)
Een voordeel in onze tijd is dan weer dat we via het internet veel geestgenoten kunnen ontmoeten. Het internet is natuurlijk een arm substituut wat betreft sociaal contact, maar in dit geval gaat het over visies op samenleving, ideeën over een andere samenleving uitwisselen, en door de propaganda en leugens heen prikken.
Als het over de vrijheidsbeperkende of ronduit tirannieke zaken gaat, zoals de ‘war on terror’, de klimaatleugens, de medische terreur, wat zouden we individueel zijn als we niet de toevlucht hadden tot de kritische media (en blogs) die door de propaganda, leugens en verdraaiingen heen prikken, als we echt op onszelf waren aangewezen?
De vrijheid, daar moeten we dus (nog steeds) voor vechten, maar ook de onvrijheid die in onszelf zit moet bevochten worden. De hele zaak is ook heel erg leerzaam, vraagt ook om herbezinning.
Ik denk dat het nogal ongezond is om te denken in termen van ‘hoe ik beschadigd ben’, men moet het groter zien, en gedeelde smart is halve smart.
Hoe beschadigd ben ‘ik’.
Vrijheid houdt ook in dat men zichzelf moet leren te ontstijgen.
@Ratio ik vind het erg om te lezen dat je het zo slecht hebt gehad.
Hier was het niet anders. Mijn aandoening speelde van de stres onwijs op dus dat kwam er ook nog eens bij.
Ik heb mijn best gedaan me te weren tegen de groepsdruk en massa veroordeling.
Toch zonder mondkapje die winkel in. Geprobeerd een lans te breken voor ouderen en kwetsbaren voor wie het dagelijks loopje naar de super het sociale uitje was. En nu liepen te puffen met verstikkende lapjes. De illusie van saamhorigheid ontviel ons pijnlijk zichtbaar in deze periode.
De dementerenden op mijn werk die bij vermoeden van of daadwerkelijke ‘besmetting’ genadeloos werden opgesloten en verzorgd door zusters in maanmannetjes pak. Die een beveiliger voor de deur kregen bij mogelijk ‘vluchtgedrag’. Die mensen begrepen er niks van. Werkelijk onmenselijk.
Mensen en vooral jongeren die volliepen met stres omdat zij niet meer uit mochten. En vervolgens die stres ook niet kwijt konden raken in de sportschool. ( stres moet zich kunnen ontladen door beweging anders slaat het op in je lichaam en ontregelt het je systeem)
Tot ik erachter kwam dat het vooral mijn eigen veroordeling was die mij het moeilijk maakte. ‘Hoe kunnen zij zo dom zijn. Hoe kunnen zij zoiets doen. En hoe kunnen zij mij nou zo verwijten omdat ik voor vrijheid sta’ was door de emotionele lading net zo’n harde veroordeling als zij mij gaven. Overigens veroordeelde ik mijzelf ook en misschien nog wel harder ‘Hoe kun je nou zo zwak zijn. Waarom doe je niet meer hiertegen. Waarom ben je nou zo bang’.
Mijn voorbeeld werd in die tijd nog meer het leven en sterven van Jezus ‘Vader vergeef het hun want zij weten niet wat zij doen.’
En weten dat als je gehaat wordt Jezus jou voorging. Bereid zijn om alleen te staan. Want let wel: Vriendschappen met wappies waren/ zijn vaak verbindingen uit frustratie. Niet altijd vruchtbaar.
Enfin. Ben ik de crisis te boven gekomen? Het antwoord is nee. Dat betekent dat ik niet meer ben wie ik was.
De onbevangenheid is eraf. Ik ben niet naïef meer. Als je eigen vader je zegt dat hij het wel een goed idee vindt als er gedwongen vaccinaties worden uitgedeeld en er werkelijk niemand in je omgeving is die het abnormaal vindt dat het een politicus is die dit gedrag voorleeft en bedreigingen van het allerhoogste niveau uit ( Hugo de Jonge: We weten waar je woont, we gaan van deur tot deur van arm tot arm) dan hakt dat er wel zo diep in dat het je wereldbeeld voorgoed verandert.
