Overgenomen van libertair perspectief, Edwin Delsing

Helemaal onverwacht was het niet, maar de omvang van de boerenprotesten laten ons versteld staan. In elk land van de Europese Unie staan boeren op en protesteren massaal en tegelijk tegen de maatregelen ten gevolge van de “Green Deal” van de Europese Unie. In het begin zaten we een beetje meewarig naar de Franse boeren te kijken – ‘nou, die kunnen er wat van’ – terwijl de door BBB gesuste Nederlandse boeren hun regenten nog even vriendelijk met rust lieten. De Franse boeren maakten er een show van. Een leegstaand overheidsgebouw in Narbonne werd even afgefakkeld. Autobanden op de rails gesmeten, asfalt op een autoweg werd omgeploegd, lokale prefecturen met gier bespoten, en plotseling gingen ze alle inritten van autowegen blokkeren. En lokaal gingen duizenden schapen de wegen op. En toen begon het beleg van Parijs en van haar belangrijkste “buik”: de engrosmarkt in Rungis. De grootste markt voor vers voedsel ter wereld. Zonder Rungis heeft Parijs nog voor 3 dagen voedsel. Macron vond dat 15.000 agenten Parijs moesten bewaken. Dus gingen de boeren niet de stad in maar sloten de toevoerwegen buiten Parijs af.

Qu’ils mangent de la brioche! *

De Franse staat heeft overigens moeite zijn agenten te motiveren. Een hoop zitten er “overspannen” thuis. Een manier om niet te hoeven meedoen. Het beste kanaal om nieuws en eerlijke getuigenissen te vinden is X. Daarvandaan stamt ook de illustratie die laat denken aan het verhaal van de Toren van Babel.

Er zijn heel wat mensen die achter de boeren staan. In Frankrijk waren dit naar de laatste schatting 89% van de bevolking. In de rest van Europa kunnen we een gelijk patroon verwachten. Nauwelijks waargenomen waren er in Duitsland tegelijk ook de grootste boerenprotesten ooit, maar ze waren veel te goed georganiseerd: er liep niks mis. Geen politiegeweld. Geen individuele “Ausraster”, geen gebouw in de fik, geen echte opstand.

Maar toch, intussen is de vonk overgeslagen. Spaanse, Portugese, Belgische, Nederlandse, Schotse, Ierse, Oostenrijkse, Poolse boeren zijn massaal op hun trekkers richting hoofdsteden gegaan. In Brussel is het Europees Parlement onder beleg. Waar zitten al die parlementariërs nu?

Qu’ils mangent de la brioche !

Libertaire gedachten

Wat me zorgen baart is dat sommige mensen – en daaronder zijn ook boeren – nog steeds menen dat er met regeringen te praten valt. Je moet niet naar Brussel willen gaan om met de bureaucraten te práten, je moet daar gaan schoonmaken. Mijn wens als Libertariër is, dat het hele schorriemorrie van de EU, bureaucraten, ambtenaren, de lobbyisten en politici van het regenteske, hooggeplaatste en fantasieloze soort à la Rutte en Macron, met pek en veren uiteindelijk naar Frans-Guyana worden verscheept. Liefst per container. Disclaimer: dit is geen oproep tot lijfelijk geweld. Dat moet natuurlijk eerst van de Eurocraten komen, waarna zelfverdediging moreel gerechtvaardigd is. Volgens de laatste Twitter/X-berichten zou de politie daar niet graag aan meedoen. In Vlaanderen heeft de politie al openlijk hun steun betuigd aan de boeren en in Frankrijk zijn er berichten dat politiemensen hun kopmonturen demonstratief afzetten.

Alle mensen, die anderen de wet willen voorschrijven, die op de bureaucratie willen parasiteren, die mogen wat mij betreft met dezelfde scheepspost mee naar Frans Guyana. In Nederland zal het dan een stuk leger – en rustiger – worden. Dan komt er ook weer meer plaats voor scharrelmensen.

