Bij het overwegen van bezwaren van Statisten tegen anarchistische oplossingen, kunnen de volgende zes vragen nuttig zijn:
- Lost de overheid het probleem daadwerkelijk op?
Mensen zeggen vaak dat overheidsrechtbanken het probleem van onrecht ‘oplossen’. Het kan echter vele jaren duren voordat deze rechtbanken een vonnis vellen – en dat kost de eiser en gedaagde vaak heel veel geld. Verdedigen staatslegers daadwerkelijk burgers Beschermt de staatspolitie daadwerkelijk privé-eigendom? Lost de verzorgingsstaat het armoedeprobleem echt op? Lost de oorlog tegen drugs het probleem van verslaving en misdaad op?
- Kan de kritiek op de anarchistische oplossing ook worden toegepast op de Etatistische oplossing?
Eén van de meest voorkomende bezwaren tegen een staatloze samenleving is de angst dat in een vrije markt op de een of andere manier een politiek monopolie zou kunnen voortkomen vanuit concurrerende instanties. Met andere woorden: het anarchisme wordt verworpen omdat het anarchisme louter de mogelijkheid bevat van een politiek monopolie. Als echter het politiek monopolie zo’n verschrikkelijk kwaad is, dan moet een Etatistische samenleving – die gebaseerd is op juist zo’n politiek monopolie – nog krachtiger worden afgewezen. Immers we zouden altijd de loutere mogelijkheid van kanker verkiezen boven het daadwerkelijk krijgen van kanker.
- Wordt anarchie geaccepteerd als een kernwaarde op niet-politieke terreinen?
Er zijn talrijke domeinen waarin deze kwestie zich manifesteert. Waar anarchie zowel wordt gewaardeerd als verdedigd, zoals daten, carrièrekeuzes, opleiding enzovoort. Als anarchie in het algemeen als ‘slecht’ wordt afgedaan, dan moet dit ook op deze andere gebieden “slecht” zijn. Tenzij de persoon met kritiek op anarchie bereid is te pleiten voor een Ministerie van Dating. Ik denk dat Hugo de Jonge hier op zijn plaats zou zijn, gezien zijn grote successen op eerdere ministerposten. “Sjansen met Janssen”, wat maakt het nu uit welke frikadel je er in stopt?
- Zou de persoon die Etatisme bepleit zelf staatsfuncties vervullen?
De meesten van ons erkennen en accepteren het recht om geweld te gebruiken in een geval van zelfverdediging. Degenen die het statisme steunen, erkennen dat op basis hiervan de staatspolitie slechts een recht dat iedereen al heeft, namelijk het recht op zelfverdediging, overneemt. Een politieagent kan geweld gebruiken om een burger te beschermen tegen aanvallen, net zoals die burger zelf geweld kan gebruiken. Echter, als iemand beweert dat het moreel is om geweld te gebruiken om geld van mensen af te pakken teneinde te betalen voor openbare scholen, zou hij bereid zijn dit zelf te doen? Is hij bereid om met een pistool van deur tot deur te gaan om geld te innen voor openbare scholing? Zou hij bereid zijn dit recht uit te breiden naar iedereen in de samenleving? Zo niet, dan heeft hij twee tegengestelde ethische categorieën gecreëerd: de staatspolitie, voor wie dit gebruik van geweld moreel is – en voor alle anderen voor wie dit gebruik van geweld immoreel is. Hoe kunnen deze tegengestelde morele categorieën gerechtvaardigd worden?
- Kan iets tegelijkertijd vrijwillig en dwingend zijn?
Iedereen erkent dat een daad niet tegelijkertijd zowel “verkrachting” als “vrijen” kan zijn. Voor verkrachting is geweld nodig, omdat het slachtoffer niet wil; bij vrijen niet. Omdat geen enkele handeling zowel vrijwillig als dwingend kan zijn, kunnen Etatisten zich niet beroepen op het principe van “voluntarisme” bij het verdedigen van het geweld van de staat. Statisten kunnen niet zeggen dat we “het eens zijn” om belast te worden, en dan zeggen dat belastingheffing dwingend moet zijn. Als wij akkoord gaan met belastingheffing is de dwang onnodig – als we het niet eens zijn met belastingheffing, dan worden we tegen onze wil gedwongen.
- Verandert politieke organisatie de menselijke natuur?
Als mensen genoeg om de armen geven om op sociale zekerheid te stemmen, dan zullen ze genoeg om de armen geven om particuliere liefdadigheidsinstellingen te financieren. Als mensen genoeg om de ongeschoolden geven om op staatsscholen te stemmen, zullen zij ook genoeg doneren aan particuliere scholen. Het verwijderen van de Staat zal niet de menselijke natuur fundamenteel veranderen. De welwillendheid en wijsheid waar de democratie op vertrouwt, zal niet op magische wijze worden omgezet in koud egoïsme du moment dat de Staat eindigt. Statisme is afhankelijk van volwassenheid en welwillendheid van de kant van de kiezers, de politici en ambtenaren. Als die volwassenheid en welwillendheid ontbreken, is de Staat slechts een wrede tirannie en moet worden afgeschaft. Als de meerderheid van de mensen volwassen en welwillend is, dan is de Staat een onnodige overhead, en veel te vatbaar zijn voor gewelddadig onrecht, om te mogen voortbestaan. Met andere woorden: mensen kunnen niet ‘deugdzaam’ worden genoemd als het het Etatistische argument dient, en dan ‘egoïstisch’ wanneer dat niet het geval is.
Bron: https://libertarianinstitute.org/books/voluntaryist-handbook/
De Youtube versie:
