Qua oorlogsvoering zit de mensheid nu in de vijfde generatie. Voor het historisch besef van het wapengekletter zien de voorgangers er als volgt uit:
Eerste generatie: Napoleontische tijd, met vuurwapens en dienstplichtige legers.
Tweede generatie: Amerikaanse Burgeroorlog; landen uit de Eerste Wereldoorlog spendeerden enorme hoeveelheden mensen en materiaal aan oorlogsvoering.
Derde generatie: Tweede Wereldoorlog – gepantserde, mechanische oorlogsvoering; hoge wendbaarheid en toenemende internationale samenwerking.
Vierde generatie: Oorlog ten behoeve van een filosofie (bijv. ‘democratie’) in plaats van het landsbelang waarbij het onderscheid tussen oorlog en vrede, slagveld en veilige haven vervaagde. 
In augustus 2005 kwam analist Thomas X. Hammes in Contemporary Security Policy met de volgende definitie voor Vierde generatie oorlogsvoering (4GW):
“4GW maakt gebruik van alle beschikbare netwerken – politieke, economische, sociale en militaire – om de politieke besluitvormers van de vijand ervan te overtuigen dat hun strategische doelen onhaalbaar of te kostbaar zijn voor het beoogde voordeel. Het is geworteld in het fundamentele principe dat een superieure politieke wil, mits correct ingezet, grotere economische en militaire macht kan verslaan.
4GW probeert niet te winnen door de militaire strijdkrachten van de vijand te verslaan. In plaats daarvan, door guerrillatactieken of burgerlijke ongehoorzaamheid te combineren met de zachte netwerken van sociale, culturele en economische banden, desinformatiecampagnes en innovatieve politieke activiteiten, valt het de politieke wil van de vijand rechtstreeks aan. 4GW bestrijkt het hele spectrum van menselijke activiteit – politiek, economisch, sociaal en militair. Politiek gezien betrekt het transnationale, nationale en subnationale organisaties en netwerken om de boodschap over te brengen aan de doelgroepen. Strategisch gezien richt het zich op het breken van de wil van besluitvormers. Het gebruikt verschillende wegen om verschillende boodschappen over te brengen aan verschillende doelgroepen. Deze boodschappen dienen drie doelen: de wil van de vijand breken; het overtuigen van de eigen bevolking dat oorlog noodzakelijk en goed is en ervoor zorgen dat neutrale partijen neutraal blijven of de zaak stilzwijgend steunen.
Operationeel verspreidt het die boodschappen op verschillende manieren, van grootschalige, opvallende directe militaire acties tot indirecte economische aanvallen, zoals aanvallen die bedoeld zijn om de olieprijs op te drijven. Tactisch vermijden 4GW-troepen directe confrontaties waar mogelijk; terwijl ze maximale impact nastreven, gebruiken ze materialen die aanwezig zijn in de aangevallen samenleving. Om hun logistieke behoeften te minimaliseren, kunnen ze aanvallen met industriële chemicaliën, tankers voor vloeibaar aardgas of kunstmesttransporten. Ten slotte plannen 4GW-beoefenaars lange oorlogen – decennia in plaats van maanden of jaren. “Kortom, 4GW is politiek, sociaal (in plaats van technisch) genetwerkt en heeft een lange duur. Het is de antithese van de hightech, korte oorlog die het Pentagon voorbereidt.”
Naarmate de 21e eeuw vorderde, ontstond het idee van vijfde-generatieoorlogvoering. In deze versie zijn oorlogstactieken geëvolueerd en omvatten ze methoden van social engineering, aanvallen op cyberbeveiliging en de verspreiding van desinformatie. Veel gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 vertoonden sporen van vijfde-generatieoorlogvoering, met het hacken van e-mails en de verspreiding van desinformatie via internet en sociale media. Vijfde-generatieoorlogvoering was uniek, omdat veel groeperingen binnen de VS tactieken gebruikten om hun politieke agenda te versterken.
Een andere term die het gebruik van dit type elektronische operatie voor militaire en politieke doeleinden beschrijft, is mogelijk “Cyberoorlogvoering”. De eerste cyberoorlogvoering vond mogelijk plaats vóór de presidentsverkiezingen van 2016. In 2010 werd naar verluidt een cyberoperatie uitgevoerd door Amerikaanse en Israëlische agenten. Bij deze samenwerking zou malware genaamd Stuxnet zijn geïnjecteerd in software die centrifuges aanstuurde die deel uitmaakten van Iraanse kernreactoren. De reactoren werden gebruikt in een Iraanse onderzoeksfaciliteit die naar verluidt splijtbaar materiaal van wapenkwaliteit voor atoomwapens produceerde. De worm zou de Iraanse centrifuges met extreme en destructieve snelheden hebben laten draaien, terwijl tegelijkertijd de besturingssoftware de storing niet kon detecteren. Deze cyberaanval zou de Iraanse nucleaire ontwikkelingsinspanningen met twee jaar hebben vertraagd.
Fast forward naar nu: is er objectief en betrouwbaar bewijs dat de bombardementen op nucleaire doelwitten in Iran succesvol waren of uberhaupt hebben plaatsgevonden ? Met de toename van kunstmatige intelligentie kan ieder gewenst beeld, video of wat dan ook het internet en de media op geslingerd worden om het volk in een permanente staat van angst te houden. Of zoals het in de film 1984 naar het boek van George Orwell gezegd werd:
“In accordance to the principles of doublethink, it does not matter if the war is not real, or when it is, that victory is not possible. The war is not meant to be won. It is meant to be continuous. The essential act of modern warfare is the destruction of the produce of human labour. A hierarchical society is only possible on the basis of poverty and ignorance. In principle, the war effort is always planned to keep society on the brink of starvation. The war is waged by the ruling group against its own subjects, and its object is not victory over Eurasia or Eastasia, but to keep the very structure of society intact.
Bron: Ebsco
