Dit zei Charles Groenhuizen bij het nieuws op de TV. Er moeten immers heel wat nieuwe huizen gebouwd en ingericht worden!

Een duidelijk voorbeeld van kortzichtige, foutieve redenering.

Het is de drogredenering van de ‘gebroken ruit’ (‘The fallacy of the broken window’ zoals omschreven in het bekende boek van Henry Hazlitt: Economy in One Lesson.)

Als iemand de ruit bij de bakker ingooit, moet er een nieuwe ruit komen. De schilder verdient daar geld mee. Hij kan daarmee naar de slager en vlees kopen. De slager gaat naar de kleermaker en koopt een nieuw pak. En zo voort. De economie in het dorp gaat bloeien! Iedereen wordt er beter van!

Maar niet heus. Als we aan het eind de optelling maken, is het resultaat dat er een ruit minder is, de bakker, en dus het dorp, is een ruit armer.

Als die foutieve redenering waar zou zijn, dan was het eenvoudig om een bloeiende economie te krijgen: gewoon veel ruiten ingooien!

Hetzelfde geldt voor de bosbranden. Aan het eind is er gewoon kapitaal vernietigd. Hetzelfde geldt ook voor een oorlog. Ook daar wordt kapitaal vernietigd en de mensheid in totaal wordt er armer door. Zelfs al zijn er bepaalde individuen of groepen die er wel van profiteren.

Frederic Bastiat wees er al op dat er in de maatschappij veel dingen zijn die de mensen ZIEN, maar ook heel veel die ze NIET ZIEN, en dus verwaarlozen in hun meningsvorming.

Zie ook vertaald artikel Von Mises instituut:

Zal een Oorlog Welvaart brengen?

http://www.libertarian.nl/artikelen/article021018_101621.html

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Dat is de grootste denkfout, die vooral collectivisten maken en dat is dat schade en rampspoed goed zijn voor de economie en Charles Groenhuizen is hierop geen uitzondering. Dit komt voor uit de consumptietheorie van J.M. Keynes, die vond dat de mate van consumptie de groei van de economie en daarbij dus de welvaart bepaalde. Helaas is dit niet het geval, want om iets te consumeren moet het eerst worden geproduceerd, waardoor dus middelen nodig zijn om dit te bewerkstelligen. Dit kan alleen gebeuren door kapitaal, d.w.z. menselijk en financieel. Als iets wordt verwoest, dan vraagt dat meer middelen, die dus worden onttrokken aan andere productieve activiteiten, dus een land verarmt daardoor, want men kan niet dezelfde middelen gebruiken voor de opbouw van verwoest bezit en voor de verdere uitbouw van productieve zaken.

Comments are closed.