Het is Pasen, een deel van de wereldbevolking herdenkt een opstanding uit de dood. Wellicht is dit een mooi verhaal over leven en dood.
In de baarmoeder van een moeder lagen twee baby’s.
De een vroeg aan de ander: “Geloof jij in het leven na de bevalling?” De ander antwoordde: “Waarom natuurlijk. Er moet iets zijn na de bevalling. Misschien zijn we hier om ons voor te bereiden op wat we later zullen zijn.”
‘Onzin,’ zei de eerste. “Er is geen leven na de bevalling. Wat voor leven zou dat zijn?”
De tweede zei: ‘Ik weet het niet, maar er zal meer licht zijn dan hier. Misschien lopen we met onze benen en eten we uit onze mond. Misschien zullen we andere zintuigen hebben die we nu niet kunnen begrijpen.’
De eerste antwoordde: “Dat is absurd. Lopen is onmogelijk. En eten met onze mond? Belachelijk! De navelstreng levert voeding en alles wat we nodig hebben. Maar de navelstreng is zo kort. Leven na de bevalling moet logischerwijs worden uitgesloten.”
De tweede hield vol: ‘Nou, ik denk dat er iets is en misschien is het anders dan hier. Misschien hebben we dit fysieke snoer niet meer nodig.’
…..
bron: “Your Sacred Self” van Dr. Wayne Dyer
Vervang op deze heilige meubelboulevarddag de baarmoeder door de huidige maatschappij en de bevalling door anarchie en zelfstandig leven. Overweeg de navelstreng die je met de overheid voelt eens een beetje los te snijden. Word uiteindelijk hergeboren als een zelfstandig volwassen wezen.
prettige tweede paasdag
Alle historische en contemporaine filosofieën/levenswijzen die werkelijk individualisme voorstaan beginnen met het losmaken van de slavernij van bezit. Ontwakende individualiteit zal zich als eerste van de ellende van bezit, van het constante streven naar bezit, het moeten onderhouden van bezit, het verdedigen van bezit, losmaken, of in ieder geval bezit tot een minimum beperken.
Knip de navelstreng van afhankelijkheid van bezit door, pas dan kan je een zelfstandig wezen worden. Bezit en individualiteit zijn zaken die strijdig zijn met elkaar.
Mooi, smijt je computer het venster uit!
Die computer is dan waarschijnlijk via een lease contract.
Voor de rest krijg ik steeds meer de indruk dat Johannes geheel naakt of met een jute zak als kleding in een lege cel van een klooster leeft. Uiteraard in lijn met zijn betogen over de oude adelstand.
En alsof de ‘duvel ermee speelt’ is er iets dat met zijn naam en opinies over de adelstand resoneert.
De Johanniter Orde is een Ridderlijke Orde met een protestants-christelijke grondslag. De Orde is in 1099 gesticht als de Ridderlijke Orde van het Hospitaal van Sint Jan en heeft dan ook een rijke historie. Het lidmaatschap is voorbehouden aan diegenen, die tot de Nederlandse adel behoren en voldoen aan de voorwaarden die de Orde aan het lidmaatschap stelt.
bron https://www.johanniter.nl/orde/
Crackbrain & meester fantast Zero in zijn eigen wereld weer..
Het zijn overigens niet alleen contemporaine dogmatisch verdwaasde trendvolgende ‘spirituelen’ die naar Oosterse landen verkassen en zo weinig mogelijk bezit nastreven, aldus in een poging om gnostici te simuleren, of vanwege een of ander religieus of quasi spiritueel dogmatisme. De historische aristocratie maakte er een zaak van om zo weinig mogelijk last van bezit te ondervinden en zoveel mogelijk tijd en energie te hebben voor zaken van belangrijker en meer individuele aard (dan wel vaak op kosten van anderen…). Dan waren er nog de dandy’s die zo weinig mogelijk bezit nastreefden in ruil voor maximale individualiteit. En zo zijn er nog vele anderen die ingezien hebben dat bezit en ontwikkeling van individualiteit strijdig zijn met elkaar, en dat de op bezit georiënteerde mens die autonomie en individualiteit claimt enigszins lachwekkend is..
Ik kaatste en kon de bal verwachten.
Verder alles goed met je Johannes?
Als meer mensen afscheid nemen van hun bezittingen is het gedaan met je individualiteit. Je behoort dan tot een groep. Van bezitlozen. Moet je buurman je naar het ziekenhuis brengen, omdat je geen fiets of auto hebt. Bezit en individualiteit zijn niet strijdig met elkaar. En ze hebben niets met elkaar te maken. Zo heb ik iemand gekend die geen afspraken meer wilde maken. Want dat is slecht voor de spontaniteit. Spontane encounters zijn leuker. Net of je spontaniteit kan afdwingen. Net of afspraken spontaniteit in de weg staat of uitsluit. Je argument is niet meer dan een autoriteitsargument.
Tussen de 10e en de 16e eeuw stond Aristoteles in het onderwijs centraal. Mensen die dat onderwijs hadden doorlopen waren min of meer doordrongen van stoïsche fysica en metafysica. Logisch dat er vanuit zowel fysisch als metafysisch perspectief naar een fenomeen als Pasen werd gekeken.