Tegelijk maakt het mij los van de illusie waarin ik leefde. ( we houden allemaal van mekaar ow wat hebben we het fijn samen)
En ik was daarmee al een eind op weg wegens desillusie over massa immigratie versus de vele medelanders die niet willen/ wilden zien dat het ons Nederland voorgoed zal veranderen in een schim van haar eigen ‘gezellige’ en vooral veilige welvaartsstaat. De teleurstelling dat de Libertarische beweging in Nederland dit onderwerp maar lastig (of beangstigend?) vindt en bochten wringt om haar eigen principes om maar niet stelling in te hoeven nemen. Zelfs niet te hoeven bespreken. Ook dat had impact op het thema ‘saamhorigheid’ en vervaagde het beeld van een mogelijk collectief.
Het gekke is dat ik jouw eerste vraag: ‘Hoe beschadigd bent u?’ Toch niet helemaal goed kan beantwoorden. Ik heb nu geaccepteerd dat de corona tijd geweest is. Gisteren bestaat niet meer. Alhoewel ik soms wel even terug geslingerd wordt in het rouwproces om wat ooit was en definitief weg is. Vooral misschien dat ik als zachte sociale vrouw toch wat meer gesloten ben geworden. Misschien wat harder ook. Mensen kunnen heel aardig zijn maar komt het aan op principes zoals het recht met rust gelaten te worden of zelfbeschikkingsrecht dan is de verbinding gewoon weg. Betekenisloos is het woord wat dan opkomt. En vroeger wist je dat gewoon niet. Het heeft mij verandert. Maar then again. Had de tijdsgeest dat ook zonder corona niet gedaan?
Al met al hebben de ervaringen mijn weg smaller gemaakt. Maar…is dat niet precies de weg die het Evangelie ons voorschrijft? De smalle weg?
Wel benieuwd wat je bedoelt met je laatste regel: Besef wel dat er altijd hoop is. Leuke vraag ter overweging. Hoe ziet die hoop eruit?
Marleen a.k.a. Larissa
Marleen / Larissa. Jammer dat je eigen vader zo handelt. Ik hoop dat dit niet uit haat voortkomt maar ergens, in ieder geval voor een deel, is gebaseerd op liefde.
***Besef wel dat er altijd hoop is. Leuke vraag ter overweging. Hoe ziet die hoop eruit?*** Dat is lastig, als je in god gelooft kan dat je religie zijn. Echter, ik ben niet religieus.
Het is vrij gemakkelijk om in artikelen in te spelen op emotie, vooral bang en boos maak artikelen zie je veel. Heel covid was allemaal angstporno waar alle media in meegingen. Zelfs bij de alternatieve media werd men bang gemaakt. En boos gemaakt want Soros of Bill Gates.
Uiteraard zijn er enge dingen gaande, en is het goed een beetje bang te zijn. Ik wil zo weinig mogelijk inspelen op angst. Dat mogen de andere media doen. Vandaar dat ik positief wou eindigen met het feit dat er hoop is. Zonder dit goed toe te lichten. Die hoop is voor mij dat mensen zich bewust worden. En zich minder snel laten manipuleren (ik zou mijn eigen doelstelling, mensen die zich minder laten manipuleren, teniet doen als ik mensen op mijn beurt manipuleer door angst en boosmaak artikelen)
*** De teleurstelling dat de Libertarische beweging in Nederland dit onderwerp maar lastig (of beangstigend?) vindt en bochten wringt om haar eigen principes om maar niet stelling in te hoeven nemen *** Hier zit de LP met zichzelf in de knoop, men is ook voor vrij reizen. Het standpunt dat op de afgelopen ALV is aangenomen schaft de speciale positie van asielzoekers overigens af. Nederland hoeft dan niet langer mensen met een zielig verhaal op te nemen. Dit is iets dat men niet in veel andere partijprogramma’s zal vinden. De afschaffing van het recht op asiel. Aan de andere kant is dan wel weer eenieder welkom die voldoende geld heeft, of over iemand beschikt die garant staat. Dus men komt niet ten laste van de overheid en men moet dus in het eigen bestaan voorzien, of iemand hebben die dat voor je doet. https://standpunten.stemlp.nl/standpunt/migratie/ Gelukszoekers de slechts uitkeringen wensen kiezen dan waarschijnlijk andere landen uit, het is volgens mij in ieder geval een verbetering ten opzichte van nu
Comments are closed.