Inquisitie

De afgelopen week was er een uitzending van 2 Vandaag over de verantwoordelijkheid van Wim Kok, Frank de Grave en Jozias van Aartsen over hun rol bij de pleging van oorlogsmisdaden in Joegoslavië in 1999.

Ik sta niet verbaasd dat dit proces wordt aangespannen door de heer Meindert Stelling van de Juristen voor de Vrede en H. Hupkes als vertegenwoordiger van de getroffen Joegoslavische families, maar wat mij wel heeft verbaasd is, dat het zo lang heeft geduurd, voordat de bovengenoemde politici eindelijk zijn gedagvaard voor hun medeplichtigheid aan deze misdaden.

In 1999 heb ik persoonlijk een protestbrief geschreven naar Wim Kok en hem beticht van crimineel gedrag. Dankzij internationale nieuwsbronnen was het mij al lang bekend, dat met opzet burgerdoelen werden getroffen en daarbij veel burgerslachtoffers zijn gevallen. Ook werd er gebruik gemaakt van fragmentatiebommen (cluster bombs), die alleen bedoeld zijn tegen tanks en pantservoertuigen en niet tegen burgers. Verder zijn er grote hoeveelheden verarmde uraniumbommen op Joegoslavisch grondgebied gegooid, die nu het milieu ernstige schade aandoen. Als gevolg daarvan is het aantal miskramen is enorm. De heer Wim Kok schreef mij een ontwijkende brief terug en ging niet in op de door mij gestelde feiten.

Op zich is deze reactie van Kok niet zo vreemd, want hij was in de ogen van veel Nederlanders al het ultieme schoothondje van het leugenachtige Clinton-bewind in de VS. Waar ik me wel aan stoorde was de rol, die de massa-media vervulde. In die beruchte tijd, vormden zij een soort spreekbuis voor de Rijksvoorlichtingsdienst en de NATO, met uitzondering van de VPRO, die wel degelijk een ander geluid liet horen. In november van 2003 zond deze omroep bovendien ook de aanbevelenswaardige en uitstekende documentaire Tegenlicht uit en het Nederlandse volk kreeg voor het eerst een blik op de gebeurtenissen van het zogenaamde Joegoslavië-tribunaal, het spectakel was er wel naar, want men kon het volgende zien, zoals omgekochte en meineedplegende getuigen, duidelijk niet-onafhankelijke rechters, onvoorbereide en stuntelende aanklagers. Zelfs de gewaden van deze ‘rechters’ leken nog het meest op die van de Spaanse inquisitie in de 15e en 16e eeuw.

En dat blijkt ook zo te zijn, het is niets anders dan een Haagse inquisitie, want een rechtbank kun je dit nauwelijks noemen. In het buitenland wordt het dan ook een kangeroo court genoemd in dienst van de NATO. Ter verduidelijking, een kangeroo court is een rechtbank die over het recht heenspringt. In een klassiek-liberale samenleving zou Milosovic direct worden overgedragen aan de authoriteiten in Belgrado, waar hij dan berecht kan worden voor eventuele misdrijven. Verder wordt in de klassiek-liberale samenleving de Haagse inquisitie dan met onmiddellijke ingang gesloten en onze politiefunctionarissen zullen de leden van deze inquisitie zeer behulpzaam zijn met het pakken van hun koffers en het vergezellen van deze lieden naar het vliegveld.

Albert Spits is bestuurslid van de Frédéric Bastiat Stichting.