Het fysische deel, de Heilige Anarchist (Nietzsche noemt Jezus ‘Heilige Anarchist’) die de gevestigde macht tart, de tempel in gaat en geweld gebruikt tegen de geldwisselaars. Even later hangt hij aan het kruis. (Vind je het gek dat de Joden/materialisten hem dood wilden hebben?!)
Maria bij zowel de kruisdood als de wederopstanding (Godin van de Geboorte), als Goddelijke begeleider, onaangetast, maagdelijk, onoverwinnelijk, Meest Beminnelijk. (Jezus herrijst, vind je het gek met de onoverwinnelijke Godin van de geboorte aan je voeten?!)
Jezus, bij het verzoek door de Joden aan Pilatus om de Zoon van God/Koning der Joden te doden, geeft aan dat dit een volledig metafysisch dingetje is. De Joden proberen op fysische wijze invloed uit te oefenen. Pilatus, zwaar deterministisch, wast zijn handen in een kom water en legt de gevolgen volledig bij de Joden/materialisten neer:
https://www.youtube.com/watch?v=ZDKjgfBQ2z8
De kruisdood van Christus, het breekpunt van het verbond dat er ooit was tussen God en de Joden/ de materialisten. Van fysisch verbond naar metafysisch verbond, van oud naar nieuw testament.
De kruisdood en wederopstanding van Christus laat zien dat metafysica boven fysica staat, Goden staan boven mensen. Het fysische is niet meer of minder dan een schaduw van het metafysische.
Pasen is het feest van de geboorte, de wedergeboorte, de eeuwige wederkeer, het leven en de almacht van God/ de Goden/het metafysische. Je kunt het proberen te doden, maar dat is zinloos, het komt toch altijd weer terug. Je moet je plek beseffen als mens.
Het verhaal over Maria, altijd maagd gebleven, geeft geboorte aan een zoon. De Zoon scheldt de Joden de huid vol, weigert zich aan hen te onderwerpen, gebruikt geweld tegen hen. De Joden willen de Zoon dood hebben, ze krijgen wat ze willen. De Zoon herrijst.
Fotootje: ik zelf met Maria, Paaszondag heel vroeg bij het graf:
https://nl.pinterest.com/pin/306667055867773932/
Het Pasen en Kerstmis gaat door de cultuur waarin ik leef geheel aan mij voorbij. Het is door dit artikel dat ik dacht, het bestaat nog. Het enige is dat hier ook krokussen bloeien en dan aan de gerelateerde schoolvakantie denk en een culturele link maak. Ik ben wel een gedeeltelijk product van Nederland via de conditionering, daar ben ik blij mee, we zijn/waren?, best wel toffe eigenheimers en weten van aanpakken en iets afmaken.
.
‘Vervang op deze heilige meubelboulevarddag ‘
Een prachtige uitdrukking!
Daar wordt ik vrolijk van en heb nu een vrolijk Pasen zoals op de foto staat geschreven.
Ik heb dat heilige ritueel ooit met tegenzin moeten ondergaan. Want ‘ze’ had haar zinnen op een nieuw bankstel gezet.
Vervolgens hebben we nog de Heilige Graal van de winnaars bij het voetballen de Gedoopte wielrenners van de Tour de France en de Heilige koe van de weg in de Formule 1 races.
Het verhaal is leuk verzonnen. Het zwakke punt is dat diegene die de eerste vraag stelde later antwoord met onzin er is niets en de rest ook met stelligheid tegenspreekt.
Als deze dat zo zeker weet dan zou deze de vraag niet eens gesteld hebben. Maar goed het zijn nog ongeboren babies die kan je nog niet veel kwalijk nemen. Misschien is de schrijver beroemd maar nog niet helemaal los van zijn placenta.
Als de metaforische draai die eraan gegeven wordt uit jouw koker komt dan vindt ik het respect waardig. In elk geval zit er iets in om als je thuis komt van het Paasmeubel ritueel het enige contemplatie waardig.
Als je verder uitzoomt op de metafoor in relatie tot de maatschappij en daar voorbij. Dan kan je uitkomen op, dat voor creatie een gevend/schenken en ontvangend aspect nodig zijn, en alles wat vorm gekregen heeft zich in de ‘Cosmische baarmoeder ‘ afspeelt. Het wordt ook wel de dans van polariteiten genoemd. Waarbij het ontvangende aspect het schekkende kan uitdagen om te schenken. Beide zijn verschillende aspecten van een eenheid.
Hoofddoekjes en sluiers verschijnen pas later op het toneel.
Op het microcosmos niveau via het Hermetische axiom ‘zo boven zo beneden’ Een schilder schenkt de verf aan het ontvangde medium het blanco doek. Zonder schilder geen creatie en zonder een blanco doek ook niet. Verder heeft de man ook vrouwelijk aspecten en andersom. Een vrouw kan net zo goed een schilder/schenker zijn . Tevens kan het aspect van het geslacht via geboorte minder dominant zijn.
Lang leve de verschillen zonder dat geen spel en een saaie boel.
Frutsel je zelf de IKEA buit wat in het hol gesleept is in elkaar of besteed je dat uit?