Inez Wesky, onder meer bekend van het als advocaat bijstaan van Ridouan Taghi, heeft een indrukwekkend boek geschreven: het geluid van de stilte. Na het lezen kijk je gegarandeerd anders naar het Nederlandse rechtstelsel.

De persoonlijke belevenis

Het boek heeft verschillende niveau’s. Ieder hoofdstuk begint met een stuk vetgedrukte tekst, en soms komt dat ook midden in een hoofdstuk terug. Dit vertelt de persoonlijke belevenis van Inez Wesky van het in voorlopige hechtenis zitten en hoe het OM met haar is omgegaan. Dit is een schokkend verhaal dat eerder in een foute dictatuur thuis hoort dan in een rechtstaat. Als je weinig tijd hebt, lees dan in ieder geval de vetgedrukte teksten. Het is echter zeer de moeite waard verder te lezen, haar persoonlijke relaas is vaak een kapstok voor nog schokkendere zaken.

Ze beschrijft het zelf als een boek over strijd, macht, onmacht, compassie, een vergiftigd rechtstelsel. Maar het gaat ook in op haar overtuigingen, haar wereldbeeld, de taak als mens en nog meer.

De geheimhouder

Doktoren, priesters en advocaten hebben een geheimhoudingsplicht. Inez Wesky maakt duidelijk dat het dragen een zwaar kruis kan zijn. Maar voor het functioneren van een rechtstaat is het essentieel dat mensen deze taak op zich nemen. En dat rechters en het Openbaar Ministerie dit ook in alle gevallen accepteren. Ze beschrijft uitstekend haar worsteling met deze plicht. En maakt tot in den treure duidelijk dat dit recht in Nederland totaal is uitgehold.

De vervolgers

Er wordt een schaduwmacht beschreven van een losgeslagen deel van het OM en de politie en veiligheidsdiensten die samen met politici mensen kapot maken. Keer op keer. Een groep die bijna overal mee wegkomt, een gegeven dat overigens van alle tijden is. Macht die onmacht schept. Via een vergiftigd stelsel. Dat in naam het doel heeft mensen te beschermen. Maar slechts door een minderheid van rechtvaardigen mensen soms toch nog beschermt.

De moraal

Dit boek is een pareltje. Het begint en eindigt met deze spreuk toegewezen aan Hillel de Oudere: als ik er niet voor mezelf ben, wie zal er dan voor mij zijn? En als ik er alleen voor mezelf ben, wat ben ik dan? En als niet nu, wanneer dan? Om daarna de volgende spreuk van Hillel te citeren: Waar geen menselijkheid heerst is het aan u om te streven naar humaniteit. Kortom, je mag voor jezelf leven maar je hebt wel een taak om te werken aan een betere samenleving. Niet direct een quote die Ayn Rand zou citeren. Waar Ayn Rand zich wel deels mee kan verenigen is een andere geciteerde uitspraak: elke uitoefening van autoriteit van de ene mens over de andere waar geen absolute noodzaak voor bestaat is een daad van tyrannie.

kopen en lezen

Voor hen die denken dat Nederland over een functionerende rechterlijke macht beschikt: lees dit boek! 23 euro. Het is overigens zeer inspirerend, het gaat verder dan alleen de belevenissen van Inez Weski sinds ze verdachte is, het gaat verder dan het zware kruis van geheimhouding, het gaat verder dan de uitholling van de rechtstaat, het beschrijft de strijd tussen rechtvaardigen en de onrechtvaardigen die valselijk rechtvaardigheid claimen. Het beschrijft een deel van de millennia lang durende tragiek van de wereld. Het geeft heel veel haakjes om verder te lezen en zelfs je levensvisie te verbeteren. Inez Wesky, dank voor het schrijven van dit boek.

 

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

30 REACTIES

  1. Zette ze druk op haar

    Om gegevens over taghi vrij te krijgen ?

    Dat taghi netwerk heeft ze zoveel moeite gekost om vast te krijgen

    Ze vinden hem vervelender dan wij

    Eigenlijk is hij een anarchist. Maar wel de meest duistere soort.

    Mensen op deze site zijn van het lichte anarchisme.