De gedachte, dat een grote stad als Parijs of Brussel gemakkelijk op rantsoen gezet kan worden – of het nu door de overheid of door de boeren wordt gedaan – geeft diegenen gelijk, die zich aan de lethargische Netflix-samenleving onttrekken en het platteland opzoeken in de meer ontvolkte gedeeltes van Europa of nog verder weg. Ze ontdekken daar dat het een voordeel is om in een bos-, wild- en boerrijke omgeving te wonen en met brandhout je eigen huis warm te stoken. Dat een stroomgenerator met een voorraadje benzine ernaast een echte asset is. Dat de aardappels bij de boeren voor 6 euro per 10 kilo te koop zijn en dat het goed is om er in de winter een voorraadje van te hebben. Deze mensen herontdekken het belang van (drink)water, het immense belang om wat grond in eigendom te hebben, en goede buren die je nooit zullen verklikken. Gemeenschappelijk is de afkeer van de belastingstaat.

Veel boeren en vissers zijn al generaties lang vrije en vrijgevochten mensen. Het is de groep die, nadat ze zich met subsidies heeft laten inpakken, nu (als eerste?) hard aangepakt wordt door de Europese neocommunisten. Ze worden wel met de kanarie in de kolenmijn vergeleken, want de dreigende existentieroof zal aan weinigen voorbijgaan. De boeren zijn wakker geworden en weren zich. Historisch is, dat ze in vrijwel alle landen van Europa tegelijk opstaan tegen de macht van de EU. Maar velen zijn zó gewend om met overheden te praten, dat ze in hun opstand ambivalent zijn geworden. In Nederland even ambivalent als hun nieuwe partijen BBB en NSC: “gematigd”. In Frankrijk is het met die matigheid wat voorbij. Gabriel Attal, de Franse premier, smeekte via de mainstream media: “We horen jullie, we willen met jullie praten”. Hij wilde als “tegemoetkoming” de “subsidie” op diesel weer aan de boeren teruggeven. Dat “aanbod” is belachelijk. De slavendrijver die belooft dat het rumrantsoen gehandhaafd blijft. Vervolgens zijn er vorige vrijdag meer concessies gedaan en is het op last van de Franse boerenbond dit weekend weer wat rustiger in Frankrijk. Overigens, Attal is 34 jaar oud, een soort Trudeautje met een “Master of public affairs”. Een bestuurskundige, die riskeert heel snel een on-persoon te worden. Veel Fransen schijnen die mening te delen.

Misschien geïnspireerd door het Franse “succes”: in Nederland lijken de protesten in hevigheid wat toe te nemen. Boeren begrijpen de libertarische principes onbewust heel goed: zelfbestemming, eigendom en non-agressie. Ze begrijpen die non-agressie nog beter dan ik, want ze hebben het vermogen om kalm te blijven en hun belangen vreedzaam te behartigen. Het geweldexces moet van de bureaucratenmaffia komen. Pas dan zal de vlam écht in de pan slaan. Tot dan zal er hoogstens honger dreigen voor stedelingen.

Geduld. Het is een moeizaam proces, maar de wereld wordt steeds libertarischer! Leve de vrijheid, carajo!

*) De uitspraak werd lang na de Franse Revolutie toegeschreven aan Marie-Antoinette, echtgenote van koning Louis XVI van Frankrijk vóór de Franse Revolutie. Toen ze erover geïnformeerd werd dat de Franse bevolking honger leed omdat er geen brood meer was, zou ze uitgeroepen hebben: Qu’ils mangent de la brioche! – dat ze dan cake eten! De uitspraak gaat in werkelijkheid  terug op een passage uit de « Confessions » van Jean-Jacques Rousseau (1765) : “Enfin je me rappelai le pis-aller d’une grande princesse à qui l’on disait que les paysans n’avaient pas de pain, et qui répondit : Qu’ils mangent de la brioche. » De prinses in kwestie was waarschijnlijk Madame Victoire, een van de dochters van Louis XV. Deze adellijke dame stierf niet onder de guillotine, maar aan borstkanker, in 1799.

De Franse president Macron was deze week te gast bij de koning van Zweden. Bizarre filmopnames van het koninklijke banket deden de ronde op X. De Fransen zijn “en colère”. En niet alleen de boeren.