Psychologisch Momentum

Vrijspreker: U merkte op dat veel mensen een psychologisch momentum hebben. Wat bedoelt U daarmee?

Opperdienaar: bijvoorbeeld de houding: Ik ben 100 miljoen waard, maar klink als Bernie Sanders en geef de rijken overal de schuld van. Alsof de persoon in kwestie niet door heeft dat hij inmiddels 100 miljoen waard is en nog leeft in zijn leven als straatvechter.

Of: Wij plegen genocide, maar klinken als slachtoffers van genocide. Alsof we niet doorhebben dat de rollen omgedraaid zijn.

Of: We hebben alle instituties veroverd en dicteren ons wereldbeeld aan iedereen, maar doen alsof we nog deel uitmaken van het verzet.

Het wordt ook wel hypocriet genoemd maar ik denk dat deze mensen echt in hun collectieve jeugd vast zitten, niet dat ze bewust liegen. Hun identiteit, vriendenkring en inkomen zitten zo verweven, dat de nieuwe realiteit erkennen, teveel zou kosten, zowel sociaal als financieel.

Het is niet zo dat dit bij iedereen het geval is. De meeste mensen bijvoorbeeld, geven uit alsof ze 100 miljoen waard zijn terwijl ze blut zijn. Ze zijn net de bijstand uit met 1 been en schalen hun uitgavenpatroon in verbluffende snelheid omhoog, zodat verblijf in de onderklasse gegarandeerd is. Zo houden ze hun Identiteit, vriendenkring en inkomstenbron gelijk, alleen op een andere manier:zelf-sabotage

OF je blijft geloven dat je street fighter bent met je 100 miljoen, OF je schaalt uitgaven zo op dat je terug valt in armoede.

Als laatste voorbeeld misschien nog ’the moral high ground’. Je bent hem al lang kwijt die moral high ground, maar gedraagt je alsof je deze nog volledig in bezit hebt. 80% van de declaraties van de EU zijn veroordelingen van andere landen. Het ‘finger wagging’ is het enige wat de EU nog exporteert.

Voor het westen is het nu heel normaal te onderhandelen zonder ook maar de intentie te hebben je beloftes na te komen. Navo uitbreiding, Minsk akkoorden (alleen gedaan om tijd voor herbewapening te winnen), met Iran onderhandelen maar tegelijkertijd bombarderen.

Vrijspreker: Is het niet zo bij oorlog dat als je zo smerig mogelijk speelt, je het meeste kans op winnen hebt?

Opperdienaar: Ooit was het gebruikelijk ten strijde te trekken door in een rijtje te gaan staan met een felgekleurd uniform en op elkaar te schieten. Dat was eervol oorlog voeren. Ik denk dat de kolonisten niet zo tegen de Britten vochten bij de onafhankelijkheidsoorlog en dat ze daarom de Britten versloegen.

Maar dat gebruik was naast eervol, ook dom. Door je niet aan je woord houden roep je veel meer ellende over je af. Denk aan het stelen van de Russische reserves (niemand vertrouwt ze nog, zeker gezien het onwaarschijnlijke verhaal dat ze alleen de rente gebruiken. Do the math). Natuurlijk heeft vertrouwen ook momentum, maar komt te voet en gaat te paard.

Je moet er van uit gaan dat het westen niet meer kan onderhandelen en alle oorlogen nu moet winnen. Wie kan het westen immers nog vertrouwen? Ze hebben meerdere keren aangegeven onderhandelen alleen te gebruiken als wapen. Het is net zo iets als ambulances gebruiken voor troepentransporten. Slim! Roept iemand met korte tijdspreferentie, want daar mogen ze niet op schieten. Je hoeft geen game theorie expert te zijn om te zien waar dat eindigt.