  2. ‘Waar geen menselijkheid heerst is het aan u om te streven naar humaniteit. ‘

    Dat is exact waar ik aan dacht bij het doodschieten van een inbreker zonder dat daar noodzaak toe is. Humaniteit betekent ook geen geweld met geweld beantwoorden als dat niet nodig is.

    • Dat van die inbreker had ik alle details niet geheel begrepen

      Wel kan ik me voorstellen dat de adrenaline en woede dan door je heen jaagt en dat je daarop handelt

      Ik ben zelf niet van het geweld. Ik ga gevechten uit de weg. Ik kan wel vechten, maar ik ga niet vechten

      Want waarom zou je ?

      Ik bedoel. Zo’n standaard kroeggevecht, uiteindelijk zijn er toch alleen maar verliezers ? Je verliest een oog ofzo, met dat soort onzin. Allemaal om eventjes je ‘mannelijke eer’ te bewijzen.

      Ik ben ook te onverschillig ervoor, denk ik. Ik wil niet met mensen praten, ik wil ook niet met ze vechten, ik wil ze eigenlijk niet eens zien, waarschijnlijk haha

      Ze zijn lucht voor mij.

    • Ik volgde laatst op youtube zon verhaal van zo’n gast. Die dan zijn broer verloor in een kroeggevecht

      Waar die ruzie dan over ging, was dat iemand per ongeluk wat bier morste ofzo

      In de cultuur van de ‘volkse mannen’ moet je elkaar dan blijkbaar dood trappen

      En dat word dan heel erg geromantiseerd allemaal.

    • “Wel kan ik me voorstellen dat de adrenaline en woede dan door je heen jaagt en dat je daarop handelt ”

      Voorstellen, ja, maar wat betekent dat.
      Een vluchtend mens doodschieten is geen zelfbescherming maar komt voort uit een zelf gecultiveerde mentaliteit, een zelf gecultiveerde mentaliteit en gevoelens van gemeenheid, valsigheid en haat die eraan vooraf gaan. De mens is niet voor niks het enige wezen dat sadistisch kan zijn, een dier is nooit sadistisch. Een dier is ook niet angstig anders dan in het moment zelf, daarna is het over (tenzij het dier mishandeld is door een mens). Angst hebben als het niet nodig is, en agressie als het niet nodig is, is zelf gecultiveerd door de mens, en je bent dan zelf verantwoordelijk. Nou goed, het kan zijn dat iemand een trauma heeft en het niet zelf gecultiveerd heeft door bepaalde gevoelens steeds te koesteren, maar dat zijn uitzonderingen.
      Volwassenen liegen dan ook vaak tegen zichzelf, individueel en collectief door er een rationeel sausje over te gooien.

      Woede, als je niet meer bedreigd wordt, als er geen sprake is van een of ander sterk trauma is (zoals een dier ook vals kan worden gemaakt), dan in ieder geval je eigen verantwoordelijkheid, je kunt dat niet op een ander afschuiven. Wat mensen graag doen omdat ze nu eenmaal liegen tegen zichzelf, en collectief liegen.

      “In de cultuur van de ‘volkse mannen’ moet je elkaar dan blijkbaar dood trappen ”

      Inderdaad, een zelf aangeleerde collectieve mentaliteit, van een hele cultuur, of een subcultuur.

      Het is niet voor niks dat Voltaire schreef dat de mens het gemeenste dier van alle dieren is, dieren kunnen zichzelf niks aanpraten en opjutten.
      Nico de Geit illustreerde nog eens wat men historisch met dieven deed, wat voor insteek hij daar had was men weer niet duidelijk…, maar het vierendelen, raddraaien, handen afhakken, allemaal normaal geacht in die dagen, illustreert maar weer wat voor een valse sujetten mensen kunnen worden. Daar kwam soms ook nog een heel publiek op af..

    • Een paar heldere lichten kwamen nog met het argument dat ik beter naar joop.nl kon gaan, of socialist was, dus soft en onrealistisch.
      IK zou zeggen, ik ben de realist, mij maak je niks wijs, in het geval van legitimatie van het doodschieten of anderzijds om het leven brengen van een vluchtend persoon zijn het meestal rationaliseringen gebaseerd op individueel of collectief zelfbedrog, zelfgekoesterde haat, valsigheid, grote intolerantie, en gemeenheid die het motief zijn.
      Geen begrijpelijk menselijk handelen, maar zelf aangeleerd en gelegitimeerd door zelfbedrog. Het begrijpelijke ligt dan in de gebruikelijke menselijk gemeenheid.

