Er is een nieuwe discussie losgebarsten over het nut van de Europese Unie. Deze discussie duurt al sinds er sprake was van de invoering van een Europese grondwet, welke is ontworpen door de commissie van de voormalige Franse president Valerie Giscard d’Estaing. Vroeger werd er gewezen op de positieve inbreng van de Unie op het dagelijks leven van de Nederlanders en andere Europeanen. Daarbij werd gesteld, dat er een vrije uitwisseling zou bestaan van goederen en mensen, zonder enige obstakels.
De Unie werd vastgelegd in het Verdrag van Rome in 1957, waarin werd gepleit voor een vrije Europese samenleving en tegelijkertijd een afbraak van alle handelsbelemmeringen. Dit op zich was natuurlijk een nobel streven, maar er zat ook een behoorlijke adder onder het gras, zelfs al in dat beginstadium, want er werd ook gekozen voor een centraal bestuur. Dit bestuur ging zich langzamerhand vestigen in de plaatsen Brussel en Straatsburg. Alles ging sinds de jaren 60 in een stroomversnelling, van de ‘harmonisatie’ van de markt tot aan de benoemde commissarissen aan toe. Nu zien we ook, dat de Europese Unie geleidelijk een federale eenheidstaat wil vormen met aan het hoofd een president, zoals in de Verenigde Staten.
Van een positief begin van vrije handel, goederen- en mensenverkeer gaan we nu naar een negatieve situatie toe, waar dreigementen en intimidatie aan de orde van de dag zijn. De voorzitter van de EU, Romano Prodi, bedreigt alle lidstaten, die niet willen meewerken aan de grondwet door hen erop te wijzen, dat deze er in feite niet bij zullen horen en eigenlijk hun biezen behoren te pakken. Ook Chirac heeft de Oosteuropese landen gewaarschuwd om aan de partijlijn van het Frans-Duitse pact te gehoorzamen, want anders zou dit negatieve gevolgen voor hun kunnen hebben. Onze minister Zalm werd in niet mis te verstaande woorden te kennen gegeven door de Duitse minister Eichel, dat hij maar beter zijn mond kan houden over het euro-stabiliteitspact Ook heeft de Franse minister De Villepin laten doorschemeren, dat als de EU spaak loopt Frankrijk en Duitsland beide alleen verder zullen gaan. Met spaak lopen bedoelt hij natuurlijk, dat de rest van Europa niet meer naar de pijpen willen dansen van Duitsland en Frankrijk. Datzelfde Europa heeft enorm geleden in het verleden onder de militaire dictaturen van zowel Napoleon en Hitler, dus een zekere argwaan naar de beweegredenen van deze twee landen door de rest van Europa is niet voor niets.
De Europese Unie werd opgericht om deze situatie niet weer te laten gebeuren, maar het draait allemaal weer uit op meer van hetzelfde. Wat de Franse en Duitse politici niet willen beseffen is, dat de wereld en de Europeanen mentaal zijn veranderd en als men meer van dit soort dreigementen gaat uiten het een acceleratie zal betekenen van de ineenstorting van dit ultra-collectivistisch instituut. Het is daarom aan te bevelen dat eurofielen als Ben Bot, Frans Andriessen, Gijs de Vries, Wouter Bos, Frits Bolkestein c.s. dit ook gaan inzien, want anders zullen deze mensen hoe langer hoe meer op een zijspoor worden gezet en door de rest van Nederland worden veracht, vanwege de verkwanseling van de in het verleden zo zuur bevochten soevereiniteit. De enige optie nu voor onze politici is alvast voorbesprekingen te gaan houden met andere Europese staten over de mogelijkheid tot toetreding van de reeds bestaande Europese Vrijhandelsassociatie.
Albert Spits is bestuurslid van de Frédéric Bastiat Stichting.
Juist zoals Hub, blijft Albert zweren bij de soevereiniteit van Nederland in plaats van de soevereiniteit van de individuen die het grondgebied dat thans bezet wordt door het Koninkrijk der Nederlanden bewonen.
Wat is het toch dat libertariers en klassiek-liberalen ertoe brengt om zo van hun principes af te wijken?
In mijn reactie gisteren op de post “Nederland likt hielen van "Duitsland-Frankrijk" in Europa†van eergisteren, stelde ik mij de vraag of het Libertarisch Centrum niet het risico liep beschouwd te worden om voor bepaalde maatregelen (hier nu de uittreding uit de EU) op te komen, niet omdat deze maatregelen een implementatie vormen van libertaire principes, maar omdat haar leden, in tegenstelling tot Jacques de Guenin, gevestigde belangen hadden in die maatregelen. Tot mijn grote spijt kan ik niet anders vaststellen dat het precies omwille van zo’n princieploze houdingen van Hub en Albert is dat het Libertarisch Centrum inderdaad ook als een belangengroep en niet een princiepsgroep beschouwd wordt.
En dan organiseert men een debat over Europa geleid door iemand die, bij mijn weten, nooit in Europa gewoond heeft en die, bij mijn weten, geen nuttige kennis heeft van Europa. Als een debatleidster over de voortplanting van de groene kikvors is zij misschien goed, maar een noodzakelijke voorwaarde voor een goed debat is dat de leider ervan iets kent van het onderwerp, wat niet het geval is.
Hoe willen jullie ooit au serieux genomen worden?
Of vergis ik mij? Ik hoop het.
Comments are closed.