    • Ik ben nogal moe, vandaag, Johannes

      Ik reageer er later op

  3. Een advocaat verdedigt niet de dader en evenmin de daad, maar een verdachte, de mens tegen de overheid in de rol van politie en vervolger. Een advocaat hoeft niet alles van een verdachte te weten. Een advocaat hoeft alleen maar dat te weten wat genoeg is om deze rol te vervullen. Al het meerdere is biecht. Een advocaat hoeft niet te weten of een verdachte schuldig is of niet bijvoorbeeld. De biecht legt de verdachte maar af in de kerk. Als advocaat zou ik daar de grens trekken. Wil een verdachte de advocaat meer dan het benodigde vertellen, zou ik weigeren de verdachte nog langer te verdedigen. Je weet dat daar geduvel van kan komen.

    • “Een advocaat hoeft niet te weten of een verdachte schuldig is of niet bijvoorbeeld. ”

      Daar moet nog bij gezegd worden dat het hele systeem van aanklager en verdediger bestaat om redelijkerwijs te bewijzen of een verdachte echt schuldig is of niet. Zelfs als een verdachte zelf tegen de advocaat zegt schuldig te zijn, hoeft dat niet zo te zijn. Er zijn voorbeelden waar anderen de schuld op zich hebben genomen van wat een vriend of familielid gedaan heeft, het kan ook voorkomen dat mensen door de psychologische overmacht en dwang tijdens verhoor gaan denken dat ze schuldig zijn.

    • Een andere situatie waar een schuld pleiten aan de advocaat niet als ultiem bewijs kan worden gezien is erecodes onder criminelen. Het kan zijn dat een dader buiten beeld blijft, en het kan zijn dat van twee daders de ene de ergste misdaad in zijn schoenen geschoven krijgt, en vanuit de erecode het niet verteld dat de ander het gedaan heeft.

      Dus het volks argument ‘hoe kan je mensen verdedigen waarvan je weet dat ze schuldig zijn’ gaat niet op. Het proces is ervoor om dat te bepalen, niet de advocaat.

      • De rechter maakt van een verdachte een vrij man of een veroordeelde. Een rechter bestempelt een verdachte niet tot dader. Een dader is soms onschuldig. En een onschuldige soms de dader. Een advocaat ziet er op toe de overheid netjes binnen de lijnen kleurt.

      • “Een dader is soms onschuldig.”

        Als je het jargon in orde wilt hebben dan wordt het: een verdachte of veroordeelde is soms onschuldig. ‘Dader’ impliceert schuld.

    • Het kan overigens ook gebeuren dat een advocaat adviseert om schuldig te pleiten, omdat onschuldig pleiten, als het bewijs voor schuld te groot lijkt, tot een zwaardere straf kan leiden. Het kan best zijn ook als het bewijs overwegend voor schuld pleit, dat iemand toch niet schuldig is. Er zal best ten alle tijde een percentage onschuldigen in de gevangenis zitten.

  5. Als een verdachte wordt vrijgesproken, heeft de opsporing mogelijk gefaald of de vervolging.

      • In de fase waarin informatieverstrekking overgaat in biecht. En dat maakt een advocaat chanteerbaar zodat hij of zij geneigd zal zijn medewerking te verlenen aan bijvoorbeeld uitwisseling van informatie.

      • Verschoningsrecht is geen vrijbrief. Een advocaat moet zijn werk goed kunnen doen. Hij of zij hoeft niet alles te weten. Een verdachte kan zijn voordeel doen met meer te vertellen dan nodig. De verdachte maakt de advocaat chantabel.

      • ” Een verdachte kan zijn voordeel doen met meer te vertellen dan nodig. De verdachte maakt de advocaat chantabel.”

        De mate waarin die advocaat daarvoor gevoelig is, een soort van emotionele chantage? zal dan moeten blijken uit daden.

  7. De rechtspraak is te belangrijk om aan de overheid over te laten.

    • Leuke slogan, en wie suggereer je dan dat het moet doen en erbij betrokken raken, anders dan advocaten?

    • @Hijseenberg. Alleen de dader weet hoe het zit. De dader kent de waarheid. Een advocaat noch de rechter noch de politie noch het OM kennen de waarheid. Dat probleem blijft aan wie je de opsporing vervolging of rechtspraak ook toevertrouwt. Dat “probleem” wordt opgelost door (slechts) te voldoen aan de vereisten die de wet stelt. Typisch voor “schuld” is dat je die krijgt. Schuld wordt uitgedeeld. En zolang dat uitdelen “eerlijk” gebeurt, is het oké.

    • Inderdaad.

      Het is op 6 mei om 6 over 6 elke keer weer tijd om stil te staan bij de moord die de kroon heeft gepleegd.
      Inderdaad 666.

      De zondebok volkert van der graaf is zelfs door de rechtbank beschermd.

      Letterlijk uit het vonnis van de rechtbank :

      “Weliswaar heeft naar het oordeel van de strafkamer de aanslag geen gevaar opgeleverd voor het voortbestaan van de democratie, … Anders dan de officier van justitie meent heeft verdachte door zijn handelen het verkiezingsproces als zodanig niet onherstelbaar beschadigd.”

      Opdat we nooit vergeten dat er geen recht bestaat in nederland en dus alleen volkstribunalen ons gaan redden.

      http://www.deepjournal.com/p/2/a/nl/628.html

    • Bertuz,

      Er is een probleem van een hele andere aard.
      Het bestaan van het fenomeen topadvocaat, en ook advocaat, als expert zijnde waarvan men afhankelijk is, verteld dat het hele rechtssysteem pervers en over-complex is.
      Een advocaat vertelde dat cliënten de meest slechte vertegenwoordigers van zichzelf zijn, dat ze zichzelf vaak in de voeten schieten. Nou kan ik me voorstellen dat sommigen koppig-dom zijn, maar in een gezonde polis zou ieder die het waardig is om citizen te zijn, als citizen betrokken moeten zijn bij dat rechtsysteem, en inzicht moeten hebben hoe het werkt, en moeten kunnen weten hoe dat werkt. Dat betekent natuurlijk wel dat alleen diegenen citizen kunnen zijn die aan bepaalde voorwaarden voldoen.
      Net zoals iedereen geacht wordt de wet te kennen, wat momenteel niet mogelijk is vanwege de gigantische woekering van wetten, kent men het rechtssysteem niet vanwege haar perversiteit en overmatige complexiteit.

      In bredere zin is het fenomeen expert, de expert die veel invloed heeft, een teken van perversiteit en over-complexiteit. Dat leidt ertoe dat de burger geen burger is in de klassieke zin, maar een cliënt die afhankelijk is van hogepriesters en medicijnmannen, die op zich een klasse apart gaan vormen op basis van specialismen, een klasse van learned ignoramussen die ook geen brede kennis hebben, maar los staan van de samenleving.

      Dus ik zou de frase herformuleren:

      De rechtspraak is te belangrijk om aan experts over te laten.

  8. Een rechter veroordeelt een verdachte niet tot dader. Omdat daders onschuldig kunnen zijn. Vandaar dat een rechter een verdachte tot een veroordeelde maakt. Er mankeert niets aan mijn schrijfsel.

  9. Reactie is @Johannes. Ik heb mijn jargon op orde. Zie hier vlak boven.

    • Een dader kan niet onschuldig zijn…, een verdachte kan onschuldig zijn.

      • Met deze zin “Een rechter veroordeelt een verdachte niet tot dader” richt ik mij tot de lezer om uit te leggen dat een rechter slechts tot een veroordeling kan komen. Mijn jargon is in orde. Jij herhaalt slechts wat ik al gezegd heb. Mijn ervaring is dat veel mensen moeite hebben met deze uitleg. Vandaar. Jij hebt het begrepen. Bravo.

  10. Een professionele schurk heeft maling aan de wet. Waar mogelijk zal hij het systeem wel in zijn voordeel willen benutten. Dat kan hij doen door een advocaat veel meer te vertellen dan nodig is voor zijn verdediging. Door dat te doen, krijgt hij macht over de advocaat zo van “ik heb je dit in goed vertrouwen verteld, mocht je dat doorvertellen, dan weten mijn vriendjes je te vinden”.

Comments are closed.